در حال ویرایش امیة بن خلف (بخش)

اُمیّة بن خَلَف از مخالفان سرسخت [[پیامبر(ص)]] در [[مکه]] بوده است. وی از اشراف [[طایفه بنی‌جمح|طایفه بنی‌جُمَح]]، تیره‌ای از [[قریش]] می‌باشد. بعد از [[بعثت پیامبر(ص)]] وی از مخالفین سرسخت حضرت شد و برعلیه گسترش [[اسلام]] تا لحظه آخر تلاش می‌کرد. امیه و برادرش [[ابی بن خلف]] از بد‌ترین آزار دهندگان پیام(ص) و تکذیب کنندگان وی بودند. امیه نه‌تنها پیامبر(ص) بلکه مسلمانان را نیز مورد آزار قرار می‌داد وی با اطلاع از [[اسلام]] آوردن [[بلال حبشی]] برده خود وی را مورد شکنجه و آزار قرار می‌داد. امیه و برخی سران قریش در محل عبور پیامبر و یارانش می‌نشستند و حضرت و اصحاب ایشان را مورد [[استهزاء]] قرار می‌دادند تا جایی که چندین آیه در رابطه با این‌کار نازل شد و استهزاء کنندگان را مورد نکوهش قرار داد. همچنین وی جزء [[مقتسمین]] نیز بوده است که هرساله در [[موسم حج]] با جای گرفتن در [[ورودی‌های مکه]] و تقسیم آن‌ها میان خود، مردم را از گرایش به [[اسلام]] و پیامبر(ص) باز‏می‌داشتند و نسبت‌های ناروا به ایشان می‌دادند. وی همچنین در شان نزول چندین آیه نقش داشته ازجمله آنان: انکار قیامت و حشر و نشر، خودداری او از دادن حق یتیم، شدت کفر و ... . امیه همچنین از کسانی بود که در [[دارالندوه]] جمع شده بودند و برعلیه پیامبر نقشه می‌کشیدند که با خواست خداوند نقشه آنان نقش برآب شد، همچنین از مشرکانی بود که در تعقیب پیامبر(ص) تا دهانه [[غار ثور]] حضور داشت. وی از اطعام دهندگان لشکر کفر بوده است تا جایی که نقل شده با کشتن نُه شتر در یک وعده همه سپاه قریش را اطعام کرد. سرانجام در [[جنگ بدر]] کشته شد.