در حال ویرایش بلوغ‌القری فی ذیل اتحاف‌الوری

[[اسماعیل بغدادی|بغدادی]] نام این کتاب را بلوغ القری بذیل اتحاف الوری ثبت کرده<ref>هدیة العارفین، ج1، ص583.</ref> و [[زرکلی|زِرِکْلی]] آن را بلوغ القری لذیل اتحاف الوری<ref>الاعلام، ج4، ص24.</ref> آورده است. خود عز بن فهد نام کتابش را بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری ضبط کرده است.<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص79.</ref>  

نسب عز بن فهد از طریق [[محمد حنفیه]] به [[امام علی(ع)]] می‌رسد.<ref>الاعلام، ج4، ص24.</ref> برخی نسب او را به [[عتبة بن ابولهب|عُتبة بن ابولهب]] رسانده‌اند.<ref>نظم العقیان، ص170-171.</ref>  

عز بن فهد به سال 850ق. در [[مکه]] زاده شد. او در فراگیری علوم و احادیث بسیار کوشید و در سفرهای علمی<ref>معجم الشیوخ، ص18-19.</ref> به [[مدینه]]، [[مصر]] و [[شام]]، مشایخ و استادان گوناگون را دیدار کرد و از آن‌ها دانش‌ آموخت. وی در 875ق. به مصر رفت و از [[شمس‌الدین سخاوی]] (درگذشت 902ق.) و [[عبدالحق سنباطی]] (درگذشت 931ق.) بهره برد.

سال وفات او در بیشتر منابع 922ق. ثبت شده است. وی در معلات دفن گشت.<ref>افادة الانام، ج2، ص207.</ref> در بیان سال وفات او، به 921ق. و حتی 950ق. هم اشاره کرده‌اند.<ref>معجم الشیوخ، ص19.</ref>  

برخورد معتدل ابن فهد با ارباب قدرت و حکومت،<ref>التاریخ و المورخون، ص173.</ref> داوری‌ها و گزارش‌های او را چشمگیر ساخته است. وی در برابر [[شریف برکات بن محمد]] (درگذشت 903ق.) و دیگر حاکمان هم‌عصر خود، موضع مستقلی داشت و از نقد و تذکر درباره رفتارهای اشتباه حکومت وقت پرهیز نمی‌کرد.

دیگر آثار مهم او عبارتند از: تتمیم مشیخة الشریف السمهودی، ترتیب طبقات القراء للذهبی، الحجة الدامغه، [[نزهة ذوی الاحلام باخبار الخطباء و الائمة و قضاة البلد الحرام]]، نزهة الابصار لما تالف من الافکار، فهرس مرویات العز بن فهد<ref>التاریخ و المورخون، ص174-179.</ref> و تاریخ مکه.<ref>معجم الشیوخ، ص19.</ref>  

بیشتر مطالب کتاب برپایه این‌گونه آگاهی‌ها و نیز اطلاعاتی است که از طریق مکاتبات خصوصی با شخصیت‌ها و دانشوران مکه مانند نامه گزارشگرانه [[شمس‌الدین سخاوی]] برای عز بن فهد<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج2، ص678-687.</ref> و نیز اخباری که این افراد در اختیار وی گذاشته‌اند، به دست آمده است.<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص57-61.</ref>  

تفاوت دیگر در این است که در اتحاف الوری تنها گزارش «وَفَیات» بزرگان و دانشوران مکه ضبط گشته<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص55.</ref> و در این‌میان، توجهی ویژه‌ به گزارش رخدادهای سیاسی اشراف [[آل برکات]] شده و برخی از گزارش‌های مربوط به [[مسجدالحرام]] هم آمده است؛ اما در بلوغ القری، وفیات و موالید به ترتیب هر ماه و با تفصیل گزارش گشته و رخدادهای جزئی دیگر نیز به آن افزوده شده است.

در موضوع وفیات، افزون بر تاریخ وفات زنان و مردان مکه اعم از شخصیت‌ها و دانشوران مکه و کارگزاران حکومتی، از مراسم کفن و دفن، محل دفن، خواندن نماز میت و حوادثی که در این‌گونه مراسم‌ اتفاق می‌افتاده، گزارش شده است.<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص187، 495؛ ج2، ص907، 943.</ref> در بیان وفیات حتی تاریخ وفات کودکان و نوزادان را هم نادیده نگرفته است.<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص170.</ref>  

بلوغ القری حاوی آگاهی‌های ویژه از موسم‌های [[حج]]، آمد و رفت کاروان‌ها و محمل‌ها، روابط و برخوردها و منازعات این کاروان‌ها<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج2، ص712-716.</ref> ، ناامنی راه‌ها و قتل و غارت‌ها<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج2، ص842.</ref> ، اخبار حج‌گزاری<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص184.</ref> ، مشکلات حاجیان<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص258.</ref> ، و موضع متعصبانه بر ضد ایرانیان و [[شیعیان]] در مکه<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص297، 310.</ref> است.

همچنین از حج‌گزاری مسؤولان حکومتی [[چراکسه]]<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص373، 377.</ref> و حج همسران حکمرانان<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص375.</ref> گزارش‌هایی داده است.

در گزارش از اختلافات و محاکمات میان افراد، معمولاً ابن فهد تاریخ‌نگار، به جای این که بر پایه سنت و اخلاق داوری کند، به صرف تشیع یا ایرانی بودن فرد، جانب طرف برابر را گرفته است.<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص160-171.</ref> در اختلافات و آیین دادرسی، یکی از سنت‌های زمان ابن فهد، قَسَم خوردن به [[حجرالاسود]] بوده است.<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص170.</ref>  

آگاهی‌های دیگر که در این مقوله می‌گنجد، شامل اشاراتی است که ابن فهد به رویدادهای بیرون از مکه<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص185-187، 217.</ref> ، مراسم ازدواج و عروسی و جشن‌ها<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج2، ص659، 721.</ref> ، آداب ختم و فاتحه‌خوانی<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص209.</ref> ، مجالس تدریس<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج2، ص782.</ref> ، تَنْجیس و تَنْظیف مسجدالحرام<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص245.</ref> ، سیل‌های مخرب مسجدالحرام<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص231-237.</ref> ، بازی‌ها و هنرنمایی پهلوان‌ها در شهر<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج2، ص648، 662.</ref> ، و خسوف و کسوف در مکه<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج2، ص773.</ref> نموده است.

گزارش‌های ابن فهد از مدرسه بنگاله در مکه<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص548.</ref> ، تعمیر [[مسجد مولد النبی]]<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص552.</ref> ، [[احرام کعبه]]<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج2، ص708.</ref> ، تعمیر [[قبة الشراب]]<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص577، 590.</ref> ، صدقات و اوقاف حرمین<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص502.</ref> ، و [[اساطین مسجدالحرام]]<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص233-235.</ref> از این دسته موضوعات و رخدادهای اجتماعی است.

اشاره به وضع اقتصادی شهر و آوردن اخبار گرانی‌ها، قحطی‌ها و خشکسالی‌های مکه<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص166-167.</ref> و حتی توجه به اخبار خشکسالی و گرانی [[مصر]] که از طریق مکاتبه با شمس‌الدین سخاوی از آن‌ها آگاه می‌شده است<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص276، 288.</ref> ، همراه با آگاهی‌هایی از انواع حرفه‌ها و صناعات و تجارت در مکه و تولیدات کشاورزی و محصولات و ثروت‌های مکه، در این کتاب آمده است.

گزارش سرقت‌ها و قطع دست دزدها<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص253-255.</ref> ، مصارف و نحوه تقسیم صدقات ارسالی به مکه که یک سوم آن به شریف مکه داده می‌شده است<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص321.</ref> ، تحولات بازار سکه<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص334.</ref> ، بازرگانی و فروش محصولات<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص395، 422.</ref> ، و کشتی‌های تجاری [[هند]] در مکه<ref>بلوغ القری فی ذیل اتحاف الوری، ج1، ص154.</ref> مورد توجه نویسنده قرار گرفته و در گزارش‌های گوناگون به این رخدادها پرداخته شده است؛

کتاب بلوغ القری بر پایه نسخ خطی گوناگون<ref>التاریخ و المورخون، ص174.</ref> و با کوشش سه تن از محققان عرب با نام‌های صلاح‌الدین بن خلیل ابراهیم، عبدالرحمن بن حسین ابوالخیور و علیان بن عبدالعالی تصحیح شده و در چهار جلد با قطع وزیری در 2466 صفحه در دارالقاهره به سال 1425ق. با تعلیقات و حواشی مفصل منتشر شده است.