در حال ویرایش بنی‌مغیره (بخش)

==مسلمانان بنی‌مغیره==

هنگامی که پیامبر مردم مکه را به [[یکتاپرستی]] فراخواند، برخی اعضای بنی‌مغیره بت‌پرستی را رها نمودند و به آیین اسلام گرویدند. [[سلمة بن هاشم]]،<ref>انساب الاشراف، ج10، ص174، 183؛ نسب قریش، ص302-303.</ref> [[عیاش بن ابی‌ربیعه]]<ref>انساب الاشراف، ج10، ص197-198؛ نسب قریش، ص317-318.</ref> و‌ [[ام سلمه|ام سلمه بنت ابی‌امیه]]<ref>السیرة النبویه، ج2، ص213؛ المحبر، ص83-85.</ref> از نخستین مسلمانان بنی‌مغیره در مکه بودند. اسلام آوردن این عده، خلاف خواسته مشرکان مغیری بود. از این‌رو، بر آن‌ها بسیار سخت گرفتند و آن‌ها را به زندان افکندند.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص468-469؛ المحبر، ص83-85؛ انساب الاشراف، ج10، ص221-223.</ref>

پیامبر در مکه آیه‌های قرآن را به غلامی از بنی‌مغیره به نام «یعیش» که زبان عربی نمی‌دانست، می‌آموخت. مشرکان و از جمله بنی‌مغیره رسول خدا را متهم کردند که قرآن را از این فرد می‌آموزد. خداوند با رد این اتهام، آیه 103 [[سوره نحل]] را فرو فرستاد: <ref>جامع البیان، ج14، ص119.</ref> {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ لَقَدْ نَعْلَمُ اَنَّهُمْ یَقُولُونَ اِنَّما یُعَلِّمُهُ بَشَـرٌ لِسانُ الَّذی یُلْحِدُونَ اِلَیْهِ اَعْجَمِیٌّ وَ هذا لِسانٌ عَرَبِیٌّ مُبینٌ﴾}}. «بغنس»،<ref>روض الجنان، ج12، ص98.</ref> «جبر»<ref>غرر التبیان، ص305.</ref> و «مقیس»<ref>الدر المنثور، ج4، ص131.</ref> از دیگر نام‌هایی است که برای این غلام یاد کرده‌اند؛

با این‌که شماری‌ اندک از مغیریان به اسلام گرویدند، نقش و سهم آن‌ها در رخدادهای پیش از [[فتح مکه]] از جمله غزوه بدر، احد، خندق و [[صلح حدیبیه]] چندان دانسته نیست. البته از حضور [[ولید بن ولید بن مغیره]] در [[عمرة القضا]] گزارشی در دست است.<ref>نسب قریش، ص324.</ref> حضور‌ اندکی از آن‌ها در غزوه فتح مکه<ref>نسب قریش، ص315-316؛ انساب الاشراف، ج10، ص207-208.</ref> نیز گزارش شده است.

جز این عده، گویا اسلام آوردن بیشتر مغیریان تا [[فتح مکه]] به سال هشتم ق. به تاخیر افتاد. در این غزوه، بنی‌مغیره همانند دیگر مردم مکه خواسته یا ناخواسته مسلمان شدند و از آن پس در رویدادهای پیش روی مسلمانان تا‌اندازه‌ای مشارکت داشتند. حضور برخی از بنی‌مغیره در غزوه‌های [[غزوه حنین|حنین]]<ref>نسب قریش، ص316.</ref> و [[غزوه طائف|طائف]]<ref>المغازی، ج3، ص938؛ تاریخ خلیفه، ص55؛ العلل و معرفة الرجال، ج3، ص420.</ref> به سال هشتم ق. نمونه‌ای از مشارکت آن‌ها در رخدادهای آن هنگام است. پیامبر نیز با آگاهی از توانایی‌های اعضای این قبیله، از ظرفیت‌های آن‌ها در پیشبرد اهداف اسلام بهره گرفت. او عبدالله بن ابی‌ربیعه را در منطقه «جَنَد» و توابع آن از سرزمین‌های [[یمن]] منصوب کرد.<ref>الاغانی، ج1، ص75.</ref>