در حال ویرایش تغییر قبله

تاریخ‌نگاران و سیره‌نویسان و مفسران، چگونگی و علل و پیامدهای تغییر [[قبله]] از [[بیت‌المقدس]] به [[کعبه]] را با توجه به آیات 142 تا 150 [[سوره بقره]] آورده‌اند. کعبه از زمان [[حضرت آدم(ع)]] قبله بود <ref>الکافی، ج4، ص199؛نهج البلاغه، خطبه 192.</ref> تا هنگامی که [[حضرت ابراهیم(ع)]] آن را بازسازی کرد (سوره بقره، آیه127)<ref> تفسیر قمی، ج1، ص62.</ref> و [[حضرت موسی(ع)]] برای نجات [[مسجدالاقصی]] از [[شرک]] و انحراف، به امر [[خداوند]]، بیت‌المقدس را قبله یهودیان قرار داد.<ref>تاریخ ابن خلدون، ج1، ص483.</ref>

قبله رسمی مسلمانان پس از [[بعثت پیامبر(ص)]] در [[مکه]] و پیش از [[هجرت]] به [[مدینه]]، تا سال دوم ق. به سخن مشهور، بیت‌المقدس بود. <ref>اخبار مکه، ج2، ص31.</ref> گرچه کعبه مهم‌ترین جایگاه را برای انتخاب به عنوان قبله داشت ([[سوره آل‌عمران]]، آیه96)؛ اما در آن هنگام، به صورت بتخانه‌‏ای درآمده بود و نماز‌گزاردن به سوی آن، شبهه احترام به بت‏ها را ایجاد می‏‌کرد.<ref>الکشاف، ج1، ص200.</ref> با توجه به احترام عمومی کعبه و حضور یهودیان در مدینه، دیدگاه‏‌های دیگر نیز در این زمینه ابراز شده است. <ref>التبیان، ج2، ص6؛فقه القرآن، ج1، ص87-91؛سبل الهدی، ج3، ص373-374.</ref>

برخی قبله را تا پیش از هجرت، کعبه دانسته‌اند.<ref>الکشاف، ج1، ص200؛تفسیر قرطبی، ج2، ص150.</ref> لازمه این سخن، تغییر دو مرحله‌ای قبله، یعنی از کعبه به بیت‌المقدس و به عکس، است.

از تخییر پیامبر(ص) و مسلمانان میان دو قبله سخن گفته‌اند. <ref>روض الجنان، ج2، ص202.</ref> آنان در تایید نظر خویش، به عدم مخالفت صریح رسول خدا(ص) با کار [[براء بن معرور]] در سفری به مکه پیش از هجرت استناد می‌کنند که به سوی کعبه نماز گزارد. <ref>السیرة النبویه، ج1، ص439ـ440.</ref> در برابر، بعضی آیه یاد شده را در باره نافله‏‌های در حال سفر می‌‏دانند.<ref>مجمع البیان، ج1، ص421.</ref>

دیدگاه چهارم همان نظر مشهور است که قبله رسمی مسلمانان تا سال دوم ق. بیت‌المقدس بوده است. <ref>اخبار مکه، ج2، ص31.</ref> اما در همین مدت، با توجه به جایگاه اصلی کعبه، پیامبر(ص) به‌اندازه امکان، میان دو قبله جمع می‏‌کرد و در صورت عدم امکان جمع، به سوی مسجدالاقصی نماز می‏‌گزارد. <ref>الاحتجاج، ج1، ص43.</ref> پس از هجرت، با توجه به عدم امکان جمع به علت موقعیت جغرافیایی آن سه شهر، به باور همه دانشمندان، <ref>عیون الاثر، ج1، ص268.</ref> بیت‌المقدس تنها قبله پیامبر(ص) ‏ و مسلمانان بود. برخی جذب یهودیان را از حکمت‌‏های آن دانسته‌اند. <ref>جامع البیان، ج2، ص4؛الکشاف، ج1، ص200؛سبل الهدی، ج3، ص371.</ref>

بعضی امکان جمع میان این دو قبله را نقد می‏‌کنند <ref>الکافی، ج3، ص286؛الاحتجاج، ج1، ص43؛روض الجنان، ج2، ص202.</ref> و باور دارند که با توجه به موقعیت جغرافیایی سه شهر بیت‌المقدس و مکه و مدینه، امکان تحقق قبله تنها در جنوب شرقی مکه وجود دارد؛ زیرا بیت‌المقدس در شمال غربی مدینه و خود مدینه هم در شمال مکه قرار دارد. در مورد هجرت ‌مسلمانان به [[حبشه]] <ref>السیرة النبویه، ج1، ص321.</ref> که در جنوب شرقی مکه قرار دارد، رعایت این مساله امکان‌پذیر است؛ اما در موارد دیگر مانند مسافرت پیامبر(ص) به [[طائف]] در جنوب غربی مکه، پیش از هجرت<ref>السیرة النبویه، ج1، ص419.</ref> یا در سه سال محاصره مسلمانان در [[شعب ابی‌طالب]] در شمال شرقی مکه، جمع میان دو قبله امکان ندارد.

==پیشینه تغییر قبله==

یهودیان ساکن در مدینه برای اصیل نشان دادن دین خود و به شک ‏افکندن مسلمانان و سست کردن پایه‌‏های حکومت نوپای نبوی، به بهانه‌‏جویی و اعتراض بر ضد مسلمانان پرداختند و ادعا کردند: مسلمانان با این‌که مخالف دین ما هستند، استقلال ندارند و از دین ما پیروی می‌کنند و به سوی قبله ما [[نماز]] می‏‌خوانند. <ref>تفسیر قمی، ج1، ص63.</ref> پیامبر از این ادعا بسیار رنج می‏‌برد و مایل بود به سوی کعبه نماز بگزارد. (سوره بقره، آیه144)

درخواست عرب برای ایمان آوردن و این‌که کعبه قبله ابراهیم هم بوده، از دیگر دلیل‌های تمایل رسول خدا یاد شده است. <ref>التبیان، ج2، ص13؛المحرر الوجیز، ج1، ص221؛التفسیر الکبیر، ج4، ص94.</ref> از این رو، ایشان نیمه‌‏های شب از استراحت‏گاه خود بیرون می‌‏آمد و به انتظار نزول [[وحی]] در مورد تغییر قبله به آفاق چشم می‌‏دوخت. <ref>تفسیر مقاتل، ج1، ص144؛تفسیر ابن ابی حاتم، ج1، ص253؛جوامع الجامع، ج1، ص87.</ref> سرانجام با نزول آیه 144 سوره بقره: {{قلم رنگ|سبز|﴿قَدْ نَری تَقَلُّبَ وَجْهِکَ فِی السَّماءِ فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَةً تَرْضاها فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمسجدالحرام﴾}} فرمان تغییر قبله صادر شد.

در منابع به قطعی روشن نیست که چند ماه پس از هجرت پیامبر(ص) به مدینه و در کدام مکان و نماز و چه جزئی از آن، حکم تغییر قبله نازل و اجرا شد. روایات عامه و خاصه در این زمینه بسیار فراوان و نزدیک به هم هستند. این مدت را [[ابن عباس]] 17 ماه؛ [[براء بن عازب]] 16 یا 17 ماه؛ [[انس بن مالک]] 19 یا 10 ماه؛ [[معاذ بن جبل]] 13 ماه؛ و [[علی بن ابراهیم]] 17 ماه <ref>مجمع البیان، ج1، ص413.</ref> پس از هجرت نقل کرده‌اند.

در مجموع، این زمان از هفت تا نوزده ماه یاد شده است. <ref>وفاء الوفاء، ج1، ص277-278.</ref> بیشتر منابع کهن تاریخی، تغییر قبله را در ماه شانزدهم یا هفدهم ([[شعبان]] یا دوشنبه نیمه [[رجب]]) سال دوم ق. یاد کرده‌اند. <ref>السیرة النبویه، ج1، ص550؛الطبقات، ج1، ص186؛تاریخ یعقوبی، ج2، ص42.</ref> در شماری از این منابع، تبدیل قبله دو ماه پیش از [[جنگ بدر|نبرد بدر]] در [[ماه رمضان]] گزارش شده است. <ref>الطبقات، ج1، ص186؛تاریخ خلیفه، ص25.</ref> برخی با توجه به وحدت نظر در گزارش ورود پیامبر(ص) به مدینه در ماه [[ربیع‌الاول]]، از جمع این گزارش‌ها 17 ماه را برگزیده‌اند. <ref>بهجة المحافل، ج1، ص173؛وفاء الوفاء، ج1، ص278؛دروس معرفة الوقت و القبله، ص372.</ref>

مکان نزول و جاری شدن حکم تغییر قبله، بر پایه نقل‌های گوناگون، مسجد محله بنی‌سَلِمة <ref>الطبقات، ج1، ص186؛تاریخ یعقوبی، ج2، ص42؛الکشاف، ج1، ص202.</ref> در شمال غربی مدینه <ref>تاریخ و آثار اسلامی، ص268.</ref> که تا کنون به «[[مسجد القبلتین]]» <ref>الدرة الثمینه، ص115؛عیون الاثر، ج1، ص308.</ref> مشهور است یا مسجد قبیله «بنی سالم بن عوف» که پیامبر(ص) نخستین [[نماز جمعه]] را در آن گزارد <ref>تفسیر قمی، ج1، ص63؛الاعلام الوری، ج1، ص154.</ref> و یا مسجد خود پیامبر(ص) <ref>الطبقات، ج1، ص186؛وفاء الوفاء، ج1، ص278.</ref> یاد شده است.

پیامبر(ص) به سوی بیت‌المقدس نماز ظهر گزارد و طبق معمول، مردان پشت سر ایشان و زنان نیز پشت مردان به نماز ایستادند. هنگامی که دو رکعت از نماز خوانده شده بود، [[جبرئیل]] بر پیامبر(ص) نازل شد و با ابلاغ آیه 144 سوره بقره پیامبر(ص) را به سوی کعبه برگرداند. <ref>الطبقات، ج1، ص186؛من لا یحضره الفقیه، ج1، ص275.</ref> بسته به تردید راوی، در باره لحظه تغییر قبله یا مکان بر‌گزاری کامل نخستین نماز پیامبر(ص) به سوی کعبه پس از تغییر قبله <ref>فتح الباری، ج1، ص98؛السیرة الحلبیه، ج2، ص352-353.</ref> و نیز چگونگی انتشار خبر در مساجد، اختلاف یافت می‌شود و آن را در [[نماز عصر]] یا [[نماز صبح|صبح]] نیز دانسته‌اند.<ref>الطبقات، ج1، ص186-187؛عیون الاثر، ج1، ص269؛المعرفة و التاریخ، ج2، ص628.</ref>

بیت‌المقدس در سمت شمال مدینه و [[مسجدالحرام]] در جهت جنوب آن است. از این رو، پیامبر(ص) به عکس آن جهت که روی بدان داشت، چرخید. <ref>الدرة الثمینه، ص126.</ref> گزارش منابع از چگونگی تغییر قبله، شبهه پیش افتادن مامومان بر امام و نیز زنان بر مردان را پدید می‌آورد؛ زیرا نقل شده است: «فتحوّل النساء مکان الرجال و الرجال مکان النساء.» <ref>سبل الهدی، ج3، ص370.</ref>

اما بر پایه برخی منابع دیگر، پیامبر(ص) پس از روی‌آوری به سوی کعبه، از جای خود در جلو مسجد به آخر آن حرکت کرد <ref>الدرة الثمینه، ص126؛سبل الهدی، ج3، ص372.</ref> و مامومان نیز به پیروی از [[امام جماعت]] خود، رو به کعبه جا به جا شدند. <ref>الطبقات، ج1، ص186؛عیون الاثر، ج1، ص269؛وفاء الوفاء، ج1، ص278.</ref> بر این اساس، امام جماعت تنها به چرخش 180 یا 160 <ref>تاریخ و آثار اسلامی، ص306.</ref> درجه‏‌ای اکتفا نکرد؛ زیرا پشت سر امام در مسجد جایی نبود تا صف مردان و زنان تشکیل شود. <ref>وفاء الوفاء، ج3، ص372.</ref>

تعیین جهت و سمت قبله مدینه طیبه، از معجزه‌های پیامبر(ص) است که بدون کاربرد وسایل نجومی و قواعد ریاضی و ستاره‌شناسی و یا زیج (جدول محاسبات نجومی) و دیگر ابزارهای شناخت طول و عرض جغرافیایی، آن را در غایت دقت و استواری تعیین کرد و به سوی [[ناودان کعبه]] ایستاد <ref>دروس معرفة الوقت و القبله، ص380.</ref> و فرمود: «محرابی علی المیزاب.» <ref>بحار الانوار، ج97، ص433؛قس: الطبقات، ج1، ص186.</ref>  

مدینه و مکه تقریباً بر یک دایره نصف‌‌النهار قرار گرفته‌اند و طول مدینه از مکه‌ اندکی بیشتر و عرض مدینه نیز نزدیک به چهار درجه از مکه بیشتر است. قبله مدینه در جنوب آن <ref>سفرنامه ناصر خسرو، ص102.</ref> است و‌ اندکی به سوی مغرب انحراف دارد. <ref>سفرنامه ناصر خسرو، ص102.</ref> ناودان کعبه نیز در سمت غرب آن قرار دارد.

آن گاه که پیامبر اکرم(ص) در مکه بود، خانه کعبه کانون بت‌های مشرکان به شمار می‌رفت. از این رو، به طور موقت با فرمان خداوند به بیت ‏المقدس روی گرداند و به این ترتیب، صفوف مسلمانان از مشرکان‏ که به کعبه اهتمام می‏‌ورزیدند، جدا گشت. <ref>الکشاف، ج1، ص200.</ref>

پس از هجرت پیامبر(ص) به مدینه، یهودیان مسئله قبله را دستاویز قرار دادند و از آن سوء استفاده می‏‌کردند. دانشوران یهود و نصارا بر پایه کتاب‏‌های دینی خود، از آمدن پیامبری که به دو قبله نماز می‏‌خواند، خبر داشتند. (سوره بقره، آیه146؛ [[سوره انعام]]، آیه20) <ref>مجمع البیان، ج1، ص420؛الکشاف، ج1، ص203.</ref>

از این رو، دیگر قبله بودن بیت‌المقدس ضرورت نداشت و پیامبر(ص) خواستار تغییر آن شد. در این هنگام، قبله به سوی کعبه، کهن‏‌ترین خانه توحید و اصیل‏‌ترین کانون پیامبران، بازگشت. (سوره آل‌عمران، آیه96) با صدور حکم تغییر قبله، مسلمانان فرمان یافتند که به ‌سوی کعبه توجه کنند تا از یهودیان که به ‌سوی بیت‌المقدس متوجه بودند، مشخص شوند <ref>التبیان، ج2، ص5؛روض الجنان، ج2، ص203؛مجمع البیان، ج1، ص412-414.</ref>؛ زیرا تاثیر نگرفتن از عادات محیط، بهترین کمال است.

نیز بر پایه فرمایش خداوند (سوره بقره، آیه145) برای پیامبر(ص) آشکار شد که اهل کتاب ایمان نخواهند آورد. وانگهی به رسمیت شناختن قبله یک اقلیت در برابر دلبستگی سنتی مکیان (سوره بقره، آیه143) <ref>الاحتجاج، ج1، ص45-46.</ref> به کعبه تا سال دوم ق. بر خلاف شبهه‌افکنی یهود، <ref>المفصل، ج6، ص548.</ref> از صدق دعوت پیامبر(ص) و الهی بودن [[آیین اسلام]] نشان داشت.

یکی از حکمت‏های تغییر قبله، بازشناسی و آزمایش (سوره بقره، آیه143)<ref>الکشاف، ج1، ص200.</ref> مسلمانان بوده است؛ زیرا آنان که پیرو راستین فرمان خداوند بودند، بدون تعصب و اکراه این تغییر را ‏پذیرفتند؛ ولی آنان که ایمان خالص نداشتند و به مقام تسلیم نرسیده بودند، هم‏آوا با یهودیان، بهانه‏‌جویی و چون و چرا را آغاز ‏کردند و اطاعت از این دستور را بسیار دشوار یافتند.<ref>جامع البیان، ج2، ص8.</ref>این آزمایش سخت خداوند، آثار و رسوب شرک را از وجود مسلمانان زدود و بذر تسلیم مطلق در برابر فرمان حق را در جانشان رویاند. بر پیامبر(ص) هم آشکار شد که پیروان واقعی او چه کسانی هستند و این پیام برای مسلمانان سده‌های بعد باقی ماند که در همه امور باید تابع محض ولایت باشند.

اصولاً خداوند بدون مکان است. <ref>تفسیر القرآن المجید، ص93؛التبیان، ج9، ص204.</ref> پس قبله رمزی برای وحدت صفوف و احیای خاطره‏‌های توحیدی است و تغییر آن هیچ چیز را دگرگون نخواهد کرد. مهم آن است که انسان در برابر فرمان خدا تسلیم باشد و بت‏های تعصب و لجاجت و خودخواهی را در هم بشکند.

گردیدن قبله یک پیروزی فرهنگی بر یهودیان بود <ref>آثار اسلامی، ص45.</ref> و نقشی بسزا در بازیابی هویت و استقلال مسلمانان داشت و آنان را در رسیدن به آرمان‏‌های بلند الهی و فتح قله‌‏های فضیلت، استوار ساخت و دشمنان را ناامید کرد؛ زیرا قبله که در کانون توجه امت اسلامی قرار داشت، به شرک‌‏آلوده شده بود<ref>المفصل، ج6، ص36، 431، 436، 806.</ref>و این می‌توانست سلطه فرهنگی سختی را بر امت اسلامی تحمیل کند.

بر اثر وسوسه اهل کتاب، شماری از افراد نادان و سست‌ایمان نزد پیامبر(ص) رفتند و نگرانی خود را از بر باد رفتن پاداش عبادت‌های گذشته خود و مردگان‌شان بیان کردند. <ref>تفسیر مقاتل، ج1، ص146.</ref> پیامبر(ص) پاسخ آنان را با تلاوت آیه 143 سوره بقره داد: {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ ما کانَ اللهُ لِیُضیعَ ایمانَکُمْ اِنَّ اللهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحیم﴾}} <ref>دلائل النبوه، ج2، ص575؛مجمع البیان، ج1، ص417.</ref>مشرکان نیز در صدد اثبات این نکته بودند که از آغاز حق با آنان بوده که کعبه را قبله می‌دانسته‏‌اند. <ref>مجمع البیان، ج1، ص413؛سبل الهدی، ج3، ص371.</ref>

آورده‌‏اند که چون قبله مسلمانان از بیت‌المقدس به کعبه تغییر یافت، شماری از اشراف یهود که احساس می‌کردند برگ برنده را از دست داد‏ه‌‏اند، نزد پیامبر(ص) آمدند و علت تغییر قبله را جویا شدند و گفتند: «تو که می‏‌گفتی بر کیش ابراهیم هستی، از چه رو قبله‌ات را عوض کرده‏‌ای؟ اگر دیگر بار به سوی بیت‌المقدس نماز بگزاری، ما نیز از تو پیروی و تصدیقت می‏‌کنیم.» <ref>السیرة النبویه، ج1، ص550؛سبل الهدی، ج3، ص541.</ref>

  | آدرس = http://hzrc.ac.ir/post/7472/%d8%aa%d8%ba%d9%8a%d9%8a%d8%b1-%d9%82%d8%a8%d9%84%d9%87