در حال ویرایش بارگاه امامان(ع) در بقیع

'''بارگاه امامان(ع) در بقیع'''، بنایی بود که بر مکان قبر چهار امام [[شیعیان]] ([[امام حسن مجتبی(ع)|امام حسن]]، [[امام سجاد]]، [[امام باقر]]، [[امام صادق(ع)|امام صادق]] علیهم‌السلام) و [[عباس بن عبدالمطلب]] در [[بقیع|قبرستان بقیع]] ساخته شده بود. این مکان در آغاز [[خانه عقیل بن ابی‌طالب]] بود و بعدا به [[قبرستان بقیع]] پیوست. در اواخر قرن پنجم به فرمان [[مجدالملک براوستانی]] وزیر سلجوقیان بنایی با گنبدی بلند بر این مکان ساخته شد و همین بنا با تعمیراتی تا چند قرن پابرجا بود.

 

این بنا توسط [[آل سعود]] در 1220ق تخریب شد و بار دیگر توسط حکومت عثمانی بازسازی گردید؛ اما برای بار دوم در سال 1344ق توسط آل سعود دوم تخریب شد.

[[عقیل بن ابی‌طالب]] برادر [[امام علی(ع)]] بیرون [[بقیع]] بوده و در سمت جنوب آن، خانه‌ای بزرگ<ref>الطبقات، ج4، ص44؛ المعارف، ص204.</ref> در برابر خانه امام علی(ع) داشت.<ref>وفاء الوفاء، ج3، ص82.</ref> در گذر زمان، این خانه مکان دفن بزرگانی از [[بنی‌هاشم]] شد و بعدها به بقیع ملحق گشت و این بخش از بقیع به مَقابِر بنی‌هاشم شهرت یافت.<ref>تاریخ المدینه، ج1، ص127.</ref>

در سده پنجم و در حدود سال 490 قمری<ref>[https://miqat.hajj.ir/article_110494.html «تاریخچه اجمالی گنبد ائمه بقیع»، ص123]</ref> [[مجدالملک براوستانی]] (درگذشت: 492ق)، وزیر [[سلجوقیان]]، بارگاه و گنبدی بلند بر قبور امامان شیعه و عباس ساخت.<ref>الکامل، ج10، ص352.</ref> مَطَری، تاریخ‌نگار مدینه در قرن هشتم قمری، ساخت گنبد بر قبر عباس بن عبدالمطلب را به ناصر لدین الله، خلیفه عباسی (حک: 575-622ق)، نسبت داده؛<ref>التعریف بما آنست الهجره، ص119.</ref> اما [[ابن‌نجار]] (درگذشت: 643ق) که هم‌عصر با ناصر عباسی است، به قدمت گنبد تصریح دارد.<ref>الدرة الثمینه، ص166.</ref> از این رو گزارش مطری را نادرست دانسته‌اند.<ref>بقیع در آینه نگاره‌های هنری، ص19</ref>

[[ابن جبیر]] در نیمه دوم قرن ششم، گنبد ساخته شده بر این قبرها را بسیار مرتفع شمرده است. به گفته او قبرهای درون بقعه، بزرگ و از سطح زمین بلندتر بودند. این قبرها ضریحی چوبین داشتند که با نقوشی برجسته از جنس مس با میخ‌کوبی‌هایی تزیین شده بود.<ref>رحلة ابن جبیر، ص174.</ref> ابن‌نجار (درگذشت643ق) از وجود دو در برای بقعه یاد می‌کند که تنها یکی از آن دو هنگام [[زیارت]] گشوده می‌شد.<ref>الدرة الثمینه، ص166.</ref>  

[[ابوعبدالله محمد بن محمد عبدری|عَبْدَری]] (درگذشت: بعد از 700ق) در سفرنامه خود، این بقعه را همراه با [[قبر عثمان بن عفان|بقعه عثمان بن عفان]] بزرگ‌ترین و زیباترین بارگاه‌ بقیع دانسته است.<ref>رحلة العبدری، ج1، ص423.</ref> از دیگر کسانی که از گنبد و ضریح قبور امامان شیعه یاد کرده‌اند می‌توان از [[ابن‌بطوطه]]،<ref>رحلة ابن بطوطه، ص125.</ref> [[خالد بن عیسی]] (زنده به سال 740ق) <ref>تاج المفرق، ج1، ص289.</ref> و [[سمهودی]] (درگذشت: 911ق)<ref>وفاء الوفاء، ج3، ص100.</ref> یاد کرد. بارگاه عباس بن عبدالمطلب و امامان(ع) در بقیع، در نگاره‌های متعددی که از قبرستان بقیع در نسخه‌های خطی نقاشی شده، اغلب به صورت بنای بزرگ و گنبد‌داری نقاشی شده است.<ref>نک: بقیع در آینه نگاره‌های هنری، ص 71 به بعد</ref>

=== تخریب‌ و بازسازی اول در سده سیزدهم ===

گنبد ائمه بقیع دو بار تخریب شد. نخستین بار در سال 1220 قمری با حمله [[آل سعود]] اول و تصرف مدینه بود. اما این بارگاه بعد از شکست و خروج آل‌سعود از حجاز به دستور سلطان [[محمود عثمانی]] (حک: 1223-1255ق) به سال 1233ق بازسازی شد.<ref>بقیع در آینه نگاره‌های هنری، ص 21</ref>

 

بارگاه امامان(ع) و عباس بار دیگر در سال 1344ق یعنی یک سال پس از تسلط دوم آل سعود بر مدینه تخریب شد و تا کنون بدون گنبد و ساختمان در محوطه قبرستان بقیع باقی مانده است.<ref>تخریب و بازسازی بقیع، ص۴۱.</ref>

 

* بقیع در آینه نگاره‌های هنری، احمد خامه‌یار، تهران، مشعر، 1403

* [https://hzrc.ac.ir/post/22637/%d8%aa%d8%a7%d8%b1%db%8c%d8%ae%da%86%d9%87-%d8%a7%d8%ac%d9%85%d8%a7%d9%84%db%8c-%da%af%d9%86%d8%a8%d8%af-%d8%a7%d8%a6%d9%85%d9%87-%d8%a8%d9%82%db%8c%d8%b9 «تاریخچه اجمالی گنبد ائمه بقیع (علیهم السلام)»]، احمد خامه‌یار، فصلنامه میقات حج، شماره111، خرداد 1399.

* تخریب و بازسازی بقیع به روایت اسناد علی قاضی عسکر، تهران، مشعر، ۱۳۸۶ش.

* سفرنامه میرزا محمد حسین حسینی فراهانی، محمدحسین بن مهدی فراهانی، به کوشش: مسعود گلزاری، تهران، نشر فردوس، ۱۳۶۲ش.