در حال ویرایش باب ابیات صوافی

باب ابیات صوافی در سده دوم ق. واپسین در از درهای هشت‌گانه [[مسجدالنبی]] در نهایت سمت شمالی دیوار شرقی قرار داشت.<ref>اخبار المدینه، ص107.</ref> صوافی یعنی املاک و زمین‌هایی که صاحبان آن‌ها کوچ کرده یا مرده‌اند و وارثی ندارند و از آنِ [[بیت‌المال]] به شمار می‌آیند.<ref>لسان العرب، ج14، «صفا. </ref>  

علت اشتهار در به این نام، آن بود که روبه‌روی خانه‌هایی مشهور به صوافی قرار داشت. این خانه‌ها در شرق مسجدالحرام و میان خانه‌های [[موسی بن ابراهیم مخزومی]] و [[عبیدالله بن حسین|عبیدالله]] بن [[حسین بن علی|حسین]] بن [[علی بن حسین]]، امام چهارم [[شیعیان]]، جای داشتند.<ref>اخبار المدینه، ص107.</ref>  

این باب در دوران [[مهدی عباسی]] (حک: 158-169ق.) ساخته شد.<ref>الدرة الثمینه، ص121.</ref> در سمت داخلی آن، پس از [[بسمله]]، آیات 1-6 [[سوره آل‌عمران]]: {{قلم رنگ|سبز|الم* اللهُ لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ*... لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ}} و صلوات بر [[پیامبر]] و خاندانش نقش بسته بود و در سمت خارجی آن، پس از بسمله، آیات 68-69 [[سوره زمر|زمر]]: {{قلم رنگ|سبز|وَ نُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ... * ‌وَ اَشْرَقَتِ الْاَرْضُ... وَ هُمْ لاَ یُظْلَمُونَ‌}} نوشته شده بود.<ref>المناسک، ص391.</ref>  

به سال 310ق. به دستور [[مقتدر عباسی]] (حک: 295-320ق.) برای همه درهای مسجدالنبی لنگه‌هایی از جنس چوب ساج ساخته شد.<ref>المسالک و الممالک، ج1، ص410.</ref> تا بازسازی دیوار شرقی به دستور [[ناصر عباسی]] (حک: 622-575ق.) این در همچنان پا بر جا بود و به سال 589ق. در این بازسازی بسته شد.<ref>وفاء الوفاء، ج2، ص218؛ نک: التعریف بما آنست الهجره، ص106-107.</ref>