در حال ویرایش بنی‌مغیره (بخش)

==بنی‌مغیره و پیامبر==

با آغاز دعوت پیامبر به [[اسلام]] در [[مکه]]، بیشتر مغیریان به‌ویژه سران آنان، با پیامبر و پیروان او مخالفت ورزیدند و همانند دیگر [[مشرکان قریش]] به رویارویی با اسلام برخاستند. آن‌ها نقشی محوری در ستیز با پیامبر داشتند. مشرکان بنی‌مغیره در آغاز با تمسخر آیات قرآن و ریشخند تازه مسلمانان، به مبارزه با پیامبر و پیروانش برخاستند. ولید بن مغیره از جمله آن‌ها بود<ref>المحبر، ص160.</ref> که خداوند بر پایه آیه 95 [[سوره حجر]] شر او را از پیامبر دورساخت: {{قلم رنگ|سبز|﴿اِنَّا کَفَیْناکَ الْمُسْتَهْزِئینَ﴾}}.

‌شماری دیگر از مشرکان بنی‌مغیره همانند [[ابوجهل]]، [[عاص بن هشام]]، [[ابوقیس بن ولید]]، [[قیس بن فاکه]]، و [[زهیر بن ابوامیه]] از روش «[[اقتسام]]» استفاده می‌کردند. «مقتسمون» مشرکانی بودند که در [[موسم حج]] راه‌های ورودی مکه را میان خود تقسیم کرده، هریک بر راهی، از رفتن مردم نزد پیامبر پیشگیری می‌کردند.<ref>المحبر، ص160؛ مجمع البیان، ج6، ص531؛ المیزان، ج12، ص193-194، 198.</ref> در آیه 90 و 91 سوره حجر به روشنی از این روش مشرکان یاد شده است.

===تکذیب آیات و شکنجه مسلمانان===
تکذیب و انکار آیات خداوند از سوی بنی‌مغیره، ذیل آیه 11 [[سوره مزمل]]<ref>زاد المسیر، ج8، ص116؛ التکمیل و الاتمام، ص452؛ تفسیر قرطبی، ج20، ص45.</ref> و 36 [[سوره رعد]]<ref>الوجوه و النظائر، ج1، ص95؛ التکمیل و الاتمام، ص210.</ref> از سوی برخی مفسران آمده است. بر پایه برخی گزارش‌ها، آیه‌های 28 [[سوره ابراهیم]]،<ref>تفسیر فرات کوفی، ص221؛ تفسیر قمی، ج1، ص371؛ جامع البیان، ج13، ص145-146.</ref> 17 [[سوره هود]]<ref>الوجوه و النظائر، ج1، ص95.</ref> و 22 [[سوره محمد]]<ref>نمونه بینات، ص719-720.</ref> که از کفرورزی و فساد مشرکان و دشمنان پیامبر حکایت دارند، درباره مشرکان بنی‌مغیره تاویل و تفسیر شده‌اند؛

مغیریان همپای دیگر مشرکان مکه افزون بر موضع‌گیری‌های یاد شده، از روش‌های سخت دیگر همانند حبس، شکنجه و سرانجام رویارویی نظامی در برابر رسول خدا و یاران او بهره بردند. خاندان یاسر از نخستین مسلمانان مکه بودند که سران مغیری آن‌ها را به جرم اسلام‌خواهی سخت شکنجه کردند. عمار جان دادن پدرش یاسر و مادرش سمیه را زیر شکنجه بی امان مشرکان بنی‌مغیره دید و خود به بدترین شکل شکنجه شد.<ref>اسد الغابه، ج4، ص628-691.</ref>

پس از هجرت پیامبر و مسلمانان از مکه به [[مدینه]]، مشرکان بنی‌مغیره با دستگیری و حبس مسلمانان نخستین در مکه، آن‌ها را از پیوستن به پیامبر و مهاجرت به مدینه بازمی‌داشتند. آن‌ها‌ [[ام سلمه]] و پسر خردسالش را بیش از یک سال در مکه حبس کردند.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص468-469؛ المحبر، ص83، 85؛ انساب الاشراف، ج10، ص221-222.</ref> ابوجهل نیز برادران مادری‌اش سلمة بن هشام و عیاش بن ابی‌ربیعه را پس از ضرب و شتم در مکه به زندان افکند.<ref>نسب قریش، ص302-303، 317-318؛ انساب الاشراف، ج10، ص183-184، 197-198.</ref>

===جنگ نظامی با پیامبر=== 

مهم‌ترین و شاید واپسین شیوه مبارزه مغیریان با مسلمانان، بهره‌گیری از توان نظامی بود. نخستین درگیری مشرکان قریش با مسلمانان به سال دوم ق. و در [[نخیله]]، ناحیه‌ای میان [[مکه]] و [[طائف]]، رخ داد. در این جنگ، گروهی از مسلمانان به رهبری [[عبدالله بن جحش]] که برای آگاهی از وضعیت مشرکان قریش ماموریت یافته بودند، با کاروان تجاری بنی‌مغیره درگیر شدند. در این درگیری، یک تن از مشرکان کشته و دو تن اسیر شدند و کاروان به غنیمت مسلمانان درآمد. عثمان بن عبدالله بن مغیره و حکم بن کیسان، از موالیان بنی‌مغیره، به اسارت درآمدند و نوفل بن عبدالله بن مغیره از دست مسلمانان گریخت. این نبرد که در [[ماه حرام]] ([[رجب]]) رخ داده بود، بهانه‌ای شد تا مشرکان و دشمنان پیامبر، او را به دلیل نبرد در ماه حرام تخطئه کنند. خداوند در آیه 217 سوره بقره پاسخی قاطع به اینان داد و این دسیسه را خنثا کرد و تردید مسلمانان را زدود.<ref>تفسیر قرطبی، ج3، ص40؛ اسد الغابه، ج4، ص656.</ref>

[[جنگ بدر]] به سال دوم ق. اوج حضور و کوشش مشرکان بنی‌مغیره در ستیز و خصومت با پیامبر و پیروانش بود. شمار کشتگان و اسیران بنی‌مغیره در این نبرد، گواهی روشن بر این مدعا است. در این جنگ، هشت تن از مغیری‌ها از جمله ابوجهل که از [[مطعمین]] بدر بود،<ref>المحبر، ص161.</ref> کشته شدند.<ref>المغازی، ج1، ص87، 140، 149-150؛ النسب، ص209-210؛ انساب الاشراف، ج1، ص354-356؛ ج10، ص173-174.</ref> تاثیر هلاکت آن‌ها بر دیگر اعضای این قبیله، احساسات شاعران این قوم را برانگیخت و آنان در این زمینه اشعاری سرودند.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص549.</ref>

در [[نبرد احد]] (3ق.) نیز چندین تن از مغیریان کشته شدند.<ref>المغازی، ج1، ص308؛ انساب الاشراف، ج1، ص407-408؛ ج10، ص184؛ جمهرة انساب العرب، ص146.</ref> مسلمانان در مرحله نخست این نبرد به پیروزی رسیدند؛ اما [[خالد بن ولید|خالد بن ولید مخزومی]]، فرمانده سواران سپاه مکه، با استفاده از غفلت برخی مسلمانان مستقر در [[کوه رماه]]، از پشت به سپاه اسلام یورش برد و نتیجه نبرد را به سود مشرکان تغییر داد. [[عکرمة بن ابی‌جهل]] نیز در این نبرد از دیگر فرماندهان سپاه مشرکان بود.<ref>السیرة النبویه، ج3، ص587؛ المغازی، ج1، ص220.</ref>

بنی‌مغیره در [[نبرد خندق]] (5ق.) همراه دیگر احزاب و گروه‌های مخالف پیامبر حضور داشتند و برخی نیز به دست مسلمانان به قتل رسیدند.<ref>المغازی، ج2، ص496؛ النسب، ص210.</ref> مفسران واژه «احزاب» را در آیه {{قلم رنگ|سبز|﴿جُنْدٌ ما هُنالِکَ مَهْزُومٌ مِنَ الْاَحْزابِ﴾}} (سوره ص، آیه 11) به کافران و مشرکان از جمله بنی‌مغیره تطبیق کرده‌اند.<ref>الوجوه و النظائر، ج1، ص95؛ التکمیل و الاتمام، ص342.</ref> عکرمة بن ابی‌جهل از جنگجویان مغیری، در این نبرد همراه [[عمرو بن عبدود]] و چند سرباز دیگر سپاه دشمن با عبور از خندق به درون سپاهیان اسلام نفوذ کردند. اما پس از کشته شدن عمرو به دست [[حضرت علی(ع)]]، او و دیگر همرزمانش بدون هیچ دستاوردی عقب‌نشینی کردند و به سپاه خود بازگشتند.<ref>الطبقات، ج2، ص52؛ تاریخ طبری، ج2، ص573-574.</ref>