در حال ویرایش ابوعبدالله طبری
این ویرایش را می‌توان خنثی کرد. لطفاً تفاوت زیر را بررسی کنید تا تأیید کنید که این چیزی است که می‌خواهید انجام دهید، سپس تغییرات زیر را ذخیره کنید تا خنثی‌سازی ویرایش را به پایان ببرید.
| نسخهٔ فعلی | متن شما | ||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات عالم | {{جعبه اطلاعات عالم | ||
| عنوان = ابوعبدالله طبری | | عنوان = ابوعبدالله طبری | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| نام کامل = حسین بن علی بن حسین | | نام کامل = حسین بن علی بن حسین | ||
| لقب = امام الحرمین | | لقب = امام الحرمین | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| خویشاوندان سرشناس = | | خویشاوندان سرشناس = | ||
| تاریخ تولد = سال ۴۱۸ق | | تاریخ تولد = سال ۴۱۸ق | ||
| شهر تولد = [[آمل]] | | شهر تولد = [[آمل]] | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| محل زندگی = آمل، [[نیشابور]]، [[بغداد]]، [[مکه]] | | محل زندگی = آمل، [[نیشابور]]، [[بغداد]]، [[مکه]] | ||
| تاریخ وفات = شعبان سال ۴۹۸ق | | تاریخ وفات = شعبان سال ۴۹۸ق | ||
| شهر وفات = مکه | | شهر وفات = مکه | ||
| محل دفن = | | محل دفن = | ||
| استادان =ناصر بن حسین عُمَری مروْزِی، قاضی ابوطیب طبری، عبدالغافر بن محمد، عبدالغافر فارسی، ابوحفص بن مسرور، ابوعثمان صابونی و کریمه مروزیه | | استادان =ناصر بن حسین عُمَری مروْزِی، قاضی ابوطیب طبری، عبدالغافر بن محمد، عبدالغافر فارسی، ابوحفص بن مسرور، ابوعثمان صابونی و کریمه مروزیه | ||
| شاگردان = [[اسماعیل حافظ]]، [[ابوطاهر سلفی]]، [[ابوغالب ماوردی]]، [[ابوعلی بن سکره|ابوعلی بن سُکَّره]]، [[اسماعیل تمیمی]]، [[رزین عبدری]]، [[قاضی ابوبکر بن عربی]]، [[وجیه شحامی|وجیه شحّامی]] و [[احمد بن محمد عباسی]] | | شاگردان = [[اسماعیل حافظ]]، [[ابوطاهر سلفی]]، [[ابوغالب ماوردی]]، [[ابوعلی بن سکره|ابوعلی بن سُکَّره]]، [[اسماعیل تمیمی]]، [[رزین عبدری]]، [[قاضی ابوبکر بن عربی]]، [[وجیه شحامی|وجیه شحّامی]] و [[احمد بن محمد عباسی]] | ||
| محل تحصیل = | | محل تحصیل = | ||
| اجازه روایت از = | | اجازه روایت از = | ||
| اجازه اجتهاد از = | | اجازه اجتهاد از = | ||
| اجازه روایت به = | | اجازه روایت به = | ||
| اجازه اجتهاد به = | | اجازه اجتهاد به = | ||
| تالیفات = | | تالیفات = | ||
| سایر = شافعی مذهب | | سایر = شافعی مذهب | ||
| سیاسی = درگیری با [[هیاج بن عبید]] و [[مذهب حنبلی|حنبلیان]] در [[مکه]] | | سیاسی = درگیری با [[هیاج بن عبید]] و [[مذهب حنبلی|حنبلیان]] در [[مکه]] | ||
| اجتماعی = تدریس در [[بغداد]]؛ اقامت ۳۰ ساله در [[مکه]]؛ تدریس در [[حجاز]] | | اجتماعی = تدریس در [[بغداد]]؛ اقامت ۳۰ ساله در [[مکه]]؛ تدریس در [[حجاز]] | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| وبگاه رسمی = | | وبگاه رسمی = | ||
}} | }} | ||
'''حسین بن علی بن حسین''' مشهور به '''ابوعبدالله طبری''' (۴۱۸ق - ۴۹۸ق) و ملقب به [[امام الحرمین]]، محدث و مفتی [[مذهب شافعی|شافعی مذهب]] که مدتی در [[مکه]] به تدریس و فتوادادن مشغول بود. | '''حسین بن علی بن حسین''' مشهور به '''ابوعبدالله طبری''' (۴۱۸ق - ۴۹۸ق) و ملقب به [[امام الحرمین]]، محدث و مفتی [[مذهب شافعی|شافعی مذهب]] که مدتی در [[مکه]] به تدریس و فتوادادن مشغول بود. | ||
ابوعبدالله [[مذهب شافعی|شافعی مذهب]] بود و به مسلک [[اشعریه|اشعری]] نیز گرایش داشت. تنها اثر مشهور بر جای مانده از او '''العدّه''' شرحی بر الابانه اثر فورانی در فروع فقه شافعی است. به سال ۴۳۹ق. از [[آمل]] به [[نیشابور]] کوچ کرد و در آن‌جا به جایگاهی ممتاز در فقه، حدیث و اصول رسید. ابوعبدالله طبری، سفری نیز به [[مکه]] داشت و حدود ۳۰ سال در آن‌جا اقامت داشت. به سبب این اقامت طولانی و همجواری با [[کعبه|خانه خدا]]، عنوان «امام الحرمین»را دریافت کرد و حاصل سال‌ها تحصیل در حوزه‌های گوناگون فقه، اصول و حدیث را در قالب تدریس، فتوا، نقل روایت و املاء ارائه نمود. گروه‌های بسیار در مکه از وی فقه آموختند. میان طبری و [[هیاج بن عبید]] و [[مذهب حنبلی|حنبلیان]] اهل سنت، در مکه فتنه‌ها و تیرگی‌هایی پدید آمد و به دستور امیر مکه، هیاج تازیانه خورد. طبری مدتی نیز در [[نظامیه]] بغداد به تدریس مشغول بود. | ابوعبدالله [[مذهب شافعی|شافعی مذهب]] بود و به مسلک [[اشعریه|اشعری]] نیز گرایش داشت. تنها اثر مشهور بر جای مانده از او '''العدّه''' شرحی بر الابانه اثر فورانی در فروع فقه شافعی است. به سال ۴۳۹ق. از [[آمل]] به [[نیشابور]] کوچ کرد و در آن‌جا به جایگاهی ممتاز در فقه، حدیث و اصول رسید. ابوعبدالله طبری، سفری نیز به [[مکه]] داشت و حدود ۳۰ سال در آن‌جا اقامت داشت. به سبب این اقامت طولانی و همجواری با [[کعبه|خانه خدا]]، عنوان «امام الحرمین»را دریافت کرد و حاصل سال‌ها تحصیل در حوزه‌های گوناگون فقه، اصول و حدیث را در قالب تدریس، فتوا، نقل روایت و املاء ارائه نمود. گروه‌های بسیار در مکه از وی فقه آموختند. میان طبری و [[هیاج بن عبید]] و [[مذهب حنبلی|حنبلیان]] اهل سنت، در مکه فتنه‌ها و تیرگی‌هایی پدید آمد و به دستور امیر مکه، هیاج تازیانه خورد. طبری مدتی نیز در [[نظامیه]] بغداد به تدریس مشغول بود. | ||
==شخصیت‌شناسی== | ==شخصیت‌شناسی== | ||
ابوعبدالله ، مشهور به طبری<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱۹، ص۲۰۳؛ الوافی بالوفیات، ج۱۳، ص۱۱؛ طبقات الشافعیه، ج۱، ص۲۶۳.</ref> در سال ۴۱۸ق.<ref>تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۲۷۶؛ طبقات الشافعیه، ج۱، ص۲۶۳؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۱۱۰.</ref> در [[آمل]] طبرستان<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱۹، ص۲۰۳؛ تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۲۷۶؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۱۱۰.</ref> زاده شد و در دهه آخر شعبان سال ۴۹۸ق. در ۸۰ سالگی در مکه معظمه درگذشت.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱۹، ص۲۰۴؛ طبقات الشافعیه، ج۱، ص۲۶۳؛ شذرات الذهب، ج۳، ص۴۰۸.</ref> از مدفن وی در منابع ذکری به میان نیامده است. | |||
ابوعبدالله [[مذهب شافعی|شافعی مذهب]] بود و به مسلک [[اشعریه|اشعری]] نیز آشنایی کامل داشت<ref>العبر، ج۲، ص۳۷۷؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۹، ص۲۰۳-۲۰۴.</ref> و بر پایه نقلی دارای عقیده اشعری بود.<ref>طبقات الشافعیه، ج۴، ص۳۵۰.</ref> تنها اثر مشهور بر جای مانده از او العدّه است که شرحی بر الابانه اثر فورانی در فروع فقه شافعی است.<ref>طبقات الشافعیه، ج۱، ص۲۶۴؛ ج۴، ص۳۴۹؛ شذرات الذهب، ج۳، ص۴۰۸.</ref> | ابوعبدالله [[مذهب شافعی|شافعی مذهب]] بود و به مسلک [[اشعریه|اشعری]] نیز آشنایی کامل داشت<ref>العبر، ج۲، ص۳۷۷؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۹، ص۲۰۳-۲۰۴.</ref> و بر پایه نقلی دارای عقیده اشعری بود.<ref>طبقات الشافعیه، ج۴، ص۳۵۰.</ref> تنها اثر مشهور بر جای مانده از او العدّه است که شرحی بر الابانه اثر فورانی در فروع فقه شافعی است.<ref>طبقات الشافعیه، ج۱، ص۲۶۴؛ ج۴، ص۳۴۹؛ شذرات الذهب، ج۳، ص۴۰۸.</ref> | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
ابوعبدالله طبری به سال ۴۳۹ق. در ۲۱ سالگی از [[آمل]] به [[نیشابور]] کوچ کرد و در آن‌جا فقه را نزد ناصر بن حسین عُمَری مروْزِی (درگذشت ۴۴۴ق.) فراگرفت<ref>تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۲۷۶؛ طبقات الشافعیه، ج۱، ص۲۶۳؛ ج۴، ص۳۵۰.</ref> و پس از مهاجرت به [[بغداد]] که زمان آن دانسته نیست، فقه را از قاضی ابوطیب طبری<ref>طبقات الشافعیه، ج۱، ص۲۶۳-۲۶۴؛ ج۴، ص۳۵۰؛ شذرات الذهب، ج۳، ص۴۰۸.</ref> ، [[صحیح بخاری]] را از عبدالغافر بن محمد، [[صحیح مسلم|صحیح مُسلم]] را از عبدالغافر فارسی و دیگر کتب روایی را از دانشورانی چون ابوحفص بن مسرور، ابوعثمان صابونی و کریمه مروزیه<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱۹، ص۲۰۳؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۱۱۰.</ref> سماع کرد و به جایگاهی ممتاز در فقه، حدیث و اصول رسید. | ابوعبدالله طبری به سال ۴۳۹ق. در ۲۱ سالگی از [[آمل]] به [[نیشابور]] کوچ کرد و در آن‌جا فقه را نزد ناصر بن حسین عُمَری مروْزِی (درگذشت ۴۴۴ق.) فراگرفت<ref>تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۲۷۶؛ طبقات الشافعیه، ج۱، ص۲۶۳؛ ج۴، ص۳۵۰.</ref> و پس از مهاجرت به [[بغداد]] که زمان آن دانسته نیست، فقه را از قاضی ابوطیب طبری<ref>طبقات الشافعیه، ج۱، ص۲۶۳-۲۶۴؛ ج۴، ص۳۵۰؛ شذرات الذهب، ج۳، ص۴۰۸.</ref>، [[صحیح بخاری]] را از عبدالغافر بن محمد، [[صحیح مسلم|صحیح مُسلم]] را از عبدالغافر فارسی و دیگر کتب روایی را از دانشورانی چون ابوحفص بن مسرور، ابوعثمان صابونی و کریمه مروزیه<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱۹، ص۲۰۳؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۱۱۰.</ref> سماع کرد و به جایگاهی ممتاز در فقه، حدیث و اصول رسید. | ||
== اقامت در مکه== | == اقامت در مکه== | ||
مهم‌ترین بخش زندگی ابوعبدالله طبری، سفر او به [[مکه]] و اقامت حدود ۳۰ ساله وی در آن‌جاست. او به سبب این اقامت طولانی و همجواری با [[کعبه|خانه خدا]]، عنوان «امام الحرمین»<ref>تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۲۷۶.</ref> را دریافت کرد و حاصل سال‌ها تحصیل در حوزه‌های گوناگون فقه، اصول و حدیث را در قالب تدریس، فتوا، نقل روایت و املاء ارائه نمود.<ref>طبقات الشافعیه، ج۱، ص۲۶۴؛ شذرات الذهب، ج۳، ص۴۰۸.</ref> بدین روی، او را محدّث، فقیه و مفتی مکه لقب داده‌اند.<ref>العبر، ج۲، ص۳۷۷؛ معجم المؤلفین، ج۴، ص۲۹.</ref> گروه‌های بسیار در مکه از وی فقه آموختند و کسانی همچون [[اسماعیل حافظ]]، [[ابوطاهر سلفی]]، [[ابوغالب ماوردی]]، [[ابوعلی بن سکره|ابوعلی بن سُکَّره]]، [[اسماعیل تمیمی]]، [[رزین عبدری]]، [[قاضی ابوبکر بن عربی]]، [[وجیه شحامی|وجیه شحّامی]] و [[احمد بن محمد عباسی]] از او حدیث نقل کردند.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱۹، ص۲۰۳-۲۰۴؛ تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۲۷۶-۲۷۷؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۱۱۰.</ref> | مهم‌ترین بخش زندگی ابوعبدالله طبری، سفر او به [[مکه]] و اقامت حدود ۳۰ ساله وی در آن‌جاست. او به سبب این اقامت طولانی و همجواری با [[کعبه|خانه خدا]]، عنوان «امام الحرمین»<ref>تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۲۷۶.</ref> را دریافت کرد و حاصل سال‌ها تحصیل در حوزه‌های گوناگون فقه، اصول و حدیث را در قالب تدریس، فتوا، نقل روایت و املاء ارائه نمود.<ref>طبقات الشافعیه، ج۱، ص۲۶۴؛ شذرات الذهب، ج۳، ص۴۰۸.</ref> بدین روی، او را محدّث، فقیه و مفتی مکه لقب داده‌اند.<ref>العبر، ج۲، ص۳۷۷؛ معجم المؤلفین، ج۴، ص۲۹.</ref> گروه‌های بسیار در مکه از وی فقه آموختند و کسانی همچون [[اسماعیل حافظ]]، [[ابوطاهر سلفی]]، [[ابوغالب ماوردی]]، [[ابوعلی بن سکره|ابوعلی بن سُکَّره]]، [[اسماعیل تمیمی]]، [[رزین عبدری]]، [[قاضی ابوبکر بن عربی]]، [[وجیه شحامی|وجیه شحّامی]] و [[احمد بن محمد عباسی]] از او حدیث نقل کردند.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱۹، ص۲۰۳-۲۰۴؛ تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۲۷۶-۲۷۷؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۱۱۰.</ref> | ||
میان طبری و [[هیاج بن عبید]] و [[مذهب حنبلی|حنبلیان]] اهل سنت، در مکه فتنه‌ها و تیرگی‌هایی پدید آمد<ref>تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۲۷۷؛ طبقات الشافعیه، ج۴، ص۳۵۰؛ شذرات الذهب، ج۳، ص۴۰۸.</ref> و در پی شکایت [[شیعه|شیعیان]] به امیر مکه، به دستور امیر، هیاج تازیانه خورد. به نقل ذهبی (درگذشت ۷۴۸ق.) وی در مکه دارای خاندانی بوده است.<ref>تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۲۷۶.</ref> | میان طبری و [[هیاج بن عبید]] و [[مذهب حنبلی|حنبلیان]] اهل سنت، در مکه فتنه‌ها و تیرگی‌هایی پدید آمد<ref>تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۲۷۷؛ طبقات الشافعیه، ج۴، ص۳۵۰؛ شذرات الذهب، ج۳، ص۴۰۸.</ref> و در پی شکایت [[شیعه|شیعیان]] به امیر مکه، به دستور امیر، هیاج تازیانه خورد. به نقل ذهبی (درگذشت ۷۴۸ق.) وی در مکه دارای خاندانی بوده است.<ref>تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۲۷۶.</ref> | ||
==آغاز تدریس در بغداد== | ==آغاز تدریس در بغداد== | ||
طبری در سال ۴۸۳ق. در [[نظامیه]] بغداد پس از ابوالقاسم دبوسی (درگذشت ۴۸۲ق.) تدریس را آغاز کرد. آن‌گاه همراه ابومحمد الفامی (درگذشت ۵۰۰ق.) یک روز در میان، در آن‌جا به تدریس پرداخت. چون | طبری در سال ۴۸۳ق. در [[نظامیه]] بغداد پس از ابوالقاسم دبوسی (درگذشت ۴۸۲ق.) تدریس را آغاز کرد. آن‌گاه همراه ابومحمد الفامی (درگذشت ۵۰۰ق.) یک روز در میان، در آن‌جا به تدریس پرداخت. چون [[ابوحامد غزالی|غزّالی]] (درگذشت ۵۰۵ق.) به نظامیه قدم گذاشت، آنان به احترام او تدریس را رها کردند. طبری در سال ۴۸۹ق. که غزالی (درگذشت ۵۰۵ق.) نظامیه را ترک کرد، دیگر بار تدریس را از سر گرفت. سپس در سال ۴۹۲ق. [[بغداد]] را به مقصد [[اصفهان]] ترک کرد.<ref>طبقات الشافعیه، ج۴، ص۳۵۰.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
{{دانشنامه | {{دانشنامه | ||
| آدرس = http:// | | آدرس = http://phz.hajj.ir/422/9362 | ||
| عنوان = ابوعبدالله طبری | | عنوان = ابوعبدالله طبری | ||
| نویسنده = علی اصغر احمدی | | نویسنده = علی اصغر احمدی | ||