در حال ویرایش برکه
این ویرایش را می‌توان خنثی کرد. لطفاً تفاوت زیر را بررسی کنید تا تأیید کنید که این چیزی است که می‌خواهید انجام دهید، سپس تغییرات زیر را ذخیره کنید تا خنثی‌سازی ویرایش را به پایان ببرید.
| نسخهٔ فعلی | متن شما | ||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''برکه''': آب انبارها و حوض‌ها و آبگیرهایی هستند که با مصالحی چون سنگ و آهک و یا چوب و پوست برای تامین آب [[حرمین شریفین]] برای استفاده حاجیان و ساکنان در جاهای مختلف [[مکه]] و [[مدینه]] ساخته شده بود. | '''برکه''': آب انبارها و حوض‌ها و آبگیرهایی هستند که با مصالحی چون سنگ و آهک و یا چوب و پوست برای تامین آب [[حرمین شریفین]] برای استفاده حاجیان و ساکنان در جاهای مختلف [[مکه]] و [[مدینه]] ساخته شده بود. | ||
با توجه به وضعیت جغرافیایی [[جزیره العرب]] و کمبود آب و کمبود بارش مخصوصا در شهرهای مکه و مدینه و احتیاج فراوان به آب در این دو شهر جهت استفاده زائران، برکه‌ها و ذخیره آب دارای اهمیت فراوانی بود لذا در آنجا برکه‌ها و آب انبارهایی ساخته، نگهداری و تعمیر می‌شد. این آب‌انبارها تامین کننده آب مورد نیاز برای ساکنان و حاجیان برای آشامیدن و بهداشت و [[وضو]] و [[غسل]] و طهارت شرعی بودند و ازاین‌رو بیشتر کنار مسجدها و مکان‌های مقدس ساخته می‌شدند. | با توجه به وضعیت جغرافیایی [[جزیره العرب]] و کمبود آب و کمبود بارش مخصوصا در شهرهای مکه و مدینه و احتیاج فراوان به آب در این دو شهر جهت استفاده زائران، برکه‌ها و ذخیره آب دارای اهمیت فراوانی بود لذا در آنجا برکه‌ها و آب انبارهایی ساخته، نگهداری و تعمیر می‌شد. این آب‌انبارها تامین کننده آب مورد نیاز برای ساکنان و حاجیان برای آشامیدن و بهداشت و [[وضو]] و [[غسل]] و طهارت شرعی بودند و ازاین‌رو بیشتر کنار مسجدها و مکان‌های مقدس ساخته می‌شدند. | ||
برکه‌ها و آب انبارهای مختلفی در نقاط مختلف شهر مکه و مدینه وجود داشته‌اند که نام برخی از آنها در منابع یاد شده است و یکی از مهمترین آنها [[چاه زمزم]] است. زمزم از مشهورترین و کهن‌ترین منابع آبی مکه بوده است که از زمان [[حضرت اسماعیل(ع)]] تا زمان [[جرهمیان]] بود تا اینکه بعد از هتک حرمت جرهمیان به [[کعبه]] خشک شد و بعدها [[عبدالمطلب]] جد [[پیامبر(ص)]] دوباره آن را بازسازی کرده و آن را جاری ساخت. | برکه‌ها و آب انبارهای مختلفی در نقاط مختلف شهر مکه و مدینه وجود داشته‌اند که نام برخی از آنها در منابع یاد شده است و یکی از مهمترین آنها [[چاه زمزم]] است. زمزم از مشهورترین و کهن‌ترین منابع آبی مکه بوده است که از زمان [[حضرت اسماعیل(ع)]] تا زمان [[جرهمیان]] بود تا اینکه بعد از هتک حرمت جرهمیان به [[کعبه]] خشک شد و بعدها [[عبدالمطلب]] جد [[پیامبر(ص)]] دوباره آن را بازسازی کرده و آن را جاری ساخت. | ||
==واژه‌شناسی== | ==واژه‌شناسی== | ||
برکه در لغت به حفره‌ای مانند حوض و بدون دیواره و حصار در زمین اطلاق می‌شود.<ref>العین، ج5، ص367، «برک. </ref> این واژه بیشتر در مورد حوض‌ها و آبگیرهایی به کار رفته که با مصالحی چون سنگ و آهک و یا چوب و پوست حیوانات ساخته شده باشند.<ref>لسان العرب، ج1، ص399، «برک. </ref> | برکه در لغت به حفره‌ای مانند حوض و بدون دیواره و حصار در زمین اطلاق می‌شود.<ref>العین، ج5، ص367، «برک. </ref>این واژه بیشتر در مورد حوض‌ها و آبگیرهایی به کار رفته که با مصالحی چون سنگ و آهک و یا چوب و پوست حیوانات ساخته شده باشند.<ref>لسان العرب، ج1، ص399، «برک. </ref> | ||
در منابع، گاه از الفاظی چون مَصنَع،<ref>رحلة ابن جبیر، ص165؛ شفاء الغرام، ج1، ص398؛ آثار البلاد، ص533.</ref> مَاجَل،<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج4، ص121؛ معجم البلدان، ج5، ص32.</ref> منهل،<ref>التعریف بما آنست الهجره، ص162.</ref> صهریج<ref>رحلة ابن جبیر، ص165.</ref> نیز مفهوم برکه یا حوض قصد شده است؛ زیرا آب انبار عبارت است از نوعی مخزن آب سرپوشیده و آب‌بندی شده و معمولاً ساخته شده در پایین‌تر از سطح زمین که برای ذخیره آب آشامیدنی جهت ایام کم‌آبی یا پایداری در برابر دشمن در هنگام محاصره و گاه استفاده از آب خنک در تابستان، در شهرها و روستاها و دژها، در مسیر کاروان‌ها و در دل کوه‌ها ساخته می‌شد.<ref>نک: دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج1، ص30، «آب انبار. </ref> | در منابع، گاه از الفاظی چون مَصنَع، <ref>رحلة ابن جبیر، ص165؛ شفاء الغرام، ج1، ص398؛ آثار البلاد، ص533.</ref> مَاجَل، <ref>اخبار مکه، فاکهی، ج4، ص121؛ معجم البلدان، ج5، ص32.</ref> منهل، <ref>التعریف بما آنست الهجره، ص162.</ref> صهریج<ref>رحلة ابن جبیر، ص165.</ref>نیز مفهوم برکه یا حوض قصد شده است؛ زیرا آب انبار عبارت است از نوعی مخزن آب سرپوشیده و آب‌بندی شده و معمولاً ساخته شده در پایین‌تر از سطح زمین که برای ذخیره آب آشامیدنی جهت ایام کم‌آبی یا پایداری در برابر دشمن در هنگام محاصره و گاه استفاده از آب خنک در تابستان، در شهرها و روستاها و دژها، در مسیر کاروان‌ها و در دل کوه‌ها ساخته می‌شد.<ref>نک: دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج1، ص30، «آب انبار. </ref> | ||
==اهمیت برکه در مکه و مدینه== | ==اهمیت برکه در مکه و مدینه== | ||
برخی از برکه‌های وصف شده در منابع، همین آب انبارها هستند. آب این برکه‌ها از نهرها، چاه، قنات‌ها و باران، برای آشامیدن و آبیاری و [[غسل]] و [[وضو]] فراهم می‌شد. سقایه نیز بر بنایی که برای جمع‌آوری آب برای رساندن به مردم می‌ساختند، اطلاق می‌شد<ref>لسان العرب، ج14، ص392، «سقی. </ref> و معمولاً از یک یا چند حوض یا برکه تشکیل می‌شد که آب چشمه در آن گرد می‌آمد و مورد استفاده حاجیان قرار می‌گرفت. | برخی از برکه‌های وصف شده در منابع، همین آب انبارها هستند. آب این برکه‌ها از نهرها، چاه، قنات‌ها و باران، برای آشامیدن و آبیاری و [[غسل]] و [[وضو]] فراهم می‌شد. سقایه نیز بر بنایی که برای جمع‌آوری آب برای رساندن به مردم می‌ساختند، اطلاق می‌شد<ref>لسان العرب، ج14، ص392، «سقی. </ref> و معمولاً از یک یا چند حوض یا برکه تشکیل می‌شد که آب چشمه در آن گرد می‌آمد و مورد استفاده حاجیان قرار می‌گرفت. | ||
با توجه به وضعیت آب و هوای [[عربستان]] و اندک بودن بارش به‌ویژه در شهرهای [[مکه]] و [[مدینه]]<ref>البیئة الطبیعیة لمکة المکرمه، ص183؛ مکه و مدینه تصویری از توسعه و نوسازی، ص149، 230.</ref> نحوه تامین آب از مهمترین دغدغه‌های ساکنان این مناطق بوده است. به علت آشنایی دیرینه انسان با برکه و نقش آن در ذخیره آب و سهولت دسترسی به آن، برکه از اهمیت ویژه بهره داشته است؛ برکه‌ها اندازه‌های گوناگون داشتند و مساحت برخی به 100 ذرع (حدود 50 متر) می‌رسید<ref>لسان العرب، ج1، ص399، «برک. </ref> و در ساخت آنها از مصالح گوناگون چون سنگ، گچ، آهک و پوست استفاده می‌شد. | با توجه به وضعیت آب و هوای [[عربستان]] و اندک بودن بارش به‌ویژه در شهرهای [[مکه]] و [[مدینه]]<ref>البیئة الطبیعیة لمکة المکرمه، ص183؛ مکه و مدینه تصویری از توسعه و نوسازی، ص149، 230.</ref>نحوه تامین آب از مهمترین دغدغه‌های ساکنان این مناطق بوده است. به علت آشنایی دیرینه انسان با برکه و نقش آن در ذخیره آب و سهولت دسترسی به آن، برکه از اهمیت ویژه بهره داشته است؛ برکه‌ها اندازه‌های گوناگون داشتند و مساحت برخی به 100 ذرع (حدود 50 متر) می‌رسید<ref>لسان العرب، ج1، ص399، «برک. </ref> و در ساخت آنها از مصالح گوناگون چون سنگ، گچ، آهک و پوست استفاده می‌شد. | ||
==ویژگی‌های عمومی آب‌انبارها== | ==ویژگی‌های عمومی آب‌انبارها== | ||
آب‌انبارها بیشتر برای تامین آب ساکنان ساخته می‌شدند و جهت رعایت بهداشت و مصونیت آب، دارای پله‌هایی بودند. گاه برای سهولت رفت و آمد، پلکانی برای ورود به آب انبار و پلکانی دیگر برای بیرون آمدن از آن قرار می‌دادند. در برخی از آب انبارها و حوض‌ها، مانند حوض برابر [[مسجدالنبی]]، محل استفاده از آب برای آقایان و خانم‌ها تفکیک شده بود. | آب‌انبارها بیشتر برای تامین آب ساکنان ساخته می‌شدند و جهت رعایت بهداشت و مصونیت آب، دارای پله‌هایی بودند. گاه برای سهولت رفت و آمد، پلکانی برای ورود به آب انبار و پلکانی دیگر برای بیرون آمدن از آن قرار می‌دادند. در برخی از آب انبارها و حوض‌ها، مانند حوض برابر [[مسجدالنبی]]، محل استفاده از آب برای آقایان و خانم‌ها تفکیک شده بود. | ||
حوض‌ها تامین کننده آب مورد نیاز برای رعایت بهداشت و نیز وضو و طهارت شرعی بودند و از این رو بیشتر کنار مسجدها و مکان‌های مقدس قرار داشتند. برای برخی حوض‌ها، مانند حوض‌های کنار [[زمزم]]، خروجی‌های گوناگون آب قرار می‌دادند تا هم‌زمان افراد بسیار بتوانند از آن استفاده کنند؛ استفاده از بیشتر برکه‌ها برای همگان آزاد بود؛ ولی استفاده از برخی که در ملک خصوصی قرار داشتند، برای همگان مجاز نبود.<ref>نک: الارج المسکی، ص93-94.</ref> | حوض‌ها تامین کننده آب مورد نیاز برای رعایت بهداشت و نیز وضو و طهارت شرعی بودند و از این رو بیشتر کنار مسجدها و مکان‌های مقدس قرار داشتند. برای برخی حوض‌ها، مانند حوض‌های کنار [[زمزم]]، خروجی‌های گوناگون آب قرار می‌دادند تا هم‌زمان افراد بسیار بتوانند از آن استفاده کنند؛ استفاده از بیشتر برکه‌ها برای همگان آزاد بود؛ ولی استفاده از برخی که در ملک خصوصی قرار داشتند، برای همگان مجاز نبود.<ref>نک: الارج المسکی، ص93-94.</ref> | ||
==برکه‌های مکه== | ==برکه‌های مکه== | ||
برکه‌های گوناگون در نقاط مختلف شهر مکه وجود داشته‌اند که تنها نام برخی از آنها در منابع یاد شده است. [[فاکهی]] (درگذشت172ق.) شمار سقایه‌های مکه در روزگار خود را نزدیک به 100 مورد برشمرده است.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج3، ص97.</ref> برخی از مهمترین این برکه‌ها عبارتند از: | برکه‌های گوناگون در نقاط مختلف شهر مکه وجود داشته‌اند که تنها نام برخی از آنها در منابع یاد شده است. [[فاکهی]] (درگذشت172ق.) شمار سقایه‌های مکه در روزگار خود را نزدیک به 100 مورد برشمرده است.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج3، ص97.</ref>برخی از مهمترین این برکه‌ها عبارتند از: | ||
===برکه‌های مسجدالحرام و پیرامون آن=== | ===برکه‌های مسجدالحرام و پیرامون آن=== | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
در پیرامون زمزم علاوه بر چاه زمزم، چندین حوض و چاه دیگر نیز وجود داشته است. | در پیرامون زمزم علاوه بر چاه زمزم، چندین حوض و چاه دیگر نیز وجود داشته است. | ||
=====چاه زمزم===== | =====چاه زمزم===== | ||
[[چاه زمزم]] مشهورترین و کهن‌ترین منبع تامین آب مکه از عصر جاهلی به‌شمار می‌آید و از اهمیت بسیار در آب‌رسانی برخوردار بوده است.<ref>البیئة الطبیعیة لمکة المکرمه، ص363.</ref> | [[چاه زمزم]] مشهورترین و کهن‌ترین منبع تامین آب مکه از عصر جاهلی به‌شمار می‌آید و از اهمیت بسیار در آب‌رسانی برخوردار بوده است.<ref>البیئة الطبیعیة لمکة المکرمه، ص363.</ref> | ||
این چاه که در روزگار [[حضرت اسماعیل]] پدید آمد، تا [[دوره جرهم]] همچنان مورد استفاده بود تا اینکه به‌جهت هتک حرمت جرهمیان به [[کعبه]] و [[حرم]]، خشک شد.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص329.</ref> | این چاه که در روزگار [[حضرت اسماعیل]] پدید آمد، تا [[دوره جرهم]] همچنان مورد استفاده بود تا اینکه به‌جهت هتک حرمت جرهمیان به [[کعبه]] و [[حرم]]، خشک شد.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص329.</ref> | ||
[[عبدالمطلب]] جد [[پیامبر(ص)]] چاهی در [[مسعی]] حفر کرد و کنار آن حوضی برای استفاده همگان ساخت. وی پس از حفر دیگر بار زمزم، چاه یاد شده و حوض آن را به [[مطعم بن عدی|مُطعَم بن عَدی]] بخشید.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج4، ص99-100.</ref> عبدالمطلب همچنین حوضی کنار زمزم ساخت و استفاده از آب آن را تنها برای نوشیدن مجاز دانست.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص43.</ref> | [[عبدالمطلب]] جد [[پیامبر(ص)]] چاهی در [[مسعی]] حفر کرد و کنار آن حوضی برای استفاده همگان ساخت. وی پس از حفر دیگر بار زمزم، چاه یاد شده و حوض آن را به [[مطعم بن عدی|مُطعَم بن عَدی]] بخشید.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج4، ص99-100.</ref> عبدالمطلب همچنین حوضی کنار زمزم ساخت و استفاده از آب آن را تنها برای نوشیدن مجاز دانست.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص43.</ref> | ||
بر پایه گزارشی دیگر، وی کنار زمزم دو حوض جداگانه برای نوشیدن و شست‌وشو ساخته بود.<ref>الاعلاق النفیسه، ص41.</ref> در دوره‌های بعد نیز دو حوض جداگانه برای آشامیدن و وضو کنار زمزم وجود داشت.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج2، ص56-57.</ref> | بر پایه گزارشی دیگر، وی کنار زمزم دو حوض جداگانه برای نوشیدن و شست‌وشو ساخته بود.<ref>الاعلاق النفیسه، ص41.</ref> در دوره‌های بعد نیز دو حوض جداگانه برای آشامیدن و وضو کنار زمزم وجود داشت.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج2، ص56-57.</ref> | ||
=====حوض‌های اطراف زمزم===== | =====حوض‌های اطراف زمزم===== | ||
در سده سوم ق. چندین حوض کنار زمزم قرار داشت. حوض اول در پیرامون چاه جای داشت و از مرمر ساخته شده بود. ارتفاع دیواره این حوض 19 انگشت و پهنای آن 18 انگشت بود. بر حوض سقفی قرار داده و برای آن 36 خروجی برای برداشتن آب نهاده بودند.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج2، ص77-78.</ref> | در سده سوم ق. چندین حوض کنار زمزم قرار داشت. حوض اول در پیرامون چاه جای داشت و از مرمر ساخته شده بود. ارتفاع دیواره این حوض 19 انگشت و پهنای آن 18 انگشت بود. بر حوض سقفی قرار داده و برای آن 36 خروجی برای برداشتن آب نهاده بودند.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج2، ص77-78.</ref> | ||
در فاصله 28 ذرعی (حدود 14متری) آن و جلوی [[سقایه عباس]] حوضی دایره‌ای و مرمرین به محیط 40 ذرع (حدود20 متر) قرار داشت که آب از فواره سنگی وسط آن بیرون می‌زد.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج2، ص79-80.</ref> در سده نهم ق. حوض‌های زمزم به نُه عدد افزایش یافت که از آنها برای وضو استفاده می‌شد.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص331.</ref> | در فاصله 28 ذرعی (حدود 14متری) آن و جلوی [[سقایه عباس]] حوضی دایره‌ای و مرمرین به محیط 40 ذرع (حدود20 متر) قرار داشت که آب از فواره سنگی وسط آن بیرون می‌زد.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج2، ص79-80.</ref> در سده نهم ق. حوض‌های زمزم به نُه عدد افزایش یافت که از آنها برای وضو استفاده می‌شد.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص331.</ref> | ||
=====سقایه عباس===== | =====سقایه عباس===== | ||
در 52 ذرعی (حدود 26 متری) زمزم، سقایه عباس قرار داشت که [[آب زمزم]] با قناتی سربی به آن راه می‌یافت. در این سقایه، شش حوض از چوب ساج ساخته شده بود. سه عدد از این حوض‌ها پنج ذرع و 12 انگشت طول و دو ذرع عرض داشتند. ارتفاع بقیه حوض‌ها سه ذرع و 12 انگشت بود. به ازای هریک از آنها، حوضی از پوست قرار داشت که در آنها کشمش و خرما خیسانده می‌شد و برای تغییر طعم آب حوض‌های یاد شده، به آب آنها اضافه می‌شد.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج2، ص83-84.</ref> | در 52 ذرعی (حدود 26 متری) زمزم، سقایه عباس قرار داشت که [[آب زمزم]] با قناتی سربی به آن راه می‌یافت. در این سقایه، شش حوض از چوب ساج ساخته شده بود. سه عدد از این حوض‌ها پنج ذرع و 12 انگشت طول و دو ذرع عرض داشتند. ارتفاع بقیه حوض‌ها سه ذرع و 12 انگشت بود. به ازای هریک از آنها، حوضی از پوست قرار داشت که در آنها کشمش و خرما خیسانده می‌شد و برای تغییر طعم آب حوض‌های یاد شده، به آب آنها اضافه می‌شد.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج2، ص83-84.</ref> | ||
=====حوض‌های دیگر===== | =====حوض‌های دیگر===== | ||
به سال 229ق. به دستور [[واثق عباسی]] (حک: 227-232ق.) [[عمر بن فرج رخجی|عمر بن فرج رُخَجی]]، از نزدیکان امیر مکه، حوض‌های شش‌گانه را برداشت و حوض ساجی بزرگی را جایگزین آنها کرد. درون آن نیز حوض چرمی دیگری قرار داشت که در آن خرما و کشمش ریخته می‌شد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص102-104؛ الدرر الفرائد، ج1، ص305.</ref> | به سال 229ق. به دستور [[واثق عباسی]] (حک: 227-232ق.) [[عمر بن فرج رخجی|عمر بن فرج رُخَجی]]، از نزدیکان امیر مکه، حوض‌های شش‌گانه را برداشت و حوض ساجی بزرگی را جایگزین آنها کرد. درون آن نیز حوض چرمی دیگری قرار داشت که در آن خرما و کشمش ریخته می‌شد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص102-104؛ الدرر الفرائد، ج1، ص305.</ref> | ||
بعدها [[محمد بن هارون]] حوض یاد شده را ویران و برکه‌ای مرمرین را جایگزین آن کرد. نام وی بر سنگ این برکه نقش بسته بود. این برکه بارها تعمیر شد تا این که به سال 839ق. در [[دوره ممالیک]] ویران و بازسازی گشت.<ref>التاریخ القویم، ج1، ص524.</ref> پس از چندی به علت استفاده نکردن از برکه‌های سقایه عباس، قبه آن به محل نگهداری کتاب‌های وقفی تبدیل شد.<ref>التاریخ القویم، ج1، ص526.</ref> | بعدها [[محمد بن هارون]] حوض یاد شده را ویران و برکه‌ای مرمرین را جایگزین آن کرد. نام وی بر سنگ این برکه نقش بسته بود. این برکه بارها تعمیر شد تا این که به سال 839ق. در [[دوره ممالیک]] ویران و بازسازی گشت.<ref>التاریخ القویم، ج1، ص524.</ref> پس از چندی به علت استفاده نکردن از برکه‌های سقایه عباس، قبه آن به محل نگهداری کتاب‌های وقفی تبدیل شد.<ref>التاریخ القویم، ج1، ص526.</ref> | ||
====میان زمزم و رکن حجرالاسود==== | ====میان زمزم و رکن حجرالاسود==== | ||
[[خالد بن عبدالله قسری]] امیر مکه در اواخر سده اول ق. با انتقال آب شیرین از دامنه [[کوه ثبیر|کوه ثَبیر]] حوضی میان زمزم و [[رکن حجر]] ساخت. آب از فواره‌ای در وسط این حوض بیرون می‌زد. این حوض تا آغاز حکومت [[عباسیان]] بر جای بود تا این که [[داود بن علی عباسی]]، عموی [[سفاح]] و حکمران او در [[مکه]] (132-133ق.) به سال 132ق. آن را ویران کرد و آب آن را به حوضی کنار [[باب السلام]]، از [[درهای مسجدالحرام]]، انتقال داد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص107-108؛ اخبار مکه، فاکهی، ج3، ص149-151.</ref> | [[خالد بن عبدالله قسری]] امیر مکه در اواخر سده اول ق. با انتقال آب شیرین از دامنه [[کوه ثبیر|کوه ثَبیر]] حوضی میان زمزم و [[رکن حجر]] ساخت. آب از فواره‌ای در وسط این حوض بیرون می‌زد. این حوض تا آغاز حکومت [[عباسیان]] بر جای بود تا این که [[داود بن علی عباسی]]، عموی [[سفاح]] و حکمران او در [[مکه]] (132-133ق.) به سال 132ق. آن را ویران کرد و آب آن را به حوضی کنار [[باب السلام]]، از [[درهای مسجدالحرام]]، انتقال داد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص107-108؛ اخبار مکه، فاکهی، ج3، ص149-151.</ref> | ||
====ضلع شرقی حرم و در مولد النبی==== | ====ضلع شرقی حرم و در مولد النبی==== | ||
در سده سوم ق. نزدیک [[باب بنی‌عدی|باب بنی‌عَدی]] از درهای ضلع شرقی [[مسجدالحرام]]، برکه‌ای وجود داشت که حاجیان از آب آن استفاده می‌کردند.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص90.</ref> از سرنوشت این برکه در دوره‌های بعد گزارشی در دست نیست. | در سده سوم ق. نزدیک [[باب بنی‌عدی|باب بنی‌عَدی]] از درهای ضلع شرقی [[مسجدالحرام]]، برکه‌ای وجود داشت که حاجیان از آب آن استفاده می‌کردند.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص90.</ref>از سرنوشت این برکه در دوره‌های بعد گزارشی در دست نیست. | ||
در سده نهم ق. در [[مولد النبی]] (زادگاه پیامبر در [[شعب ابی‌طالب]]) دو برکه وجود داشت که آنها را به شخصی به نام مسلمانی نسبت داده‌اند.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص441؛ تاریخ مکه، ص207.</ref> از سرنوشت این برکه‌ها در روزگاران بعد گزارشی به دست نیامد. | در سده نهم ق. در [[مولد النبی]] (زادگاه پیامبر در [[شعب ابی‌طالب]]) دو برکه وجود داشت که آنها را به شخصی به نام مسلمانی نسبت داده‌اند.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص441؛ تاریخ مکه، ص207.</ref>از سرنوشت این برکه‌ها در روزگاران بعد گزارشی به دست نیامد. | ||
===برکه‌های شمال مکه=== | ===برکه‌های شمال مکه=== | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
====برکه زبیده==== | ====برکه زبیده==== | ||
از دیگر برکه‌های معروف شهر مکه، برکه مشهور به [[ | از دیگر برکه‌های معروف شهر مکه، برکه مشهور به زبیده ([[ام جعفر]]) همسر [[هارون عباسی|هارون]] خلیفه عباسی بود. این برکه در بخش [[معلات]] مکه قرار داشت. پس از خشکسالی عجیب اواخر سده دوم ق. زبیده دستور حفر چاهی در شمال مکه را به سال 194ق. صادر کرد. به دستور وی برکه‌ای نیز کنار آن ساخته شد. آب چاه برای پر کردن این برکه کافی نبود و به ناچار آب چشمه‌ای در [[کوه طاد]]، از رشته کوه‌های ثنیه در مسیر [[طائف]]، با صرف هزینه‌های گزاف و مشکلات فراوان به آن هدایت شد. در پیرامون برکه ساختمانی برای پاسداری ساختند و اشخاصی مامور نگهبانی آن شدند. کنار برکه کتیبه‌ای قرار داشت که در آن عباراتی شامل شهادتین، درود بر پیامبر و نیز جملاتی حاکی از نقش ام جعفر در آب‌رسانی به حاجیان و تاریخ ساخت برکه به دست یاسر، خادم زبیده، نقش بسته بود.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج3، ص152-155.</ref> | ||
به دستور [[مامون عباسی|مامون]] خلیفه عباسی (حک: 198-218ق.) به سال 210ق. [[صالح بن عباس]]، حکمران مکه، آب افزون برکه «ام جعفر» را از طریق آبراهی به پنج برکه که در مناطق پایین مکه احداث کرده بود، رسانید. | به دستور [[مامون عباسی|مامون]] خلیفه عباسی (حک: 198-218ق.) به سال 210ق. [[صالح بن عباس]]، حکمران مکه، آب افزون برکه «ام جعفر» را از طریق آبراهی به پنج برکه که در مناطق پایین مکه احداث کرده بود، رسانید. | ||
بر پایه این طرح، آب برکه «ام جعفر» در مسیر خود، آب برکه‌های بطحاء در [[شعب علی]]، برکه‌ای در [[صفا]] مشهور به بازان، برکه‌ای نزدیک بازار گندم فروشان نزدیک [[باب الوداع]]، برکه‌ای در کوچه ثنیه پایین‌تر از دار اوس، برکه‌ای در بازار هیزم فروشان، و سرانجام برکه ماجن در جنوب مکه را تامین می‌کرد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص232؛ اخبار مکه، فاکهی، ج3، ص152-154؛ تحصیل المرام، ج2، ص611-612.</ref> از آب برکه ماجن برای آبیاری زمین‌های کشاورزی و باغ‌های متعلق به برخی از وابستگان اشراف استفاده می‌شد.<ref>سفرنامه حجاز، ص168.</ref> | بر پایه این طرح، آب برکه «ام جعفر» در مسیر خود، آب برکه‌های بطحاء در [[شعب علی]]، برکه‌ای در [[صفا]] مشهور به بازان، برکه‌ای نزدیک بازار گندم فروشان نزدیک [[باب الوداع]]، برکه‌ای در کوچه ثنیه پایین‌تر از دار اوس، برکه‌ای در بازار هیزم فروشان، و سرانجام برکه ماجن در جنوب مکه را تامین می‌کرد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص232؛ اخبار مکه، فاکهی، ج3، ص152-154؛ تحصیل المرام، ج2، ص611-612.</ref> از آب برکه ماجن برای آبیاری زمین‌های کشاورزی و باغ‌های متعلق به برخی از وابستگان اشراف استفاده می‌شد.<ref>سفرنامه حجاز، ص168.</ref> | ||
تامین آب برکه ام جعفر به‌علت نقش اساسی‌اش در آب‌رسانی به مکه، همواره مورد توجه حاکمان بوده و افرادی چون [[زین‌الدین یوسف]] حکمران اربل (حک: 563-583ق.) در سال 564ق. و [[مظفرالدین کوکبوری|مظفرالدین کُوکُبُوری]] حاکم اِربِل (حک: 583-630ق.) در سال 605ق. و [[مستنصر عباسی]] در سال‌های 625 و 633ق. [[امیر چوپان|امیر چوپان مغول]] به دستور [[سلطان محمد خدابنده]] به سال 726ق. و [[شریف حسن عجلان]]، امیر مکه و [[حجاز]]، به سال 811ق. به تعمیر چشمه‌های تامین کننده آب این برکه پرداختند.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص449-450؛ تحصیل المرام، ج2، ص613.</ref> | تامین آب برکه ام جعفر به‌علت نقش اساسی‌اش در آب‌رسانی به مکه، همواره مورد توجه حاکمان بوده و افرادی چون [[زین‌الدین یوسف]] حکمران اربل (حک: 563-583ق.) در سال 564ق. و [[مظفرالدین کوکبوری|مظفرالدین کُوکُبُوری]] حاکم اِربِل (حک: 583-630ق.) در سال 605ق. و [[مستنصر عباسی]] در سال‌های 625 و 633ق. [[امیر چوپان|امیر چوپان مغول]] به دستور [[سلطان محمد خدابنده]] به سال 726ق. و [[شریف حسن عجلان]]، امیر مکه و [[حجاز]]، به سال 811ق. به تعمیر چشمه‌های تامین کننده آب این برکه پرداختند.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص449-450؛ تحصیل المرام، ج2، ص613.</ref> | ||
====برکه‌های سلیمان بن جعفر==== | ====برکه‌های سلیمان بن جعفر==== | ||
در مسیر معلات به [[منا]] و نزدیک [[باغ مقیصره|باغ مُقَیصره]] از باغ‌های [[معاویه]]، دو برکه دیگر وجود داشتند که به برکه‌های [[سلیمان بن جعفر عباسی]]، حکمران مکه در دوره حکومت هارون عباسی (حک: 170-193ق.) شهرت داشتند.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص229.</ref> | در مسیر معلات به [[منا]] و نزدیک [[باغ مقیصره|باغ مُقَیصره]] از باغ‌های [[معاویه]]، دو برکه دیگر وجود داشتند که به برکه‌های [[سلیمان بن جعفر عباسی]]، حکمران مکه در دوره حکومت هارون عباسی (حک: 170-193ق.) شهرت داشتند.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص229.</ref> | ||
این برکه‌ها در پی خشکسالی در مکه، به دستور خلیفه ساخته شدند. پس از گرد آمدن آب چاه‌های متعلق به معاویة بن [[ابی‌سفیان]] در چاهی به نام رشا، آب به این دو حوض و سپس برکه‌ای کنار یکی از درهای مسجدالحرام هدایت شد.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج3، ص152.</ref> | این برکه‌ها در پی خشکسالی در مکه، به دستور خلیفه ساخته شدند. پس از گرد آمدن آب چاه‌های متعلق به معاویة بن [[ابی‌سفیان]] در چاهی به نام رشا، آب به این دو حوض و سپس برکه‌ای کنار یکی از درهای مسجدالحرام هدایت شد.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج3، ص152.</ref> | ||
[[ازرقی]] (درگذشت250ق.) برکه‌ای در [[باغ عوف]]، از باغ‌های معاویة بن ابی‌سفیان نزدیک [[کوه حجون]]، را متعلق به هارون عباسی دانسته است.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص227-228.</ref> از برکه‌های سلیمان در دوره‌های بعد گزارشی یافت نشد. | [[ازرقی]] (درگذشت250ق.) برکه‌ای در [[باغ عوف]]، از باغ‌های معاویة بن ابی‌سفیان نزدیک [[کوه حجون]]، را متعلق به هارون عباسی دانسته است.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص227-228.</ref>از برکه‌های سلیمان در دوره‌های بعد گزارشی یافت نشد. | ||
====برکه کنار باب معلات==== | ====برکه کنار باب معلات==== | ||
در سده نهم ق. از دو برکه کنار [[باب معلات]] نزدیک [[بستان صارم]] یاد شده که بدون استفاده رها شده بودند و به سال 813ق. یکی از آنها به دست [[شهاب برکوت المکین]]، از ثروتمندان سده 9ق. تعمیر گشت و آب چشمه بازان به آن هدایت شد.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص441.</ref> این برکه در سده 14ق. به برکه شامی معروف بود و آب آن را همگان استفاده می‌کردند.<ref>تحصیل المرام، ج2، ص633.</ref> | در سده نهم ق. از دو برکه کنار [[باب معلات]] نزدیک [[بستان صارم]] یاد شده که بدون استفاده رها شده بودند و به سال 813ق. یکی از آنها به دست [[شهاب برکوت المکین]]، از ثروتمندان سده 9ق. تعمیر گشت و آب چشمه بازان به آن هدایت شد.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص441.</ref> این برکه در سده 14ق. به برکه شامی معروف بود و آب آن را همگان استفاده می‌کردند.<ref>تحصیل المرام، ج2، ص633.</ref> | ||
[[ابن دهیش]] این دو برکه را همان برکه‌های متعلق به هارون در باغ عوف می‌داند.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج4، ص121، «پاورقی». </ref> | [[ابن دهیش]] این دو برکه را همان برکه‌های متعلق به هارون در باغ عوف می‌داند.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج4، ص121، «پاورقی». </ref> | ||
به سال 831ق. [[شاهین عثمانی]] از کارگزاران [[عثمانی]] با صرف هزینه‌ای آب چاهی در [[بئر خم]] در منطقه پایین مکه را به آن برکه هدایت نمود. وی همچنین گروهی را مامور ریختن آب سقاخانه‌ای در معلات به برکه صارم کرد.<ref>اتحاف الوری، ج4، ص19.</ref> [[طبری]] (درگذشت 1070 ق.) دو برکه یاد شده را یک برکه می‌داند که به علت وجود دیواری کوتاه در وسط آن، دو برکه خوانده شده است.<ref>الارج المسکی، ص93.</ref> | به سال 831ق. [[شاهین عثمانی]] از کارگزاران [[عثمانی]] با صرف هزینه‌ای آب چاهی در [[بئر خم]] در منطقه پایین مکه را به آن برکه هدایت نمود. وی همچنین گروهی را مامور ریختن آب سقاخانه‌ای در معلات به برکه صارم کرد.<ref>اتحاف الوری، ج4، ص19.</ref>[[طبری]] (درگذشت 1070 ق.) دو برکه یاد شده را یک برکه می‌داند که به علت وجود دیواری کوتاه در وسط آن، دو برکه خوانده شده است.<ref>الارج المسکی، ص93.</ref> | ||
====روبه‌روی برکه شامی==== | ====روبه‌روی برکه شامی==== | ||
روبه‌روی برکه شامی، دو برکه دیگر در مجاورت هم بودند. این برکه‌ها به سال 749ق. در روزگار [[ملک ناصر حسن مملوکی]] تعمیر شدند.<ref>تحصیل المرام، ج2، ص632.</ref> | روبه‌روی برکه شامی، دو برکه دیگر در مجاورت هم بودند. این برکه‌ها به سال 749ق. در روزگار [[ملک ناصر حسن مملوکی]] تعمیر شدند.<ref>تحصیل المرام، ج2، ص632.</ref> | ||
به سال 821ق. دیوار این برکه‌ها با آهک تعمیر گشت و در برخی از جاها بلندای آن حدود نیم متر بیشتر شد. دیوار میان دو برکه را برداشتند و کنار آن دو حوضچه سرپوشیده ساختند و برای حفظ آب از دسترس اطفال، دری چوبی برای آن ساختند.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص440-441.</ref> | به سال 821ق. دیوار این برکه‌ها با آهک تعمیر گشت و در برخی از جاها بلندای آن حدود نیم متر بیشتر شد. دیوار میان دو برکه را برداشتند و کنار آن دو حوضچه سرپوشیده ساختند و برای حفظ آب از دسترس اطفال، دری چوبی برای آن ساختند.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص440-441.</ref> | ||
بر پایه برخی از گزارش‌ها، در سده 14ق. این دو برکه از میان رفته بودند و بقایای یکی از آنها که به برکه مصری شهرت داشت، قابل مشاهده بود.<ref>تحصیل المرام، ج2، ص632.</ref> | بر پایه برخی از گزارش‌ها، در سده 14ق. این دو برکه از میان رفته بودند و بقایای یکی از آنها که به برکه مصری شهرت داشت، قابل مشاهده بود.<ref>تحصیل المرام، ج2، ص632.</ref> | ||
====برکه مسجد تنعیم==== | ====برکه مسجد تنعیم==== | ||
برکه‌ای در [[مسجد تنعیم]]: برخی منابع از وجود برکه‌ای در مسجد تنعیم در سه یا چهار میلی [[مسجدالحرام]] خبر داده‌اند. از این برکه برای ذخیره آب باران استفاده می‌شد تا اینکه به سال 987ق. به دستور [[سنان پاشا]]، چاه کنار برکه تعمیر گشت و آب برکه تامین شد. این برکه تا سده 14ق. همچنان وجود داشت؛ ولی چاه آن خشک شده بود و تنها در هنگام بارش باران، پر آب می‌شد.<ref>موسوعة مرآة الحرمین، ج2، ص883.</ref> | برکه‌ای در [[مسجد تنعیم]]: برخی منابع از وجود برکه‌ای در مسجد تنعیم در سه یا چهار میلی [[مسجدالحرام]] خبر داده‌اند. از این برکه برای ذخیره آب باران استفاده می‌شد تا اینکه به سال 987ق. به دستور [[سنان پاشا]]، چاه کنار برکه تعمیر گشت و آب برکه تامین شد. این برکه تا سده 14ق. همچنان وجود داشت؛ ولی چاه آن خشک شده بود و تنها در هنگام بارش باران، پر آب می‌شد.<ref>موسوعة مرآة الحرمین، ج2، ص883.</ref> | ||
===برکه‌های شرق مکه=== | ===برکه‌های شرق مکه=== | ||
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
====برکه‌های منا==== | ====برکه‌های منا==== | ||
در منطقه [[منا]] نیز برکه‌هایی وجود داشتند که از جمله آنها می‌توان به [[برکه مازمین]] و حوض‌های گوناگون کنار آن اشاره کرد که در سیل سال 240ق. از میان رفتند.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج1، ص298-299.</ref> | در منطقه [[منا]] نیز برکه‌هایی وجود داشتند که از جمله آنها می‌توان به [[برکه مازمین]] و حوض‌های گوناگون کنار آن اشاره کرد که در سیل سال 240ق. از میان رفتند.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج1، ص298-299.</ref> | ||
[[برکه یاقوته]] از دیگر برکه‌های این منطقه است. فاصله این برکه در سده سوم ق. با [[مسجد منا]] 3753 ذرع (نزدیک به دو کیلومتر) بود و تا [[وادی محسر|وادی مُحَسَّر]]، درهای میان منا و [[مزدلفه]]، 1000 ذرع (حدود50 متر) فاصله داشت.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص185.</ref> این برکه در سیل سال 240ق. از میان رفت.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج1، ص298-299.</ref> از دیگر برکه‌های این مکان می‌توان به برکه عیره اشاره کرد که آن نیز به سال 240ق. بر اثر سیل ویران شد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج1، ص299.</ref> | [[برکه یاقوته]] از دیگر برکه‌های این منطقه است. فاصله این برکه در سده سوم ق. با [[مسجد منا]] 3753 ذرع (نزدیک به دو کیلومتر) بود و تا [[وادی محسر|وادی مُحَسَّر]]، درهای میان منا و [[مزدلفه]]، 1000 ذرع (حدود50 متر) فاصله داشت.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص185.</ref>این برکه در سیل سال 240ق. از میان رفت.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج1، ص298-299.</ref>از دیگر برکه‌های این مکان می‌توان به برکه عیره اشاره کرد که آن نیز به سال 240ق. بر اثر سیل ویران شد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج1، ص299.</ref> | ||
در دامنه [[کوه ثبیر]] در چهار کیلومتری مسجدالحرام، برکه‌ای مشهور به برکه خالد بن عبدالله قسری وجود داشت. این برکه پس از صدور فرمان [[سلیمان بن عبدالملک]](حک: 96-99ق.) درباره رساندن آب شیرین به مکه به دست خالد بن عبدالله قسری حکمران مکه و به سال 93ق. ساخته شد و در ساخت آن از سنگ‌های بزرگ نقش‌دار استفاده گشت. برای تامین آب برکه، سدی در [[ثقبه]] نزدیک آن ساختند.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج3، ص149-151.</ref> از سرنوشت برکه خالد در دوره‌های بعد گزارشی در دست نیست؛ ولی گزارش‌هایی درباره آن سد در منابع آمده است.<ref>التاریخ القویم، ج1، ص261-262.</ref> | در دامنه [[کوه ثبیر]] در چهار کیلومتری مسجدالحرام، برکه‌ای مشهور به برکه خالد بن عبدالله قسری وجود داشت. این برکه پس از صدور فرمان [[سلیمان بن عبدالملک]](حک: 96-99ق.) درباره رساندن آب شیرین به مکه به دست خالد بن عبدالله قسری حکمران مکه و به سال 93ق. ساخته شد و در ساخت آن از سنگ‌های بزرگ نقش‌دار استفاده گشت. برای تامین آب برکه، سدی در [[ثقبه]] نزدیک آن ساختند.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج3، ص149-151.</ref>از سرنوشت برکه خالد در دوره‌های بعد گزارشی در دست نیست؛ ولی گزارش‌هایی درباره آن سد در منابع آمده است.<ref>التاریخ القویم، ج1، ص261-262.</ref> | ||
====برکه‌های عرفات==== | ====برکه‌های عرفات==== | ||
در بازار عرفه و در جنوب [[جبل الرحمه]]، هفت<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج5، ص42.</ref> یا هشت<ref>مرآة الحرمین، ج1، ص45.</ref> برکه وجود داشتند که آب آنها مورد استفاده حاجیان به‌ویژه در [[روز عرفه]] بود. | در بازار عرفه و در جنوب [[جبل الرحمه]]، هفت<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج5، ص42.</ref>یا هشت<ref>مرآة الحرمین، ج1، ص45.</ref> برکه وجود داشتند که آب آنها مورد استفاده حاجیان به‌ویژه در [[روز عرفه]] بود. | ||
آوردهاند که این برکه‌ها را [[عبدالله بن عامر|عبدالله]] بن [[عامر بن کریز]] ساخت و همو چاه‌هایی برای تامین آب آنها حفر کرد.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج5، ص42.</ref> از وی به‌عنوان نخستین سازنده برکه در [[عرفات]] یاد شده است.<ref>الطبقات، ج5، ص35.</ref> | آوردهاند که این برکه‌ها را [[عبدالله بن عامر|عبدالله]] بن [[عامر بن کریز]] ساخت و همو چاه‌هایی برای تامین آب آنها حفر کرد.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج5، ص42.</ref> از وی به‌عنوان نخستین سازنده برکه در [[عرفات]] یاد شده است.<ref>الطبقات، ج5، ص35.</ref> | ||
این برکه‌ها با گذشت زمان نیازمند تعمیر می‌شدند و گزارش‌هایی از تعمیر آنها به دست افرادی چون عجوز، مادر [[مقتدر عباسی]]، به سال 315ق.،<ref>شفاء الغرام، ج1، ص441؛ اتحاف الوری، ج2، ص373.</ref> مظفر حاکم اربل به سال 594ق.،<ref>اتحاف الوری، ج2، ص564؛ الدرر الفرائد، ج1، ص363.</ref> [[اقبال الشرابی مستنصری]] به سال 633ق.<ref>الدرر الفرائد، ج1، ص373.</ref> و نیز در دوران حاکم مصر [[ملک شعبان مملوکی]] (حک: 764-778ق.) رسیده است.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص441-442.</ref> | این برکه‌ها با گذشت زمان نیازمند تعمیر می‌شدند و گزارش‌هایی از تعمیر آنها به دست افرادی چون عجوز، مادر [[مقتدر عباسی]]، به سال 315ق.، <ref>شفاء الغرام، ج1، ص441؛ اتحاف الوری، ج2، ص373.</ref> مظفر حاکم اربل به سال 594ق.، <ref>اتحاف الوری، ج2، ص564؛ الدرر الفرائد، ج1، ص363.</ref> [[اقبال الشرابی مستنصری]] به سال 633ق.<ref>الدرر الفرائد، ج1، ص373.</ref>و نیز در دوران حاکم مصر [[ملک شعبان مملوکی]] (حک: 764-778ق.) رسیده است.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص441-442.</ref> | ||
در سده نهم ق. این برکه‌ها انباشته از خاک شده بودند.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص441.</ref> بعدها در روزگار [[سلطان سلیمان قانونی]] (حک: 926-974ق.) این برکه‌ها مورد توجه قرار گرفتند و هر سال در [[موسم حج]] با استفاده از آبراه‌های زیرزمینی، آب عین زبیده به آنها منتقل می‌شد و حاجیان از آن استفاده می‌کردند.<ref>تحصیل المرام، ج2، ص634؛ مرآة الحرمین، ج1، ص45.</ref> تا امروز نیز آثاری از این برکه‌ها باقی مانده است.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج5، ص42،هامش1.</ref> | در سده نهم ق. این برکه‌ها انباشته از خاک شده بودند.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص441.</ref>بعدها در روزگار [[سلطان سلیمان قانونی]] (حک: 926-974ق.) این برکه‌ها مورد توجه قرار گرفتند و هر سال در [[موسم حج]] با استفاده از آبراه‌های زیرزمینی، آب عین زبیده به آنها منتقل می‌شد و حاجیان از آن استفاده می‌کردند.<ref>تحصیل المرام، ج2، ص634؛ مرآة الحرمین، ج1، ص45.</ref> تا امروز نیز آثاری از این برکه‌ها باقی مانده است.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج5، ص42،هامش1.</ref> | ||
در نزدیکی عرفه و روبه‌روی [[مسجد بیعه]]، برکه‌ای به نام سلم قرار داشت که سازنده آن مشخص نیست. این برکه و قنات پیوسته به آن در سال 745ق. به دست آل الملک، نائب السلطنه مصر در روزگار ملک اسماعیل بن ملک ناصر مملوکی، تعمیر شد.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص441؛ العقد الثمین، ج3، ص208؛ اتحاف الوری، ج3، ص228-229.</ref> در قرن11ق. آب این برکه تنها از راه بارش باران تامین می‌شد.<ref>الارج المسکی، ص94.</ref> [[ابن صباغ]] (درگذشت1321ق.) از پر آب بودن آن خبر داده<ref>تحصیل المرام، ج2، ص634.</ref> ؛ اما در گزارش مربوط به سال 1377ق. این چشمه خشک و بی‌آب معرفی شده است.<ref>التاریخ القویم، ج3، ص399.</ref> | در نزدیکی عرفه و روبه‌روی [[مسجد بیعه]]، برکه‌ای به نام سلم قرار داشت که سازنده آن مشخص نیست. این برکه و قنات پیوسته به آن در سال 745ق. به دست آل الملک، نائب السلطنه مصر در روزگار ملک اسماعیل بن ملک ناصر مملوکی، تعمیر شد.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص441؛ العقد الثمین، ج3، ص208؛ اتحاف الوری، ج3، ص228-229.</ref>در قرن11ق. آب این برکه تنها از راه بارش باران تامین می‌شد.<ref>الارج المسکی، ص94.</ref>[[ابن صباغ]] (درگذشت1321ق.) از پر آب بودن آن خبر داده<ref>تحصیل المرام، ج2، ص634.</ref>؛ اما در گزارش مربوط به سال 1377ق. این چشمه خشک و بی‌آب معرفی شده است.<ref>التاریخ القویم، ج3، ص399.</ref> | ||
در سده 14ق. در [[مسجد ابراهیم]] در عرفات برکه‌ای وجود داشت که آب آن از [[عین زبیده]] تامین می‌شد.<ref>موسوعة مرآة الحرمین، ج2، ص895.</ref> | در سده 14ق. در [[مسجد ابراهیم]] در عرفات برکه‌ای وجود داشت که آب آن از [[عین زبیده]] تامین می‌شد.<ref>موسوعة مرآة الحرمین، ج2، ص895.</ref> | ||
از سرنوشت این برکه در دوره‌های بعد گزارشی در دست نیست؛ برکه‌هایی دیگر نیز در مسیر منا به عرفات و نزدیک مزدلفه وجود داشتند که از تعمیر آنها در روزگار شعبان نایب السلطنه مصر و نیز در دوره مستنصر عباسی (حک: 623-640ق.) به سال 633ق. گزارش‌هایی در دست است.<ref>التاریخ القویم، ج3، ص399.</ref> این برکه‌ها در سده نهم ق. به علت خرابی طولانی قابل استفاده نبودند.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص441.</ref> | از سرنوشت این برکه در دوره‌های بعد گزارشی در دست نیست؛ برکه‌هایی دیگر نیز در مسیر منا به عرفات و نزدیک مزدلفه وجود داشتند که از تعمیر آنها در روزگار شعبان نایب السلطنه مصر و نیز در دوره مستنصر عباسی (حک: 623-640ق.) به سال 633ق. گزارش‌هایی در دست است.<ref>التاریخ القویم، ج3، ص399.</ref> این برکه‌ها در سده نهم ق. به علت خرابی طولانی قابل استفاده نبودند.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص441.</ref> | ||
===برکه‌های غرب مکه=== | ===برکه‌های غرب مکه=== | ||
کنار [[ثنیه حصحاص]] نزدیک منطقه [[فخ]] و محله زاهر، برکه‌ای وجود داشت که آب آن از چشمه‌ای در منطقه فخ تامین می‌شد. این برکه به دست اسحق بن سلمه صائغ از صنعتگران دوره [[متوکل عباسی]] (حک: 232-247ق.) برای استفاده مردم ساخته شده بود. [[فاکهی]] از قطع جریان آب چشمه و بی‌آبی این برکه گزارش داده است.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج3، ص156؛ ج4، ص125.</ref> | کنار [[ثنیه حصحاص]] نزدیک منطقه [[فخ]] و محله زاهر، برکه‌ای وجود داشت که آب آن از چشمه‌ای در منطقه فخ تامین می‌شد. این برکه به دست اسحق بن سلمه صائغ از صنعتگران دوره [[متوکل عباسی]] (حک: 232-247ق.) برای استفاده مردم ساخته شده بود. [[فاکهی]] از قطع جریان آب چشمه و بی‌آبی این برکه گزارش داده است.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج3، ص156؛ ج4، ص125.</ref> | ||
در منطقه یاد شده، همچنین حوض‌هایی به نام مُجَنَّه وجود داشت که آب آنها از طریق چاه‌های موجود در منطقه تامین می‌شد. به گفته ابن دهیش، از محققان معاصر تاریخ مکه، برخی از این چاه‌ها اکنون نیز وجود دارند؛ اما مکان دقیق حوض‌های یاد شده مشخص نیست.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج4، ص221؛ ج3، ص156.</ref> | در منطقه یاد شده، همچنین حوض‌هایی به نام مُجَنَّه وجود داشت که آب آنها از طریق چاه‌های موجود در منطقه تامین می‌شد. به گفته ابن دهیش، از محققان معاصر تاریخ مکه، برخی از این چاه‌ها اکنون نیز وجود دارند؛ اما مکان دقیق حوض‌های یاد شده مشخص نیست.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج4، ص221؛ ج3، ص156.</ref> | ||
===برکه ماجن در جنوب مکه=== | ===برکه ماجن در جنوب مکه=== | ||
یکی از کهن‌ترین برکه‌های مکه که در منابع تاریخی بدان‌ها اشاره شده، [[برکه ماجن]] در منطقه جنوبی شهر بود که به سبب نزدیکی به یکی از دروازه‌های مکه ([[باب الماجن]]) به این نام شهرت داشت.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص441.</ref> | یکی از کهن‌ترین برکه‌های مکه که در منابع تاریخی بدان‌ها اشاره شده، [[برکه ماجن]] در منطقه جنوبی شهر بود که به سبب نزدیکی به یکی از دروازه‌های مکه ([[باب الماجن]]) به این نام شهرت داشت.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص441.</ref> | ||
گویا این کلمه تحریفی از واژه ماجل به معنای «مکان گرد آمدن آب» است. آوردهاند که [[عمر بن خطاب]] برای پیشگیری از ورود سیل به شهر، آب بندهایی در شمال مکه قرار داد و مسیر آب را به برکه ماجن در جنوب هدایت کرد تا از آب آن برای کشاورزی استفاده شود.<ref>سفرنامه حجاز، ص163؛ نک: اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص167.</ref> | گویا این کلمه تحریفی از واژه ماجل به معنای «مکان گرد آمدن آب» است. آوردهاند که [[عمر بن خطاب]] برای پیشگیری از ورود سیل به شهر، آب بندهایی در شمال مکه قرار داد و مسیر آب را به برکه ماجن در جنوب هدایت کرد تا از آب آن برای کشاورزی استفاده شود.<ref>سفرنامه حجاز، ص163؛ نک: اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص167.</ref> | ||
این برکه تا دوره اخیر وجود داشته و میان مردم مکه به نام ماجد نیز مشهور بوده است. برکه ماجن مستطیل شکل و طول آن 40 و عرضش 31 متر بود. از چهار طرف دیواری به ارتفاع قامت انسان گرداگرد آن کشیده بودند. به سال 848ق. [[عمر سیدحسن]]، حکمران اسکندریه، خاک‌های انباشته شده در برکه را تخلیه و دیوارهای پیرامون آن را بلند کرد. [[مؤید ابونصر مملوکی]] در سال 821ق. و [[قایتابای مملوکی]] به سال 875ق. و [[قانصوه غوری]] به سال 907ق.<ref>تحصیل المرام، ج2، ص612-613.</ref> و سلطان سلیمان قانونی به سال 931ق. با اصلاح چشمه‌های [[حنین]] و [[عرفات]]، آب برکه ماجن را تامین و در زمان ضرورت، آن را تعمیر کردند.<ref>التاریخ القویم، ج3، ص353، 367-369.</ref> | این برکه تا دوره اخیر وجود داشته و میان مردم مکه به نام ماجد نیز مشهور بوده است. برکه ماجن مستطیل شکل و طول آن 40 و عرضش 31 متر بود. از چهار طرف دیواری به ارتفاع قامت انسان گرداگرد آن کشیده بودند. به سال 848ق. [[عمر سیدحسن]]، حکمران اسکندریه، خاک‌های انباشته شده در برکه را تخلیه و دیوارهای پیرامون آن را بلند کرد. [[مؤید ابونصر مملوکی]] در سال 821ق. و [[قایتابای مملوکی]] به سال 875ق. و [[قانصوه غوری]] به سال 907ق.<ref>تحصیل المرام، ج2، ص612-613.</ref> و سلطان سلیمان قانونی به سال 931ق. با اصلاح چشمه‌های [[حنین]] و [[عرفات]]، آب برکه ماجن را تامین و در زمان ضرورت، آن را تعمیر کردند.<ref>التاریخ القویم، ج3، ص353، 367-369.</ref> | ||
در سفرنامه‌ای مربوط به سال 1207ق. از [[غسل]] کردن حاجیان در برکه ماجن و سپس رفتن به سوی [[مسجدالحرام]] سخن رفته است.<ref>سفرنامه مکه، ص106.</ref> به سال 1380ق. روی برکه پوشانده شد.<ref>التاریخ القویم، ج3، ص287.</ref> این برکه اکنون از میان رفته و محل آن به باغ عمومی تبدیل شده است.<ref>اتحاف الوری، ج4، ص62، «پاورقی. </ref> | در سفرنامه‌ای مربوط به سال 1207ق. از [[غسل]] کردن حاجیان در برکه ماجن و سپس رفتن به سوی [[مسجدالحرام]] سخن رفته است.<ref>سفرنامه مکه، ص106.</ref>به سال 1380ق. روی برکه پوشانده شد.<ref>التاریخ القویم، ج3، ص287.</ref> این برکه اکنون از میان رفته و محل آن به باغ عمومی تبدیل شده است.<ref>اتحاف الوری، ج4، ص62، «پاورقی. </ref> | ||
پس از تعمیر عین زبیده در دوره حکومت [[سلطان عبدالحمید دوم]] که از سال 1296ق. تا 1300ق. به طول انجامید، در قسمت‌های گوناگون مکه نُه آب انبار بزرگ برای ذخیره آب ساخته شد.<ref>موسوعة مرآة الحرمین، ج2، ص637-643.</ref> | پس از تعمیر عین زبیده در دوره حکومت [[سلطان عبدالحمید دوم]] که از سال 1296ق. تا 1300ق. به طول انجامید، در قسمت‌های گوناگون مکه نُه آب انبار بزرگ برای ذخیره آب ساخته شد.<ref>موسوعة مرآة الحرمین، ج2، ص637-643.</ref> | ||
==برکه‌های مدینه== | ==برکه‌های مدینه== | ||
در شهر [[مدینه]]، در قیاس با [[مکه]]، برکه‌هایی کمتر وجود داشته و آگاهی‌های فراوان درباره آنها ارائه نشده است. این آگاهی‌ها محدود به گزارش‌های پراکنده‌ای است که از منابع تاریخ مدینه استفاده می‌شود؛ در سده دوم ق. 19 سقایه در صحن [[مسجدالنبی]] وجود داشته است. از این سقایه‌ها 13 سقایه را [[خالصه]]، کنیز زبیده، و سه سقایه را [[یزید بربری]]، غلام هارون عباسی، ساخته بودند. | در شهر [[مدینه]]، در قیاس با [[مکه]]، برکه‌هایی کمتر وجود داشته و آگاهی‌های فراوان درباره آنها ارائه نشده است. این آگاهی‌ها محدود به گزارش‌های پراکنده‌ای است که از منابع تاریخ مدینه استفاده می‌شود؛ در سده دوم ق. 19 سقایه در صحن [[مسجدالنبی]] وجود داشته است. از این سقایه‌ها 13 سقایه را [[خالصه]]، کنیز زبیده، و سه سقایه را [[یزید بربری]]، غلام هارون عباسی، ساخته بودند. | ||
[[ابوالبختری وهب بن وهب]] و [[شجن]]، کنیز هارون، و [[سلسبیل]]، کنیز [[جعفر بن منصور عباسی|جعفر]] فرزند [[منصور عباسی]]، نیز هر یک سقایه‌ای ساخته بودند.<ref>اخبار المدینه، ص125.</ref> | [[ابوالبختری وهب بن وهب]] و [[شجن]]، کنیز هارون، و [[سلسبیل]]، کنیز [[جعفر بن منصور عباسی|جعفر]] فرزند [[منصور عباسی]]، نیز هر یک سقایه‌ای ساخته بودند.<ref>اخبار المدینه، ص125.</ref> | ||
از وضعیت این سقایه‌ها در سده‌های بعد گزارشی یافت نشد. در سده هفتم ق. تنها از یک آب انبار در صحن مسجد یاد شده است. در وسط این آب انبار که به دست فردی به نام شامه از امیران شام ساخته شده بود، برکه‌ای بزرگ با آجر و چوب قرار داشت که چهار پله از سطح صحن مسجد پایین‌تر بود و در وسط آن فواره‌ای وجود داشت که آب آن از طریق چاه تامین می‌شد. این آب انبار تنها در هنگام [[موسم حج]] آب داشت.<ref>الدرة الثمینه، ص120.</ref> | از وضعیت این سقایه‌ها در سده‌های بعد گزارشی یافت نشد. در سده هفتم ق. تنها از یک آب انبار در صحن مسجد یاد شده است. در وسط این آب انبار که به دست فردی به نام شامه از امیران شام ساخته شده بود، برکه‌ای بزرگ با آجر و چوب قرار داشت که چهار پله از سطح صحن مسجد پایین‌تر بود و در وسط آن فواره‌ای وجود داشت که آب آن از طریق چاه تامین می‌شد. این آب انبار تنها در هنگام [[موسم حج]] آب داشت.<ref>الدرة الثمینه، ص120.</ref> | ||
===برکه جهمه=== | ===برکه جهمه=== | ||
[[جهمه]]، مادر [[ناصر عباسی]]، در سده هفتم ق. سقایه‌ای در پشت مسجدالنبی ساخته بود. این سقایه از چندین آب انبار تشکیل شده و چاهی نیز برای تامین آب آن حفر گشته بود. برای دسترسی به آن، در دیوار شمالی مسجد دری ساخته شد.<ref>الدرة الثمینه، ص120.</ref> | [[جهمه]]، مادر [[ناصر عباسی]]، در سده هفتم ق. سقایه‌ای در پشت مسجدالنبی ساخته بود. این سقایه از چندین آب انبار تشکیل شده و چاهی نیز برای تامین آب آن حفر گشته بود. برای دسترسی به آن، در دیوار شمالی مسجد دری ساخته شد.<ref>الدرة الثمینه، ص120.</ref> | ||
===برکه ابی‌الهیجا=== | ===برکه ابی‌الهیجا=== | ||
در سال 560ق. سیف‌الدین حسین بن ابی‌الهیجا، داماد نجم‌الدین ایوب از امیران ایوبی (حک: 643-647ق.) از ورودی شمالی آبخوری چشمه ازرق در غرب مسجدالنبی، شعبه‌ای جدا کرد و آب آن را به آبخوری ساخته شده نزدیک [[باب السلام]]، از [[درهای مسجدالنبی]]، هدایت کرد. از این برکه برای وضو استفاده می‌شد. در سده نهم ق. برای حفظ احترام مسجد، این برکه برداشته شد.<ref>التعریف بما آنست الهجره، ص162؛ بهجة النفوس، ج1، ص323؛ تاریخ المدینه، نهروالی، ص69.</ref> | در سال 560ق. سیف‌الدین حسین بن ابی‌الهیجا، داماد نجم‌الدین ایوب از امیران ایوبی (حک: 643-647ق.) از ورودی شمالی آبخوری چشمه ازرق در غرب مسجدالنبی، شعبه‌ای جدا کرد و آب آن را به آبخوری ساخته شده نزدیک [[باب السلام]]، از [[درهای مسجدالنبی]]، هدایت کرد. از این برکه برای وضو استفاده می‌شد. در سده نهم ق. برای حفظ احترام مسجد، این برکه برداشته شد.<ref>التعریف بما آنست الهجره، ص162؛ بهجة النفوس، ج1، ص323؛ تاریخ المدینه، نهروالی، ص69.</ref> | ||
===برکه‌های سه‌گانه نزدیک مسجدالنبی=== | ===برکه‌های سه‌گانه نزدیک مسجدالنبی=== | ||
از دیگر برکه‌های مدینه می‌توان به برکه‌های سه‌گانه فواره نزدیک مسجدالنبی، حَناطین کنار بازار گندم فروشان، و ثنیه نزدیک [[ثنیة الوداع]] اشاره کرد. آب این برکه‌ها از قنات جاری شده به دست [[مهدی عباسی]] (حک: 158-169ق.) از منطقه [[قبا]] تامین می‌شد. | از دیگر برکه‌های مدینه می‌توان به برکه‌های سه‌گانه فواره نزدیک مسجدالنبی، حَناطین کنار بازار گندم فروشان، و ثنیه نزدیک [[ثنیة الوداع]] اشاره کرد. آب این برکه‌ها از قنات جاری شده به دست [[مهدی عباسی]] (حک: 158-169ق.) از منطقه [[قبا]] تامین می‌شد. | ||
مکان برداشتن آب در برکه فواره، برای زن و مرد مشترک بود؛ اما در برکه‌های حناطین و ثنیه، این محل تفکیک شده بود. آب آن قنات پس از تامین آب برکه‌ها، به محلی به نام شریعه نزدیک ثنیة الوداع در جنوب مدینه جریان می‌یافت و سپس به [[برکة السوق]] در چهار میلی (حدود200/7 کیلومتر) مدینه سرازیر می‌شد. | مکان برداشتن آب در برکه فواره، برای زن و مرد مشترک بود؛ اما در برکه‌های حناطین و ثنیه، این محل تفکیک شده بود. آب آن قنات پس از تامین آب برکه‌ها، به محلی به نام شریعه نزدیک ثنیة الوداع در جنوب مدینه جریان می‌یافت و سپس به [[برکة السوق]] در چهار میلی (حدود200/7 کیلومتر) مدینه سرازیر می‌شد. | ||
برکة السوق زمانی به [[سلیمان بن عبدالملک اموی]] (حک: 96-99ق.) تعلق داشته است. بعدها این برکه در زمره اموال حکومتی قرار گرفت و از آب آن برای آبیاری زمین‌های خلیفه استفاده می‌شد.<ref>المناسک، ص409-410.</ref> | برکة السوق زمانی به [[سلیمان بن عبدالملک اموی]] (حک: 96-99ق.) تعلق داشته است. بعدها این برکه در زمره اموال حکومتی قرار گرفت و از آب آن برای آبیاری زمین‌های خلیفه استفاده می‌شد.<ref>المناسک، ص409-410.</ref> | ||
===برکه مافنه و سوق=== | ===برکه مافنه و سوق=== | ||
در سده سوم ق. در شمال غربی مدینه و در محل برخورد سه [[وادی عقیق]]، [[وادی قنات|قنات]] و [[وادی بطحان|بُطحان]]، از دو برکه به نام مافنه و سوق یاد شده است.<ref>المناسک، ص411-412.</ref> آگاهی‌های دیگر درباره برکه‌های یاد شده در دست نیست. | در سده سوم ق. در شمال غربی مدینه و در محل برخورد سه [[وادی عقیق]]، [[وادی قنات|قنات]] و [[وادی بطحان|بُطحان]]، از دو برکه به نام مافنه و سوق یاد شده است.<ref>المناسک، ص411-412.</ref>آگاهی‌های دیگر درباره برکه‌های یاد شده در دست نیست. | ||
===برکه عین نبی=== | ===برکه عین نبی=== | ||
به گفته [[ابن شبه]] (درگذشت262 ق.) کنار [[غار بنی‌حرام]] در شمال مدینه، نزدیک دیوار شهر، چشمه کوچکی قرار داشت که [[پیامبر]] از آن [[وضو]] گرفته بود.<ref>تاریخ المدینه، ابن شبّه، ج1، ص160.</ref> بعدها این چشمه به عین نبی معروف گشت.<ref>بهجة النفوس، ج1، ص321.</ref> | به گفته [[ابن شبه]] (درگذشت262 ق.) کنار [[غار بنی‌حرام]] در شمال مدینه، نزدیک دیوار شهر، چشمه کوچکی قرار داشت که [[پیامبر]] از آن [[وضو]] گرفته بود.<ref>تاریخ المدینه، ابن شبّه، ج1، ص160.</ref>بعدها این چشمه به عین نبی معروف گشت.<ref>بهجة النفوس، ج1، ص321.</ref> | ||
کناره‌های چشمه دیوارکشی شد و آب انباری با دو حوض مستطیل در پیرامون آن ایجاد شد که مردم از آب آن بهره‌مند می‌شدند. این آبخوری 25 پله داشت.<ref>رحلة ابن جبیر، ص157.</ref> از سرنوشت برکه‌های یاد شده در دوره‌های بعد گزارشی در دست نیست. | کناره‌های چشمه دیوارکشی شد و آب انباری با دو حوض مستطیل در پیرامون آن ایجاد شد که مردم از آب آن بهره‌مند می‌شدند. این آبخوری 25 پله داشت.<ref>رحلة ابن جبیر، ص157.</ref> از سرنوشت برکه‌های یاد شده در دوره‌های بعد گزارشی در دست نیست. | ||
===برکه نزدیک مرقد نفس زکیه=== | ===برکه نزدیک مرقد نفس زکیه=== | ||
در نزدیکی مرقد محمد بن عبدالله بن حسن ([[نفس زکیه]]) کنار [[کوه سلع]] در شمال مدینه، آب انباری قرار داشت که آب آن از آبراه‌های زیر زمینی و از چشمه‌های نبی در شمال مدینه و ازرق در غرب مسجدالنبی در شمال مدینه تامین می‌شد. این آب انبار از دو سمت شرقی و غربی پله داشت و چشمه‌ای در وسط آن جاری بود.<ref>اثارة الترغیب، ج2، ص352-353؛ وفاء الوفاء، ج3، ص105.</ref> | در نزدیکی مرقد محمد بن عبدالله بن حسن ([[نفس زکیه]]) کنار [[کوه سلع]] در شمال مدینه، آب انباری قرار داشت که آب آن از آبراه‌های زیر زمینی و از چشمه‌های نبی در شمال مدینه و ازرق در غرب مسجدالنبی در شمال مدینه تامین می‌شد. این آب انبار از دو سمت شرقی و غربی پله داشت و چشمه‌ای در وسط آن جاری بود.<ref>اثارة الترغیب، ج2، ص352-353؛ وفاء الوفاء، ج3، ص105.</ref> | ||
===برکه فاطمه بنت حسین=== | ===برکه فاطمه بنت حسین=== | ||
برکه دیگری کنار چاه اهاب در حره غربی قرار داشت که با سنگ‌های شکسته گرداگرد آن را چیده بودند. [[مطری]] (درگذشت741ق.) این برکه را نزدیک چاهی در خانه [[فاطمه بنت حسین|فاطمه]] دختر [[حسین بن علی(ع)]] دانسته است. | برکه دیگری کنار چاه اهاب در حره غربی قرار داشت که با سنگ‌های شکسته گرداگرد آن را چیده بودند. [[مطری]] (درگذشت741ق.) این برکه را نزدیک چاهی در خانه [[فاطمه بنت حسین|فاطمه]] دختر [[حسین بن علی(ع)]] دانسته است. | ||
به گفته وی، پس از گسترش مسجدالنبی در روزگار [[ولید بن عبدالملک]] (حک: 86-96ق.) به سبب درون شدن [[خانه حضرت فاطمه زهرا(س)]] در ساختمان مسجد، فاطمه دختر حسین ناچار به ترک آن شد و در منطقه حره غربی خانه‌ای ساخت. هنگام حفر چاه به سنگی برخوردند. با توسل وی و ریختن اضافه آب وضو در آنجا، مشکل حل شد و به آب رسیدند. مردم به آب این حوض تبرک می‌جستند و آن را زمزم می‌نامیدند.<ref>التعریف بما آنست الهجره، ص165.</ref> | به گفته وی، پس از گسترش مسجدالنبی در روزگار [[ولید بن عبدالملک]] (حک: 86-96ق.) به سبب درون شدن [[خانه حضرت فاطمه زهرا(س)]] در ساختمان مسجد، فاطمه دختر حسین ناچار به ترک آن شد و در منطقه حره غربی خانه‌ای ساخت. هنگام حفر چاه به سنگی برخوردند. با توسل وی و ریختن اضافه آب وضو در آنجا، مشکل حل شد و به آب رسیدند. مردم به آب این حوض تبرک می‌جستند و آن را زمزم می‌نامیدند.<ref>التعریف بما آنست الهجره، ص165.</ref> | ||
===برکه‌های دیگر=== | ===برکه‌های دیگر=== | ||
گویا در مدینه سه برکه ویژه حج‌گزاران وجود داشته که نام یکی از آنها که در حره وَبَرَه در غرب مدینه و نزدیک چاه عروه قرار داشته، در منابع آمده است. این برکه بزرگ گچکاری شده به برکه وَبیک مشهور بوده و بقایای آن تاکنون نیز باقی مانده است.<ref>معالم المدینة المنوره، ج2، ص490.</ref> | گویا در مدینه سه برکه ویژه حج‌گزاران وجود داشته که نام یکی از آنها که در حره وَبَرَه در غرب مدینه و نزدیک چاه عروه قرار داشته، در منابع آمده است. این برکه بزرگ گچکاری شده به برکه وَبیک مشهور بوده و بقایای آن تاکنون نیز باقی مانده است.<ref>معالم المدینة المنوره، ج2، ص490.</ref> | ||
در کنار [[کوه مخیض|کوه مَخیض]] در ورودی حاجیان شام، برکه‌ای به نام حمزه وجود داشت که آب آن از چشمه‌ای در باغ مشهور به جعفریه در منطقه قبا تامین می‌شد.<ref>التعریف بما آنست الهجره، ص185؛ وفاء الوفاء، ج1، ص83.</ref> | در کنار [[کوه مخیض|کوه مَخیض]] در ورودی حاجیان شام، برکه‌ای به نام حمزه وجود داشت که آب آن از چشمه‌ای در باغ مشهور به جعفریه در منطقه قبا تامین می‌شد.<ref>التعریف بما آنست الهجره، ص185؛ وفاء الوفاء، ج1، ص83.</ref> | ||
نیز در منابع از برکه‌ای منسوب به [[عمرو بن زبیر|عمرو]] بن [[زبیر بن عوام]]، مشهور به برکه عمرو، بدون تعیین موقعیت مکانی، یاد شده است.<ref>معجم البلدان، ج2، ص320.</ref> همچنین حوضی متعلق به [[مروان بن حکم اموی]] (حک: 64-65ق.) در وادی عقیق در غرب مدینه قرار داشت که ثنیه نزدیک عقیق را به سبب مجاورت با آن، ثنیه حوض می‌نامیدند.<ref>وفاء الوفاء، ج3، ص194؛ ج4، ص42.</ref> | نیز در منابع از برکه‌ای منسوب به [[عمرو بن زبیر|عمرو]] بن [[زبیر بن عوام]]، مشهور به برکه عمرو، بدون تعیین موقعیت مکانی، یاد شده است.<ref>معجم البلدان، ج2، ص320.</ref> همچنین حوضی متعلق به [[مروان بن حکم اموی]] (حک: 64-65ق.) در وادی عقیق در غرب مدینه قرار داشت که ثنیه نزدیک عقیق را به سبب مجاورت با آن، ثنیه حوض می‌نامیدند.<ref>وفاء الوفاء، ج3، ص194؛ ج4، ص42.</ref> | ||
==برکه‌های میان مکه و مدینه== | ==برکه‌های میان مکه و مدینه== | ||
در مسیر [[مکه]] به [[مدینه]]، برکه‌های گوناگون وجود داشت که از جمله آنها می‌توان از برکه کنار [[مسجد سقیا]]، برکه تِعْهِن نزدیک روستای [[ام البرک]]، برکه‌ای بزرگ کنار [[مسجد خلیص|مسجد خُلَیْص]] در روستای خُلَیْص، و برکه‌هایی در [[منطقه ابواء]]، وادی‌ای در [[تهامه]] [[حجاز]]، یاد کرد؛ برکه موجود در خلیص در آغاز سده هشتم ق. دچار کم آبی شد و حاجیان از این جهت در تنگنا بودند. آنها به سال 719ق. به [[ملک ناصر محمد بن قلاوون]]، حاکم مصر، که به مکه آمده بود، شکایت بردند. سلطان دستور پرداخت هزینه سالانه تامین آب این برکه را صادر کرد.<ref>اتحاف الوری، ج3، ص165.</ref> | در مسیر [[مکه]] به [[مدینه]]، برکه‌های گوناگون وجود داشت که از جمله آنها می‌توان از برکه کنار [[مسجد سقیا]]، برکه تِعْهِن نزدیک روستای [[ام البرک]]، برکه‌ای بزرگ کنار [[مسجد خلیص|مسجد خُلَیْص]] در روستای خُلَیْص، و برکه‌هایی در [[منطقه ابواء]]، وادی‌ای در [[تهامه]] [[حجاز]]، یاد کرد؛ برکه موجود در خلیص در آغاز سده هشتم ق. دچار کم آبی شد و حاجیان از این جهت در تنگنا بودند. آنها به سال 719ق. به [[ملک ناصر محمد بن قلاوون]]، حاکم مصر، که به مکه آمده بود، شکایت بردند. سلطان دستور پرداخت هزینه سالانه تامین آب این برکه را صادر کرد.<ref>اتحاف الوری، ج3، ص165.</ref> | ||
در کنار [[مسجد بطن مر الظهران]]، وادی‌ای در 22 کیلومتری شمال مکه، نیز برکه‌ای بزرگ به ابعاد 33 ذرع (حدود 17 متر) وجود داشت که آب آن از چاهی مشهور به عقیق تامین می‌شد. در منطقه روحاء در چهل میلی جنوبی مدینه نیز برکه‌هایی چون برکه روحاء، برکه رشید، برکه [[عثمان بن عفان]] و [[برکه طار]] وجود داشت.<ref>وفاء الوفاء، ج3، ص172؛ ج4، ص84.</ref> [[سمهودی]] از تعمیراتی در [[چشمه خلیص]] و [[برکه روحاء]] در روزگار قایتبای مملوکی (حک: 872-901ق.) گزارش داده است.<ref>وفاء الوفاء، ج2، ص234.</ref> | در کنار [[مسجد بطن مر الظهران]]، وادی‌ای در 22 کیلومتری شمال مکه، نیز برکه‌ای بزرگ به ابعاد 33 ذرع (حدود 17 متر) وجود داشت که آب آن از چاهی مشهور به عقیق تامین می‌شد. در منطقه روحاء در چهل میلی جنوبی مدینه نیز برکه‌هایی چون برکه روحاء، برکه رشید، برکه [[عثمان بن عفان]] و [[برکه طار]] وجود داشت.<ref>وفاء الوفاء، ج3، ص172؛ ج4، ص84.</ref>[[سمهودی]] از تعمیراتی در [[چشمه خلیص]] و [[برکه روحاء]] در روزگار قایتبای مملوکی (حک: 872-901ق.) گزارش داده است.<ref>وفاء الوفاء، ج2، ص234.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۲۵۲: | خط ۲۵۲: | ||
{{چاه‌ها و برکه‌های حرمین}} | {{چاه‌ها و برکه‌های حرمین}} | ||
[[ | [[رده:اماکن مدینه]] | ||
[[رده:اماکن مکه]] | |||
[[رده:بناهای تاریخی مکه]] | |||
[[رده:بناهای تاریخی عربستان]] | |||
[[ | [[رده:مدینه]] | ||
[[ | [[رده:مکه]] | ||
[[رده: | |||
[[رده: | |||
[[رده: | |||