در حال ویرایش حسن برغانی

{{در دست ویرایش|ماه=[[تیر]]|روز=[[۳۱]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=M-mohammad  }}


'''بَرَغانی، حسن''': عالم شیعی مقیم [[حرمین]] و نویسنده [[بقیع الغرقد]] می‌باشد. 
او فرزند [[علی‌نقی برغانی|شیخ علی‌نقی برغانی صالحی حائری]] است و در [[کربلا]] متولد شده و مقدمات علوم و بخشی از سطح را در آنجا فرا‌گرفت سپس در [[قزوین]] و بعد در [[زنجان]] به تحصیل پرداخت و دوباره به کربلا بازگشت.

برغانی در انقلاب عراق مشارکت فعال داشت و او را از پایه‌گذاران مجلس انقلاب عراق در کربلا دانسته‌اند و در فتنه اخراج ایرانیان از [[عراق]] در سال 1391ق. به [[ایران]] پناه آورده و مقیم تهران شد و در [[شعبان]] 1401ق. در تهران درگذشت و در قزوین دفن شد.

برغانی کتاب بقیع الغرقد را درباره تخریب [[بقاع بقیع]] در روزگار سلطه [[آل سعود]] نوشته است که نام دیگر این کتاب فضائل البقیع است و هنوز به چاپ نرسیده است.

==نسب==

شیخ حسن فرزند شیخ [[علی‌نقی برغانی]] صالحی حائری از دانشوران مبارز [[شیعه]] است که در 1310ق. در [[کربلا]] زاده شد.

خاندان او به [[آل صالحی]]، شاخه‌ای از [[خاندان برغانی]]، شهرت دارند.<ref>مستدرکات اعیان الشیعه، ج3، ص64.</ref><ref>نک: موسوعة البرغانی، ج1، ص47-48، «مقدمه. </ref>

پدرش میرزا علی‌نقی (م. 1320ق.) علوم اسلامی را در کربلا تدریس می‌کرد و بدائع الاصول را در [[اصول فقه]] نوشت.<ref>موسوعة طبقات الفقهاء، ج14، ص980-981.</ref>

==تحصیلات==

شیخ حسن صالحی مقدمات علوم و بخشی از سطح را در کربلا فرا‌گرفت. سپس با شیخ [[عیسی برغانی]]، فرزند [[شهید ثالث]]، به قزوین هجرت کرد و [[فقه]] و اصول را از او آموخت. سپس به [[زنجان]] رفت و از دانشوران آن دیار دانش آموخت. سپس به کربلا بازگشت و از [[میرزا محمدتقی شیرازی]] (م. 1338ق.)، مرجع و رهبر انقلاب عراق (1920م.) <ref>حوزه علمیه تاریخ، ساختار، کارکرد، ص131-132.</ref> بهره برد و در انقلاب عراق مشارکت فعال ورزید و در گریز از انگلیسی‌ها به [[ایران]] آمد.

==فعالیت ها==

او را از پایه‌گذاران مجلس انقلاب عراق در کربلا دانسته‌اند.<ref>دائرة المعارف تشیع، ج3، ص185، «برغانی صالحی. </ref>

در مسئله [[فلسطین]] نیز با سیاست‌های صهیونیسم مخالفت نمود و خطر آنان را گوشزد کرد.

در فتنه ضد ایرانی ـ شیعی اخراج ایرانیان از [[عراق]] به سال 1391ق. به ایران پناه آورد و مقیم [[تهران]] شد.

بخشی از عمرش را به عبادت و [[اعتکاف]] گذراند و در کربلا و [[سامرا]] و گاه در [[مکه]] و [[مدینه]] به تعبد و تنسک پرداخت.<ref>مستدرکات اعیان الشیعه، ج3، ص64.</ref>

==درگذشت==

سرانجام روز دوشنبه 5 [[شعبان]] 1401ق. در تهران درگذشت و جسدش به آرامگاه خانوادگی‌اش در قزوین منتقل شد.

==آثار==

شیخ حسن برغانی کتاب [[بقیع الغرقد]] را درباره تخریب بقاع بقیع در روزگار سلطه [[آل سعود]] نوشته است. نام دیگر این کتاب فضائل البقیع است<ref>بقیع الغرقد، ص58.</ref> و هنوز به چاپ نرسیده است.

برغانی قسمتی از کتاب را هنگامی که در مدینه اقامت داشته، نوشته است.

موضوع کتاب درباره تاریخ [[قبرستان بقیع]] از آغاز تاسیس در روزگار [[پیامبر(ص)]] تا عصر نویسنده است.

وی بقاع و تاریخ آن‌ها را ضبط کرده و سپس از حمله اول [[وهابیت]] به این قبرستان در سال‌های 1218-1221ق. سخن رانده و تعمیرات و بازسازی‌های بعدی بقیع را توضیح داده است.

به گفته او، در حمله دوم وهابیان به سال‌های 1343-1344ق. پس از مقاومت 10 ماهه مردم، شهر مدینه سقوط کرد و وهابیان فجایع بسیار مرتکب شدند و بقیع را در روز 8 [[شوال]] سال 1344ق. ویران کردند و نفائس بقاع شیعه را به غارت بردند.

برغانی در فصل آخر کتابش قصاید شاعران شیعه را در بازگویی این تخریب‌ها آورده است.

نسخه خطی این اثر نزد [[عبدالحسین شهیدی]]، از محققان و نویسندگان مقالات اعلام دائرة المعارف تشیع، نگهداری می‌شود.<ref>دائرة المعارف تشیع، ج3، ص385.</ref>
==پانویس==
{{پانویس}}
== منابع ==
{{منابع}}
{{دانشنامه
 | آدرس = http://phz.hajj.ir/422/7924
 | عنوان = حسن برغانی
 | نویسنده = علی احمدی میرآقا
}}
* '''بقیع الغرقد فی دراسة شامله''': محمد امین امینی (م. 1341ق.)، تهران، مشعر، 1428ق.

* '''حوزه علمیه تاریخ، ساختار، کارکرد''': گروه مؤلفان، تهران، کتاب مرجع، 1390ش.

* '''دائرة المعارف تشیع''': زیر نظر سید جوادی و دیگران، تهران، نشر شهید سعید محبی، 1375ق.

* '''مستدرکات اعیان الشیعه''': سید حسن امین، بیروت، دار التعارف، 1408ق.

* '''موسوعة البرغانی فی فقه الشیعه''': محمد صالح برغانی حائری (م. 1271ق.)، به کوشش صالحی، تهران، نشر شهید سعید محبی، 1375ش.

* '''موسوعة طبقات الفقهاء''': جعفر سبحانی، قم، مؤسسه امام صادق7، 1418ق.




{{پایان}}
{{عالم}}

[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]