در حال ویرایش بنی‌تمیم

| مکان قبیله = [[جزیرة العرب]]، [[نجد]]، [[عراق]]، [[ایران]] ، [[بحرین]] و [[مصر]]

| اشخاص مهم = [[اصبغ بن نباته حنظلی]]، [[حرّ بن یزید ریاحی]]، [[فرزدق]]، [[ابوالفوارس]] ...

| شاخه‌ای از = مضر/ عدنان

| زیرشاخه‌ها = [[بنی‌عصرون]]، [[بنومجاشع بن دارم]]، [[بنی‌عطارد بن عوف]]، [[آل کرب]]، [[آل ثانی]] ...

| مهم‌ترین اقدامات = شرکت در فتوحات اسلامی، شرکت در [[نبرد جمل]]، [[نبرد صفین|صفین]] و [[نبرد نهروان|نهروان]]، شرکت در قیام عاشورا و قیام مختار، نقش آفرین در در دوره امویان و عباسیان

| مناصب مهم = از پیشوایان عرب در [[موسم حج]]، داوران عرب در [[عکاظ]]، کارگزاران [[پیامبر(ص)]]، کارگزاران [[امام علی(ع)]]، متولیان [[کعبه]] ، [[تلبیه]] ویژه و آیین [[حمس]]

'''بنی‌تمیم''' از قبایل مهم [[عربستان]] در دوران باستان بود. تعداد فراوان افراد قبیله باعث اثر گذاری فراوان آنها در تحولات سیاسی شهر [[مکه]] شد. این فراوانی هم چنین باعث ایجاد شاخه های بسیاری در پسران تمیم شد. اصالت و نسب این قبیله به نوادگاه حضرت [[اسماعیل]] (ع) می رسید.

قبل از اسلام بنی تمیم بت پرستی  بوده و تولیت [[کعبه]] و مکه بر عهده این بود. بعد ها از مکه بیرون رانده شده و راهی سرزمین [[نجد]] شدند. نقش مهمی را افراد این قبیله بعد از اسلام آوردن (سال نهم ه.ق) در اسلام ایفا کردند. بنی تمیم شاعران ، دانشوران ، راویان ، کارگزارن و جنگجویان بسیاری را به اسلام تقدیم کرد.  

بعد ها این قبیله به سایر نقاط در [[جزیرةالعرب|شبه جزیره]] ، [[ایران]] ، [[عراق]] و [[آفریقا]] پراکنده شدند. در عصر حاضر اغلب آنها در همان نجد ساکن بوده و خاندان محمد بن عبدالوهاب بنیان گذار [[وهابیت]] و [[آل ثانی]] حاکم قطر از قبیله بنی تمیم هستند.

==اهمیت قبیله بنی تمیم==

قبیله بنی تمیم از گذشته‌ های دور در قیاس با دیگر قبایل [[عرب]]، بسیار با اهمیت بود. دلیل این اهمیت را می توان در فراوانی جمعیت و تیره های مختلف و پراکندگی محل سکونت آنان جست و جو کرد. البته اهمیت ویژه این قبیله به سبب برعهده داشتن تولیت [[کعبه]] بود. این موارد باعث شد که قبیله بنی‌تمیم از بزرگ‌ترین بنیان‌های قوم عرب محسوب شود.<ref>جمهرة انساب العرب، ص207؛ نشوة الطرب، ص415.</ref>

== تبار نامه بنی تمیم==

===پدران===

تمیم بن مُرّ بن اُدّ بن طابخة بن الیاس بن مُضَر بن نزار بن معد بن عدنان، از نوادگان حضرت [[اسماعیل(ع)]] است..<ref>النسب، ص231؛ جمهرة النسب، ص20، 189؛ جمهرة انساب العرب، ص207، 480.</ref> تمیمیان در [[الیاس]]، که جد شانزدهم رسول خدا است، با [[قریش]] هم‌نسب هستند.<ref>الانساب، ج1، ص13-14.</ref>  

===فرزندان===

شخص تمیم چهار پسر به نام زید مناة، عمرو، حارِث و یَربوع داشت.<ref>جمهرة النسب، ص191؛ النسب، ص232، انساب الاشراف، ج12، ص11؛ جمهرة انساب العرب، ص207.</ref> یربوع در کودکی درگذشت و حارث کم‌ نسل شد. {{یادداشت|نسل حارث از طریق فرزندش معاویه به نام شَقِرات ادامه یافت.}} پس نسل تمیم، از دو پسر دیگر او به نام های  زید مناة و عمرو ادامه یافت. از عمرو بن تمیم، خاندان‌های بسیاری<ref>جمهرة النسب، ص251-252.</ref> از جمله حَبِطات {{یادداشت|لقب حارث بن عمرو و فرزندانش.}} <ref>جمهرة انساب العرب، ص211-213؛ الاشتقاق، ص202؛ الانساب، ج4، ص50.</ref> پدید آمد. و از زید مناة بن تمیم <ref>انساب الاشراف، ج12، ص13؛ النسب، ص231؛ جمهرة انساب العرب، ص213.</ref> شاخه‌های فراوانی مانند [[بنوکعب بن سعد]] ، [[بنومقاعس|بنومُقاعِس]]<ref>جمهرة النسب، ص230 به بعد. </ref> [[بنی‌حنظله]] ، [[بنی‌دارم]]<ref>النسب، ص193-226.</ref> و [[بنی‌یربوع]] پدید آمدند..<ref>جمهرة النسب، ص213؛ انساب الاشراف، ج12، ص11.</ref>  

==خاستگاه بنی تمیم==

=== قبل از اسلام===

سرزمین اصلی و خاستگاه قبیله بنی تمیم در [[جزیرة العرب]] بود.

150 سال پیش از ظهور اسلام، شاخه های اولیه این خاندان تولیت [[کعبه]] را برعهده داشتند و در [[مکه]] ساکن بودند. سایر عرب‌های ساکن مکه، تمیم را به سبب غارت و بی‌حرمتی کعبه، از جزیره العرب دور کردند. {{یادداشت| به گزارش ابن‌زبیر و فرزدق.}}در نتیجه پیش از اسلام بنی تمیم به نجد کوچ کرد. زمان دقیق مهاجرتشان به [[نجد]] مشخص نیست.<ref>الاغانی، ج9، ص224-225.</ref> بعلاوه شاخه‌هایی از این قبیله به حیرهِ [[عراق]] و [[بحرین]] مهاجرت کردند.<ref>بلادالعرب، ص87، 132، 278، 286، 315-316؛ قبیلة تمیم فی الجاهلیة و الاسلام، ج1، ص124-125؛ قبیلة تمیم عبر العصور، ص53؛ البحرین فی صدر الاسلام، ص156-157.</ref>

امروزه افراد قبیله بنی‌تمیم در مناطق گوناگون جهان از ایران تا شمال [[افریقا]] پراکنده شده‌اند؛ اما به صورت طوایف شناخته شده بیشتر در استان نجد و [[جبل شمر|جبل شَمَّر]] [[عربستان سعودی]] سکونت دارند.<ref>قبیلة تمیم عبر العصور، ص122، 132، 136.</ref> خاندان‌ها و طوایف بنی‌تمیم در عربستان، متعلق به سه بطنِ حنظلة بن مالک بن زید مناة بن تمیم، سعد بن زید مناة، و عمرو بن تمیم هستند.<ref>قبیلة تمیم عبر العصور، ص122؛ انساب الاشراف، ج12، ص363.</ref>  

در نجد از میان بنی‌تمیم خاندان‌هایی برخاستند که امروزه بر تحولات جزیرة العرب اثر گذار هستند. خاندان [[محمد بن عبدالوهاب]]، بنیان‌گذار [[فرقه وهابیت]] و [[آل ثانی]] {{یادداشت| خاندان آل ثانی از اواخر سده یازدهم ه . ق از نجد به ‌این منطقه آمدند.}}  به عنوان حاکمان [[قطر]]، از جمله آنان هستند.<ref>قبیلة تمیم عبر العصور، ص122به بعد‍، 132-134.</ref><ref>قبیلة تمیم عبر العصور، ص132؛ موسوعة عشائر العراق، ج3، ص252.</ref>  

==پراکندگی جغرافیایی بنی تمیم==

تمیمی‌ها از آغاز تأسیس [[کوفه]] و [[بصره]]، نخستین ساکنان آن بودند؛ در بصره بنی تمیم یکی از پنج قبایل  گوناگونی بود که به آن‌ها «اخماس» گفته می‌شد.  البته این قبیله در ساختار قبیله ای کوفه، در مقایسه با بصره، چندان قدرت و نفوذ نداشتند.<ref>التنظیمات الاجتماعیة و الاقتصادیة فی البصره، ص54-55.</ref>  با اقامت قبیله‌های رقیب در این  شهرها اندک‌اندک تعصبات شهری جای تعصبات قبیله‌ای را گرفت. از همین‌رو، این قبیله وحدت سیاسی  خویش را از دست داد. لذا گاهی از بنی تمیم  به عنوان تمیم بصره و تمیم کوفه سخن به میان می‌آید. {{یادداشت| چنان‌که [[احنف بن قیس]]، بزرگ تمیمیان بصره، در رویداد نبرد میان اَزْد و تمیم در بصره به صراحت گفت که در نظر او اَزْد بصره از تمیم کوفه و اَزْد کوفه از تمیم شام والاتر است.}}  .<ref>البیان و التبیین، ج2، ص92؛ زهر الآداب، ج3، ص699.</ref>

در مجموع، 34 شاخه از تمیمی‌های در عراق برشمرده‌اند که طایفه المصالحه و الظوالم از بزرگ‌ترین طوایف تمیم عراق هستند.<ref>قبیلة تمیم عبر العصور، ص126-128-159</ref>

====عراق معاصر====

در عراق معاصر، پراکندگی تمیمی‌ها بسیار گسترده شد و با کم‌رنگ تر شدن پیوندهای قبیله‌ای، شناسایی آن‌ها دشوار تر شده است. عشایر بنی تمیم به تدریج در این محدوده به تشیع گرویدند. شاخه‌هایی از آنان هنوز به صورت عشایری به ویژه در استان بصره زندگی می‌کنند.<ref>قبیلة تمیم عبر العصور، ص126؛ عشائر العراق، ج3، ص252.</ref> .<ref>لله و للحقیقه، ص646.</ref>

در [[ایران]] از سده‌های نخست هجری تیره‌های تمیم در [[خوزستان]] و [[خراسان]] اقامت داشته‌اند‌.<ref>الکامل، ج9، ص103-104.</ref>

امروز نیز بنی‌تمیم یکی از قبایل بزرگ ساکن در خوزستان است. <ref>قبایل و عشایر عرب خوزستان، ص38-39.</ref>

==جایگاه سیاسی اجتماعی تمیم==

===منصب‌ها===

بنی‌تمیم  از پیشوایان عرب در [[موسم حج]] و داوران عرب هنگام همایش سالانه در بازار [[عکاظ]] بود.<ref>المحبر، ص182.</ref> منصب قضاوت میان برخی خاندان‌های بنی تمیم همیشگی بود.<ref>النقایص، جریر و فرزدق، ج1، ص437-438.</ref>  

===برخورداری از حمایت قریش===

با توجه به مشترک بودن جد بنی‌تمیم و قریش <ref>التنبیه و الاشراف، ص175؛ السیرة النبویه، ج‏1، ص75؛ تاریخ طبری، ج‏4، ص497.</ref> به این نسب افتخار می‌ورزیدند<ref>الانساب، ج‏1، ص52.</ref> و از حمایت قریش نیز برخوردار بودند؛ چنان‌که در [[یوم القصیبه|یوم القُصَیبه]] برخی از قریشی‌ها  به حمایت از تیره بنی‌سعد بن تمیم در برابر غارت بدویان برخاستند.<ref>المنمق، ص354.</ref>  

تمیمیان ساکن در مسیر راه‌های تجاری جزیرة العرب، در برابر دریافت مال، پاسداری از کاروان‌های تجاری قریش را در قلمرو سکونت خود به دست گرفتند و در معاهده «[[ایلاف]]» قریش وارد شدند. قریش نیز بر حفظ رابطه نیکو با بنی‌تمیم می‌کوشید.<ref>قبایل بنی‌تمیم و دورهم فی التاریخ العربی، ص94-98.</ref>  

=== قتل وغارت کاروان‌ها===

از بنی تمیم نیز غارت‌هایی  گزارش شده است. در [[یوم الصفقه|یوم الصَفَقه]] حاکم دست نشانده کسرای ایران، سران تمیم را به سزای غارت کاروان تجاری ایران به قتل رساند.<ref>انساب الاشراف، ج‏12، ص242؛ الکامل، ج‏1، ص621.</ref> ویا قتل و غارت یکی از پادشاهان حمیری که پرده ای برای هدیه به کعبه فرستاده بود.<ref>المحبر، ص7؛ الآثار الباقیه، ص40.</ref>

[[پیامبر(ص)]] [[یعلی بن امیه تمیمی]] را بر [[یمن]] گماشت. [[مالک بن نویره]] را کارگزار صدقات بنی‌حنظله ، [[زبرقان بن بدر]]  و [[قیس بن عاصم]] را عامل ناحیه‌ای از بنی‌سعد کرد. [[عیینة بن حصن فزاری]] را به عنوان کارگزار صدقات بنی تمیم گماشت.<ref>الادارة فی عصر الرسول، ص100، 252-254.</ref>

بعلاوه [[حنظلة بن ربیع تمیمی]] نیز<ref>الطبقات، ج6، ص123.</ref> از نویسندگان رسول خدا بود.<ref>التنبیه و الاشراف، ص246؛ الانساب، ج1، ص254؛ البدایة و النهایه، ج5، ص342.</ref>

===نقش بنی‌تمیم در فتوحات===

===کارگزاران امام علی===

از میان بنی‌تمیم کسانی چون [[معقل بن قیس ریاحی]]<ref>تاریخ خلیفه، ص121.</ref> و [[خلید بن قرّه یربوعی]]<ref>تاریخ طبری، ج5، ص93؛ الکامل، ج3، ص351.</ref> از کارگزاران علی(ع) به ترتیب صاحب شرطه و حکمران امام در خراسان<ref>تاریخ طبری، ج4، ص558.</ref> بودند.

پس از شهادت امام، معقل بن قیس ریاحی و [[جاریة بن قدامه سعدی]] در گرفتن بیعت از مردم برای [[امام حسن(ع)]] نقش داشتند.<ref>انساب الاشراف، ج3، ص35-33.</ref> [[اصبغ بن نباته حنظلی]]<ref>رجال الطوسی، ج1، ص69.</ref> هم از یاران ویژه امام علی(ع) و راوی حدیث او بود.<ref>رجال الطوسی، ص57.</ref>  

===نقش بنی تمیم در نبردهای امیر المومنین (ع)===

یعلی بن امیه تمیمی‌ کارگزار [[خلیفه دوم]] و [[خلیفه سوم]] در [[صنعا]] بود.<ref>تاریخ یعقوبی، ج‏2، ص157؛ تاریخ طبری، ج4، ص251-252.</ref> بعدها به سپاه جمل پیوست و بخشی از هزینه رورویایی با [[امام علی(ع)]] را تامین کرد و در همین نبرد به هلاکت رسید.<ref>الاستیعاب، ج4، ص1586-1587.</ref>

بسیاری از تیره بنی‌حنظله به تحریک [[طلحه]] و [[زبیر]] به سپاه [[عایشه]] پیوستند.<ref>الفتوح، ج2، ص488؛ شرح نهج البلاغه، ج9، ص320.</ref> بخش بزرگ‌تر تمیم کوفه با رای احنف بن قیس که بزرگ تمیم بصره بود، پس از رایزنی با امام علی(ع) از نبرد کناره‌گیری کردند.<ref>الجمل، ص158، 207-208، 224.</ref>  

برخی تمیمی‌ها نیز با سروری [[جاریة بن قدامه]] که در شمار یاران امام علی(ع) بود، در [[نبرد صفین|صفین]] و سرکوبی [[بسر بن ارطاه]] در [[حجاز]] و یمن حضور داشتند.<ref>وقعة صفین، ص205؛ انساب الاشراف، ج12، ص377.</ref>  

پس از [[نبرد نهروان]]، برخی از بنی‌حنظله از فرمان امام علی(ع) بیرون رفتند و رهبری گروهی از [[خوارج]] را به دست گرفتند. از این گروه، می‌توان از [[حرقوص بن زهیر|حْرقوص بن زُهیر]]، [[مسعر بن فدکی]]،<ref>خوارج تندیس فتنه، ص138-111.</ref> [[عروة بن ادیه|عُروة بن اُدَیه]] و [[شبث بن ربعی|شَبَث بن رِبْعی]] نام برد.<ref>جمهرة النسب، ص217، 225-226؛ جمهرة انساب العرب، ص223، 225.</ref> برخی از آن‌ها بعدها از سرکردگان فرقه‌های خوارج چون [[اباضیه]] و [[ازارقه]] شدند.<ref>قبیلة تمیم عبر العصور، ص109-112.</ref>

===در قیام عاشورا===

[[احنف بن قیس سعدی]]<ref>الاخبار الطوال، ص231.</ref> و [[مسعود بن عمرو]] دو تن از سران تمیمی بصره، نامه‌های [[امام حسین(ع)]]<ref>الفتوح، ج5، ص37.</ref> را در سال 60 ق. با مضمون بیان حقانیت [[اهل بیت]]: و دعوت از سران [[بصره]] برای حمایت و پشتیبانی از حرکت ایشان<ref>مقتل الحسین، ص48-49.</ref> دریافت کردند. احنف از حمایت امام و پاسخ به نامه‌ وی خودداری کرد.<ref>عیون الاخبار، ج1، ص311.</ref> اما مسعود بن طوایف بنی‌حنظله و بنی‌سعد تمیم<ref>جلاء العیون، ص609-610.</ref> و بنی‌عامر را گرد آورد و حمایت آن‌ها را به امام اعلام کرد.<ref>اللهوف، ص26؛ بحار الانوار، ج‏44، ص337.</ref>  

در روز عاشورا برخی تمیمیان چون [[زرعة بن شریک]]،<ref>تاریخ طبری، ج5، ص453؛ البدء و التاریخ، ج6، ص11.</ref> [[عمر طهوی]]،<ref>البدایة و النهایه، ج8، ص170-171.</ref> [[جویریة بن بدر]]<ref>تاریخ طبری، ج5، ص393.</ref> و [[حصین تمیمی]]<ref>تاریخ طبری، ج4، ص499.</ref> در شهادت امام حسین(ع) مشارکت داشتند.

در برابر، [[حرّ بن یزید ریاحی]]<ref>تاریخ طبری، ج5، ص422، 430، 453، 468.</ref> و شماری دیگر از بنی‌تمیم در زمره یاران امام حسین(ع) و از [[شهدای کربلا]] بودند.  

===در دوره امویان===

'''نزاع‌های قبیله‌ای:''' تمیمی‌ها با فرماندهی احنف بن قیس در فتوحات خراسان نقش گسترده داشتند<ref>الفتوح، ج2، ص337، 340.</ref> منطقه خراسان از لحاظ اداری تابع بصره بود. لذا نزاع‌های سخت قبیله‌ای در بصره، نخست میان تمیم و ربیعه و‌ اندکی بعد، میان تمیم و ازد، رخ داد. آتش ستیز میان تمیم و ازد در بصره چنان زبانه کشید که حکمران شهر، [[عبیدالله بن زیاد]] به ناچار از شهر گریخت و مسعود بن عمرو عتکی، بزرگ ازدیان، به دست تمیمی‌ها کشته شد. با هوشمندی احنف بن قیس و پرداخت مالی سنگین، این فتنه تا‌اندازه‌ای فرونشست.<ref>تاریخ طبری، ج5، ص520، 525-526.</ref>  

'''مشارکت در فتوحات اسلامی''' : [[زیاد بن ابیه]]، حکمران عراق در دوره معاویه، برای دفع خطر خوارج و با توجه به این که بسیاری از رهبران خوارج تمیمی بودند، بسیاری از جنگجویان این شهر را به خراسان منتقل کرد.<ref>التنظیمات الاجتماعیة و الاقتصادیة فی البصره، ص44، ص142.</ref>

==== '''کوشش در شکل‌گیری خلافت عباسی''' ====

چند تن از سران خوارج مانند [[عبدالله بن اباض]]، رهبر فرقه اباضیه، و [[عبدالله بن صفار]]، رئیس [[صفریه]]، از بنومُقاعِس<ref>تاریخ طبری، ج5، ص567-569؛ جمهرة النسب، ص236.</ref> و [[برک بن عبدالله|بَرْک بن عبدالله]]، ضارب معاویه در شب نوزدهم [[رمضان]] سال 40ق. از بنی‌تمیم بودند.<ref>جمهرة النسب، ص236؛ انساب الاشراف، ج3، ص251.</ref>

حضور بسیار گسترده بنی‌تمیم در خراسان، سبب شرکت مؤثر آن‌ها در دعوت عباسیان شد؛ چنان‌که پنج تن از نقیبان دوازده‌گانه [[عباسیان]] در خراسان از بنی‌تمیم بودند.<ref>تاریخ طبری، ج7، ص379-380.</ref> در دوره نخست خلافت عباسی، بسیاری از بنی‌تمیم به مناصب مهم حکومتی دست یافتند؛ از جمله: [[خازم بن خزیمه]] حکمران ارمینیه و بصره، [[خزیمة بن خازم]] حکمران جزیره و . . . .<ref>قبیلة تمیم عبر العصور، ص119.</ref>  

==مذهب بنی‌تمیم==

===قبل از اسلام ===

[[بت‌ پرستی]] دین رایج میان آن‌ها بود. اسامی برخی تمیمی‌ها مانند [[عبدمناه]] و [[عبدالعزی]] است که از پرستش بت‌های مشهور شبه جزیره میان آن‌ها حکایت دارد.<ref>قبیلة تمیم عبر العصور، ص90-91.</ref>  

===بعد از اسلام===

با توجه به دوری تمیمی‌ها از مکه، در سال‌های نخست بعثت رسول خدا، افرادی‌ اندک از این قبیله مسلمان شدند. {{یادداشت|مدعا این بیان شمار‌ اندکی از تمیمی‌ها یا حُلَفای آنان مانند [[واقد بن عبدالله]] و [[خباب بن ارت|خَبّاب بن اَرَت]] در هجرت به یثرب و نبردهای [[نبرد بدر|بدر]] و [[نبرد احد|احد]] است.}} اما پس از حاکمیت اسلام بر [[مدینه]] و [[مکه]]، بزرگان تمیم به فکر هم‌پیمانی با پیامبر(ص) افتادند. . <ref>المحبر، ص73؛ البدء و التاریخ، ج4، ص146.</ref><ref>الطبقات، ج3، ص122؛ البدایة و النهایه، ج3، ص249.</ref>بیشتر بنی‌تمیم در سال نهم ([[سنة الوفود]]) مسلمان شدند. <ref>الطبقات، ج2، ص153-156؛ الاصابه، ج2، ص454؛ تاریخ خلیفه، ص45.</ref>

====مخالفت با ابوبکر====

از اسلام آوردن بسیاری از بنی‌تمیم پس از رحلت رسول خدا دیری نمی‌گذشت. که برخی از آن‌ها از دادن صدقات به کارگزاران خلیفه اول خودداری کردند.<ref>الرده، ص68؛ ایام العرب، ج2، ص143.</ref> برای مثال مالک بن نویره از بنی‌یربوع بن حنظله، از دادن صدقه تیره خود به ابوبکر خودداری نمود<ref>الرده، ص103-104.</ref>  

==وضعیت فرهنگی بنی تمیم==

===راویان احادیث امامان===

افراد بسیاری از میان بنی‌تمیم راویان احادیث [[اهل بیت|اهل‌بیت]] هستند. {{یادداشت|از جمله: [[غیاث بن ابراهیم]] از اصحاب امام صادق و امام کاظم(ع)بودند. [[محمد بن تمیم نهشلی]] ،[[ابونجران]] ،[[عمرو بن مسلم]] از اصحاب [[امام کاظم(ع)]] ، [[هیثم بن عروه کوفی]] و [[عبدالرحمن بن ابی‌نجران]] از اصحاب [[امام رضا(ع)]] بودند. }}

===شاعران و سخنوران===

از شاعران دوره اسلامی، جریر بن عطیة بن حذیفه (خطفی)<ref>وفیات الاعیان، ج1، ص321.</ref> که گرایش ضد شیعی او از مدح خلفای اموی پیدا است،<ref>شرح دیوان جریر، ص7-8.</ref> هَمّام بن غالب بن صعصعه مشهور به [[فرزدق]]، [[روبة بن عجّاج|روبَة بن عَجّاج]] (م. 145ق)، [[ابوالفوارس]] سعد بن محمد بن سعد مشهور به حَیصَ بَیص، و [[خداش بن بشر]] مشهور به بَعِیث<ref>انساب الاشراف، ج12، ص115؛ قبیلة تمیم عبر العصور، ص67-676، 678-687، 690-692، 726-728.</ref>  

===دانشوران علوم مختلف===

از آن جمله می‌توان به فرزدق شاعر مشهور،<ref>انساب الاشراف، ج12، ص57 به بعد؛ النسب، ص234؛ جمهرة انساب العرب، ص230.</ref> نصر بن مزاحم مِنقری تمیمی تاریخ‌نگار شیعی، [[خلیفة بن خیاط]] محدّث و نسب‌شناس، احمد بن فرات ضبّی قاضی القضاة دستگاه خلافت مامون، [[ابن‌حبان بستی|ابن‌حِبّان بُستی]] ، نعمان بن محمد معروف به [[قاضی نعمان]] محدث و فقیه مذهب اسماعیلی، [[عبدالکریم سمعانی]] مشهور به محدّث مشرق، اکثم بن صیفی،<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص12.</ref> ابواسحق ابراهیم بن ادهم بن منصور بلخی، <ref>فتوحات شاهی، ج‏1، ص، 416.</ref> [[هذلول بن کعب عنبری]] <ref>نشوة الطرب، ص419؛ جمهرة انساب العرب، ص208-209.</ref> اقرع بن حابس ، <ref>النقایص، جریر و فرزدق، ج1، ص437-438.</ref> یحیی بن اکثم بن محمد تمیمی مروزی و خاندان [[بنی‌عصرون]] و [[خاندان قلانسی]] را نام برد.<ref>قبیلة تمیم عبر العصور، ص119، 135، 305-306، 309، 342، 403-448، 420-422.</ref>  

==حج‌گزاری بنی‌تمیم==

بنی‌تمیم را از پیشوایان عرب در موسم حج دانسته‌اند.<ref>المحبر، ص182.</ref> در دوران جاهلی، گروهی از فرزندان [[کعب بن سعد]] برخی مناصب حج را تا هنگام ظهور اسلام در اختیار گرفتند.<ref>جمهرة النسب، ص239.</ref>  

امر [[اجازه]] <ref>تاریخ طبری، ج‏2، ص257.</ref> {{یادداشت| جلوداری حاجیان در کوچ به سوی [[عرفات]] و [[منا]] و [[رمی جمرات]]}} نخست در دست خاندان صوفه از بنی‌تمیم بود و سپس در دست خاندان‌هایی دیگر از بنی‌تمیم مانند [[بنی‌عطارد بن عوف]] و [[آل کرب]] قرار گرفت.<ref>تاریخ یعقوبی، ج1، ص256-257؛ انساب الاشراف، ج12، ص8، 362؛ جمهرة انساب العرب، ص219.</ref> پس از او خاندان سعد بن زید مناة بن تمیم این مقام را به ارث بردند. آن گاه این مقام به خاندان صفوان بن حارث بن شحنة بن عطارد تمیمی رسید.<ref>انساب الاشراف، ج12، ص8؛ البدایة و النهایه، ج2، ص206.</ref>  

===متولیان کعبه===

برخی منابع [[اضبط بن قریع تمیمی]] را از متولیان کعبه برشمرده‌اند.<ref>المحبر، ص182؛ شفاء الغرام، ج، 2، ص36.</ref> آورده‌اند که او پس از [[بنی‌جمان بن سعد تمیمی]]،<ref>اخبار مکه، ج5، ص152؛ شفاء الغرام، ج2، ص36.</ref> تولیت خانه خدا را بر عهده گرفت و سپس این مقام به تیره‌ای دیگر از بنی‌تمیم یعنی بنی‌حنظلة بن دارم رسید.<ref>اخبار مکه، ج5، ص152؛ شفاء الغرام، ج2، ص36.</ref> اسید بن عمرو بن تمیم نیز پس از پدرش تولیت را بر عهده داشت که زمان آن مشخص نیست.<ref>شفاء الغرام، ج2، ص36.</ref>  

===تلبیه‌ ویژه===

===آیین حمس===

برخی تیره‌های بنی‌تمیم در مناسک حج به [[آیین حمس|آیین حُمس]] پایبند بودند<ref>قبائل بنی‌تمیم و دورهم فی التاریخ العربی، ص105-107.</ref> و در حج خود، تنها در لباس‏‌های نو یا لباس مردم مکه به [[طواف]] می‌‏پرداختند و خوش نداشتند که طواف را با لباس‌‏هایی که معصیت در آن‌ها انجام گرفته، به جا آورند.

اینان اگر لباس نو نداشتند، به صورت عریان طواف می‌‏کردند و اگر کسی با لباس‏‌های خود طواف می‏‌کرد، پس از طواف لباس‏‌ها را دور می‌انداخت و دیگر کسی از آن‌ها بهره نمی‌برد.<ref>شفاء الغرام، ج‏2، ص87-88.</ref>

==پانویس==

 

* '''الآثار الباقیه''': ابوریحان بیرونی ( درگذشت 440 ق.)، تهران، میراث مکتوب، 1422ق.

* '''الاخبار الطوال''': ابن‌داود الدینوری (درگذشت 282ق.)، به کوشش عبدالمنعم، قم، الرضی، 1412ق.

* '''اخبار مکه''': الفاکهی (درگذشت 279ق.)، به کوشش ابن‌دهیش، بیروت، دار خضر، 1414ق.

* '''اسباب النزول''': الواحدی (درگذشت 468ق.)، به کوشش کمال بسیونی، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1411ق.

* '''الاستیعاب''': ابن‌عبدالبر (درگذشت 463ق.)، به کوشش البجاوی، بیروت، دار الجیل، 1412ق.

* '''اسد الغابه''': ابن‌اثیر (درگذشت 630ق.)، بیروت، دار الفکر، 1409ق.

* '''الاشتقاق''': ابن‌درید (درگذشت 321ق.)، به کوشش عبدالسلام، بیروت، دار الجیل، 1411ق.

* '''الاصابه''': ابن‌حجر العسقلانی (درگذشت 852ق.)، به کوشش علی معوض و عادل عبدالموجود، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1415ق.

* '''الاصنام (تنکیس الاصنام)''': هشام بن محمد کلبی (درگذشت 204ق.)، به کوشش احمد زکی، تهران، تابان، 1348ش.

* '''الاعلام''': الزرکلی (درگذشت 1396ق.)، بیروت، دار العلم للملایین، 1997م.

* '''الاغانی''': ابوالفرج الاصفهانی (درگذشت 356ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1415ق.

* '''انساب الاشراف''': البلاذری (درگذشت 279ق.)، به کوشش زکار و زرکلی، بیروت، دار الفکر، 1417ق.

* '''الانساب''': عبدالکریم السمعانی (درگذشت 562ق.)، به کوشش عبدالرحمن، حیدرآباد، دائرة ‏المعارف العثمانیه، 1382ق.

* '''انصار الحسین''': محمد مهدی شمس الدین، دار الاسلامیه، 1401ق.

* '''بحار الانوار''': المجلسی (درگذشت 1110ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1403ق.

* '''البحرین فی صدر الاسلام''': عبدالرحمن عبدالکریم، بیروت، دار العربیه، 1421ق.

* '''البدء و التاریخ''': المطهر المقدسی (درگذشت 355ق.)، بیروت، دار صادر، 1903م.

* '''البدایة و النهایه''': ابن‌کثیر (درگذشت 774ق.)، بیروت، مکتبة المعارف.

* '''البیان و التبیین''': الجاحظ (درگذشت 255ق.)، بیروت، مکتبة الهلال، 1423ق.

* '''تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر''': الذهبی (درگذشت 748ق.)، به کوشش عمر عبدالسلام، بیروت، دار الکتاب العربی، 1410ق.

* '''تاریخ الیعقوبی''': احمد بن یعقوب (درگذشت 292ق.)، بیروت، دار صادر، 1415ق.

* '''تاریخ خلیفه''': خلیفة بن خیاط (درگذشت 240ق.)، به کوشش فواز، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1415ق.

* '''تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک)''': الطبری (درگذشت 310ق.)، به کوشش محمد ابوالفضل، بیروت، دار احیاء التراث العربی.

* '''تجارب الامم''': ابوعلی مسکویه (درگذشت 421ق.)، به کوشش امامی، تهران، سروش، 1379ش.

* '''التنبیه و الاشراف''': المسعودی (درگذشت 345ق.)، بیروت، دار صعب.

* '''جامع البیان''': الطبری (درگذشت 310ق.)، به کوشش صدقی جمیل، بیروت، دار الفکر، 1415ق.

* '''جلاء العیون''': المجلسی (درگذشت 1110ق.)، قم، سرور، 1382ش.

* '''الجمل و النصرة لسید العتره''': المفید (درگذشت 413ق.)، قم، مکتبة الداوری.

* '''جمهرة اللغه''': ابن‌درید (درگذشت 321ق.)، به کوشش رمزی بعلبکی، بیروت، دار العلم للملایین، 1987م.

* '''جمهرة النسب''': ابن‌الکلبی (درگذشت 204ق.)، به کوشش ناجی حسن، بیروت، عالم الکتب، 1407ق.

* '''جمهرة انساب العرب''': ابن‌حزم (درگذشت 456ق.)، به کوشش گروهی از علما، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1418ق.

* '''خوارج و تندیس فتنه''': ولی الله عیسی‌زاده، قم، میراث ماندگار، 1383ش.

* '''راه‌های نفوذ فارسی در فرهنگ و زبان عرب جاهلی''': آذرتاش آذرنوش، تهران، توس، 1374ش.

* '''رجال ابن‌داود''': ابن‌داود الحلی (درگذشت 707ق.)، به کوشش سید محمد صادق، نجف، المکتبة الحیدریه، 1392ق.

* '''رجال الطوسی''': الطوسی (درگذشت 460ق.)، به کوشش قیومی، قم، نشر اسلامی، 1415ق.

* '''رجال النجاشی''': النجاشی (درگذشت 450ق.)، به کوشش شبیری زنجانی، قم، نشر اسلامی، 1418ق.

* '''الرده''': الواقدی (درگذشت 207ق.)، به کوشش الجبوری، بیروت، دار الغرب الاسلامی، 1410ق.

* '''زهر الآداب و ثمر الالباب''': ابراهیم القیروانی (درگذشت 453ق.)، بیروت، دار الجیل.

* '''سبل الهدی''': محمد بن یوسف الصالحی (درگذشت 942ق.)، به کوشش عادل احمد و علی محمد، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1414ق.

* '''السیرة النبویه''': ابن‌هشام (درگذشت 213/218ق.)، به کوشش السقاء و دیگران، بیروت، دار المعرفه.

* '''شرح دیوان جریر''': تاج الدین شلق، بیروت، دار الکتاب العربی، 1429ق.

* '''شرح نهج البلاغه''': ابن‌ابی‌الحدید (درگذشت 656ق.)، به کوشش محمد ابوالفضل، دار احیاء الکتب العربیه، 1378ق.

* '''الشعر و الشعراء''': ابن‌قتیبه (درگذشت 276ق.)، قاهره، دار الحدیث، 1423ق.

* '''شفاء الغرام''': محمد الفاسی (درگذشت 832ق.)، به کوشش گروهی از علما، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1421ق.

* '''الطبقات الکبری''': ابن‌سعد (درگذشت 230ق.)، به کوشش محمد عبدالقادر، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1418ق.

* '''عیون الاخبار''': ابن‌قتیبه (درگذشت م. 276ق.)، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1418ق.

* '''فتوح البلدان''': البلاذری (درگذشت 279ق.)، بیروت، دار الهلال، 1988م.

* '''الفتوح''': ابن‌اعثم الکوفی (درگذشت 314ق.)، به کوشش علی شیری، بیروت، دار الاضواء، 1411ق.

* '''فتوحات شاهی''': ابراهیم امینی هروی (درگذشت 10 ق.)، به کوشش نصیری، تهران، انجمن آثار فرهنگی، 1383ش.

* '''الفهرست''': الطوسی (درگذشت 460 ق)، به کوشش قیومی، نشر الفقاهه، 1417ق.

* '''قبائل بنی‌تیم و دورهم فی التاریخ العربی قبل الاسلام''': واثقة حازم جاسم الحیالی، بیروت، الدار العربیة للموسوعات، 1433ق.

* '''قبایل و عشایر عرب خوزستان''': یوسف عزیزی، تهران، 1373ش.

* '''قبلیة تمیم عبر العصور''': عبدالله محمود حسین، دمشق، دار الیمیر، 2000م.

* '''قبلیة تمیم فی الجاهلیة و الاسلام''': عبدالقادر فیاض حرفوش، دمشق، دار البشائر، 1423ق.

* '''الکامل فی التاریخ''': ابن‌اثیر (درگذشت 630 ق.)، بیروت، دار صادر، 1385ق.

* '''لسان العرب''': ابن‌منظور (درگذشت 711ق.)، قم، ادب الحوزه، 1405ق.

* '''لله و للحقیقه''': علی آل محسن، تهران، مشعر، 1424ق.

* '''اللهوف''': ابن‌طاووس (درگذشت 664ق.)، انوار الهدی، 1417ق.

* '''المحبّر''': ابن‌حبیب (درگذشت 245ق.)، به کوشش ایلزه لیختن شتیتر، بیروت، دار الآفاق الجدیده.

* '''المعارف''': ابن‌قتیبه (درگذشت 276ق.)، به کوشش ثروت عکاشه، قم، الرضی، 1373ش.

* '''معجم الادباء''': یاقوت الحموی (درگذشت 626ق.)، بیروت، دار الفکر، 1400ق.

* '''معجم قبائل العرب''': عمر کحّاله، بیروت، الرساله، 1405ق.

* '''المفصل''': جواد علی، دار الساقی، 1424ق.

* '''مقتل الحسین(ع)''': ابومخنف (درگذشت 157ق.)، به کوشش الغفاری، قم، المطبعة العلمیه.

* '''المنتظم''': ابن‌جوزی (درگذشت 597ق.)، به کوشش محمد عبدالقادر و دیگران، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1412ق.

* '''المنمق''': ابن‌حبیب (درگذشت 245ق.)، به‏کوشش احمد فاروق، بیروت، عالم ‏الکتب، 1405ق.

* '''موسوعة عشائر العراق''': عباس عزاوی، بیروت، دار العربیه، 1425ق.

* '''النسب''': ابن‌سلّام الهروی (درگذشت 224ق.)، به کوشش مریم محمد، بیروت، دار الفکر، 1410ق.

* '''نشوة الطرب فی تاریخ جاهلیة العرب''': ابن‌سعید‌اندلسی، به کوشش عبدالرحمن، عمان، مکتبة الاقصی.

* '''نفس المهموم''': عباس قمی (درگذشت 1359ق.)، نجف، مکتبة الحیدریه، 1421ق.

* '''وفیات الاعیان''': ابن‌خلکان (درگذشت 681ق.)، به کوشش احسان عباس، بیروت، دار صادر.

* '''وقعة صفین''': ابن‌مزاحم المنقری (درگذشت 212ق.)، به کوشش عبدالسلام، قم، مکتبة النجفی، 1404ق.