در حال ویرایش جدال

  | احکام فقهی وابسته = [[فسوق]]

  | صفحه فتواهای مراجع =  

  | جستارهای وابسته = [[جدال]]

 

واژه «جِدال» مصدر از ریشه «ج ـ د ـ ل» به معنای محکم تاباندن ریسمان، قوّت یافتن استخوان، کشتی گرفتن، ستیز، مباحثه کردن، دلیل آوردن، و چیره شدن بر طرفِ ستیز است.<ref>الصحاح، ج4، ص1653؛ معجم مقاییس اللغه، ج1، ص433-434؛ لسان العرب، ج11، ص103-105، «جدل. </ref>

این ماده در برخی از آیات [[قرآن]] نیز به معنای ستیز و مباحثه به‌کار رفته است.<ref>از جمله: {{قلم رنگ|سبز|﴿وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ اَحْسَنُ﴾}} ([[سوره نحل]]، آیه 125)؛ {{قلم رنگ|سبز|﴿وَلا تُجَادِلُوا اَهْلَ الْکِتَابِ اِلا بِالَّتِی هِیَ اَحْسَنُ﴾}} ([[سوره عنکبوت]]، آیه 46)؛ {{قلم رنگ|سبز|﴿یَا نُوحُ قَدْ جَادَلْتَنَا فَاَکْثَرْتَ جِدَالَنَا فَاْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا﴾}} ([[سوره هود]]، آیه 32)</ref>

==معنای اصطلاحی نزد شیعه==

در [[فقه امامی]]، جدال به عنوان یکی از [[محرمات احرام]]، مفهوم اصطلاحی ویژه یافته است. این مفهوم برگرفته از آیه 197 [[سوره بقره]]: {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ لا جِدَالَ فِی الْحَجِّ﴾}} و احادیث<ref>من لا یحضره الفقیه، ج2، ص328؛ وسائل الشیعه، ج12، ص463.</ref> است.

به باور فقیهان امامی، مقصود از جدال در محرمات احرام، سوگند خوردن با تعابیری ویژه است؛ یعنی: «لا و الله» (سوگند به خدا! چنین نیست) و «بلی و الله» (سوگند به خدا! چنین است).<ref>الانتصار، سید مرتضی، ص241-242؛ غنیة النزوع، ص160؛ تذکرة الفقهاء، ج8، ص27.</ref> پشتوانه آنان احادیثی است که مقصود از جدال را در آیه، نوعی سوگند خوردن در حال [[احرام]] شمرده‌اند.<ref>الکافی، ج4، ص338؛ التهذیب، ج5، ص297-298.</ref> البته در پاره‌ای روایات، دشنام دادن و فخرفروشی نیز از مصداق‌های جدال به‌شمار رفته است.<ref>تفسیر عیاشی، ج1، ص95؛ دعائم الاسلام، ج1، ص291.</ref>

از جمله حکمت‌های نهی از جدال در حج، بر پایه منابع فقهی و تفسیری، چنین است: [[تقوا]] ([[سوره بقره]]، آیه 197)، پرهیز از دروغ و لغو،<ref>تذکرة الفقهاء، ج7، ص394.</ref> و پیشگیری از راه یافتن شبهه به قلب.<ref>الثمر الدانی، ص24.</ref>

===حکم فقهی و شرایط جدال===

به باور مشهور فقیهان امامی، به پشتوانه آیه 197 سوره بقره و احادیث<ref>الکافی، ج4، ص338؛ التهذیب، ج5، ص335-336.</ref> و [[اجماع]]، جدال به معنای سوگند خوردن با تعابیر خاص، بر احرام‌گزار حرام است.<ref>الانتصار، سید مرتضی، ص241-242؛ ریاض المسائل، ج6، ص313؛ جواهر الکلام، ج18، ص359.</ref> در این حکم، تفاوتی میان زن و مرد نیست.<ref>مجمع الفائده، ج6، ص295-296.</ref> شماری از فقیهان به پشتوانه مفهوم جدال که در آن مباحثه و ستیز نهفته است، بحث و ستیز پیشین را شرط تحقق جدال می‌دانند؛ به‌گونه‌ای که عبارت «لا و الله» را یک طرف و عبارت «بلی و الله» را طرف برابر بر زبان آورد.<ref>جواهر الکلام، ج18، ص363-364.</ref>

ولی دیگر فقیهان به پشتوانه اطلاق روایات<ref>نک: من لا یحضره الفقیه، ج2، ص329؛ نک: التهذیب، ج5، ص336.</ref> وجود ستیز پیشین را در تحقق جدال شرط ندانسته‌اند.<ref>مستند الشیعه، ج11، ص386؛ المعتمد، ج4، ص162؛ فقه الصادق، ج10، ص461-462.</ref> البته شماری از فقیهان امامی ستیز در بحث را که تنها به قصد غلبه و برتری‌جویی در مباحثه و خود‌نمایی باشد، حرام شمرده‌اند، خواه هنگام [[مناسک حج]] باشد و خواه جز آن.<ref>مسالک الافهام، ج2، ص109؛ بحار الانوار، ج70، ص400-402؛ جواهر الکلام، ج17، ص203.</ref>

بسیاری از فقیهان متاخر امامی به پشتوانه روایات متعدد<ref>الکافی، ج4، ص338؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص329؛ التهذیب، ج5، ص336.</ref> بر آنند که جدال ممنوع در حج تنها شامل کاربرد عبارت «لا و الله» یا «بلی و الله» است.<ref>قواعد الاحکام، ج1، ص424؛ مجمع الفائده، ج6، ص295؛ کشف الغطاء، ج2، ص455.</ref> از این‌رو، اگر تنها الفاظ سوگند گفته شود و معنای این دو عبارت به زبان دیگر بیان گردد<ref>کشف اللثام، ج5، ص369، 370؛ المعتمد، ج4، ص166.</ref> و یا حتی سوگند به غیر خدا خورده شود، جدال حرام تحقق نخواهد یافت.<ref>تذکرة الفقهاء، ج8، ص27؛ کشف الغطاء، ج2، ص455.</ref> به تصریح فقیهان یاد شده، کاربرد هر دو تعبیر با هم در یک ستیز لازم نیست و کاربرد یکی از آن دو کافی است.<ref>منتهی المطلب، ج2، ص844؛ کشف الغطاء، ج2، ص455؛ فقه الصادق، ج10، ص465-466.</ref>

شماری از فقیهان به پشتوانه حدیثی دیگر<ref>الکافی، ج4، ص338؛ التهذیب، ج5، ص335.</ref> جدال را در کاربرد این دو عبارت منحصر ندانسته و هرچه را در شرع سوگند به‌شمار آید، مصداق جدال و ممنوع دانسته‌اند.<ref>الدروس، ج1، ص386-387؛ جامع المقاصد، ج3، ص183-184؛ ریاض المسائل، ج6، ص313-314.</ref> بر این اساس، حتی سوگند خوردن با تعابیری جز نام خدا مانند «رحمن»، «رحیم»، «خالق» یا به غیر زبان عربی نیز جدال ممنوع شمرده می‌شود.<ref>مستند الشیعه، ج11، ص387؛ کتاب الحج، ج2، ص140.</ref>

 

 

 

فقیهان و مفسران اهل‌سنت مقصود از جدال ناپسند در حج را اموری چون خشمگین کردن رفیق و همراه،<ref>المبسوط، ج4، ص7؛ البحر الرائق، ج2، ص566؛ المجموع، ج7، ص140.</ref> مشاجره زبانی با حاجیان،<ref>جامع البیان ج2، ص370-372.</ref> اختلاف ورزیدن در مکان وقوف،<ref>الموطا، ج1، ص389.</ref>  و ستیز و تردید هنگام [[حج]] دانسته و آن را در زمره محرمات احرام نشمرده‌اند.<ref>نک: بدائع الصنائع، ج2، ص183-216؛ روضة الطالبین، ج2، ص401-418؛ کشاف القناع، ج2، ص489-520.</ref> البته به سخن شماری از فقیهان اهل‌سنت، کراهت یا حتی حرمت جدال احرام‌گزار را می‌توان برداشت کرد.<ref>المغنی، ج3، ص265؛ کشاف القناع، ج2، ص523؛ البحر الرائق، ج2، ص566.</ref> اما آنان به این ممنوعیت تصریح نکرده‌اند. تنها شماری از مفسران اهل‌سنت بر آنند که مقصود از جدال، شک در حج و وجوب آن است و حج با چنین جدالی باطل به‌شمار می‌رود؛ زیرا شک در وجوب حج، موجب [[کفر]] و بطلان حج است.<ref>التفسیر الکبیر، ج5، ص182.</ref>

به باور مشهور فقیهان امامی، به پشتوانه احادیث<ref>نک: الکافی، ج4، ص337.</ref> برای جدال صادق (سوگند راست خوردن) در بار اول و دوم کفاره واجب نمی‌شود و تنها [[استغفار]] لازم است.<ref>منتهی المطلب، ج2، ص844؛ ریاض المسائل، ج7، ص423-425؛ جواهر الکلام، ج20، ص420-421، 424.</ref> به پشتوانه حدیثی از [[امام صادق(ع)]]<ref>الکافی، ج4، ص337.</ref> در بار سوم، [[قربانی کردن]] یک گوسفند به‌عنوان کفاره واجب است.<ref>غنیة النزوع، ص167؛ الکافی فی الفقه، ص204؛ جواهر الکلام، ج20، ص420.</ref>

در جدال کاذب (سوگند دروغ خوردن) به باور مشهور فقیهان امامی، به پشتوانه احادیث<ref>التهذیب، ج5، ص334-335.</ref> یک‌بار جدال موجب کفاره یعنی [[ذبح]] یک گوسفند می‌گردد.<ref>غنیة النزوع، ص167؛ ریاض المسائل، ج7، ص425؛ جواهر الکلام، ج20، ص420.</ref> کفاره دو بار جدال دروغ، به باور مشهور فقیهان امامی، به پشتوانه احادیث<ref>تفسیر عیاشی، ج1، ص95؛ التهذیب، ج5، ص335.</ref> قربانی کردن یک [[گاو]] است.<ref>غنیة النزوع، ص167؛ جامع الخلاف، ص196؛ جواهر الکلام، ج20، ص420.</ref> به باور شماری دیگر، کفاره آن، قربانی کردن یک گوسفند است.<ref>المعتمد، ج4، ص170-171.</ref> کفاره سه بار جدال دروغ، به باور مشهور فقیهان امامی، به پشتوانه احادیث<ref>التهذیب، ج5، ص334-335.</ref> قربانی کردن یک [[شتر]]<ref>الحدائق، ج15، ص465؛ کشف اللثام، ج6، ص479؛ جواهر الکلام، ج20، ص420.</ref> و به باور فقیهان دیگر، به پشتوانه احادیث دیگر<ref>الکافی، ج4، ص337؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص328.</ref> قربانی کردن ِیک گاو است.<ref>مدارک الاحکام، ج8، ص445-446؛ المعتمد، ج4، ص170-171.</ref>

در فقه امامی، درباره حکم احرام‌گزاری که پس از پرداخت کفاره جدال دیگر بار مرتکب جدال حرام می‌شود، دیدگاه‌ها متفاوت است. برخی کفاره آن را کفاره جدالِ بار اول یعنی قربانی کردن یک گوسفند<ref>مدارک الاحکام، ج8، ص445؛ الدروس، ج1، ص386، 421.</ref> و شماری دیگر، کفاره جدال بار دوم یعنی قربانی کردنِ یک گاو به‌شمار آورده‌اند.<ref>جواهر الکلام، ج20، ص421.</ref>

از دید مشهور فقیهان امامی، به پشتوانه احادیث<ref>الکافی، ج2، ص463؛ ج4، ص338؛ ج5، ص280.</ref> جدال احرام‌گزار به سبب اضطرار، مشمول حرمت و کفاره نیست. از جمله مصداق‌های اضطرار از منظر آن‌ها، اثبات حق و نفی باطل یا دفع دعوای دروغ با سوگند خوردن است.<ref>مدارک الاحکام، ج8، ص446؛ الحدائق، ج15، ص469؛ ریاض المسائل، ج6، ص314.</ref> نیز جدال در راه اطاعت خداوند، جدال برای صله رحم و اکرام مؤمن،<ref>مختلف الشیعه، ج4، ص87؛ الدروس، ج1، ص387؛ فقه الصادق، ج11، ص215.</ref> جدال از روی سهو و فراموشی، و جدال لغو<ref>منتهی المطلب، ج2، ص844؛ الدروس، ج1، ص387.</ref> مستلزم کفاره نیست.

* [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/937811/جدال-در-حج حجتی کرمانی، علی، مجله میقات حج، جدال در حج، بهار 1374 - شماره 11 ISC (10 صفحه - از 75 تا 84).]

* [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/2699/پاسخی-به-تفسیر-محرف-مفهوم-جدال-در-حج حجتی، سیدمحمدباقر، مجله نور علم، پاسخی به تفسیر محرف مفهوم جدال در حج، آبان 1369 - شماره 37 (18 صفحه - از 8 تا 25).]