در حال ویرایش جنگ بنی‌قریظه (بخش)

==فرجام بنی‌قریظه==
برپایه گزارش برخی از سیره‌نویسان که مایه نقد و تردید محققان گشته، مردان آن‌ها بر پایه حکم [[تورات]] که سزای پیمان‌شکنی را قتل می‌دانست، کشته شدند.<ref>المغازی، ج2، ص512-513؛ السیرة النبویه، ابن هشام، ج3، ص721.</ref> شمار مقتولان 400،<ref>السیرة النبویه، ابن هشام، ج2، ص570.</ref>450 ،<ref>مجمع البیان، ج8، ص553.</ref> 600 یا 700<ref>المغازی، ج2، ص518.</ref> تن گزارش شده است.

[[طبرسی]] و برخی دیگر بیشترین شمار را 800 تا 900 تن گفته‌‏اند.<ref>السیرة النبویه، ابن هشام، ج3، ص721؛ تاریخ طبری، ج2، ص250.</ref> از زنان آن‌ها نیز تنها نباته/بنانه کشته شد؛ زیرا وی به تحریک همسرش با پرتاب سنگی موجب شهادت خلاد بن سوید شده بود.<ref>المغازی، ج2، ص517؛ تاریخ طبری، ج2، ص254.</ref> برخی مدت مجازات او را سه روز دانسته‌اند.<ref>تفسیر قمی، ج2، ص192.</ref>
===عدم قتل و مجازات===
درباره فرجام بنی‌قریظه تحلیل‌های گوناگون ارائه شده است. به رغم استحقاق کشته شدن آن‌ها از این‌رو که در وضعیتی ناگوار به مسلمانان خیانت کرده و به یاری احزاب پرداخته بودند، شماری از پژوهشگران با ذکر شواهد و قراینی درباره شمار کشته شدگان و نحوه برخورد با بنی‌قریظه اظهار تردید کرده‌‏اند.

بعضی شمار مقتولان را آن‌هم با این شمار و در یک یا سه روز به دست [[امام علی(ع)]] یا همراهی [[زبیر]]<ref>المغازی، ج2، ص513؛ تاریخ طبری، ج2، ص593.</ref> بعید دانسته و اخبار این کشتار را ساخته و پرداخته [[قبیله خزرج]] دانسته‏‌اند که می‏‌خواستند وانمود کنند که حرمت طایفه [[اوس]] نزد پیامبر، کمتر از خزرجی‌ها بوده است؛ زیرا پیامبر برخلاف پذیرفتن شفاعت آن‌ها درباره [[بنی‌نضیر]]، شفاعت اوس درباره بنی‌قریظه را نپذیرفت.<ref>تاریخ تحلیلی اسلام، ص199-200.</ref>

برخی کشتار آن‌ها را خلاف سیره پیامبر دانسته و به پشتوانه آمار و ارقام متفاوت این غزوه و مقایسه آن با تلفات دیگر نبردهای پیامبر، به نقد گزارش‌های سیره‌‏نویسان پرداخته‏‌اند.<ref>تاریخ تحلیلی اسلام، ص199-201؛ تاریخ صدر اسلام، ص178-179.</ref>

به باور ولید عرفات، کشتار بنی‌قریظه از این‌رو پذیرفتنی نیست که اولاً [[قرآن]] به این شمار مقتول اشاره‌ای نکرده است.
ثانیاً مقصّر بودن رؤسای آنان، موجب نمی‌شد که همگی قتل عام شوند. از این‌رو، مطابق قاعده قرآنی {{قلم رنگ|سبز|﴿لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ اُخْری﴾}} کشتن آنان خلاف [[اسلام]] بوده است.
ثالثاً کشته شدن چند صد تن در بازار مدینه بدون اشاره صریح منابع به موضع قتل آن‌ها و نیز برجای نماندن اثر چنین اقدامی، بر این تردید می‌افزاید.
رابعاً اگر چنین کشتاری رخ داده بود، مبنای فقهی فقیهان قرار می‏‌گرفت.

خامساً از میان بنی‌قریظه تنها نام چند از بزرگانشان ثبت شده و از نام دیگران گزارشی نیست.<ref>بحوث المؤتمر الدولی للتاریخ، ص787-793.</ref>

به باور برخی، داستان قتل عام بنی‌قریظه را [[ابن اسحاق]] از یهود گرفته و سیره‌نویسان و تاریخ‌نگاران بعد از او برگرفته‌‏اند. افزون بر آن، راویان این رخداد نیز چون [[محمد بن کعب]] و [[عطیه]]، از یهودیان قرظی مسلمان شده هستند و بعید نیست که جانب‌دارانه سخن گفته باشند.<ref>المغازی، ج2، ص517؛ نک: پیامبر و یهود حجاز، ص164-197.</ref>
===قتل و مجازات===
در برابر این نظریه، محققان دیگر کشتن یهود بنی‌قریظه را سازگار با عقل و منطق دانسته و سزای آن‌ها را که در حساس‌‏ترین وضعیت پیمان‌‏شکنی کردند، جز کشتار نشمرده‌اند<ref>تاریخ پیامبر اسلام، ج3، ص354-355.</ref>؛ زیرا موجودیت سیاسی [[اسلام]] در گرو معاهداتی بود که با قبایل پیرامون داشت و پیمان‏شکنی مکرر و چشم‌پوشی رسول خدا از پیمان‌‏شکنان، زمینه را برای نقض عهدهای دیگر مهیا می‏‌کرد.<ref>تاریخ سیاسی اسلام، ص527.</ref>

افزون بر آن، می‌توان به‌دلیل‌هایی دیگر اشاره کرد؛ همچون: تعهد آن‌ها به پیامبر درباره ریخته شدن خونشان در صورت پیمان‌شکنی،<ref>تاریخ پیامبر اسلام، ج3، ص354.</ref> پذیرش داوری سعد بن معاذ از سوی خود بنی‌قریظه،<ref>مجمع البیان، ج8، ص149؛ اعلام الوری، ج1، ص196.</ref> و جاری ساختن حکم «سابّ النبی» بر آن‌ها.<ref>احکام القرآن، ج3، ص111؛ تفسیر قرطبی، ج2، ص49؛ ج8، ص82-83.</ref> آیات 26-27 [[سوره احزاب]] نیز بیانگر تایید اعدام مردان بنی‌قریظه است: {{قلم رنگ|سبز|﴿... فَریقاً تَقْتُلُونَ وَ تَاْسِرُونَ فَریقاً﴾}}.<ref>تفسیر قمی، ج2، ص189؛ جامع البیان، ج21، ص180؛ مجمع البیان، ج8، ص147.</ref>