| نسخهٔ فعلی |
متن شما |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{مقاله فقهی | | {{در دست ویرایش|ماه=[[خرداد]]|روز=[[۳]]|سال=[[۱۴۰۰]]|کاربر=Abbasahmadi1363 }} |
| | صفحه =
| |
| | لینک =
| |
| | متن = زینت (فتاوای مراجع) }}
| |
| {{جعبه اطلاعات اعمال
| |
| | عنوان = زینت
| |
| | تصویر = زینت.jpg
| |
| | توضیح تصویر =
| |
| | فیلم =
| |
| | توضیح فیلم =
| |
| | دسته = [[محرمات احرام]]
| |
| | مربوط به آیین = احرام در [[عمره]] و [[حج]]
| |
| | مکان = حرم مکی
| |
| | زمان = هنگام احرام
| |
| | عمل قبلی =
| |
| | عمل بعدی =
| |
| | حکم = حرام
| |
| | کفاره = ندارد
| |
| | پیامد فقهی = ندارد
| |
| | ثواب =
| |
| | آداب وابسته =
| |
| | فلسفه و اسرار =
| |
| | منشاء و تاریخچه =
| |
| | مکان‌های وابسته =
| |
| | اشیای وابسته = انگشتر، زیور آلات
| |
| | ذکرهای وابسته =
| |
| | دعاهای وابسته =
| |
| | مفاهیم فقهی وابسته =
| |
| | احکام فقهی وابسته =
| |
| | صفحه فتواهای مراجع = [[زینت (فتاوای مراجع)]]
| |
| | جستارهای وابسته = [[محرمات احرام]]
| |
| }} | |
| '''زینت''' آنچه با آن چیزی را می‌آرایند، آراستن و یکی از [[محرمات احرام]] است. بیشتر فقیهان [[شیعه]] هر گونه زینتی را در حال [[احرام]] حرام دانسته‌اند. در مقابل، فقیهان [[اهل سنت]] و برخی فقیهان شیعه، تنها مصداق‌هایی از زینت را در حال احرام حرام شمرده‌اند. استفاده از [[زیورآلات]]، پوشیدن لباس حریر، [[سرمه کشیدن]] و [[نگاه کردن در آینه]] برخی از مصدایق زینت دانسته شده است.
| |
|
| |
|
| به فتوای بیشتر فقیهان شیعه، در صورت زینت کردن احرام‌گزار یا ارتکاب مصداق‌های زینت، [[کفاره]] بر او واجب نیست. به گفته برخی فقیهان شیعه و اهل سنت، پرداخت کفاره در بعضی مصداق‌های زینت واجب است.
| | [[رده:مقاله‌های در حال ویرایش]] |
| | شیب |
|
| |
|
| == زینت چیست؟ == | | == پانویس == |
| زینت در اصطلاح فقه به آنچه سبب آراسته شدن و زیبایی انسان می‌شود اطلاق شده،<ref>معجم الفاظ الفقه الجعفری، ص۲۲۰؛ معجم لغه الفقهاء، ص۲۳۵.</ref> که به دو قسم زینت ظاهری و زینت باطنی تقسیم شده است. زینت ظاهری به زینت‌های ظاهر و آشکار همچون صورت و دست‌ها، حنای دست‌ها، انگشتر و دیگر [[زیورآلات]] گفته می‌شود<ref>جواهر الکلام، ج۲۹، ص۷۶؛ ریاض المسائل، ج۱۰، ص۶۷؛ مهذب الاحکام، ج۵، ص۲۳۴.</ref>و زینت‌های پنهان مانند دستبند و النگو، گوشواره، خلخال پا و گردنبند اطلاق می‌گردد.<ref>زبده البیان، ص۵۴۵؛ مسالک الافهام، ج۳، ص۲۸۰؛ معالم التنزیل، ج۳، ص۳۳۸.</ref> افزون بر موارد یاد شده، در روایات [[اهل بیت|اهل بیت(ع)]] نیز از لباسهای نیکو و زیبا،<ref>الکافی، ج۶، ص۴۴۲؛ وسائل الشیعه، ج۴، ص۴۵۵.</ref> شانه زدن<ref>الکافی، ج۶، ص۴۸۶؛ من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۱۲۸؛ وسائل الشیعه، ج۲، ص۱۲۱–۱۲۲.</ref> و [[بوی خوش|معطر کردن]]<ref>تهذیب الاحکام، ج۳، ص۱۳۶؛ وسائل الشیعه، ج۷، ص۴۴۶.</ref> به عنوان مصادیق زینت یاد شده است.
| | {{پانویس}} |
| | |
| | == منابع == |
| | |
| | * آثار اسلامي مكه و مدينه: رسول جعفريان، تهران، مشعر، ۱۳۸۶ش. |
| | * احکام عمره مفرده: محمد فاضل موحدي لنکراني، تحقيق محمد عطايي، قم، امير قلم ۱۴۲۶ق. |
| | * اخبار مکه و ما جاء فيها من الآثار: محمد بن عبدالله الازرقي (م.۲۴۸ق.)، تحقيق رشدي الصالح ملحس، بيروت، دار الاندلس، ۱۴۱۶ق. |
| | * اعانه الطالبين علي حل الفاظ فتح المعين: عثمان بن محمد البکري (م.۱۳۱۰ق.)، بيروت، دار الفکر، ۱۴۱۸ق. |
| | * الاقناع في حل الفاظ ابي شجاع: محمد بن احمد الخطيب الشربيني (م.۹۷۷ق.)، بيروت، دار المعرفه، بي‌تا. |
| | |
| | بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار: محمد باقر المجلسي (م.۱۱۱۱ق.)، تصحيح محمد باقر بهبودي و سيد ابراهيم ميانجي و سيد محمد مهدي موسوي خرسان، بيروت، دار احياء التراث العربي و مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق. |
| | |
| | البحر الرائق (شرح کنز الدقائق): زين‌الدين بن ابراهيم بن نجيم (م.۹۷۰ق.)، تحقيق زکريا عميرات، بيروت، دار الکتب العلميه، ۱۴۱۸ق. |
| | |
| | بدائع الصنائع: علاء الدين الكاساني (م.۵۸۷ق.)، پاكستان، المكتبه الحبيبيه، ۱۴۰۹ق. |
| | |
| | البراهين الجليه: السيد محمد حسن القزويني الحائري، تحقيق : مقدمه السيد محمد كاظم القزويني، بيروت، دارالغدير، ۱۳۹۴ق. |
| | |
| | تاج العروس من جواهر القاموس: مرتضي الزبيدي (م.۱۲۰۵ق.)، تحقيق علي شيري، بيروت، دار الفکر، ۱۴۱۴ق. |
| | |
| | تحرير الوسيله: سيد روح الله موسوي الخميني (م.۱۳۶۸ش.)، نجف، دار الكتب العلميه، ۱۳۹۰ق. |
| | |
| | تذکره الفقهاء: : حسن بن يوسف الحلي (علامه حلي) (م.۷۲۶ق.)، قم، مؤسسه آل البيت لاحياء التراث، ۱۴۱۶ق. |
| | |
| | التفسير الحديث: دروزه محمد عزت، قاهره، دارالاحياء الکتب العربيه، ۱۳۸۳ق. |
| | |
| | تفسير العياشي: محمد بن مسعود العياشي (م.۳۲۰ق.)، تحقيق سيد هاشم رسولي محلاتي، تهران، مکتبه العلميه الاسلاميه، ۱۳۸۰ق. |
| | |
| | تفسير القمي: علي بن ابراهيم قمي (م.۳۰۷ق.)، تحقيق سيد طيب موسوي جزائري، قم، دارالکتاب، ۱۴۰۴ق. |
| | |
| | تفسير قرطبي (الجامع لاحکام القرآن): محمد بن احمد القرطبي (م.۶۷۱ق.)، بيروت، دار احياء التراث العربي، ۱۴۰۵ق. |
| | |
| | تفسير کنز الدقائق و البحر الغرائب: محمد بن محمدرضا القمي المشهدي(م.۱۱۲۵ق.)، تحقيق حسين درگاهي، تهران، وزارت الارشاد الاسلامي، ۱۴۱۱ق. |
| | |
| | تهذيب الاحکام في شرح المقنعه للشيخ المفيد: محمد بن حسن الطوسي (شيخ طوسي) (م.۴۶۰ق.)، تحقيق سيد حسن موسوي خرسان و علي آخوندي، تهران، انتشارات دارالکتب اسلاميه، ۱۳۶۵ش. |
| | |
| | التهذيب في مناسک العمره و الحج: جواد تبريزي (م.۱۴۲۷ق.)، قم، دار التفسير، ۱۴۲۳ق. |
| | |
| | جامع احاديث الشيعه: اسماعيل معزي ملايري، قم، مطبعه العلميه، ۱۳۹۹ق. |
| | |
| | جامع البيان في تفسير القرآن (تفسير الطبري): محمد بن جرير الطبري (م.۳۱۰ق.)، تحقيق صدقي جميل العطار، بيروت، دار الفکر، ۱۴۱۵ق. |
| | |
| | الجمل والعقود في العبادات: شيخ طوسي، مترجم محمد واعظ زاده خراساني، مشهد، دانشگاه مشهد، ۱۳۴۷ش. |
| | |
| | جواهر الکلام في شرح شرائع الاسلام: محمد حسين نجفي الجواهري (م. ۱۲۶۶ق.)، تحقيق عباس قوچاني، تهران، دار الکتب الاسلاميه، ۱۳۶۵ش. |
| | |
| | حاشيه الدسوقي: محمد بن احمد الدسوقي (م.۱۲۳۰ق.)، بيروت، احياء الكتب العربيه. |
| | |
| | الحدائق الناضره في احکام العتره الطاهره: يوسف بن احمد البحراني (م. ۱۱۸۶ق.)، تحقيق محمد تقي ايرواني و علي آخوندي، قم، انتشارات الاسلامي، ۱۳۶۳ش. |
| | |
| | حواشي الشرواني و ابن قاسم علي تحفه المحتاج بشرح منهاج العبادي: الشرواني (م.۱۳۰۱ق.) و العبادي (م.۹۹۴ق.)، بيروت، دار الکتب العلميه، ۲۰۱۰م. |
| | |
| | دليل تحرير الوسيله(احياء الموات): علي اکبر السيفي المازندراني، قم، موسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني، ۱۴۱۷ق. |
| | |
| | ذکري الشيعه في احکام الشريعه: محمد بن مکي (م.۷۸۶ق.)، قم، مؤسسه آل البيت لاحياء التراث، ۱۴۱۹ق. |
| | |
| | روح المعاني في تفسير القرآن العظيم و السبع المثاني: محمود بن عبدالله الآلوسي (م.۱۲۷۰ق.)، بيروت، دار احياء التراث العربي، ۱۴۱۵ق. |
| | |
| | روض الجنان: ابوالفتوح رازي(فخر الرازي) (م.۵۵۴ق.)، قم، بوستان کتاب، ۱۴۲۲ق. |
| | |
| | الروضه البهيه في شرح اللمعه الدمشقيه: زين‌الدين بن علي(شهيد ثاني) (م.۹۶۶ق.)، تحقيق سيد محمد کلانتر، قم، مکتبه داوري، ۱۴۱۰ق. |
| | |
| | روضه الطالبين و عمده المتقين: يحيي بن شرف النووي (م.۶۷۶ق.)، تحقيق عادل احمد عبدالموجود و علي محمد معوض، بيروت، دار الکتب العلميه، بي‌تا. |
| | |
| | رياض المسائل في بيان احکام الشرع بالدلائل: سيد علي طباطبائي (م.۱۲۳۱ق.)، قم، انتشارات الاسلامي، ۱۴۲۰ق. |
| | |
| | زبده البيان في احکام القرآن: احمد بن محمد (مقدس اردبيلي) (م.۹۹۳ق.)، تحقيق محمد باقر بهبودي، تهران، مکتبه المرتضويه، ۱۳۸۶ش. |
| | |
| | سبل السلام: الكحلاني (م.۱۱۸۲ق.)، مصر، مصطفي البابي، ۱۳۷۹ق. |
| | |
| | سند العروه الوثقي: محمد سند البحراني، تحقيق ماجد آل عصفور، بيروت، مؤسسه ام القري، ۱۴۲۳ق. |
| | |
| | سنن ابي داود: ابوداود سليمان بن الاشعث (م.۲۷۵ق.)، تحقيق سعيد اللحام، بيروت، دار الفکر، ۱۴۱۰ق. |
| | |
| | سنن الترمذي: محمد بن عيسي الترمذي (م.۲۷۹ق.)، تحقيق بشار عواد، بيروت، دارالغرب الاسلامي، ۱۹۹۸م. |
| | |
| | شرح اصول الکافي: محمد صالح مازندراني (م.۱۰۸۱ق.)، تحقيق سيد علي عاشور، بيروت، دار احياء التراث العربي، ۱۴۲۱ق. |
| | |
| | الصحاح (تاج اللغه و صحاح العربيه): اسماعيل بن حماد الجوهري (م.۳۹۳ق.)، تحقيق احمد عبدالغفور العطار، بيروت، دار العلم للملايين، ۱۴۰۷ق. |
| | |
| | صراط النجاه: سيد ابو القاسم موسوى الخويى(م.۱۴۱۳ق.)، قم، مكتب نشر المنتخب، ۱۴۱۶ق. |
| | |
| | العروه الوثقي: سيد محمد کاظم طباطبايي يزدي (م.۱۴۱۳ق.)،قم، انتشارات الاسلامي، ۱۴۲۳ق. |
| | |
| | العين (ترتيب العين): الخليل بن احمد الفراهيدي (م.۱۷۰ق.)، تحقيق مهدي المخزومي و ابراهيم السامرائي، قم، دار الهجره، ۱۴۰۹ق. |
| | |
| | فتاوي السبکي: تقي‌الدين السبکي (م.۷۵۶ق.)، بيروت، دار المعرفه. |
| | |
| | فتاوي الکبري: احمد بن عبدالحليم ابن تيميه(م.۷۲۸ق.)، محمد عبدالقادرعطا، مصطفي عبدالقادرعطا، بيروت، دارالکتب العلميه، ۱۴۰۸ق. |
| | |
| | فتح العزيز شرح الوجيز: عبدالکريم بن محمد الرافعي (م.۶۲۳ق.)، بيروت، دار الفکر. |
| | |
| | فتح الوهاب: زکريا بن محمد الانصاري (م.۹۳۶ق.)، دار الکتب العلميه، ۱۴۱۸ق. |
| | |
| | قرب الاسناد: عبدالله بن جعفر حميري (م.۳۰۰ق.) قم، آل البيت لاحياء التراث، ۱۴۱۳ق. |
| | |
| | الکافي: محمد بن يعقوب کليني (م.۳۲۹ق.)، تحقيق علي‌اکبر غفاري، تهران، دار الکتب اسلاميه، ۱۳۶۳ش. |
| | |
| | کتاب الحج: سيد ابوالقاسم الموسوي الخويي (م.۱۴۱۳.ق.)، قم، لطفي، ۱۴۰۹ق. |
| | |
| | کتاب الحج: سيد محمدرضا موسوي گلپايگاني، مقرر احمد صابري همداني، قم، دارالقرآن الکريم، ۱۴۰۳ق. |
| | |
| | کتاب الصلاه: سيد ابو القاسم موسوى الخويى(م.۱۴۱۳ق.)، قم، مکتبه العلميه، ۱۴۱۳ق. |
| | |
| | کشاف القناع عن متن الاقناع: منصور بن يونس البهوتي (م.۱۰۵۲ق.)، تحقيق محمد حسن محمد، بيروت، دار الکتب العلميه، ۱۴۱۸ق. |
| | |
| | کشف الارتياب: سيد محسن الامين (م.۱۳۷۱ق.)، تحقيق سيد حسن امين، قم، مکتبه الحرمين، ۱۳۸۲ق. |
| | |
| | کشف الغطاء عن مبهمات الشريعه الغراء: جعفر بن خضر کاشف الغطاء (م.۱۲۲۸ق.)، تحقيق عباس تبريزيان و ديگران، قم، انتشارات الإسلامي، ۱۴۲۲ق. |
| | |
| | کلمه التقوي (فتاوي): محمد امين زين الدين، قم، اسماعيليان، ۱۴۱۳ق. |
| | |
| | کنز العرفان في فقه القرآن: محمد بن عبدالله المقداد (م.۸۲۶ق.)، تصحيح و إخراج أحاديثه بهبودي، تهران، مکتبه الرضويه، ۱۳۸۴ق. |
| | |
| | کنز العمال في سنن الاقوال و الافعال: علي بن حسام‌الدين الهندي (م.۹۷۵ق.)، تحقيق بکري حياني و صفوه السقاء، بيروت، الرساله، ۱۴۰۹ق. |
| | |
| | لسان العرب: محمد بن مکرم ابن منظور (م.۷۱۱ق.)، قم، ادب الحوزه، ۱۴۰۵ق. |
| | |
| | لغت نامه: دهخدا (م.۱۳۳۴ش.) زير نظر محمد معين و سيد جعفر شهيدي، تهران، مؤسسه لغت نامه و دانشگاه تهران، ۱۳۷۳ش. |
| | |
| | المبسوط في فقه الاماميه: محمد بن حسن الطوسي (شيخ طوسي) (م.۴۶۰ق.)، تحقيق محمد باقر البهبودي، تهران، المكتبه المرتضويه، ۱۳۸۷ق. |
| | |
| | المبسوط: محمد بن احمد بن سهل السرخسي (م.۴۸۳ق.)، بيروت، دار المعرفه، ۱۴۰۶ق. |
| | |
| | مجمع البيان في تفسير القرآن: الفضل بن الحسن الطبرسي (م.۵۴۸ق.)، تحقيق محمد جواد بلاغي، تهران، ناصرخسرو، ۱۳۷۲ش. |
| | |
| | مجمع الزوائد و منبع الفوائد: علي بن ابي‌بکر الهيثمي (م.۸۰۷ق.)، بيروت، دار الکتاب العربي، ۱۴۰۲ق. |
| | |
| | مجمع الفائده و البرهان في شرح ارشاد الاذهان: احمد بن محمد (مقدس اردبيلي) (م.۹۹۳ق.)، تحقيق مجتبي عراقي و حسين يزدي و علي پناه اشتهاردي ، قم، انتشارات الاسلامي، ۱۴۰۳. |
| | |
| | المجموع شرح المهذب: يحيي بن شرف النووي (م.۶۷۶ق.)، بيروت، دار الفکر. |
| | |
| | مجموعه الفتاوي ابن تيميه: احمد بن عبدالحليم ابن تيميه (م.۷۲۸ق.)، تحقيق عبدالرحمان بن محمد بن قاسم، قاهره، مکتبه ابن تيميه، بي‌تا. |
| | |
| | مختلف الشيعه في احکام الشريعه: حسن بن يوسف حلي(علامه حلي) (م.۷۲۶ق.)، قم، انتشارات الاسلامي ، ۱۴۱۳ق. |
| | |
| | مدارك الاحكام: سيد محمد بن علي الموسوي العاملي (م.۱۰۰۹ق.)، قم، آل البيت، ۱۴۱۰ق. |
| | |
| | المدونه الکبري: مالک بن انس (م.۱۷۹ق)، بيروت، دار الآحياءالتراث العربي، ۱۳۲۳ق. |
| | |
| | مرعاه المفاتيح: عبيدالله بن محمد عبدالسلام، هند، اداره البحوث العلميه، ۱۴۰۴ق. |
| | |
| | مسالک الافهام الي آيات الاحکام: فاضل جواد الکاظمي (م.۱۰۶۵.ق.)، تحقيق شريف‌زاده، مرتضويه، ۱۳۴۷ق. |
| | |
| | مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل: حسين نوري الطبرسي (م.۱۳۲۰ق)، قم، مؤسسه آل البيت، ۱۴۰۸ق. |
| | |
| | مستند الشيعه في احکام الشريعه: احمد بن محمد مهدي النراقي (م. ۱۲۴۵ق.)، قم، مؤسسه آل البيت لاحياء التراث، ۱۴۱۵ق. |
| | |
| | مسند الامام احمد بن حنبل: أحمد بن محمد بن حنبل الشيباني (م.۲۴۱ق.)، بيروت، دار الصادر، بي‌تا. |
| | |
| | معالم التنزيل في التفسير و التاويل (تفسير البغوي): الحسين بن مسعود البغوي (م.۴۳۲ق.)، تحقيق خالد عبدالرحمان العک و مروان سوار، بيروت، دار المعرفه، ۱۴۰۷ق. |
|
| |
|
| به روزهای عید بدان جهت که مردم با لباس فاخر خود را می‌آرایند نیز، «یوم الزِّینَه (روز زینت)» گفته می‌شود.<ref>تاج العروس، ج۱۸، ص۲۶۸ «زین».</ref> این عنوان بر روز [[هفتم ذی الحجه]] نیز اطلاق شده است؛ زیرا در این روز [[حاجی|حج‌گزاران]] محمل‌ها و هودج‌های خود را برای رفتن به سوی [[عرفات]] زینت می‌کردند.<ref>کشاف القناع، ج۲، ص۵۶۹؛ فتح الوهاب، ج۱، ص۲۴۹؛ اعانه الطالبین، ج۲، ص۷۵.</ref>
| | المعالم الماثوره: تقرير بحث ميرزا هاشم آملي، قم، مطبعه العلميه، ۱۴۰۹ق. |
|
| |
|
| == در حال احرام ==
| | معجم الفاظ الفقه الجعفري: احمد فتح الله، الدمام، مطابع المدخول، ۱۴۱۵ق. |
| درباره جواز زینت کردن حاجی در حال احرام یا حرام بودن آن، در میان فقیهان مذاهب اسلامی اختلاف‌نظر است. عموم فقیهان [[شیعه]] زینت را از [[محرمات احرام]] شمرده‌اند. برخی از فقیهان هر گونه زینتی را در حال احرام حرام دانسته<ref>کتاب الحج، خوئی، ج۳، ص۳۶۰؛ التهذیب فی مناسک العمره و الحج، ج۲، ص۲۰۳؛ منتخب الاحکام، ص۱۶۱.</ref> و برخی تنها به مصداق‌های خاصی از آن اشاره کرده‌اند.<ref>تذکره الفقهاء، ج۷، ص۳۲۴؛ الحدائق الناضره، ج۱۵، ص۴۴۶ و ۴۴۷؛ جواهر الکلام، ج۱۸، ص۳۷۴–۳۷۰.</ref> فقیهان [[اهل سنت]] نیز تنها برخی مصادیق زینت را برای مُحرم حرام شمرده‌اند.<ref>الاقناع، ج۲، ص۲۹۶؛ مواهب الجلیل، ج۴، ص۲۲۹؛ المغنی، ج۳، ص۳۰۶.</ref> بعضی از مصادیق زینت در حال احرام چنین است:
| |
|
| |
|
| === زیور آلات ===
| | معجم لغه الفقهاء: محمد قلعجي، بيروت، دارالنفائس، ۱۴۰۸ق. |
| {{اصلی|زیورآلات}}
| |
| به نظر بیشتر فقیهان شیعه پوشیدن زیور آلات جدید برای زنان در حال احرام حرام است؛ اما پوشیدن زیور آلاتی که به آنها عادت داشته‌اند، در صورتی که قصد زینت با آنها را نداشته و برای مردان از جمله شوهر نیز آشکار نکنند جایز است.<ref>المبسوط، طوسی، ج۱، ص۳۲۰؛ تذکره الفقهاء، ج۷، ص۳۲۸؛ جواهر الکلام، ج۱۸، ص۳۷۳.</ref> در مقابل، برخی از فقیهان پوشیدن زیور آلات جدید و نشان دادن زیور آلاتی که عادت داشته‌اند را به مردان -چه شوهر یا غیر شوهر- مکروه شمرده‌اند.<ref>مستند الشیعه، ج۱۲، ص۴۵؛ الجمل والعقود، ص۱۳۶.</ref>
| |
|
| |
|
| برخی از فقیهان [[حنبلیه]] نیز پوشیدن زیورآلات را برای زنان در حال احرام جایز نمی‌دانند؛<ref>المغنی، ج۳، ص۳۰۹.</ref> ولی [[حنفیه]]<ref>المبسوط، سرخسی، ج۴، ص۱۲۸.</ref> [[مالکیه]]<ref>المدونه الکبری، امام مالک، ج۱، ص۴۶۲.</ref> و [[شافعیه]]<ref>فتح العزیز، عبد الکریم الرافعی، ج۵، ص۲۷ – ۲۸.</ref> پوشیدن زیورآلات را بر زنان در حال احرام روا می‌دانند. برخی از فقیهان اهل سنت نیز پوشیدن زیورآلات را برای زنان مکروه شمرده‌اند.<ref>المغنی، ج۳، ص۳۰۹.</ref>
| | مغني المحتاج الي معرفه معاني الفاظ المنهاج: محمد بن احمد الشربيني (م.۹۷۷ق.)، بيروت، دار احياء التراث العربي، ۱۳۷۷ق. |
|
| |
|
| درباره در دست کردن انگشتر نیز اختلاف‌نظر است. به نظر فقیهان شیعه، پوشیدن انگشتر در حال احرام به قصد زینت حرام است؛ اما به قصد عمل به سنت و برخورداری از ثواب مستحب است.<ref>تذکره الفقهاء، ج۷، ص۳۲۸؛ الحدائق الناضره، ج۱۵، ص۴۴۸؛ کتاب الحج، گلپایگانی، ج۲، ص۱۵۶.</ref> شافعیه<ref>مغنی المحتاج، ج۱، ص۵۱۸.</ref> و حنبلیه<ref>کشاف القناع، ج۲، ص۵۲۲؛ المغنی، ج۳، ص۲۷۸.</ref> پوشیدن انگشتر را جایز شمرده‌اند. در فقه مالکی، هم قول به جواز و هم منع آن نقل شده است.<ref>مواهب الجلیل، ج۳، ص۴۳۲؛ حاشیه الدسوقی، ج۲، ص۵۹.</ref>
| | المغني: عبدالله بن قدامه (م.۶۲۰ق.)، بيروت، دار الكتب العلميه. |
|
| |
|
| === پوشیدن لباس حریر ===
| | مفتاح الکرامه: سيد محمد جواد العاملي، تحقيق محمد باقر الخالصي، قم، انتشارات الاسلامي، ۱۴۲۱ق. |
| به نظر فقهای شیعه، پوشیدن لباس حریر بر مردان در حال احرام حرام است؛<ref>الروضه البهیه، ج۲، ص۲۳۱؛ کتاب الحج، گلپایگانی، ج۱، ص۳۰۳.</ref> اما در مورد زنان اختلاف‌نظر است. برخی فقیهان شیعه از جمله بیشتر متأخرین با استناد به روایاتی از اهل بیت(ع) پوشیدن لباس یاد شده را برای زنان در حال احرام جایز شمرده‌اند.<ref>تذکره الفقهاء، ج۷، ص۲۴۰؛ مدارک الاحکام، ج۷، ص۲۷۶؛ الحدائق الناضره، ج۱۵، ص۸۲.</ref> در مقابل، گروهی دیگر با استناد به روایاتی که در آنها زنان از پوشیدن لباس حریر در حال احرام منع شده‌اند و نیز اصل احتیاط، این عمل را بر آنان حرام شمرده‌اند.<ref>مستند الشیعه، ج۱۱، ص۲۹۹؛ مدارک الاحکام، ج۷، ص۲۷۶؛ الحدائق الناضره، ج۱۵، ص۸۸–۸۳.</ref>
| |
|
| |
|
| === پوشیدن لباس زینتی ===
| | مکيال المکارم: ميرزا محمد تقي الاصفهاني، تحقيق سيد علي عاشور، بيروت، موسسه الاعلمي, ۱۴۲۱ق. |
|
| |
|
| برخی فقیهان بر آنند که پوشیدن لباس‌هایی با رنگ روشن از سوی مردان که زینت به شمار می‌رود یا مُحرم با پوشیدن آن قصد زینت دارد، در حال احرام حرام است<ref>کلمه التقوی، ج۳، ص۳۲۵.</ref> و نیز پوشیدن لباسهای زینتی برای زنان در حال احرام حرام است.<ref>صراط النجاه، خوئی، (التعلیق تبریزی)، ج۱، ص۲۲۳، ج۴، ص۱۱۲</ref>
| | من لا يحضره الفقيه: محمد بن علي بن بابويه (شيخ صدوق) (م.۳۸۱ق.)، تحقيق علي اکبر غفاري، قم، انتشارات الاسلامي، ۱۴۰۴ق. |
|
| |
|
| در روایات اهل بیت(ع) نیز، از پوشیدن لباس‌هایی خاص از جمله لباسهای راه راه و رنگارنگ یا رنگ زرد<ref>الکافی، ج۴، ص۳۴۲؛ وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۴۷۸ و ۴۸۰.</ref> یا رنگ قرمز شدید<ref>تهذیب الاحکام، ج۵، ص۷۳؛ وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۴۸۰.</ref> نهی شده است که فقیهان این روایات را حمل بر کراهت کرده‌اند.<ref>الحدائق الناضره، ج۱۵، ص۵۵۳؛ مهذب الاحکام، ج۱۳، ص۲۱۶.</ref> برخی نیز سبب نهی از پوشیدن چنین لباس‌هایی را استفاده معمول آنها برای زینت و عدم تناسب آن با فلسفه احرام دانسته‌اند.<ref>مهذب الاحکام، ج۱۳، ص۲۱۶.</ref>
| | مناسک الحج: الميرزا جواد التبريزي، قم، مهر، ۱۴۱۴ق. |
|
| |
|
| === حنا کردن ===
| | مناسک الحج: سيد علي سيستاني، قم، شهيد، ۱۴۱۳ق. |
|
| |
|
| در مورد حکم حنا زدن در حال احرام فتوای فقیهان مختلف است. بیشتر فقیهان شیعه حنا کردن در حال احرام برای زینت و نیز قبل از احرام در صورتی که اثر آن تا بعد از احرام باقی بماند را مکروه شمرده‌اند.<ref>مستند الشیعه، ج۱۲، ص۴۷ و ۴۸؛ الحدائق الناضره، ج۱۵، ص۵۶۰؛ کتاب الحج، گلپایگانی، ج۱، ص۲۶۳.</ref> در مقابل برخی فقیهان این عمل را بر محرم حرام دانسته‌اند. یکی از دلالیل آنها حرام بودن هر گونه زینتی در حال احرام است.<ref>الحدائق الناضره، ج۱۵، ص۵۶۱؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۷۷.</ref>
| | مناسک الحج: شيخ وحيد خراساني، قم. |
|
| |
|
| شافعیه استعمال حنا برای زنان را قبل از احرام مستحب و بعد از احرام مکروه شمرده‌اند؛<ref>فتح العزیز، ج۷، ص۲۵۲؛ المجموع، ج۷، ص۲۱۹.</ref> ولی حنفیه بدان سبب که آن را از اقسام داروهای [[بوی خوش|خوشبو]] دانسته‌اند استعمال آن را در حال احرام بر محرم حرام شمرده‌اند.<ref>المبسوط، سرخسی، ج۴، ص۱۲۵؛ بدائع الصنائع، ج۲، ص۱۹۱.</ref> برخی حکم یاد شده را به همه فقیهان مذاهب چهارگانه اهل سنت نسبت داده‌اند.<ref>الفقه علی المذاهب الاربعه و مذهب اهل البیت، ج۱، ص۸۳۷.</ref>
| | مناسک الحج: محمد اسحاق فياض کابلي، قم، دفتر آيه الله، ۱۴۲۶ق. |
|
| |
|
| === سرمه کشیدن ===
| | منتخب الاحکام: سيد علي خامنه اي، تحقيق حسن فياض، بي نا ، بي تا. |
| {{اصلی|سرمه کشیدن}}
| |
| سرمه کشیدن کشیدن ماده‌ای خاص بر چشم برای زینت و درمان است<ref>لغت نامه، ج۸، ص۱۲۰۱۰؛ ج۱۱، ص۱۶۰۴۷؛ تاج العروس، ج۱۵، ص۶۴۹ «کحل»؛ فرهنگ معین، ص۵۵۴ «سرمه».</ref> و یکی از [[محرمات احرام]] شمرده شده است.<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۷۵؛ الحدائق الناضره، ج۱۵، ص۴۵۰.</ref> استفاده از سرمه معطر در حال [[احرام]] برای مرد و زن حرام دانسته شده است؛<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۷۵؛ الحدائق الناضره، ج۱۵، ص۴۵۰.</ref> البته برخی از فقیهان شیعه این عمل را مکروه شمرده‌اند.<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۷۵؛ کشف اللثام، ج۵، ص۳۵۵.</ref> سرمه غیر معطر نیز، اگر برای زینت استفاده شود از محرمات احرام است؛<ref>تذکره الفقهاء، ج۷، ص۳۲۴؛ کتاب الحج، خوئی، ج۴، ص۱۴۶؛ مناسک الحج، سیستانی، ص۱۲۱؛ مواهب الجلیل، ج۴، ص۲۲۹؛ المغنی، ج۳، ص۳۰۶.</ref> البته فقیهان شافعی این عمل را مکروه دانسته‌اند.<ref>المجموع، ج۷، ص۳۵۳ و ۳۵۴.</ref> همچنین به فتوای بیشتر فقیهان شیعه<ref>تذکره الفقهاء، ج۷، ص۳۲۵؛ الحدائق الناضره، ج۱۵، ص۴۵۲–۴۵۰؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۷۵.</ref> و اهل سنت،<ref>کتاب الام، ج۲، ص۱۶۴؛ المجموع، ج۷، ص۳۵۳؛ المدونة الکبری، ج۱، ص۴۵۸؛ مواهب الجلیل، ج۴، ص۲۲۹.</ref> استفاده از سرمه سیاه حتی اگر غیر معطر باشد حرام است.
| |
|
| |
|
| === نگاه کردن در آینه ===
| | مهذب الاحکام في بيان الحلال و الحرام: سيد عبدالأعليسبزواري (م.۱۴۱۴ق.)، مکتبه آيه الله سبزواري، ۱۴۱۶ق. |
| {{اصلی|نگاه کردن در آینه}}
| |
| فقیهان اسلامی درباره نگاه مُحرم به آینه اختلاف‌نظر دارند. بیشتر فقیهان شیعه به دلیل زینت بودن، این عمل را حرام دانسته‌اند.<ref>تذکره الفقهاء، ج۷، ص۳۲۸؛ الحدائق الناضره، ج۱۵، ص۴۵۴، ۴۵۵؛ کتاب الحج، خوئی، ج۴، ص۱۹۴.</ref> در مقابل، برخی این عمل را مکروه شمرده‌اند.<ref>تذکره الفقهاء، ج۷، ص۳۲۸؛ مستند الشیعه، ج۱۲، ص۴۴.</ref>
| |
|
| |
|
| به گفته [[احمد بن حنبل]]، از فقیهان چهارگانه اهل سنت، نگاه مُحرم به آینه اگر به قصد مرتب نمودن سر و صورت و زینت باشد جایز نیست؛ ولی اگر برای ضرورت مانند مداوا یا برداشتن مو از چشم باشد جایز است.<ref>المغنی لابن قدامه، ج۳، ص۲۹۷.</ref> [[امام شافعی]] نگاه در آینه را جایز دانسته، مگر این که منجر به عمل حرامی مانند کنده شدن مو یا زینت شود که در این صورت جایز نمی‌داند.<ref>مغنی المحتاج، ج۱، ص۵۲۱؛ حواشی الشروانی، ج۴، ص۱۶۹.</ref>
| | مواهب الجليل: محمد بن محمد الحطاب الرعيني (م.۹۵۴ق.)، تحقيق زکريا عميرات، بيروت، دار الکتب العلميه، ۱۴۱۶ق. |
|
| |
|
| === عینک زدن ===
| | الموسوعه الفقهيه المسيره: محمد علي الانصاري، قم، مجمع الفکر الاسلامي، ۱۴۲۰ق. |
| بنابر نظر برخی فقیهان معاصر شیعه، استفاده از عینک در صورتی که زینت به شمار آید بر مُحرم حرام است.<ref>کتاب الحج، خویی، ج۴، ص۱۴۹؛ تحریرالوسیله، امام خمینی، ج۱، ص۴۲۳؛ احکام عمره مفرده (فاضل)، ص۷۱.</ref> برخی دیگر ملاک تزیین را [[عرف|عُرف]] قرار داده‌اند؛ بنابراین اگر پوشیدن عینک برای محرم در نزد عرف زینت نباشد جایز است، ولی اگر عرف آن را زینت به شمار آورد استفاده از آن در حال احرام جایز نیست، هر چند قصد محرم اهداف دیگری مانند جلوگیری از تابش آفتاب، قرائت قرآن و دعا، یا مسائل پزشکی باشد؛ البته در این موارد نیز هرگاه موضوع به حدّ اضطرار برسد، استفاده از عینک جایز خواهد بود.<ref>مناسک الحج، فیاض، ص۱۱۱.</ref>
| |
|
| |
|
| == کفاره زینت در حال احرام ==
| | الموسوعه الفقهيه الکويتيه: کويت، وزاره الاوقاف والشئون الاسلاميه، ۱۴۱۰ق. |
| بر اساس رأی بیشتر فقیهان شیعه در صورت زینت کردن محرم در حال احرام یا ارتکاب مصداق‌های زینت مانند پوشیدن زیورآلات و سرمه کشیدن، [[کفاره]] بر محرم واجب نیست.<ref>مهذب الاحکام، ج۱۳، ص۲۲۱؛ تحریر الوسیله، ج۱، ص۴۲۲؛ مناسک الحج، وحید خراسانی، ص۱۰۵.</ref> به نظر برخی نیز، وظیفه مکلف در این مورد تنها استغفار است.<ref>الحدائق الناضره، ج۱۵، ص۴۴۷.</ref>
| |
|
| |
|
| در برابر، برخی فقیهان شیعه معتقدند در صورت ارتکاب هر یک از مصادیق زینت در صورت علم و عمد، بنا بر احتیاط گوسفندی را [[قربانی]] کند.<ref>کلمه التقوی، ج۳، ص۱۲۵.</ref> برخی دیگر از فقیهان نیز احوط و اولی را آن می‌دانند که محرم در صورت [[سرمه کشیدن]] و [[نگاه کردن در آینه|نگاه در آینه]] گوسفندی را قربانی کند.<ref>کتاب الحج، خوئی، ج۴، ص۱۴۵؛ سند العروه الوثقی، ج۳، ص۱۳۷؛ مناسک الحج، تبریزی، ص۱۲۰و۱۲۱.</ref>
| | موسوعه الفقه الاسلامي طبقا لمذهب اهل البيت: موسسه دائره المعارف الفقه الاسلامي، قم، موسسه دائره المعارف الفقه الاسلامي، ۱۴۲۳ق. |
|
| |
|
| به نظر حنفیه، در صورت زینت کردن محرم با حنا، قربانی کردن حیوانی واجب است.<ref>المبسوط، سرخسی، ج۴، ص۱۲۵؛ بدائع الصنایع، ج۲، ص۱۹۱.</ref> مالکیه نیز برآنند که در صورت سرمه کشیدن از سوی محرم [[فدیه]] واجب است.<ref>مواهب الجلیل، ج۴، ص۲۳۰.</ref>
| | الميزان في تفسير القرآن: سيد محمد حسين طباطبايي (۱۲۸۲-۱۳۶۰ش.)، بيروت، الاعلمي، ۱۳۹۳ق. |
|
| |
|
| == پانویس ==
| | نهايه الاحکام في معرفه الاحکام: حسن بن يوسف حلي (علامه حلي) (م.۷۲۶ق.)، تحقيق سيد مهدي رجايي، قم، اسماعيليان، ۱۴۱۰ق. |
| {{پانویس}}
| | |
| | نهايه المحتاج الي شرح المنهاج: الشافعي الصغير (م.۱۰۰۴.ق.)، بيروت، دار احياء التراث، ۱۴۱۳ق. |
|
| |
|
| == منابع ==
| | هدايه الامه الي احکام الائمه: محمد بن الحسن الحر العاملي (۱۰۳۳-۱۱۰۴ق.)، مشهد، آستان قدس رضوي، ۱۴۱۲ق. |
| {{دانشنامه
| |
| | آدرس = https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1725784/زینت?q=زینت&score=25.0&rownumber=1
| |
| | عنوان = زینت
| |
| | نویسنده =
| |
| }}
| |
| {{منابع}}
| |
| * '''احکام عمره مفرده''': محمد فاضل موحدی لنکرانی، تحقیق محمد عطایی، قم، امیر قلم ۱۴۲۶ق.
| |
| * '''اعانه الطالبین علی حل الفاظ فتح المعین''': عثمان بن محمد البکری (م. ۱۳۱۰ق)، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۸ق.
| |
| * '''الاقناع فی حل الفاظ ابی شجاع''': محمد بن احمد الخطیب الشربینی (م. ۹۷۷ق)، بیروت، دار المعرفه، بی‌تا.
| |
| * '''التهذیب فی مناسک العمره و الحج:''' جواد تبریزی (م. ۱۴۲۷ق)، قم، دار التفسیر، ۱۴۲۳ق.
| |
| * '''الجمل والعقود فی العبادات''': شیخ طوسی، مترجم محمد واعظ زاده خراسانی، مشهد، دانشگاه مشهد، ۱۳۴۷ش.
| |
| * '''الحدائق الناضره فی احکام العتره الطاهره''': یوسف بن احمد البحرانی (م. ۱۱۸۶ق)، تحقیق محمد تقی ایروانی و علی آخوندی، قم، انتشارات الاسلامی، ۱۳۶۳ش.
| |
| * '''الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه''': زین‌الدین بن علی (شهید ثانی) (م. ۹۶۶ق)، تحقیق سید محمد کلانتر، قم، مکتبه داوری، ۱۴۱۰ق.
| |
| * '''الکافی''': محمد بن یعقوب کلینی (م. ۳۲۹ق)، تحقیق علی‌اکبر غفاری، تهران، دار الکتب اسلامیه، ۱۳۶۳ش.
| |
| * '''المبسوط فی فقه الامامیه''': محمد بن حسن الطوسی (شیخ طوسی) (م. ۴۶۰ق)، تحقیق محمد باقر البهبودی، تهران، المکتبه المرتضویه، ۱۳۸۷ق.
| |
| * '''المبسوط''': محمد بن احمد بن سهل السرخسی (م. ۴۸۳ق)، بیروت، دار المعرفه، ۱۴۰۶ق.
| |
| * '''المجموع شرح المهذب''': یحیی بن شرف النووی (م. ۶۷۶ق)، بیروت، دار الفکر.
| |
| * '''المدونه الکبری''': مالک بن انس (م. ۱۷۹ق)، بیروت، دار الآحیاءالتراث العربی، ۱۳۲۳ق.
| |
| * '''المغنی''': عبدالله بن قدامه (م. ۶۲۰ق)، بیروت، دار الکتب العلمیه.
| |
| * '''بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار''': محمد باقر المجلسی (م. ۱۱۱۱ق)، تصحیح محمد باقر بهبودی و سید ابراهیم میانجی و سید محمد مهدی موسوی خرسان، بیروت، دار احیاء التراث العربی و مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق.
| |
| * '''بدائع الصنائع''': علاء الدین الکاسانی (م. ۵۸۷ق)، پاکستان، المکتبه الحبیبیه، ۱۴۰۹ق.
| |
| * '''تاج العروس من جواهر القاموس''': مرتضی الزبیدی (م. ۱۲۰۵ق)، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۴ق.
| |
| * '''تحریر الوسیله''': سید روح الله موسوی الخمینی (م. ۱۳۶۸ش)، نجف، دار الکتب العلمیه، ۱۳۹۰ق.
| |
| * '''تذکره الفقهاء''': حسن بن یوسف الحلی (علامه حلی) (م. ۷۲۶ق)، قم، مؤسسه آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۱۶ق.
| |
| * '''تهذیب الاحکام فی شرح المقنعه للشیخ المفید''': محمد بن حسن الطوسی (شیخ طوسی) (م. ۴۶۰ق)، تحقیق سید حسن موسوی خرسان و علی آخوندی، تهران، انتشارات دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۵ش.
| |
| * '''جامع احادیث الشیعه''': اسماعیل معزی ملایری، قم، مطبعه العلمیه، ۱۳۹۹ق.
| |
| * '''جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام''': محمد حسین نجفی الجواهری (م. ۱۲۶۶ق)، تحقیق عباس قوچانی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش.
| |
| * '''حاشیه الدسوقی''': محمد بن احمد الدسوقی (م. ۱۲۳۰ق)، بیروت، احیاء الکتب العربیه.
| |
| * '''حواشی الشروانی و ابن قاسم علی تحفه المحتاج بشرح منهاج العبادی''': الشروانی (م. ۱۳۰۱ق) و العبادی (م. ۹۹۴ق)، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۲۰۱۰م.
| |
| * '''روضه الطالبین و عمده المتقین''': یحیی بن شرف النووی (م. ۶۷۶ق)، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دار الکتب العلمیه، بی‌تا.
| |
| * '''ریاض المسائل فی بیان احکام الشرع بالدلائل''': سید علی طباطبائی (م. ۱۲۳۱ق)، قم، انتشارات الاسلامی، ۱۴۲۰ق.
| |
| * '''زبده البیان فی احکام القرآن''': احمد بن محمد (مقدس اردبیلی) (م. ۹۹۳ق)، تحقیق محمد باقر بهبودی، تهران، مکتبه المرتضویه، ۱۳۸۶ش.
| |
| * '''سند العروه الوثقی''': محمد سند البحرانی، تحقیق ماجد آل عصفور، بیروت، مؤسسه ام القری، ۱۴۲۳ق.
| |
| * '''صراط النجاه''': سید ابو القاسم موسوی الخویی (م. ۱۴۱۳ق)، قم، مکتب نشر المنتخب، ۱۴۱۶ق.
| |
| * '''فتح العزیز شرح الوجیز''': عبدالکریم بن محمد الرافعی (م. ۶۲۳ق)، بیروت، دار الفکر.
| |
| * '''فتح الوهاب''': زکریا بن محمد الانصاری (م. ۹۳۶ق)، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۸ق.
| |
| * '''فرهنگ معین''': محمد معین، اهتمام عزیزالله علیزاده، تهران، فردوس، ۱۳۸۶ش.
| |
| * '''قرب الاسناد''': عبدالله بن جعفر حمیری (م. ۳۰۰ق) قم، آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۱۳ق.
| |
| * '''کتاب الحج''': سید ابوالقاسم الموسوی الخویی (م. ۱۴۱۳. ق)، قم، لطفی، ۱۴۰۹ق.
| |
| * '''کتاب الحج''': سید محمدرضا موسوی گلپایگانی، مقرر احمد صابری همدانی، قم، دارالقرآن الکریم، ۱۴۰۳ق.
| |
| * '''کشاف القناع عن متن الاقناع''': منصور بن یونس البهوتی (م. ۱۰۵۲ق)، تحقیق محمد حسن محمد، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۸ق.
| |
| * '''کشف الغطاء عن مبهمات الشریعه الغراء''': جعفر بن خضر کاشف الغطاء (م. ۱۲۲۸ق)، تحقیق عباس تبریزیان و دیگران، قم، انتشارات الإسلامی، ۱۴۲۲ق.
| |
| * '''کشف اللثام و الإبهام عن قواعد الأحکام''': محمد بن الحسن الفاضل الهندی (م. ۱۱۳۷ق)، قم، انتشارات الاسلامی، ۱۴۱۶ق.
| |
| * '''کلمه التقوی (فتاوی)''': محمد امین زین الدین، قم، اسماعیلیان، ۱۴۱۳ق.
| |
| * '''لسان العرب''': محمد بن مکرم ابن منظور (م. ۷۱۱ق)، قم، ادب الحوزه، ۱۴۰۵ق.
| |
| * '''لغت نامه''': دهخدا (م. ۱۳۳۴ش) زیر نظر محمد معین و سید جعفر شهیدی، تهران، مؤسسه لغت نامه و دانشگاه تهران، ۱۳۷۳ش.
| |
| * '''مختلف الشیعه فی احکام الشریعه''': حسن بن یوسف حلی (علامه حلی) (م. ۷۲۶ق)، قم، انتشارات الاسلامی، ۱۴۱۳ق.
| |
| * '''مدارک الاحکام''': سید محمد بن علی الموسوی العاملی (م. ۱۰۰۹ق)، قم، آل البیت، ۱۴۱۰ق.
| |
| * '''مسالک الافهام الی آیات الاحکام''': فاضل جواد الکاظمی (م. ۱۰۶۵. ق)، تحقیق شریف‌زاده، مرتضویه، ۱۳۴۷ق.
| |
| * '''مستند الشیعه فی احکام الشریعه''': احمد بن محمد مهدی النراقی (م. ۱۲۴۵ق)، قم، مؤسسه آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۱۵ق.
| |
| * '''معالم التنزیل فی التفسیر و التاویل (تفسیر البغوی)''': الحسین بن مسعود البغوی (م. ۴۳۲ق)، تحقیق خالد عبدالرحمان العک و مروان سوار، بیروت، دار المعرفه، ۱۴۰۷ق.
| |
| * '''معجم الفاظ الفقه الجعفری''': احمد فتح الله، الدمام، مطابع المدخول، ۱۴۱۵ق.
| |
| * '''معجم لغه الفقهاء''': محمد قلعجی، بیروت، دارالنفائس، ۱۴۰۸ق.
| |
| * '''مغنی المحتاج الی معرفه معانی الفاظ المنهاج''': محمد بن احمد الشربینی (م. ۹۷۷ق)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۷۷ق.
| |
| * '''مفتاح الکرامه''': سید محمد جواد العاملی، تحقیق محمد باقر الخالصی، قم، انتشارات الاسلامی، ۱۴۲۱ق.
| |
| * '''من لا یحضره الفقیه''': محمد بن علی بن بابویه (شیخ صدوق) (م. ۳۸۱ق)، تحقیق علی اکبر غفاری، قم، انتشارات الاسلامی، ۱۴۰۴ق.
| |
| * '''مناسک الحج''': المیرزا جواد التبریزی، قم، مهر، ۱۴۱۴ق.
| |
| * '''مناسک الحج''': سید علی سیستانی، قم، شهید، ۱۴۱۳ق.
| |
| * '''مناسک الحج''': شیخ وحید خراسانی، قم.
| |
| * '''مناسک الحج''': محمد اسحاق فیاض کابلی، قم، دفتر آیه الله، ۱۴۲۶ق.
| |
| * '''منتخب الاحکام''': سید علی خامنه ای، تحقیق حسن فیاض، بی نا، بی تا.
| |
| * '''مهذب الاحکام فی بیان الحلال و الحرام''': سید عبدالأعلی‌سبزواری (م. ۱۴۱۴ق)، مکتبه آیه الله سبزواری، ۱۴۱۶ق.
| |
| * '''مواهب الجلیل''': محمد بن محمد الحطاب الرعینی (م. ۹۵۴ق)، تحقیق زکریا عمیرات، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۶ق.
| |
| * '''وسائل الشیعه (تفصیل وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه)''': محمد بن الحسن الحر العاملی (م. ۱۱۰۴ق)، الحر العاملی (م. ۱۱۰۴ق)، قم، آل البیت، ۱۴۱۴ق.
| |
| {{پایان}}
| |
| ==مقاله‌های مرتبط==
| |
| * [[محرمات احرام]]
| |
| * [[زینت (فتاوای مراجع)]]
| |
| {{محرمات احرام}}
| |
| {{احکام احرام عمودی}}
| |
|
| |
|
| [[Category:محرمات احرام]]
| | وسائل الشيعه (تفصيل وسائل الشيعه الي تحصيل مسائل الشريعه): محمد بن الحسن الحر العاملي (م.۱۱۰۴ق.)، الحر العاملي (م.۱۱۰۴ق.)، قم، آل البيت، ۱۴۱۴ق. |
| [[Category:مقاله‌های تکمیل‌شده]]
| |
| [[Category:محرمات احرام]]
| |
| [[Category:مقاله‌های تکمیل‌شده]]
| |
|
| |
|
| [[رده:محرمات احرام]]
| | الوهابيون والبيوت المرفوعه: السنقري، تحقيق عده اي از علما، ۱۴۱۸ق. |
| [[رده:مقاله‌های تکمیل‌شده]]
| |
