در حال ویرایش حج ابراهیمی

'''حج ابراهیمی'''، اصطلاحی معاصر در ادبیات دینی است که بر جنبه سیاسی، اجتماعی حج تأکید دارد و نخستین بار، توسط [[سید روح‌الله خمینی]]، بنیانگذار جمهوری اسلامی [[ايران|ایران]] وارد ادبیات دینی شده است. به باور او، پس از درگذشت [[حضرت محمد(ص)]]، بُعد سیاسی و اجتماعی حج ابراهیمی فراموش شد. او حج ابراهیمی را حج کامل و دارای سه محور دانسته است: «ایجاد وحدت»، «تأمین منافع اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی»، «[[برائت از مشرکان]]». 

برخی از عالمان [[شیعه]] نیز، ابعاد سیاسی حج ابراهیمی را بیان کرده‌اند.

==معرفی==
حج ابراهیمی اصطلاحی است که در دوران معاصر به وسیله [[سید روح‌الله خمینی]]، بنیانگذار جمهوری اسلامی [[ايران|ایران]] در ادبیات دینی وارد شد.<ref name=":1" /> این اصطلاح که برخی آن را در مقابل [[حج جاهلی]] قرار داده‌اند، به جنبه‌های عبادی و معرفتی [[حج]] [[حضرت ابراهیم(ع)]] از یک سو و از سوی دیگر، به بُعد سیاسی، اجتماعی آن اشاره دارد.<ref name=":5">دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۴۷۰.</ref> 

==پیشینه==
حج در قرآن پیوند عمیقی با حضرت ابراهیم(ع) دارد؛ از این رو، اوصافی که قرآن برای حضرت ابراهیم(ع) بیان کرده در شناخت حج ابراهیمی مؤثر است که عبارتند از: مهاجرت و کناره‌گیری از خویشاوندان به خاطر خدا،<ref>سوره مریم، آیه ۴۸.</ref> بناکننده کعبه،<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۷؛ تفسیر قمی، ج1، ص62.</ref> تطهیرکننده کعبه از مظاهر شرک و کفر،<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۵ و سوره حج، آیه ۲۶.</ref> درهم‌کوبنده بت‌ها،<ref>سوره انبیاء، آیات ۵۷ و ۵۸.</ref> منزه بودن از شرک،<ref>سوره نحل، آیه ۱۲۰.</ref> نخستین مجری [[برائت از مشرکان]]،<ref>سوره انعام، آیه ۷۸.</ref> قربانی کردن فرزند در راه خدا،<ref>سوره صافات، آیه ۱۰۳.</ref> دعوت‌کننده مردم به حج،<ref>سوره حج، آیه ۲۷.</ref> تسلیم محض درگاه الهی،<ref>سوره بقره، آیه ۱۳۱.</ref> الگو بودن برای همگان<ref>سوره ممتحنه، آیه ۴.</ref> و امر به معروف و نهی از منکر.<ref>سوره بقره، آیه 132؛ اسرار عرفانی حج، ص423-428؛ حج در اندیشه اسلامی، ص165-166.</ref>

[[حضرت ابراهیم(ع)]] حجی را بنیان نهاد، که به باور برخی، آئینی عبادی سیاسی است.<ref name=":0">صحیفه نور، ج11، ص534</ref> این حج،‌ که در دوره معاصر به حج ابراهیمی نامیده شد،<ref name=":1" /> دو بار از هدف اصلی خود منحرف شده است. بار نخست در دوره جاهلیت بود که با اندیشه‌ها، ذکرها و اعمال مشرکانه آمیخته شد.<ref>نک: السیرة النبویه، ج1، ص199-202؛ الوثنیه فی الادب الجاهلی، ص282-287، 304-305، 308-309، 310-319.</ref> در این دوره، [[کعبه]] به بت‌خانه تبدیل شده<ref>الوثنیه فی الادب الجاهلی، ص273.</ref> و بسیاری از [[مناسک حج]]، مانند [[تلبیه]]،<ref>نک: اخبار مکه، ج1، ص75؛ تاریخ یعقوبی، ج1، ص296.</ref> [[احرام]]،<ref>صحیح مسلم، ج8، ص243؛ سنن النسائی، ج2، ص479؛ مسند ابی داوود، ص98.</ref> [[طواف]]،<ref>السیرة النبویه، ج1، ص202؛ تفسیر قمی، ج1، ص228-229؛ مجمع البیان، ج4، ص244</ref> [[سعی]]،<ref>نک: قرب الاسناد، ص50؛ الکافی، ج4، ص546. ؛ تاریخ یعقوبی، ج1، ص254-255.</ref> [[قربانی]]<ref>نک: احکام القرآن، ج3، ص308؛ مجمع البیان، ج7، ص155؛ الدر المنثور، ج4، ص356، 362؛ بحار الانوار، ج67، ص275.</ref> و [[وقوف در مزدلفه]]<ref>نک: الکافی، ج4، ص247؛ تهذیب، ج5، ص456؛ تفسیر عیاشی، ج1، ص97.</ref> و [[منا]]<ref>الصافی، ج1، ص238.</ref> دچار تحریف شد. این حج، به [[حج جاهلی]] شهرت یافت. با ظهور اسلام، [[حضرت محمد(ص)]] مناسک حج را به مسلمانان آموخته و کعبه را از بت‌پرستی پاک‌سازی کرد.<ref>صهبای حج، ص122.</ref> وی در سال نهم هجری با ابلاغ آیات [[برائت از مشرکان]]، بُعد سیاسی، اجتماعی حج را نیز به مسلمانان گوشزد کرد.

انحراف دوم، پس از درگذشت حضرت محمد(ص) و اختلاف نظر میان مسلمانان ایجاد شد. در این دوره، از بعد سیاسی، اجتماعی غفلت شده<ref>صحیفه نور ج20 ص89.</ref> و اهتمام حاجیان تنها به بعد عبادی آن معطوف شد.<ref name=":4">دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۴۷۲.</ref>

در دوران معاصر، [[سید روح‌الله خمینی|امام خمینی]] بر توجه مسلمانان به ابعاد سیاسی و اجتماعی حج در کنار اهتمام به ابعاد عبادی آن تأکید کرد. وی حج واقعی را حج ابراهیمی، محمدی نامید.<ref name=":1">صحیفه نور، ج19، ص333.</ref> 
==در باور امام خمینی==
در باور [[سید روح‌الله خمینی|امام خمینی]]، حج هم دارای ابعاد عبادی<ref>مناسک حج، ص133.</ref> و عرفانی<ref>صحیفه نور، ج19، ص28.</ref> است و هم دارای ابعاد سیاسی، اجتماعی.<ref>صحیفه نور، ج20، ص89؛ رک: مناسک حج، ص10، «پیش گفتار».</ref> وی حج واقعی را حج با همه ابعادش دانسته و آن را حج ابراهیمی، محمدی نامیده است.<ref name=":1" /> او یکی از هدف‌های تشریع حج را، بعد سیاسی و اجتماعی آن دانسته که پس از درگذشت حضرت محمد(ص)، به فراموشی سپرده شده بود.<ref>صحیفه نور ج20 ص89.</ref> وی این بعد از حج را از بعد عبادی آن مهم‌تر می‌داند.<ref>صحیفه نور، ج19، ص22-23.</ref>

او حج ابراهیمی را دارای سه محور اصلی دانسته است که عبارتند از:‌ ایجاد وحدت میان مسلمانان،<ref>صحیفه نور، ج10 ص159.</ref> تأمین منافع اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مردم<ref>صحیفه نور، ج10، ص90؛ ج19، ص22-23؛ ج18، ص91.</ref> و برائت جستن از مشرکان و مستکبران.<ref>صحیفه نور، ج18، ص87؛ ج19، ص23-26.</ref> او در دوران معاصر، [[آمریکا]] را شیطان بزرگ دانسته و حج بدون [[برائت از مشرکان]] و [[رمی]] شیاطین را ناقص دانسته است.<ref>صحیفه نور، ج20، ص18، 87؛ ج13، ص83.</ref>

به باور او، حج ابراهیمی که حجی کامل است، دارای ویژگی‌های زیر است:

{{ستون-شروع|2}}

* بیعت با خدا و دشمنی با دشمنان او،<ref>صحیفه نور، ج20، ص89؛ رک: صحیفه نور، ج19، ص29.</ref> 
* ایجاد وحدت میان مسلمانان،<ref>صحیفه نور، ج9، ص176؛ ج21، ص77؛ ج20، ص90.</ref> 
* برائت از مشرکان و طاغوتیان،<ref>صحیفه نور، ج19، ص29؛ ج18، ص87.</ref> 
* تسلیم محض و معرفت نسبت به خداوند و فرمان‌های او،<ref>صحیفه نور، ج19، ص25.</ref> 
* توجه به دستورات عبادی در انجام [[مناسک حج|مناسک]]،<ref>صحیفه نور، ج19 ص25.</ref> 
* دارا بودن منافع سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی برای مردم.<ref>صحیفه نور، ج18، ص91؛ رک: صحیفه نور، ج20 ص89 و ج19، ص21.</ref>

{{پایان}}
==در نگاه دیگران==
[[عبدالله جوادی آملی]] (ت.۱۳۱۲ش)،<ref>حیات علمی و قرآنی حضرت آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی، سایت رسمی عبدالله جوادی آملی؛ دریافت شده در ۲۱ بهمن ۱۳۹۸ش؛ [http://javadi.esra.ir/web/office/master نسخه اصلی] و [https://web.archive.org/web/20200210074401/http://javadi.esra.ir/web/office/master نسخه آرشیو].</ref> یکی از عالمان [[شیعه]]، بر این باور است که [[حضرت ابراهیم(ع)]] در کنار [[مناسک]] حج، دو کار مهم دیگر نیز انجام می‌داد؛ یکی [[برائت از مشرکان|برائت از شرک و مشرکان]]، و دیگری ایجاد وحدت و پیراستن جامعه اسلامی از اختلاف.<ref name=":2">بنیان مرصوص، ص273.</ref> به باور او، حج همانگونه که نمود رحمت خداوند است، نمود غضب او نیز هست. آنجا که قرآن به مردم اجازه می‌دهد به [[مسجدالحرام]]،  که حرم امن خداست وارد شوند،{{یادداشت|{{آیه|وَأَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجَالًا وَعَلَى كُلِّ ضَامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ}}
و در ميان مردم براى حج بانگ زن تا پياده و سوار بر هر شتر باريك اندام [چابك و چالاك] كه از هر راه دور مى‌آيند، به سوى تو آيند.}}<ref name=":3">سوره توبه(۹)، آیه ۲۷؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۱۸۷.</ref> نمود رحمت خدا است، و آنجا که فرمان برائت از مشرکان در حج را صادر می‌کند،{{یادداشت|{{آیه|وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ}}
و اين اعلامى است از سوى خدا و پيامبرش به همه مردم در روز حج اكبر كه: يقيناً خدا و پيامبرش از مشركان بيزارند.}} <ref name=":3" /> نمود غضب خداست.<ref>صهبای حج، ص125.</ref> او یکی دیگر از ویژگی‌های حج ابراهیمی را تولّی [[اهل بیت|اهل بیت(ع)]] دانسته است.<ref>بنیان مرصوص، ص272؛ صهبای حج، ص108.</ref> جوادی آملی، حج ابراهیمی را در مقابل [[حج جاهلی]] قرار داده است.<ref>بنیان مرصوص، ص272.</ref>
==جستارهای وابسته==

*[[برائت از مشرکان]].

==پیوند به بیرون==

*[http://miqat.hajj.ir/article_37810.html حج و ابراهیم(ع) در قرآن].

==پانویس==
{{پانویس}}

==منابع==

{{دانشنامه
 | آدرس = http://hzrc.ac.ir/post/22134/حج-ابراهیمی
 | عنوان = حج ابراهیمی
 | نویسنده = عبدالرضا آتشین‌صدف، حسن رضایی
}}

*'''احکام القرآن'''، احمد بن علی الجصاص (-۳۷۰ق)، به کوشش عبدالسلام، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق.
*'''اخبار مکه و ما جاء فیها من الآثار'''، محمد بن عبدالله الازرقی(-۲۴۸ق)، به کوشش رشدی الصالح ملحس، مکه، دارالثقافه، ۱۴۱۵ق.
*'''اسواق العرب فی الجاهلیة و الاسلام'''، سعید الافغانی، دمشق، دارالافاق العربیة، ۱۴۱۳ق.
*'''بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار'''، محمد باقر المجلسی (۱۰۳۷–۱۱۱۰ق)، تصحیح محمد باقر بهبودی و سید ابراهیم میانجی و سید محمد مهدی موسوی خرسان، بیروت، داراحیاء التراث العربی و مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق.
*'''بنیان مرصوص امام خمینی (ره)'''، جوادی آملی، قم، اسراء، ۱۳۸۴ش.
*'''تاریخ الیعقوبی'''، احمد بن ابی یعقوب الیعقوبی (-۲۹۲ق)، بیروت، دار صادر، ۱۴۱۵ق.
*'''تفسیر العیاشی'''، محمد بن مسعود العیاشی (-۳۲۰ق)، تحقیق سید هاشم رسولی محلاتی، تهران، مکتبه العلمیه الاسلامیه، ۱۳۸۰ق.
*'''تفسیر القمی'''، علی بن ابراهیم قمی (-۳۰۷ق)، به کوشش سید طیب موسوی جزائری، قم، انتشارات دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.
*'''تهذیب الاحکام فی شرح المقنعه للشیخ المفید'''، محمد بن حسن الطوسی (۳۸۵–۴۶۰ق)، به کوشش سید حسن موسوی خرسان و علی آخوندی، تهران، انتشارات دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۵ش.
*'''الدر المنثور فی التفسیر بالماثور و هو مختصر تفسیر ترجمان القرآن'''، عبدالرحمن بن ابی‌بکر السیوطی (۸۴۹–۹۱۱ق)، بیروت، دارالمعرفه، ۱۳۶۵ق.
*'''سنن النسائی'''، احمد بن علی النسائی (۲۱۵–۳۰۳ق)، تحقیق صدقی جمیل العطار، بیروت، دارالفکر، ۱۳۴۸ق.
*'''السیره النبویه'''، عبدالملک بن هشام (-۲۱۸ق)، تحقیق مصطفی السقاء و عبدالحفیظ شبلی و ابراهیم الابیاری، بیروت، دارالمعرفه، بی‌تا.
*'''شرح الکافی (الاصول و الروضه)'''، محمد صالح مازندرانی (م۱۰۸۱ ق)، به کوشش شعرانی، تهران، مکتبة الاسلامیة، ۱۳۸۲ق.
*'''الصافی فی تفسیر القرآن'''، محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی (۱۰۰۶–۱۰۹۱ق)، به کوشش حسین اعلمی، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ۱۴۰۲ق.
*'''صحیح مسلم'''، مسلم بن حجاج نیشابوری (۲۰۶–۲۶۱ق)، تصحیح محمد فؤاد عبدالباقی، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۹ق.
*'''صحیفه نور مجموعه رهنمودهای امام خمینی'''، سازمان مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی، وزارت فرهنگ و ارشاد، ۱۳۶۱ش.
*'''صهبای حج'''، عبدالله جوادی آملی، تنظیم حسن واعظی محمدی، قم، اسراء، ۱۳۷۷ش.
*'''مجمع البیان فی تفسیر القرآن'''، الفضل بن الحسن الطبرسی (۴۶۸–۵۴۸ق)، به کوشش گروهی از علما، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ۱۴۱۵ق.
*'''مسند ابی داود الطیالسی'''، سلیمان بن داود (-۲۰۳ق)، بیروت، دارالحدیث.
*'''مناسک حج'''، امام خمینی، تهران، نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۲ش.
*'''الوثنیه فی الادب الجاهلی'''، عبدالغنی زیتونی، دمشق، الثقافه، ۱۹۸۷م.
{{پایان}}
{{حج و عمره}}

[[رده:مفاهیم مرتبط با حج]]
[[رده:سیاست در حج]]
[[رده:حج پیامبران]]