در حال ویرایش دانشنامه امام حسین(ع) (کتاب)

{{جعبه اطلاعات کتاب

| تصویر = دانشنامه امام حسین(ع) (کتاب).jpg

|موضوع=[[امام حسین(ع)|ح‍س‍ی‍ن ب‍ن ع‍ل‍ی(ع)]]، ام‍ام س‍وم (۴‏-‏۶۱ق)، [[عاشورا|واقعه کربلا]] (۶۱ق)، سرگذشتنامه، شهیدان|زبان=فارسی و عربی|شابک=‭978-964-493-461-2 ‬|رده‌بندی کنگره=‏‫‭BP۴۱/۴‏‫‬‭‭/م۳۴۳۵د۲ ۱۳۸۸|تعداد جلد=۱۶|قطع=وزیری|ناشر=دارالحدیث|وبسایت ناشر=http://www.darolhadith.ir|محل انتشارات=[[قم]]|تاریخ نشر=۱۳۸۸ش.|نسخه الکترونیکی=[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/26147 کتاب دانشنامه امام حسین(ع)]}}

'''دانشنامه امام حسین(ع)'''، یک مجموعه ۱۶ جلدی است که به گردآوری، تفسیر، تحلیل و پژوهش در زندگی [[امام حسین(ع)]] پرداخته است. مؤلف این مجموعه، محمد محمدی ری‌شهری با همکاری گروهی از پژوهشگران است. ۱۴ جلد از این کتاب، در سال ۱۳۸۸ش، در قم چاپ شده، ۲جلد دیگر در سال ۱۳۹۳ش، به آن افزوده شده است.

گردآورنده مجموعه دانشنامه امام حسین(ع)، محمد محمدی ری‌شهری با همکاری سید محمود طباطبایی‌نژاد، سید روح‌الله طباطبایی و گروهی از نویسندگان و پژوهشگران است.

محمد محمدی ری‌شهری (ت.۱۳۲۵ش)، دروس حوزوی را در [[قم]]، از استادانی مانند علی مشکینی، [[محمد فاضل لنکرانی]]، [[وحید خراسانی]] و مرتضی حائری آموخت و از برخی عالمان اجازه اجتهاد و روایت گرفت. او پیش از [[انقلاب اسلامی]] به مبارزه سیاسی با [[محمدرضا پهلوی]] پرداخته و سابقه زندان و ممنوع‌المنبری دارد. برخی از مسئولیت‌های او پس از انقلاب عبارتند از:  وزیر اطلاعات، دادستان کلّ کشور، نماینده [[ولایت فقیه|ولیّ فقیه]] و [[سرپرست حجاج]]. وی اکنون تولیت آستان حضرت عبدالعظیم حسنی و ریاست مؤسسه علمی-فرهنگی دار الحدیث را بر عهده دارد. بیشتر آثار او در زمینه [[قرآن]] و حدیث است. او درباره [[حج]] و [[زیارت]] نیز تألیفاتی دارد. برخی از آثار او عبارتند از: میزان الحکمة، دانش‌نامه عقاید اسلامی، سیمای حج و [[عمره]] در قرآن و حدیث، دعاها و آداب حج و عمره، شرح [[زیارت جامعه کبیره]] و العلم و الحکمة فی الکتاب و السنة.<ref>[http://hadith.net/post/34433/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%B1%DB%8C-%D8%B4%D9%87%D8%B1%DB%8C/ زندگی‌نامه آیت الله ری شهری]، پایگاه اطلاع‌رسانی حدیث شیعه.</ref> 

کتاب دانشنامه امام حسین(ع)، با نام کامل «دانشنامه امام حسین(ع) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ» در ۱۵ بخش و ۱۳۸ فصل تنظیم شده است. هر کدام از فصل‌ها دارای زیرمجموعه‌هایی است. به گفته مؤلفین کتاب، تنظیم این کتاب منطقی و آسان‌یاب است. گزارش‌ها و تحلیل‌ها به گونه‌ای تنظیم شده که پژوهشگر با نگاهی گذرا، در جریان کلّی مطالب کتاب قرار گیرد و در کمترین زمان، به سادگی مطلب مورد نظر خود را بیابد. عنوان‌ها به صورت درختی تنظیم شده، به گونه‌ای که گویای محتوای بخش‌ها و فصل‌ها باشند و همه محتوای کتاب را شامل شوند.<ref>دانشنامه امام حسین(ع)، ج۱، پیشگفتار؛ «دانشنامه امام حسین(ع)» خدمتی سترگ به پیشگاه سیدالشهدا(ع)، آیینه پژوهش، شماره 119، ص۴۵-۵۶.</ref>

پیشگفتار و  ۱۵ بخش این مجموعه در ۱۴ جلد قرار گرفته است. در بیشتر جلدها، بخش مورد نظر تمام نشده و ادامه آن در جلد بعدی آمده است. در برخی از جلدها مانند جلد نخست، دو بخش، و در برخی جلدها مانند جلد چهارم چند فصل از یک بخش قرار گرفته است. در سال ۱۳۹۳، دو جلد دیگر با عنوان «پیوست‌ها» و «[[مقتل|مقتل‌ها]] و فهرست‌ها» به این مجموعه افزوده شد.<ref name=":0">[http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/2037945 کتاب‌شناسی دانشنامه امام حسین(ع)]، سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران</ref>

این کتاب، به گردآوری، تفسیر، تحلیل و پژوهش در زندگی [[امام حسین(ع)]] پرداخته است. برخی از برجسته‌ترین موضوعات این مجموعه عبارتند از: زندگی خانوادگی امام حسین(ع)، فضیلت‌ها و ویژگی‌های امام حسین(ع)، دلایل امامت امام حسین(ع) و فرزندانش، امام(ع) پس از [[پیامبر(ص)]] تا شهادت [[امام علی(ع)|پدر]]، امام حسین(ع) پس از شهات پدر تا قیام [[عاشورا]]، پیشگویی شهادت امام حسین(ع)، خروج امام حسین(ع) از [[مدینه]] تا ورود به [[کربلا]]، از ورود امام حسین(ع) به کربلا تا شهادت، پس از شهادت، بازتاب شهادت امام حسین(ع) و فرجام قاتلان او، عزاداری و گریه برای امام حسین(ع)، مرثیه‌هایی که در سوگ امام حسین(ع) و یارانش سروده شده‌اند، [[زیارت امام حسین(ع)]]، [[آستان مقدس امام حسین(ع)|مزار امام حسین(ع)]]، حکمت‌های عقلی، عملی، عقیدتی، سیاسی و عبادی. مطالب این مجموعه به ترتیب جلدها و فهرست به این شرح است:  

این جلد، دارای پیشگفتار و دو بخش «زندگی خانوادگی امام حسین(ع)» و «فضیلت‌ها و ویژگی‌های امام حسین(ع)» است. در پیشگفتار، به ضرورت جامع‌نگری در زندگی پشوایان دین پرداخته و این جامع‌نگری را نیازمند به پژوهشگران متخصص دانسته است. در بخش نخست، زندگی امام حسین(ع) را به پنج دوره تقسیم کرده است:

*دوره نخست، مقارن با حیات [[پیامبر(ص)]] (۴–۱۱ق)

*دوره دوم، از رحلت پیامبر۹ تا پایان خلافت [[عثمان]] (۱۱–۳۵ق)

*دوره سوم، مقارن با خلافت [[امام علی(ع)]] (۳۵–۴۰ق)

*دوره چهارم، از شهادت [[امام علی(ع)]] تا مرگ [[معاویه]] و به قدرت رسیدن [[یزید]] (۴۰–۶۰ق)

سپس پیش از پرداختن به نتیجه این پژوهش، مباحثی را به عنوان درآمد و چشم‌انداز مطرح نموده و در چهار محور، به این شرح، بیان کرده است: دانشنامه امام حسین(ع) در یک نگاه؛ ویژگی‌های دانشنامه؛ کتابشناسی تاریخ [[عاشورا]] و عزاداری؛ مراحل تحقیق و تدوین دانشنامه.  

در محور نخست ساختار و کلیات این مجموعه بیان شده است. در محور دوم برخی از ویژگی‌های این دانشنامه مانند استناد به منابع کهن و بهره‌گیری از منابع [[شیعه]] و [[اهل سنت]] ذکر شده است. در محور سوم نسبت به کتابشناسی تاریخ عاشورا و عزاداری امام حسین(ع) از چند موضوع بحث شده است:

*ب. منابع غیرقابل استناد؛ مانند مقتل الحسین(ع) المنسوب إلی أبی مخنف، نورالعین فی مشهد الحسین(ع)، روضة الشهداء و ناسخ التواریخ که جمعاً ۱۰ کتاب را نام برده است.

*ج. منابع معاصر پس از قرن نهم و دهم که فراوانند و اعتبار یا عدم اعتبار آن‌ها بستگی به منابع و مصادری آن‌ها و امانتداری و دقت در نقل آن‌ها دارد. از این رو، کتاب بحارالانوار و نفس المهموم از اعتبار بیشتری برخوردار است؛ زیرا بسیاری از گزارش‌های آن‌ها قابل قبول و مستند به کتب کهن و معتبرند.

*د. منابع مفقود. فهرست نگاران و رجالیان، مؤلفان بسیاری را نام برده‌اند که دست کم یک کتاب دربارهٔ امام حسین(ع) و شهادت ایشان نگاشته‌اند؛ هرچند شمار اندکی از این کتاب‌ها به دست ما رسیده است. بیشتر این مؤلفان در پنج قرن نخست می‌زیسته‌اند و دسترسی ما به آن‌ها از طریق منابع معاصر یا نزدیک به آن‌هاست. آنگاه به ترتیب قرن، نگارش‌ها را نام برده است. برای نمونه: مقتل الحسین(ع) [[جابر بن یزید جعفی]]، و مقتل الحسین(ع) [[ابومخنف]] لوط بن یحیی غامدی.

در جلد نخست، به دو بخش از ۱۵ بخش این مجموعه پرداخته است.

'''بخش نخست''' با نام «زندگی خانوادگی امام حسین(ع)» در ۶ فصل تنظیم شده است: تولد؛ نامگذاری؛ شمایل؛ پرورش؛ همسران و فرزندان. هر کدام از این فصل‌ها نیز زیرمجموعه‌هایی دارد. برای نمونه، در فصل نخست، به رؤیای [[ام ایمن]]، پیش از ولادت امام حسین(ع) پرداخته است.{{یادداشت|این ماجرا چنین آمده است: صدوق به نقل از عبدالله بن سنان از امام صادق(ع) گوید: همسایگان ام ایمن نزد پیامبر(ص) آمدند و گفتند: ای پیامبر خدا(ع) ام ایمن دیشب از گریه نخوابید و تا صبح پیوسته می‌گریست. پیامبر خدا(ع) به دنبال ام ایمن فرستاد و او آمد. به او فرمود: ای ام ایمن! خداوند چشمانت را گریان نکند! همسایگانت نزد من آمده و خبر داده‌اند که تو همه شب را گریسته‌ای. خداوند چشمانت را گریان نکند! چه چیزی تو را گریان کرده‌است؟ ام ایمن عرض کرد: ای پیامبر خدا! رؤیای وحشتناکی دیدم و همه شب را گریستم. پیامبر به او فرمود: آن را برای فرستاده خدا حکایت کن، که خدا و فرستاده‌اش داناتر هستند. ام ایمن عرض کرد: بر من گران می‌آید که از آن، سخن بگویم. پیامبر(ص) فرمود: رؤیا همیشه آنگونه که دیده می‌شود نیست. آن را برای فرستاده خدا بازگو کن. ام ایمن عرض کرد: در این شب دیدم که برخی از اعضایت در خانه‌ام افتاده‌است! پیامبر خدا(ص) به او فرمود: چشمانت آسوده باشد (آسوده بخواب) که فاطمه، حسین را می‌زاید و تو از او نگاه‌داری می‌کنی. پس اینچنین، برخی از اعضای من در خانه تو قرار می‌گیرد.}}

'''بخش دوم'''، با نام «فضیلت‌ها و ویژگی‌های امام حسین(ع) و [[اهل بیت|اهل بیت(ع)]]» نیز در ۶ فصل تدوین شده است:

*فصل نخست، فضیلت‌های مشترک میان امام حسین(ع) و اهل بیت(ع)؛

*فصل پنجم، ویژگی‌های عبادی امام حسین(ع)؛

هریک از این فصل‌ها نیز زیرمجموعه‌هایی دارد که دو فصل از آن‌ها در این جلد و بقیه در جلد بعدی آمده است.

این جلد، در ۴۶۹ صفحه تنظیم شده که در ادامه جلد پیش، سه بخش دیگر از کتاب را دربردارد:

*فصل سوم، تصریح امامان(ع) به امامت امام حسین(ع)؛

'''بخش چهارم''' با نام «امام(ع) پس از پیامبر(ص) تا شهادت پدر» نیز در چهار فصل آمده است:

*فصل نخست، امام(ع) در روزگار [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]]؛

*فصل دوم، امام(ع) در روزگار [[عمر بن خطاب]]؛

*فصل سوم، امام(ع) در روزگار [[عثمان]]؛

*فصل چهارم، امام(ع) در روزگار خلافت [[امام علی(ع)|پدر]].

'''بخش پنجم''' با نام «امام حسین(ع) پس از شهات پدر تا قیام [[عاشورا]]» سه فصل دارد:

این فصل‌ها نیز زیر مجموعه‌هایی دارد. برای نمونه در فصل نخست این بخش، از این موضوعات بحث شده است: احترام به امام زمان خویش؛ تأیید صلح برادرش امام حسن(ع)؛ بیعت امام حسین(ع) با معاویه.  

این جلد، در ۴۵۶ صفحه تنظیم شده و در آغاز، فصل دوم و سوم از بخش پنجم را که ادامه جلد پیش است، آورده و سپس بخش ششم و هفتم را بدین ترتیب آورده است:

'''بخش هفتم''' با عنوان «خروج امام حسین(ع) از مدینه تا ورود به [[کربلا]]» هفت فصل را دربر دارد:

*فصل دوم، از [[مدینه]] تا [[مکه]]؛

*فصل چهارم، بیرون آمدن نماینده امام(ع) از مکه تا شهادتش در [[کوفه]]؛

*فصل ششم، مخالفان رفتن امام(ع) به سمت [[عراق]]؛

از این فصل‌ها، دو فصل در این جلد و دیگر فصل‌ها در جلد بعد آمده است.

این جلد، در ۴۵۴ صفحه نظم یافته که شامل ادامه بخش هفتم، از فصل سوم تا فصل ششم است. عنوان فصل‌ها، در معرفی جلد سوم گذشت. یکی از نکته‌های فصل چهارم که پیرامون حضور [[مسلم بن عقیل]] در کوفه بحث کرده، مشاوره یزید با [[سرجون]]، غلام معاویه درباره اوضاع کوفه است.{{یادداشت|در این قسمت به این مطلب اشاره می‌کند که چون نامه‌های بسیاری در فاصله دور روز به دست یزید رسید، وی «سِرجون » غلام معاویه را خواست و از او پرسید: به درستی که حسین، قصد کربلا کرده و مسلم بن عقیل در کوفه برایش بیعت می‌گیرد. از ناتوانی نعمان و سخنان ناروای او نیز گزارشهایی به من رسیده‌است. رأی تو چیست؟ چه کسی را به کوفه بگمارم؟ البته یزید، همیشه عبیدالله بن زیاد را سرزنش می‌کرد. سِرجون گفت: اگر معاویه اینک زنده شود، آیا به نظر او تن می‌دهی؟ یزید گفت: آری. سِرجون نامه معاویه درباره حکومت عبیدالله بر کوفه را بیرون آورد و گفت: این نظر معاویه است. یزید آن رأی را پذیرفت و بصره و کوفه را به عبیدالله واگذار کرد و حکم زمامداری کوفه را برایش فرستاد.}}

در فصل ششم مخالفان رفتن امام حسین(ع) به سمت عراق را برمی‌شمرد؛ از جمله از [[ام سلمه]] نام می‌برد و می‌گوید: چون حسین(ع) آهنگ عراق کرد، ام سلمه به امام عرض کرد: به عراق نرو که از پیامبر(ص) شنیدم که فرمود: فرزندم حسین(ع) در سرزمین عراق کشته خواهد شد. در نزد من، خاکی است که پیامبر(ص) آن را در تنگی شیشه‌ای به من داد. حسین(ع) فرمود: البته به خدا سوگند که من کشته می‌شوم! اگر به سوی عراق هم نروم، باز هم مرا می‌کشند.

سپس '''بخش هشتم''' را با نام «از ورود امام حسین(ع) به [[کربلا]] تا شهادت» آورده که دارای نه فصل به قرار زیر است:

*فصل هفتم، شهادت فرزندان [[عبدالله بن جعفر]]؛

*فصل هشتم، شهادت فرزندان [[عقیل]]؛

از این فصل‌ها، یک فصل در این جلد و فصل‌های دیگر در جلد ششم آمده است.

یکی از مطالبی که در این جلد مورد بحث قرار گرفته، موضوع ارزیابی سفر امام(ع) به عراق و نهضت کوفه است. نخستین بحث در این موضوع، دلایل انتخاب کوفه به عنوان پایگاه قیام از جانب او است و هفت دلیل برای آن آورده که عبارتند از: موقعیت سیاسی نظامی؛ موقعیت جغرافیایی؛ موقعیت فرهنگی؛ کانون مبارزه با حکومت [[شام]]؛ حضور هواداران [[اهل بیت(ع)]]؛ دعوت کوفیان از امام(ع)؛ جلوگیری حکومت [[بنی‌امیه|اموی]] از رفتن امام(ع) به کوفه.

این جلد، در ۴۴۴ صفحه نظم یافته که شامل ادامه فصل نخست از بخش هشتم و نیز فصل دوم و سوم آن است و مباحث گوناگونی را دربردارد؛ مانند ویژگی‌های عمومی یاران امام(ع)، ویژگی‌های شخصی کسانی مانند [[بریر بن خضیر|بُریر بن خضیر]] که قرآن‌شناس، دارای بصیرت، پارسا، سخنور و خوش‌خلق بود؛ به گونه‌ای که حتی در صبح روز [[عاشورا]] نیز خنده‌رو بود.

این جلد، در ۴۴۵ صفحه تنظیم گشته که شامل فصل چهارم تا نهم از بخش گذشته است و '''بخش نهم''' را با نام «پس از شهادت» در ضمن هشت فصل بیان کرده است:

در بخش هشتم و در فصل‌های مربوط به شهیدان،  دو فرزند از امام حسین(ع)، شش فرزند از [[امام علی(ع)]]، سه فرزند از [[امام حسن(ع)]]، دو فرزند از عبدالله بن جعفر، و هشت فرزند از عقیل را نام برده است. در فصل دوم از بخش نهم، پیرامون نشانه‌های آشکار شده پس از شهادت، از نشانه‌هایی مانند رؤیای ام سلمه، خونین شدن تربت، رؤیای [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، خورشید گرفتگی، فریاد [[جبرئیل]] نام برده است.

این جلد، در ۴۳۶ صفحه نظم یافته که ادامه بخش نهم، از فصل چهارم تا فصل هشتم بوده، به تناسب فصل‌ها مطالبی را یادآوری و تحلیل کرده است. یکی از فرازهای فصل هشتم بحث از بازگشت اهل بیت امام(ع) به کربلا و ملاقات آن‌ها با [[جابر بن عبدالله انصاری|جابر بن عبدالله]] در روز [[اربعین]] است. در این زمینه سخن مرتضی مطهری را در کتاب «حماسه حسینی» و نظر محدث نوری در کتاب «لؤلؤ و مرجان» و نظر محدث قمی را در «منتهی الآمال» پیرامون افکار و بعید شمردن حضور و آمدن اهل بیت از شام به کربلا مطرح نموده و در ادامه، احتمال بازگشت اهل بیت به کربلا در غیر اربعین یا اربعین سال بعد را یادآوری نموده و در پایان با اشاره به احتمال ملاقات اهل بیت امام(ع) با جابر در کربلا آمده است: تنها سؤالی که در این باره بی‌پاسخ می‌ماند، این است که اگر چنین امری وقوع یافته، چرا در منابع [[شیعه]] تا قرن هفتم به آن اشاره‌ای نشده و گزارشی از اهل بیت(ع) در این باره در منابع متقدم و معتبر وجود ندارد؟ البته در منابع متأخر، مطالب فراوانی در این باره آمده که قابل استناد نیستند. به هر حال بعید شمردن یا انکار بازگشت اهل بیت(ع) سیدالشهداء به کربلا، به گونه‌ای که محدث نوری، شیخ عباس قمی و استاد مطهری گفته‌اند، صحیح به نظر نمی‌رسد.

===جلد نهم===

*فصل نخست، بازتاب شهادت امام(ع) در سخنان برخی شخصیت‌های نامدار؛

*فصل دوم، بازتاب شهادت امام حسین(ع) در میان قاتلانش؛

*فصل سوم؛ بازتاب شهادت امام حسین(ع) در میان خانواده قاتلانش؛

*فصل چهارم، بازتاب حادثه کربلا در عراق و حجاز؛

*فصل پنجم، بازتاب حادثه کربلا در میان غیرمسلمانان؛

*فصل ششم، سرانجام کسانی که در کشتن امام حسین(ع) و یارانش نقش داشتند.

*فصل نخست، سوگواری؛

*فصل دوم، مصیبت خوانی برای [[امام حسین(ع)]]؛

*فصل سوم، اهمیت و آداب روز [[عاشورا]]؛

*فصل چهارم، گریستن و گریاندن بر سیدالشهداء(ع) و یارانش.

دو فصل نخست، در این جلد و دو فصل دیگر در جلد دهم آمده است.

در آغاز این جلد، از تأثیر حادثه عاشورا بر چهار جنبش یاد شده که به این ترتیب است: قیام مردم [[مدینه]] ([[واقعه حره|واقعه حَرّه]])؛  قیام مردم [[مکه]]؛ نهضت توابین؛ قیام کوفیان به

رهبری [[مختار ثقفی|مختار]].

===جلد دهم===

سپس به بخش دوازدهم و فصل نخست و دوم از بخش سیزدهم با نام‌های زیر پرداخته است:

*فصل نخست، نمونه مرثیه‌هایی که در قرن نخست سروده شده‌اند؛

*فصل دوم، نمونه مرثیه‌های قرن دوم؛

*فصل سوم، نمونه مرثیه‌های قرن سوم؛

*فصل چهارم نمونه مرثیه‌های قرن چهارم تا نهم؛

*فصل پنجم، نمونه مرثیه‌های قرن دهم تا سیزدهم؛

*فصل ششم، نمونه مرثیه‌های قرن چهاردهم؛

*فصل هفتم، نمونه مرثیه‌هایی که در دوران معاصر سروده شده‌اند.

*فصل نخست، فضیلت زیارت امام حسین(ع) و [[زائر|زائرش]]؛

*فصل دوم، تأکید فراوان بر زیارت امام حسین(ع) و هشدار شدید درباره ترک آن.

در این جلد، با ذکر تحلیلی درباره سیر تاریخی عزاداری امام حسین(ع)، مراحل تاریخی عزاداری برای آن حضرت را بازگو می‌کند. نخست با بیان اینکه ماجرای قیام امام حسین(ع) یک حادثه تکان دهنده، حیرت‌زا و اندوه‌آفرین برای جامعه اسلامی آن روز بود، به این نکته اشاره می‌کند: «بی هیچ تردیدی، ترغیب به عزارداری برای او، بسی ژرف‌تر از یادکرد حادثه‌ای غم‌آگین و رثا بر فقدان آن عزیزان است.» آنگاه به چند مرحله تاریخی برای عزاداری پرداخته و هفت مرحله برای آن بیان کرده است. یکی از این مراحل، توجه امامان(ع) به برپایی سوگواری است که نخست به وسیله [[امام زین‌العابدین(ع)]] سنت سوگواری، بنیان نهاده شد. پس از ایشان، [[امام باقر(ع)]] و [[امام صادق(ع)|امام صادق(ع)]] سنت عزاداری را قوام بخشیدند و سپس [[امام کاظم(ع)]] و [[امام رضا(ع)]] تکمیل نموده، گسترش دادند.

===جلد یازدهم===

*فصل سوم، برکات [[زیارت امام حسین(ع)]]؛

*فصل چهارم، روایاتی درباره برابر بودن زیارت امام حسین(ع) با حج و عمره؛

*فصل پنجم، فرشتگانی که او را زیارت می‌کنند؛

*فصل ششم، پیامبران و صدیقانی که او را زیارت می‌کنند؛

*فصل هفتم، آداب زیارت امام حسین(ع)؛

*فصل هشتم، زیارت‌های جامع؛

*فصل نهم، زیارت‌های مطلق.

در این جلد، روایات گوناگونی مطرح شده که پیرامون ارزش [[زیارت امام حسین(ع)]] و برتری آن بر [[حج]] و [[عمره]] وارد شده است. برخی از این روایات، زیارت امام حسین(ع) را برابر با یک عمره دانسته و برخی دیگر برابر با هفتاد حج از حج‌های پیامبر(ص) و برخی هم برابر با هزار حج و هزار عمره که همراه پیامبر(ص) یا وصیّ او انجام شود. سپس پژوهشی درباره ارزش زیارت امام(ع) آورده و دو پرسش را پاسخ داده است: ملاک این همه تفاوت در ارزیابی زیارت امام حسین(ع) و حج و عمره چیست؟ چگونه می‌توان پذیرفت که فضیلت زیارت سیدالشهداء(ع) بیش از زیارت خانه خداست؟ در پاسخ به سؤال نخست دو علت بیان شده است: ۱.اختلاف کیفیت زیارتها، بدین معنا که هرچه معرفت [[زائر]] بیشتر باشد و آداب زیارت را بهتر رعایت کند و هدف از آن را بیشتر تأمین نماید، طبعاً زیارت او کیفیت بالاتری خواهد داشت و ارزش بیشتری دارد. ۲.مقصود از عددهای وارد شده در روایات، رساندن مفهوم کثرت است، نه همان عددی که آمده است. بنابراین، فضیلت زیارت امام حسین(ع)، بسی بیشتر از فضیلت حج و عمره است که توضیح آن در پاسخ سؤال دوم روشن خواهد شد.

در پاسخ به سؤال دوم می‌گوید: پیش از توضیح این روایات، توجه به چند نکته لازم است: نکته نخست، اینکه اینگونه ارزش‌گذاری در روایات اهل بیت(ع) اختصاص به زیارت امام حسین(ع) ندارد؛ بلکه در موارد بسیاری، عملی هزار برابر حج بلکه بیشتر از آن ارزیابی شده است؛ مانند برآوردن حاجت مؤمن که برتر از هزار حج مقبول، شمرده شده، و یا بازگرداندن مال حرام که معادل هفتاد هزار حج پذیرفته است. آنگاه به تفصیل مطالبی را مطرح کرده و شرایط سیاسی و اجتماعی را در چند برابر بودن ثواب زیارت دخیل دانسته است.

===جلد دوازدهم===

*فصل دهم، [[تسبیح]] و [[نماز]] نزد [[آستان مقدس امام حسین(ع)|قبر امام حسین(ع)]]؛

*فصل یازدهم، آداب وداع با شهیدان؛

*فصل دوازدهم، [[زیارت امام حسین(ع)|زیارت‌های مخصوص]]؛

*فصل سیزدهم، دو زیارت منسوب به ناحیه مقدسه؛

*فصل چهاردهم، زیارتی که سید مرتضی با آن امام(ع) را زیارت کرد؛

*فصل پانزدهم، زیارت امام حسین(ع) از راه دور؛

*فصل شانزدهم، نایب گرفتن برای زیارت امام حسین(ع).

*فصل نخست، ارزش بارگاه امام حسین(ع)؛

*فصل دوم، شفاخواهی با [[تربت]] مزار امام حسین(ع)؛

*فصل سوم، دیگر برکات تربت امام حسین(ع).

در این جلد، پژوهشی پیرامون سند «[[زیارت عاشورا]]» آمده است که نتیجه آن، صحیح بودن سندی است که [[شیخ طوسی]] در «[[مصباح المتجهد]]» به نقل از محمد بن خالد طیالسی آورده و این بررسی، سندی را با صرف نظر از تأییدات غیبی‌ای که از طرق معتبر درباره زیارت عاشورا وارد شده، که خود دلیل بر اعتبار این زیارت شریف است دانسته است.

===جلد سیزدهم===

*باب نخست، حکمت‌های عقلی و علمی، در سه فصل: عقل؛ علم و حکمت؛ یقین.

*باب دوم، حکمت‌های اعتقادی در پنج فصل: شناخت خدا؛ ایمان و اسلام؛ قضا و قدر؛ [[رجعت]]؛ آخرت.

*باب سوم، حکمت‌های عقیدتی و سیاسی، که شامل پانزده فصل است: امامت؛ امت؛ [[اهل بیت|اهل‌بیت(ع)]]؛ تا فصل پانزدهم که با نام «کرامت‌های امام(ع) و اجابت دعاها» آمده است.

*باب چهارم، حکمت‌های عبادی در چهارده فصل: عبادت؛ [[اذان و اقامه|اذان]]؛ [[وضو]] و [[نماز]]؛ [[روزه]] تا فصل چهاردهم که با نام انفاق آمده است.{{یادداشت|برای نمونه، حدیثی را به مناسبت صفت عاقل چنین آورده‌است: عن الامام الحسین(ع) «اذا وردت علی العاقل لَمَّة قَمَعَ الحُزن بالخوم، و قَرَع العقل للحتیاج»؛ امام حسین(ع) فرمود: «چون پیشامد سختی بر عاقل در رسد، غم را با دوراندیشی می‌راند و درگاه عقل را برای چاره‌جویی می‌کوبد.»}}

این جلد، با توجه به باب‌ها و فصل‌های مرتبط به آن، سخنان حکمت‌آمیز گوناگونی را از امام حسین(ع) نقل کرده که در جای خود قابل بهره‌برداری است.

===جلد چهاردهم===

این جلد، در ۵۲۳ صفحه، شامل ۶ باب از بخش پانزدهم، همراه با فصل‌های پنجم تا دهم است. عناوین آن باب‌ها از این قرار است:

*باب پنجم: حکمت‌های اخلاقی و عملی که در ده فصل با عناوین گوناگون و زیر مجموعه‌های آن آمده است؛

*باب ششم: حکمت‌های جامع، در چهار فصل با عناوین گوناگون است؛

*باب هفتم: حکمت‌های گوناگون؛

*باب هشتم: حکمت‌های منظوم؛

*باب نهم: تمثل جستن امام(ع) به اشعار شاعران؛

*باب دهم: دیوان منسوب به امام حسین(ع).

در این جلد، به مناسبت باب هفتم که «حکمت‌های گوناگون» نام دارد، روایات بسیاری از امام حسین(ع) نقل شده است. برای نمونه، سومین حدیث این باب، با نام «علاج الذنب » یا «چاره گناه» به پنج راه برای ترک گناه پرداخته است.{{یادداشت|روایت شده‌است که مردی نزد امام حسین(ع) آمد و عرض کرد: من مردی گنه‌کارم و در برابر گناه، شکیبایی ندارم. مرا اندرزی ده! امام(ع) فرمود: پنج کار را انجام بده و سپس هر گناهی که خواستی بکن. نخست آن که روزی خدا را نخور و هر گناهی خواستی بکن؛ دوم، از ولایت خدا بیرون برو و هر گناهی خواستی بکن؛ سوم، جایی که خدا تو را نبیند، پیدا کن و هر گناهی خواستی بکن؛ چهارم، چون فرشته مرگ آید تا قبض روحت کند، او را از خود بران و هر گناهی خواستی بکن؛ پنجم، چون مالک، فرشته جهنم تو را به دوزخ وارد کرد، به آن وارد مشو و هر گناهی خواستی بکن.}}

===جلد پانزدهم و شانزدهم===

*بهره‌گیری از منابع [[شیعه]] و [[اهل سنت]].

این مجموعه، به دو زبان فارسی و عربی تألیف شده و مترجمان آن، عبدالهادی مسعودی و مهدی مهریزی هستند.<ref name=":1">[http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/2037945 کتاب‌شناسی دانشنامه امام حسین(ع)]، سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران.</ref> ترجمه برخی از جلدها را عبدالهادی مسعودی و برخی دیگر را مهدی مهریزی انجام داده و ترجمه جلد پانزدهم را محمد مرادی بازبینی کرده است.<ref name=":1" />

این کتاب، بار نخست، توسط موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، در قم، در سال ۱۳۸۸ش، چاپ شده،<ref name=":0" /> چند بار تجدید چاپ شده و در سال ۱۳۹۳ش، چاپ هفتم آن منتشر شده است.<ref>[https://www.gisoom.com/book/11026182/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%B9-%D8%A8%D8%B1-%D9%BE%D8%A7%DB%8C%D9%87-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86-%D8%AD%D8%AF%DB%8C%D8%AB-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%D8%B9%D8%B1%D8%A8%DB%8C-%D8%AC%D9%84%D8%AF-1/ کتاب‌شناسی دانشنامه امام حسین(ع)]، شبکه جامع گیسوم.</ref>

 

*«گزیده دانشنامه امام حسین(ع)» در ۱۰۳۶ صفحه، با تلخیص مرتضی خوش‌نصیب، توسط موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، در قم، در سال ۱۳۸۹ چاپ شده است.<ref>[http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/3151637 کتاب‌شناسی گزیده دانشنامه امام حسین(ع)]، سازمان اسناد و کتابخانه جمهوری اسلامی ایران. [http://www.lib.ir/book/79034579/%DA%AF%D8%B2%D9%8A%D8%AF%D9%87-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86-%D8%B9%D9%84%D9%8A%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85/ کتاب‌شناسی گزیده دانشنامه امام حسین(ع)،] پایگاه اطلاع‌رسانی کتابخانه‌های ایران.</ref>

*«شهادت‌نامه امام حسین(ع) بر پایه منابع معتبر» که بخش‌های ششم تا یازدهم دانش‌نامه امام حسین(ع)، که بیشتر درباره واقعه [[کربلا]] بوده، به صورت گزیده و تک جلدی، توسط موسسه علمی‌فرهنگی دارالحدیث، در قم، در سال ۱۳۹۱ش. به چاپ رسیده است.<ref>[http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/2971195 کتاب‌شناسی شهادت‌نامه امام حسین(ع) بر پایه منابع معتبر]، سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران.</ref>

 

 

| منبع = دانشنامه امام حسین(ع)،

[[رده:کتاب‌های مهدی محمدی ری‌شهری]]

[[رده:دانشنامه‌ها]]