| نسخهٔ فعلی |
متن شما |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| [[پرونده:جمعه خونین.jpg|بندانگشتی|جمعه خونین.]]
| | == پانویس == |
| '''جمعه خونین'''، اصطلاحی است که به روز حادثه کشتار حاجیان [[ایران|ایرانی]] در [[مکه]]، در تاریخ جمعه ۹ مرداد ۱۳۶۶ش. برابر با ۶ [[ذی‌حجه]] ۱۴۰۷ق. در منطقه معابده در مکه اشاره دارد.
| |
| | |
| در این تاریخ، مسیر راهپیمایان [[برائت از مشرکان]] توسط نیروهای امنیتی [[آل سعود|سعودی]] بسته شد و از طبقات پارکینگ طبقاتی کنار مسیر، اشیائی بر سر آنها ریخته شد. یورش نیروهای امنیتی مسلح و تیراندازی آنها با تفنگ و مسلسل، تکمیل کننده این کشتار بود. در این رویداد، شمار شهیدان ایرانی ۴۱۲ تن اعلام شد.
| |
| | |
| علت این اقدام را نگرانی [[آل سعود]] از گسترش راهپمایی و افزوده شدن حاجیان دیگر کشورها بویژه اتباع [[عربستان]] به راهپیمایان دانسته‌اند. برخی نیز بر این باورند که [[آمریکا|آمریکایی‌ها]] سعودی‌ها را مجبور به این اقدام کردند.
| |
| | |
| پس از این رویداد، تا مدتی روابط دیپلماتیک میان دو دولت به‌طور کامل قطع شد. دو کنفرانس در تهران و لندن درباره کسانی که شایسته گرداندن [[حرمین]] هستند و درباره آینده حرمین برگزار شد. در برابر، سازمان کنفرانس اسلامی که به باور برخی تحت نفوذ عربستان بود، اقدام عربستان را در کشتار حاجیان مشروع شمرد.
| |
| | |
| ==پیشینه==
| |
| {{اصلی|برائت از مشرکان}}
| |
| پس از پیروزی انقلاب اسلامی [[ایران]] در پی صدور پیام‌هایی از سوی [[امام خمینی]]، رهبر وقت جمهوری اسلامی ایران،<ref>صحیفه نور، ج10، ص221.</ref> راهپیمایی‌ای تحت عنوان مراسم [[برائت از مشرکان]] در موسم [[حج]] برگزار شد.
| |
| | |
| به تدریج این مراسم، در ایام حج شکل یک راهپیمایی اعتراضی به خود گرفت که طی آن، ده‌ها هزار حج‌گزار ایرانی به همراه حاجیانی از دیگر کشورهای اسلامی، پس از پیمودن مسیرهایی مشخص، در محل معینی تجمع می‌کردند. در این تجمع، سخنرانی‌ها و بیانیه‌هایی ایراد می‌شد که محتوای آن آسیب‌هایی بود که از سوی دشمنان بر ملت‌های مسلمان وارد می‌آید. شعارهایی نیز با درونمایه اعلام بیزاری از [[آمریکا]]، شوروی سابق و [[اسرائیل]] سر داده می‌شد. آنها، این کشورها را نمونه‌های بارز شرک و کفر جهانی دانسته و از این طریق، مسلمانان جهان را دعوت به اتحاد در برابر این قدرت‌ها می‌کردند.<ref>آن سوی حج خونین، ص15-16.</ref>
| |
| | |
| راهپیمایی برائت از مشرکان، از سال ۱۳۵۸ش. با هماهنگی دولت [[آل سعود|سعودی]] توسط حاجیان ایرانی برگزار می‌شد و گاه میان حاجیان و نیروهای سعودی کشمکش‌هایی پدید می‌آمد.<ref name=":0">کشتار مکه و آینده حرمین، ص26-29.</ref>
| |
| | |
| در سال ۱۳۶۶ش. مقرر شد مراسم برائت از مشرکان، پس از توافق و هماهنگی مقامات ایرانی و مسئولان سعودی درباره مبدأ و مقصد راهپیمایان، محل و زمان شروع و خاتمه مراسم، بعد از ظهر ششم [[ذی‌حجه]] در [[مکه]] برگزار شود.<ref>آن سوی حج خونین، ص13-14.</ref>
| |
| ==پیش از رویداد==
| |
| | |
| ===ملاقات‌های مقام‌های ایرانی و سعودی===
| |
| چند روز پیش از راهپیمایی [[برائت از مشرکان]] در سال ۱۳۶۶ش. ملاقات‌هایی میان مقام‌های [[ایران|ایرانی]] و [[آل سعود|سعودی]] در بالاترین سطح انجام گرفت. طبق روال سال‌های پیش، سعودی‌ها نارضایتی خود را در مورد تظاهرات و تأثیر آن بر امنیت و امور راهنمایی و رانندگی ابراز کردند. در مقابل، مقامات ایرانی بر انجام این مراسم اصرار ورزیدند و اظهار کردند که از نظر آنها این کار قدم مهمی در بیداری مجدد امت اسلام است. در این جلسات توافق شد که شعارهای تظاهرات محدود به«لااله الاالله»، «ای مسلمانان متحد شوید» و «مرگ بر [[آمریکا]]، شوروی و [[اسرائیل]]» باشد.<ref>کشتار مکه و آینده حرمین، ص28-29.</ref>
| |
| | |
| ===یورش به بعثه ایران===
| |
| بعد از ظهر پنج‌شنبه، روز قبل از راهپیمایی، پلیس سعودی به [[بعثه]] امام خمینی یورش برد و ده تن از اعضای بعثه را بازداشت کرده و با خود برد. به دنبال این حادثه، زائران با اجتماع در مقابل بعثه و تحصن خواستار آزادی افراد بازداشت‌شده شدند. تحصن تا پاسی از شب ادامه داشت تا اینکه بازداشت‌شدگان با گفت‌وگوهایی میان دو طرف آزاد شدند و به بعثه برگشتند.<ref>کیهان، 10/5/1366.</ref>
| |
| | |
| ===شرائط جدید سعودی‌ها===
| |
| در آستانه برگزاری راهپیمایی، مسئولان سعودی سه شرط برای برگزاری راهپیمایی مطرح کردند که از سوی ایرانی‌ها غیرقابل قبول تلقی و رد شد. شرایط چنین بود:
| |
| | |
| #شمار ایرانیانی که در این راهپیمایی شرکت می‌کنند محدود به شمار خاصی شود،
| |
| #حاجیان دیگر کشورها در این راهپیمایی شرکت نکنند،
| |
| #هیچ‌یک از اتباع سعودی در راهپیمایی حضور نداشته باشند.<ref>کشتار مکه و آینده حرمین، ص28-30.</ref>
| |
| | |
| ==شرح رویداد==
| |
| [[پرونده:جمعه خونین۳.jpg|بندانگشتی|400x400پیکسل|شمار انبوه حاجیان در راهپیمایی [[برائت از مشرکان]] در سال ۱۳۶۶ش.]]
| |
| | |
| ===آغاز مراسم===
| |
| پیش از راهپیمایی، که قرار بود ساعت چهار و نیم بعد از ظهر از میدان معابده آغاز شود، اعلامیه‌هایی میان حاجیان کشورهای مختلف پخش شده و از آنها خواسته شد که در این راهپیمایی شرکت کنند.<ref>اطلاعات، 30/6/1366.</ref> حاجیان، بعد از ظهر در میدان معابده و در مکان [[بعثه]] جمع شده بودند. در این جمع، زائرانی از دیگر کشورها نیز دیده می‌شدند.<ref>کشتار مکه و آینده حرمین، ص14.</ref> مراسم با سخنرانی [[مهدی کروبی]] [[امیر الحاج|سرپرست حجاج]] در آن سال آغاز شد؛ سپس از اجتماع مردم خواسته شد که با نظم حرکت کنند.<ref>کشتار مکه و آینده حرمین، ص16.</ref>
| |
| | |
| ===جلوگیری از راهپیمایی===
| |
| پس از دقایقی که راهپیمایی آغاز شده بود، نیروهای مسلح امنیتی سعودی مجهز به اسلحه و باتوم در ردیف‌های چندگانه، خیابان حرم را در نزدیکی [[مسجد جن]] بستند. سعودی‌ها اعلام کردند که تظاهرکنندگان نمی‌توانند جلوتر بروند و جمعیت باید همان‌جا پراکنده شوند. در برابر، ایرانیان مصمم بودند که تظاهرات را تا جایی که پیش‌تر مورد توافق قرار گرفته بود پیش ببرند.<ref>کشتار مکه و آینده حرمین، ص17؛ نک: آن سوی حج خونین، ص15-20.</ref> تلاش‌های ایرانیان در متقاعد کردن نیروهای سعودی نتیجه‌ای نداشت.<ref name=":1" />
| |
| | |
| ===یورش به راهپیمایان===
| |
| پس از مدتی، کسانی که در طبقه‌های سوم و چهارم پارکینگ طبقاتی ایستاده بودند به همراه افرادی که روی پل حجون موضع گرفته بودند، سنگ و بطری و قطعات سیمانی که قبلاً آماده شده بود بر سر راهپیمایان پرتاب کردند. حملات از سوی نظامیان و غیر نظامیان نیز، ناگهانی و شدید بود و موجب شد که بسیاری از راهپیمایان سراسیمه به طرف عقب خیابان بشتابند.<ref name=":1">کشتار مکه و آینده حرمین، ص18.</ref>
| |
| | |
| به گزارش نشریات داخلی ایران به نقل از شاهدان عینی رویداد، نیروهای امنیتی سعودی حمله به راهپیمایان را متوقف نکرده، بلکه شروع به ضرب و شتم راهپیمایان کردند. نیروها با اینکه به سختی می‌توانستند وارد جمعیت شوند، خود را به داخل جمعیت انداخته و چماق‌های خود را با خشونت میان آنها می‌چرخاندند.<ref>اطلاعات، 10/5/1366؛ جمهوری اسلامی، 10/5/1366.</ref> کمی بعد، گارد ملی مسلح به تفنگ و مسلسل‌های دستی کوچک، به خیابان‌ها آمدند و شروع به شلیک گلوله‌ها و گازهای اشک‌آور به درون جمعیت کردند.<ref>کیهان 17/5/1366.</ref> آنها از انواع مختلفی از سلاح و گلوله استفاده کردند.<ref>کشتار مکه و آینده حرمین، ص20.</ref>
| |
| | |
| روشن نیست که دقیقاً در چه لحظه‌ای دستور عدم ادامه مقاومت به ایرانی‌ها داده شد؛ ولی به مجرد این که مسلسل‌ها شروع به شلیک کردند، مردم به زمین نشستند و دست‌هایشان را بر روی سرشان گذاشتند. آتشباری در حدود زمان نماز مغرب به وقت مکه، در ساعت هفت و ده دقیقه بعد از ظهر متوقف شد. نیروهای سعودی، حمله به حاجیان بویژه حمله به ایرانی‌ها را با چوبدستی و باتوم ادامه دادند و در این میان کسانی که ایستاده بودند به شدت مضروب شدند.<ref>کشتار مکه و آینده حرمین، ص21.</ref>
| |
| | |
| ===شمار شهیدان===
| |
| در گزارش سازمان هلال احمر، شمار شهیدان ایرانی ۴۱۲ نفر اعلام شده که ۲۲۲ تن تحویل ایران شد.<ref>جمهوری اسلامی، 26/5/1366.</ref>
| |
| | |
| ==پیامدها==
| |
| دولت [[ایران]] در نخستین واکنش خود، جمعه شب کاردار [[عربستان]] در [[تهران]] را به وزارت امور خارجه فرا خواند و اعتراض شدید جمهوری اسلامی را نسبت به چنین حادثه‌ای اعلام کرد.<ref>کیهان، 10/5/1366.</ref> [[آل سعود|سعودی‌ها]] ایرانیان را به اغتشاش متهم کردند. به ادعای آنها، میان زائرانِ خشمگین کشورهای دیگر و زائران ایرانی به خاطر راه‌بندان و مسدود شدن راه‌ها درگیری به وجود آمده بود.<ref>آنسوی حج خونین، ص36-37؛ کشتار مکه و آینده حرمین، ص27-28.</ref> در پی این رویداد، پس از مدتی روابط دیپلماتیک میان دو دولت به‌طور کامل قطع شد.
| |
| | |
| در پی کشتار مکه، دو کنفرانس درباره اداره و حاکمیت [[حرمین]] در موسم [[حج]] برگزار شد. در نخستین کنفرانس که از تاریخ ۲۳ تا ۲۷ نوامبر۱۹۸۷م. در تهران تشکیل شده بود، صدها مهمان از ۴۳ کشور شرکت کردند. کنفرانس مربوطه تحت پوشش گسترده خبری داخل ایران و بعضاً خارجی قرار گرفت.<ref>کشتار مکه و آینده حرمین، ص100.</ref> در این کنفرانس،<ref group="یادداشت">این کنفرانس پنج روز به طول انجامید و قطعنامه‌های پرشماری در آن صادر شد.</ref> اعلام شد که [[حرمین]] باید توسط جمعی از عالمان مبارز و متعهد اداره شود.<ref>کشتار مکه و آینده حرمین، ص100.</ref> شش هفته بعد، کنفرانس دیگری در لندن از سوی مؤسسه مسلم، از ۶ تا ۹ ژانویه ۱۹۸۸م. تشکیل شد که مسئله آینده [[حرمین]] را مورد بررسی قرار داد.<ref>کشتار مکه و آینده حرمین، ص101.</ref>
| |
| | |
| در مقابل، سازمان کنفرانس اسلامی با استناد به فتوای مجمع فقهای سازمان، تظاهرات در موسم حج را نامشروع دانسته و اقدام عربستان در کشتار حاجیان را مشروع شمرد. به باور برخی، اعلام این نظر تحت تأثیر نفوذ عربستان بوده است.<ref>کشتار مکه و آینده حرمین، ص101-102.</ref>
| |
| | |
| ==علت‌ها==
| |
| به باور برخی تحلیلگران، راهپیمایی [[برائت از مشرکان]] به دو علت موجب نگرانی سعودی‌ها شده بود. یکی اینکه شمار زیادی از مسلمانان دیگر کشورها مجذوب چنین اقدامی شده بودند و علت دیگر، جذب اتباع سعودی به این اعتراض بود. اگرچه در تبلیغات [[آل سعود|سعودی‌ها]]، [[اسرائیل]] دشمن مسلمانان قلمداد می‌شد؛ ولی [[آمریکا]] حامی اصلی اسرائیل، دوست نزدیک آل‌سعود شمرده می‌شد و این، ممکن بود اتباع کشور عربستان را به اعتراض نسبت به سیاست خارجی آل‌سعود وادارد.<ref>کشتار مکه و آینده حرمین، ص51-52، 54.</ref>
| |
| | |
| بر پایه تحلیلی دیگر، [[آمریکا|آمریکایی‌ها]]، سعودی‌ها را مجبور به این اقدام کردند.<ref>کشتار مکه و آینده حرمین، ص52؛ آنسوی حج خونین، ص470.</ref> پیش از آن نیز، در نشریات گزارش شده بود که پس از حمله [[عراق]] به ناو آمریکایی استارک، در ۱۷ می ۱۹۸۷م. (۱۳۶۶ش) که طی آن ۳۷ تفنگدار آمریکایی کشته شدند، آمریکا کشتی‌های جنگی خود را به خلیج فارس اعزام کرد.<ref>کشتار مکه و آینده حرمین، ص52-53.</ref> بر پایه گزارش نشریه تورنتو استار، هیوم هارون<ref group="یادداشت">Hume Haron</ref> سفیر جدید آمریکا در عربستان با شاه فهد دیداری چند ساعته داشت و بر پایه برخی خبرگزاری‌ها، گویا در میان جمع حاکمان سعودی اختلاف نظری بروز کرده است. فهد، نایف و سلطان طرفدار برخوردهای سرسختانه با حاجیان بودند؛ ولی عبدالله مخالف بود؛ در نهایت، مجموعه متقاعد به اجرای چنین تصمیمی شد.<ref>کشتار مکه و آینده حرمین، ص53-54.</ref>
| |
| | |
| ==جستارهای وابسته==
| |
| | |
| *[[برائت از مشرکان]].
| |
| | |
| ==پیوند به بیرون==
| |
| | |
| *[https://www.mashreghnews.ir/news/165289/%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%B1-%D9%85%D9%86%D8%AA%D8%B4%D8%B1-%D9%86%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%B4%D9%87%D8%AF%D8%A7%DB%8C-%D8%AC%D9%85%D8%B9%D9%87-%D8%AE%D9%88%D9%86%DB%8C%D9%86-%D9%85%DA%A9%D9%87 نام‌ها و برخی از تصاویر شهیدان جمعه خونین] (حاوی صحنه‌های دلخراش).
| |
| | |
| ==پانویس== | |
| {{پانویس}} | | {{پانویس}} |
|
| |
|
| ==منابع== | | == منابع == |
| {{منابع}} | | {{منابع}} |
| {{دانشنامه | | {{دانشنامه |
| خط ۸۱: |
خط ۹: |
| | نویسنده = زهرا نیستانی، الهام اسرافیلی | | | نویسنده = زهرا نیستانی، الهام اسرافیلی |
| }} | | }} |
| * '''آنسوی حج خونین یا تبلیغات آل سعود'''، سیدحسن میردامادی، مرکز تحقیقات و انتشارات حج، ۱۳۶۷ش. | | * اتحاف الوری، عمر بن محمد بن فهد (-۸۸۵ق)، به کوشش عبدالکریم، مکه، جامعة ام القری، ۱۴۰۸ق. |
| * '''حدیث بیدار'''، حمید انصاری، تهران، نشر آثار امام، ۱۳۸۴ش. | | * احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم، محمد بن احمد المقدسی (-۳۸۰ق)، قاهره، مکتبه مدبولی، ۱۴۱۱ق. |
| * '''رونامه اطلاعات'''. | | * الاعلام، خیر الدین بن محمود الزرکلی (-۱۳۹۶ق)، بیروت، دارالعلم للملایین، ۱۹۸۹م. |
| * '''روزنامه جمهوری اسلامی'''. | | * اعیان الشیعه، سید محسن الامین (-۱۳۷۱ق)، به کوشش سید حسن الامین، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق. |
| * '''روزنامه کیهان'''. | | * البدایه و النهایه فی التاریخ، اسماعیل بن عمر بن کثیر (۷۰۰–۷۷۴ق)، بیروت، مکتبه المعارف، ۱۴۱۱ق. |
| * '''صحیفه نور مجموعه رهنمودهای امام خمینی'''، سازمان مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی، تهران، وزارت ارشاد، ۱۳۶۱ش. | | * تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، شمس‌الدین محمد بن احمد الذهبی (-۷۴۸ق)، به کوشش عمر عبدالسلام، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۴۱۰ق. |
| * '''کشتار مکه و آینده حرمین'''، ظفر بنگاش، ترجمه سید هادی دبستانی، تهران، سروش، ۱۳۶۸ش. | | * تاریخ مکه، دراس‍ات فی ال‍س‍ی‍اس‍ه و ال‍ع‍ل‍م و الاج‍ت‍م‍اع و ال‍ع‍م‍ران، احمد السباعی (-۱۴۰۴ق)، مکه، مطبوعات نادی مکه الثقافی، ۱۴۰۴ق. |
| | * تجارب الامم، ابوعلی احمد بن محمد مسکویه (-۴۲۱ق)، به کوشش ابوالقاسم امامی، تهران، سروش، ۱۳۷۹ش. |
| | * تحصیل المرام فی اخبار البیت الحرام و ال‍م‍ش‍اع‍ر ال‍ع‍ظام و مکه و الحرم و ولات‍ه‍ا ال‍ف‍خ‍ام، محمد بن احمد الصباغ (-۱۳۲۱ق)، به کوشش عبدالملک بن عبدالله بن دهیش، مکه، مکتبه الاسدی، ۱۴۲۴ق |
| | * التذکرة الحمدونیه، محمد بن حمدون (-۵۶۲ق)، بیروت، دار صادر، ۱۴۱۷ق. |
| | * سلسله‌های اسلامی جدید راهنمای گاهشماری و تبارشناسی، کلیفور داد موند باسورث، ترجمه بدره‌ای، تهران، باستان شناسی اسلام و ایران، ۱۳۸۱ش. |
| | * سیر اعلام النبلاء، شمس‌الدین محمد بن احمد الذهبی (-۷۴۸ق)، به کوشش گروهی از محققان، بیروت، الرساله، ۱۴۱۳ق. |
| | * شَذَراتُ الذَهَب فی اخبار من ذَهَب، عبدالحی بن عماد (-۱۰۸۹ق)، به کوشش عبدالقادر الارنووط، بیروت، دار ابن کثیر، ۱۴۰۶ق. |
| | * شفاء الغرام باخبار البلد الحرام، محمد بن احمد التقی الفاسی (-۸۳۲ق)، به کوشش گروهی از علما، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۲۱ق. |
| | * صورة الارض، محمد بن حوقل النصیبی (-۳۶۷ق)، بیروت، دار صادر، ۱۹۳۸م. |
| | * العقد الثمین فی تاریخ البلد الامین، محمد بن احمد التقی الفاسی (-۸۳۲ق) به کوشش محمد عبدالقادرعطا، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۹ق. |
| | * الکامل فی التاریخ، علی بن محمد ابن الاثیر (۵۵۵–۶۳۰ق)، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق. |
| | * منائح الکرم فی اخبار مکه و البیت و ولاه الحرم، علی بن تاج الدین السنجاری (-۱۱۲۵ق)، تحقیق جمیل عبدالله محمد المصری، مکه، جامعه ام القری، ۱۴۱۹ق. |
| | * المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، عبدالرحمن بن علی ابن الجوزی (-۵۹۷ق)، به کوشش محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا و نعیم زرزور، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۲ق. |
| | * النجوم الزاهره فی ملوک مصر و القاهره، ابن تغری بردی الاتابکی(-۸۷۴ق)، قاهره، وزاره ال‍ث‍ق‍اف‍ه و الارش‍اد ال‍ق‍وم‍ی، الهیئه المصریه العامه، ۱۳۹۱ق. |
| {{پایان}} | | {{پایان}} |
|
| |
| [[رده:سیاست در حج]]
| |
