در حال ویرایش زیدیه


'''زِیدیه'''، فرقه‌ای از [[شیعه]] است که به [[زید بن علی]]، فرزند [[امام زین‌العابدین(ع)]]، نسبت داده می‌شود و در قرن دوم هجری شکل گرفته است. زیدیه [[زید بن علی|زید]] را امام می‌دانند و بر این باورند که تنها کسی می‌تواند امام باشد که علیه ستمگران قیام کند. این فرقه دارای چندین شاخه است، از جمله جارودیه و سلیمانیه، که در تاریخ دوام نیاوردند. 

زیدیه در اندیشه کلامی به حسن و قبح عقلی اعتقاد دارند و امامت را تنها برای سه امام اول، [[امام علی(ع)|علی]]، [[امام حسن مجتبی(ع)|حسن]] و [[امام حسین (ع)|حسین(ع)]] به صورت نص می‌پذیرند. در فقه زیدیه، [[حج]] دارای شرایط خاصی است و فقیهان معاصر زیدی نسبت به وضعیت سیاسی حاکم بر حرمین انتقاد دارند. زیدیه در تاریخ خود در [[مکه]] و [[مدینه]] نقش فعالی داشته‌اند، اما از قرن هشتم به بعد نفوذ آن‌ها کاهش یافته و در دوران سلطه [[عثمانی]]، حمایت از زیدیه محدود شد.

== زید بن على ==
{{اصلی|زید بن علی}}'''زِیدیه''' منسوب به [[زید بن علی|زید]] فرزند [[امام زین العابدین(ع)]] است. قول مشهور در تاریخ ولادت و شهادت او از سال 80قمری تا 122 قمری و عمر او به مدت 42 سال است.<ref>اعیان الشیعة، ج7، ص107؛ الزیدیة، ص65.</ref> زید در نوشته‌های دانشمندان [[امامیه]] ستوده شده<ref>الارشاد، ص171.</ref> و روایاتی در تمجید او وجود دارد.<ref>اعیان الشیعة، ج7، ص108.</ref> از زید آثار علمی در فقه و تفسیر باقی مانده است.<ref>درسنامه فرق و مذاهب کلامی، ص53.</ref>

== پیدایش زیدیه ==
تاریخ پیدایش زیدیه، به قرن دوم هجرى باز می گردد. زیدیه پس از شهادت [[امام حسین(ع)]]، [[زید بن علی]] را امام می دانند و امام زین العابدین(ع) را تنها پیشواى علم و معرفت می شمارند؛ نه امام به معناى رهبر سیاسى و زمامدار اسلامى، زیرا یکى از شرایط امام از نظر آنان، قیام مسلحانه علیه ستمگران است.<ref>الزیدیة، ص298.</ref> گروه های زیدی، تا قرن چهارم قیام‌های متعددی را شکل دادند<ref>انساب الاشراف، ج3، ص352 – 355؛ ج5، ص 135؛ البدايه و النهايه، ج11، ص5-6؛ تاريخ ابن خلدون، ج1، ص250-253، ج4، ص6-17 و 282.</ref> و حکومت‌هایی در طبرستان<ref>معجم البلدان، ج4، ص14، 474؛ تاريخ الاسلام، ج11، ص12-13.</ref>، یمن<ref>تاريخ ابن خلدون، ج4، ص142-144.</ref> و مغرب اقصا<ref>احسن التقاسيم مقدسي، ص238؛ تاریخ ابن خلدون ج4، ص50؛ علوم انساني دانشگاه الزهرا(س)، ش55، ص73 - 106 «مذهب ادريسيان»،</ref> تشکیل دادند.

=== ادامه حیات در یمن ===
از سده سوم تا سیزدهم زیدیه با فراز و فرودهایی مداوما در [[یمن]] مستقر بوده<ref>تاریخ فرق اسلامی، ج2، ص75-78.</ref> و امروزه نیز جمعیت قابل توجهی از جمعیت یمن را زیدیه تشکیل می‌دهند.<ref>اطلس شیعه، ص465-466.</ref>

== فرقه های زیدیه ==
زیدیه دارای فرقه هایی است که هر کدام منتسب به افراد شاخص خود هستند. مشهورترین آنها عبارت اند از: جارودیه<ref>فرق الشیعة، ص67- 70.</ref>، سلیمانیه<ref>اشعری، مقالات الاسلامیین، ترجمه دکتر محسن مؤیدی، ص41؛ اسفرائینی، التبصیر فی الدین، ص28.</ref>، صالحیه و ابتریه.<ref>اسفرائینی، التبصیر فی الدین، ص28؛ شهرستانی، الملل و النحل، ج1، ص 159-160.</ref> فرقه هاى مزبور در تاریخ زیدیه دوام نیافتند.<ref>الزیدیه، ص86</ref>

== اندیشه ها و آراء کلامی ==
زیدیه در مباحث کلامی علاوه بر نقل، از عقل نیز بهره گرفته  و از نظر کلامى نیز با شیعه هماهنگ اند و مهم ترین اصل را - که همان حسن و قبح عقلى است - قبول دارند.<ref>الزیدیه، ص209 و 216-217</ref> زیدیه صفات ذاتی خدا را، عین ذات او می دانند و صفات زائد بر ذات را، به شدت رد کرده اند.<ref>اسفراینی، التبصیر فی الدین، ج1، ص35؛ حنفی، نقد الزیدیة للمذاهب الکلامیة، ص55.</ref> به اعتقاد آنان غرض از خلقت انسان ها و بیان تکالیف، بهره مندی از پاداش الهی بوده<ref>نقد الزیدیة، ص229.</ref> و ایمان را علاوه بر معرفت (به خدا) و اقرار زبانی (به توحید و نبوت)، مشتمل بر عمل به همه واجبات و اجتناب از محرمات می دانند.<ref>صبحی، الزیدیة، ص156.</ref> زیدیه از مختار بودن انسان دفاع کرده اند و قدرت انسان را مؤثر در پیدایش فعل دانسته اند.<ref>اسفراینی، التبصیر فی الدین، ج1، ص63؛ حنفی، نقد الزیدیة للمذاهب الکلامیة، ص181 ،188 و218.</ref>

=== امامت از دیدگاه زیدیّه ===

زیدیه تنها درباره امامت سه امام اول، [[امام علی(ع)|علی]]، [[امام حسن(ع)|حسن]] و  [[امام حسین (ع)|حسين]] علیهم‌السلام قائل به نص‌اند و  آن را به صورت آشکار می‌دانند.<ref>الاربعين في اصول الدين، ج2، ص255 - 256؛ اشراق اللاهوت في نقد شرح الياقوت، ص483؛ اصول الايمان، ص222؛ نصیرالدین طوسی، قواعد العقاید، ص125-126؛ شهرستانی، الملل و النحل، ج1، ص154- 155.</ref> اما به نظر آنها بعد از امام حسين(ع)، هر فرد از نسل [[حضرت فاطمه(س)]] که دارای شرايط (شجاعت، علم، ورع) باشد و قیام کند و فراخوان به بيعت دهد، امام است.<ref>تلخيص المحصل، ص416-417؛ الاربعين في اصول الدين، ج2، ص 268؛ موسوعه مصطلحات الامام الفخر الرازي، ص93،415، 453.</ref> از اين رو آنها قائل به  امامت زيد بن علی(ع) هستند زيرا او ضد ستمگران قيام کرد.<ref>الملل و النحل، ج1، ص155 -156.</ref> بنابراين زيديه در تثبيت امامت، افزون بر نص، به قيام و دعوت باور دارند.<ref>ارشاد الطالبين الي نهج المسترشدين، ص337.</ref> معمولا زيديه قائل به عصمت امام نيستند.<ref>ابکار الافکار في اصول الدين، ج5، ص198؛ الاربعين في اصول الدين، ج2، ص 263.</ref> همچنین به نظر آنها  دو نفر می‌توانند همزمان دارای امامت باشند.<ref>تلخيص المحصل ص461-462.</ref>

== حج و حج گزاری در فقه زيديه ==
بر اساس آموزه‌های فقهی زيد بن علی و مجتهدان زيديه، [[حج]] مشروط به حصول شرايط خاص و واجب فوری است.<ref>منسك الحج و العمرة، الکسبی، ص 4؛ المنسك الحجّ و العمره، صلاح بن احمد، ص 3-7؛ مسند زيد بن علی، ص 220.</ref> به نظر زيديه [[احرام]]، [[وقوف در عرفه]] و [[طواف زيارت]] از اركان حج است كه بدون آن حج به درستی انجام نمی‌شود. اوقات حج در مذهب زيديه شوال، ذی القعده و ده روز اول ذی الحجه است. احرام، طواف قدوم، [[سعی بین صفا و مروه|سعی بين صفا و مروه]] و حلق و تقصير نيز اركان عمره به عنوان سنتی مؤکد است.<ref>منسك الحج و العمرة، قاسم صلاح عامر، ص4-6؛ المنسك الحج والعمره، صلاح بن احمد، ج1، ص6 – 7. </ref>

در خصوص موضع گيري فقيهان معاصر زيدی نسبت به مسائل حج و حرمين بايد يادآوری کرد که آنها از وضعيت سياسی–اجتماعی حاكم بر [[مسجد الحرام]] و سيطره [[آل سعود]] ناراضی‌اند و نقدهای تندی بر رفتار آل سعود دارند.<ref>الاعتصام، ش 11، ص13 -14، «وضعية المسجد الحرام فی ظل حكم آل سعود».</ref>

== زيديه در حج و زیارت ==
زيديه در نخستين مراحل شکل‌گيری، مدافع قيام هایی بودند که در مکه يا مدينه به رهبری برخی از شخصيت‌های منسوب به اهل بيت(ع) بر پا می‌شد.<ref>الارشاد في معرفه حجج الله علي العباد، ج2، ص212.</ref> شرفای مکه از نوادگان [[امام حسن(ع)]] و بر مذهب زيديه بودند. آنان از قرن چهارم تا قرن چهاردهم قمری بر مکه حکمروايی می‌کردند و شروع حکومتشان موجب رونق فعاليت‌های تبليغی زيديان در [[حجاز]] شد.<ref>مسالک الابصار في ممالک الامصار، ج4، ص55-56.</ref>

در سال 497قمری زیدیه دارای جایگاه اختصاصی برای اقامه نماز جماعت در اوقات شبانه روز در مسجدالحرام بودند.<ref>نثر الدر المکنون من فضائل اليمن الميمون، ص14-16.</ref> در سال 578قمری اذان زیدی (اذان حاوی ذکر حي علي خير العمل) بر پا بوده است.<ref>رحله ابن جبير، ص70.</ref> گزارشها حاکی از کاهش نفوذ زیدیه از قرن هشتم قمری است.<ref>العقد الثمين، ج4، ص108؛ ج6، ص313؛ غايه المرام، ج2، ص96؛ اتحاف الوری، ج4، ص411 و ج3، ص685؛ </ref> از قرن دهم به بعد منابع متعددی تغییر مذهب شریفان مکه به اهل سنت را گزارش کرده‌اند.<ref>تحصيل المرام، ج2، ص786-788؛ نک: ميقات حج، ش22، ص68«تاريخ تشيع در مکه و جبل عامل و حلب»؛ تاريخ مکه از آغاز تا دولت شرفاي مکه، ص445-446.</ref>

به طور کلی در عصر سلطه عثمانی بر حرمين، به دليل دشمنی زيديان با [[حکومت عثمانی]] در يمن، نفوذ زيديان در مکه از ميان رفت و [[شرفای مکه]] نيز سعی می‌کردند به شکل علنی از زيديان حمايت نکنند. بدين ترتيب در برخی سال‌ها حج گزاري زيديان يمنی با محدوديت از سوی شرفای مکه همراه شد و جمعيت زيديان اين شهر به مذهب حنفی که مورد حمايت شيعيان بود درآمدند.<ref>صفحات من تاريخ مکه، ج1، ص 234؛ ترحال في الجزيره العربيه، ج1، ص 288</ref>

== جستارهای وابسته ==

* [[زید بن علی]]

== پانویس ==
{{پانویس}}

== منابع ==
{{منابع}}
* '''اعیان الشیعة'''، احمد امین، بیروت، دار المعارف، بی تا.
* '''فرق الشیعة''' حسن بن موسی نوبختی، قم، انتشارات مکتبة المفید، 1388ق.
* '''الزیدیه'''، احمد محمود صبحی، بیروت، دار النهضة العربیة، 1411ق.
* '''انساب الاشراف'''، احمد بن يحيی البلاذری، بيروت، دار الفکر، ‌1417‌ق.
* '''البداية و النهاية في التاريخ'''، اسماعيل بن عمر بن کثير، بيروت، دار الفکر، 1407ق.
* '''تاريخ ابن خلدون'''، عبدالرحمان ابن خلدون، بيروت، دار الفکر، 1408ق.
* ''' معجم البلدان'''، ياقوت حموی، بيروت، دار صادر، 1995م.
* '''احسن التقاسيم في معرفة الاقاليم'''، محمد بن احمد المقدسی، قاهره، مکتبه مدبولی، 1411ق.
* '''تاريخ الاسلام و وفيات المشاهير و الاعلام'''، محمد بن احمد الذهبی، بيروت، دار الکتاب العربي، 1410ق.
* '''الملل و النحل'''، محمد بن عبد الکریم شهرستانی، قم، الشریف الرضی، 1364ش.
* '''مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین'''، ابوالحسن اشعری، بیروت، المکتبة العصریة، 1411ق.
* '''التبصیر فی الدین'''، ابوالمظفر اسفرائنی، بیروت، عالم الکتب، 1411ق.
* '''نقد الزیدیة للمذاهب الکلامیة'''، امام حنفی، قاهره، مکتبة الثقافة الدینیة، 2006م.
* '''الأربعين في أصول الدين‏'''، فخر الدين رازى، قاهره‏، مكتبة الكليات الأزهرية، 1986م.
* '''إرشاد الطالبين إلى نهج المسترشدين'''، فاضل مقداد، قم، كتابخانه مرعشى‏، 1405ق.
* '''الارشاد في معرفة حجج الله علي العباد'''، محمد شیخ مفید، بيروت، دار المفيد، 1414ق.
* '''إشراق اللاهوت في نقد شرح الياقوت'''، عميد الدين عبيدلى، تهران‏، ميراث مكتوب‏،1381ش.
* '''اصول الایمان'''، عبد القاهر بغدادى، بيروت‏، دار ومكتبة الهلال‏، 2003م.
* '''الاعتصام(ماهنامه)'''، یمن، رابطه علماء الیمن، 2016م.
* '''تلخیص المحصل المعروف بنقد المحصل'''، محمد نصیر الدین الطوسی، بیروت، دارالاضواء، 1405ق.
* '''رحلة ابن جبير'''، محمد بن احمد ابن جبير، بيروت، دار مكتبة الهلال، 1986م.
* '''نثر الدرّ المكنون من فضائل اليمن الميمون'''، محمد بن على‏ اهدلى، مصر، مطبعه زهران‏، بی‌تا.
* '''تاریخ فرق اسلامی'''، حسین صابری، تهران، سازمان سمت، 1383ش.
* '''اطلس شیعه'''، رسول جعفریان، تهران، سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، 1387ش.{{برگرفتگی
| پیش از لینک = کتاب
| منبع = درسنامه فرق و مذاهب کلامی
| پس از لینک = 
| لینک = 
}}{{پایان}}
[[رده:فرقه‌های شیعه]]