در حال ویرایش حضرت الیاس(ع)

'''اِلیاس(ع)''' یکی از پیامبران [[بنی‌اسرائیل]] بود. در کتاب مقدس نام او «ایلیا» ضبط شده که در عربی به شکل الیاس شهرت یافته است. نام این پیامبر خدا دو بار در [[قرآن]] آمده است و قرآن او را مؤمن، از [[بندگان صالح خدا]]، و پیامبری مرسل دانسته است. بنابر برخی روایات اسلامی حضرت الیاس زندگی جاودانه دارد و هر سال با [[حضرت خضر(ع)]] به [[حج]] مشرف می‌شود.

==در کتاب مقدس==

اِلیاس نامی عبری برگرفته از ایلیا است<ref>المعرب، ص13؛ واژه‌های دخیل، ‌ص127، «الیاس. </ref><ref>قاموس کتاب مقدس، ص144.</ref>اِلیاس پیامبری در [[قوم بنی‌اسرائیل]] است که کتاب مقدس نام او را «ایلیا» ضبط کرده<ref>قاموس کتاب مقدس، ص144-145.</ref>و از زنده شدن [[یونس بن متی]] به دست او  بعد از چند روز از مرگش و نیز شفای [[الیسع]] با دعای وی سخن گفته است.<ref>الکامل، ج1، ص213؛ تاریخ ابن خلدون، ج2، ص102، 112؛ قاموس کتاب مقدس، ص145.</ref>

==در قرآن==

[[قرآن کریم]] در دو آیه از اِلیاس نام برده و او را مؤمن، از [[بندگان صالح خدا]]، و پیامبری مرسل دانسته و از تلاش وی برای مبارزه با [[بت‌پرستی]] مردم زمانش و فراخواندن آنان به تقوا و [[یکتاپرستی]] سخن گفته است. (سوره صافّات، 123؛ [[سوره انعام]]، 85-86) برخی بر آنند که اِلیاسین در آیه 130 [[سوره صافّات]] نیز همین الیاس است.<ref>تفسیر بیضاوی، ج5، ص18؛ الدر المنثور، ج5، ص286.</ref>

==الیاس در منابع اسلامی==

منابع تفسیری<ref>جامع البیان، ج23، ص109؛ روح المعانی، ج23، ص138.</ref>و تاریخی<ref>الکامل، ج1، ص212؛ البدایة و النهایه، ج2، ص5؛ سبل الهدی، ج6، ص318.</ref>مسلمانان اِلیاس را از نوادگان عمران، پدر [[موسی(ع)]] و‌ [[هارون(ع)]] می‌دانند.<ref>تاریخ طبری، ج1، ص461؛ الکامل، ج1، ص212؛ البدایة و النهایه، ج2، ص5.</ref>بر پایه روایات، او خردمندی از نوادگان‌ هارون<ref>الکافی، ج1، ص227.</ref>از دودمان [[ابراهیم(ع)]] است که پس از [[حزقیل]] پیامبر و پیش از شاگردش الیسع<ref>الآثار الباقیه، ص373؛ اعلام النبوه، ص54؛ تاریخ دمشق، ج9، ص206، 209.</ref>به پیامبری برانگیخته شد.<ref>تاریخ طبری، ج1، ص461.</ref>

او هم‌زمان با پادشاهی اخاب بر مردم بعلبک، منطقه‌ای از شام، مبعوث شد<ref>تاریخ طبری، ج1، ص461؛ تاریخ دمشق، ج9، ص209؛ الکامل، ج1، ص212.</ref>و به هدایت آنان پرداخت و درباره [[پرستش]] بت بعل به آنان هشدار داد.<ref>تاریخ طبری، ج1، ص461؛ تاریخ دمشق، ج9، ص209؛ الکامل، ج1، ص212.</ref> وی شکننده بت بعل دانسته شده است.<ref>تاریخ طبری، ج1، ص464؛ تاریخ دمشق، ج9، ص209؛ الکامل، ج2، ص212؛ تاریخ جامع ادیان، ص507.</ref> به ‌گزارش شماری از منابع، وی پس از رحلت در بقاع کلب، سرزمینی میان [[دمشق]] و [[حمص]] و [[بعلبک]]، به خاک سپرده شد.<ref>معجم البلدان، ج1، ص470؛ مراصد الاطلاع، ج1، ص211.</ref>

==حج‌‌گزاری الیاس==

زندگانی و حج‌‌گزاری اِلیاس در شماری از منابع اسلامی آمده است.<ref>الاصابه، ج2، ص260.</ref> بر پایه برخی ‌گزارش‌ها، الیاس در زمره کسانی است که از زندگانی جاودانه برخوردارند<ref>المنتظم، ج1، ص361؛ البدایة و النهایه، ج1، ص394-395؛ نمونه، ج19، ص144.</ref> و با [[خضر|خضر نبی]] هر سال به [[حج]] می‌روند و پس از انجام کامل [[مناسک حج]]، از [[آب زمزم]] می‌نوشند.<ref>المنتظم، ج1، ص361؛ البدایة و النهایه، ج1، ص394.</ref>همچنین در ‌گزارشی، از دیدار سالانه خضر و الیاس در [[عرفات]] سخن گفته شده است.<ref>البدایة و النهایه، ج1، ص394؛ قصص الانبیاء، ج2، ص242-243.</ref> هر چند چنین روایاتی مورد تردید برخی از تاریخ‌نگاران مسلمان قرار گرفته است.<ref>نک: البدایه و النهایه، ج۱، ص ۳۳۷</ref> 

==پانویس==
{{پانویس}}
==منابع ==
{{منابع}}
{{دانشنامه
 | آدرس = http://phz.hajj.ir/422/9008
 | عنوان = الیاس(ع)
 | نویسنده = منصور رمضان‌خانی
}}

* '''الآثار الباقیه''': ابوریحان بیرونی (م. 440ق.)، میراث مکتوب، 1422ق؛

* '''الاصابه''': ابن حجر العسقلانی (م. 852ق.)، به کوشش علی معوض و عادل عبدالموجود، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1415ق؛

* '''اعلام النبوه''': الماوردی (م. 450ق.)، به کوشش بغدادی، بیروت، دار الکتاب العربی، 1987م؛

* '''البدایة و النهایه''': ابن کثیر (م. 774ق.)، به کوشش علی شیری، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1408ق؛

* '''تاریخ ابن خلدون''': ابن خلدون (م. 808ق.)، به کوشش خلیل شحاده، بیروت، دار الفکر، 1408ق؛

* '''تاریخ جامع ادیان''': جان ناس، ترجمه: حکمت، تهران، علمی فرهنگی، 1373ش؛

* '''تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک)''':  الطبری (م. 310ق.)، به کوشش محمد ابوالفضل، بیروت، دار احیاء التراث العربی؛

* '''تفسیر بیضاوی (انوار التنزیل)''':  البیضاوی (م. 685ق.)، به کوشش مرعشلی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1418ق؛

* '''جامع البیان''': الطبری (م. 310ق.)، به کوشش صدقی جمیل، بیروت، دار الفکر، 1415ق؛

* '''الدر المنثور''': السیوطی (م. 911ق.)، بیروت، دار المعرفه، 1365ق؛

* '''روح المعانی''': الآلوسی (م. 1270ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی؛

* '''سبل الهدی''': محمد بن یوسف الصالحی (م. 942ق.)، به کوشش عادل احمد و علی محمد، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1414ق؛

* '''قاموس کتاب مقدس''': مستر‌هاکس، تهران، اساطیر، 1377ش؛

* '''قصص الانبیاء''': ابن کثیر (م. 774ق.)، به کوشش مصطفی عبدالواحد، دار الکتب الحدیثه، 1388ق؛

* '''الکافی''': الکلینی (م. 329ق.)، به کوشش غفاری، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1375ش؛

* '''الکامل فی التاریخ''': ابن اثیر (م. 630ق.)، بیروت، دار صادر، 1385ق؛

* '''مراصد الاطلاع''': صفی الدین عبدالمؤمن بغدادی (م. 739ق.)، بیروت، دار الجیل، 1412ق؛

* '''معجم البلدان''': یاقوت الحموی (م. 626ق.)، بیروت، دار صادر، 1995م؛

* '''المعرب من‌الکلام الاعجمی''': الجوالیقی (م. 540ق.)، به کوشش خلیل عمران، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1419ق؛

* '''المنتظم''': ابن الجوزی (م. 597ق.)، به کوشش محمد عبدالقادر و دیگران، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1412ق؛

* '''نمونه''': مکارم شیرازی و دیگران، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1375ش؛

* '''واژه‌های دخیل در قرآن مجید''': آرتور جفری، ترجمه: بدره‌ای، توس، 1372ش.

{{پایان}}
{{پیامبران}}

[[رده:پیامبران]]
[[رده:اشخاص حج‌گزار]]