در حال ویرایش آیه ۱۲۷ سوره بقره

در بخش نخست آیه ۱۲۷ سوره بقره، به ساخت پایه‌ها و دیوار کعبه توسط حضرت ابراهیم (ع) و اسماعیل (ع) پرداخته شده است.

البته بر اساس آیات ۲۶ سوره حج و ۳۷ سوره ابراهیم، کعبه پیش از ابراهیم (ع) بنا شده است. در روایات نیز، به ساخته شدن کعبه پیش از ابراهیم تصریح شده است؛<ref>نهج البلاغه، خطبه قاصعه (۱۹۲)؛ کافی، ج ۴، ص٢٠٢.</ref> برای نمونه بر پایه روایتی، [[حضرت آدم(ع)]] سازنده کعبه بوده است.<ref>من‌لایحضره الفقیه، ج٢، ص ٢٣۵.</ref>

در آیه ۱۲۷ سوره بقره به اشتراک حضرت ابراهیم و اسماعیل در ساخت کعبه اشاره شده است. از دیگر آیات قرآن، استفاده شده که حضرت ابراهیم نقش اول را در ساخت کعبه برعهده داشته است؛<ref>سوره حج، آیه ۲۶.</ref> برای نمونه در آیه {{آیه|وَ إِذْ یَرْفَعُ إِبْرٰاهِیمُ الْقَوٰاعِدَ مِنَ الْبَیْتِ وَإِسْمَاعِیل}}<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۷.</ref> بالا بردن پایه‌ها را به ابراهیم نسبت داده و اسماعیل را به او عطف کرده است. برخی کودک بودن اسماعیل را نیز دلیلی دیگر دانسته‌اند.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۷۷.</ref>

در روایتی از امام باقر (ع) نیز آمده است که اسماعیل هنگام ساخت کعبه سنگ به دست پدر می‌داد.<ref>مجمع البیان، ج١، ص٢٠٧.</ref>

برخی، از عبارت {{آیه|رَبَّنٰا تَقَبَّلْ مِنّٰا}}، نتیجه گرفته‌اند که باید پس از انجام کار خیر، برای قبولی آن دعا کرد؛ زیرا مهم‌تر از انجام کار پذیرفته شدن آن است. در آیه ۲۷ سوره مائده نیز، به پذیرفته شدن اعمال فقط از پرهیزکاران تصریح شده است.

ابراهیم و اسماعیل مشخص نکردند که خدا چه چیزی را قبول کند و تنها گفتند از ما بپذیر؛ به باور علامه طباطبایی، مفسر شیعه، این حاکی از تواضع آنها در برابر عظمت پروردگار، و اعتراف به ناچیز بودن عملشان است.<ref>المیزان، ج١، ص٢٨٢.</ref>

}}'''الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربیة'''، اسماعیل بن حماد جوهری، تحقیق احمد عبدالغفور عطار، بیروت، دارالعلم للملایین، چهارم، ۱۴۰۷ق.

 

'''المصباح المنیر'''، احمد بن محمد فیومی، قم، دارالهجرة، دوم، ۱۴۱۴ق.