در حال ویرایش سفرنامه‌های فارسی حج

هشدار: شما وارد نشده‌اید. نشانی آی‌پی شما برای عموم قابل مشاهده خواهد بود اگر هر تغییری ایجاد کنید. اگر وارد شوید یا یک حساب کاربری بسازید، ویرایش‌هایتان به نام کاربری‌تان نسبت داده خواهد شد، همراه با مزایای دیگر.

این ویرایش را می‌توان خنثی کرد. لطفاً تفاوت زیر را بررسی کنید تا تأیید کنید که این چیزی است که می‌خواهید انجام دهید، سپس تغییرات زیر را ذخیره کنید تا خنثی‌سازی ویرایش را به پایان ببرید.

نسخهٔ فعلی متن شما
خط ۱: خط ۱:
نگاشتن '''سفرنامه‌های فارسی حج'''، از سده پنجم قمری و با [[سفرنامه ناصرخسرو]] آغاز شد و پس از رکود در سده‌های پس از آن، در دوره [[قاجاریان|قاجار]] به دوران اوج خود رسید. 
{{در دست ویرایش|ماه=[[تیر]]|روز=[[۱۹]]|سال=[[۱۳۹۹]]|کاربر=Abbasahmadi1363}}


[[حجازیه]]، [[بیان واقع]] و [[سفرنامه فرهادمیرزا]] برخی از مهمترین سفرنامه‌های منثور فارسی‌اند.
== پیشینه ==
 
پیشینه [[سفرنامه‌نویسی]] فارسی به سده پنجم قمری و به [[سفرنامه ناصرخسرو]] بازمی‌گردد.<ref>نک: سفرنامه ناصر خسرو.</ref> در سده‌های پس از آن، سفرنامه‌نویسی رونق چندانی نداشت و تنها دو سفرنامه مستقل درباره [[حج]] نگاشته شد؛<ref>بیان واقع، ص5-114؛ معجم ما کتب فی الحج، ص126.</ref> با این همه، گزارش‌های کوتاه و پرشماری از سفر حجِّ بزرگان در میانه کتاب‌ها نوشته می‌شد.<ref>نک: وقایع السنین، ص552-558؛ تذکره صفویه کرمان، ص469، 476؛ احیاء الملوک، ص477.</ref>
==پیشینه==
پیشینه [[سفرنامه‌نویسی]] به نثر فارسی به سده پنجم قمری و به [[سفرنامه ناصرخسرو]] بازمی‌گردد.<ref>نک: سفرنامه ناصر خسرو.</ref> در سده‌های پس از آن، سفرنامه‌نویسی رونق چندانی نداشت و تنها دو سفرنامه منثور درباره [[حج]] ([[حجازیه (کتاب)|حجازیه]] و [[بیان واقع]]) نگاشته شد؛<ref>بیان واقع، ص5-114؛ معجم ما کتب فی الحج، ص126.</ref> با این همه، گزارش‌های کوتاه و پرشماری از سفر حجِّ بزرگان در میانه کتاب‌ها نوشته می‌شد.<ref>نک: وقایع السنین، ص552-558؛ تذکره صفویه کرمان، ص469، 476؛ احیاء الملوک، ص477.</ref>


دوران اوج رونق سفرنامه‌نویسی فارسی، در سده‌های دوازدهم و سیزدهم قمری، همزمان با حکومت [[قاجاریان|قاجاریه]] بود. علت آن را افزایش سفرهای [[ایران|ایرانیان]] به دیگر نقاط جهان و تأثیرپذیری از شیوه مرسوم سفرنامه‌نویسی در غرب دانسته‌اند. از آن دوران، ده‌ها سفرنامه حج قاجاری در دست است.<ref>نک: پنجاه سفرنامه؛ نک: چهل سال تاریخ ایران، ج1، ص173.</ref>
دوران اوج رونق سفرنامه‌نویسی فارسی، در سده‌های دوازدهم و سیزدهم قمری، همزمان با حکومت [[قاجاریان|قاجاریه]] بود. علت آن را افزایش سفرهای [[ایران|ایرانیان]] به دیگر نقاط جهان و تأثیرپذیری از شیوه مرسوم سفرنامه‌نویسی در غرب دانسته‌اند. از آن دوران، ده‌ها سفرنامه حج قاجاری در دست است.<ref>نک: پنجاه سفرنامه؛ نک: چهل سال تاریخ ایران، ج1، ص173.</ref>


==سفرنامه‌های مهم==
== سفرنامه‌های مهم ==
برخی از سفرنامه‌های مهم فارسی چنین‌اند:
برخی از سفرنامه‌های مهم فارسی چنین‌اند:
* [[سفرنامه ناصرخسرو]]، که در سده پنجم قمری نگاشته شده و کهن‌ترین سفرنامه [[حج]] در زبان فارسی است. ناصر خسرو در این سفرنامه، گزارشی از سفر خود به حج در سال‌های ۴۳۷ تا ۴۴۴ق. ارائه کرده و آگاهی‌هایی از جغرافیای [[مکه]] و [[مدینه]] و راه‌های حج در اختیار خواننده قرار داده است.<ref>نک: سفرنامه ناصر خسرو.</ref>
* [[حجازیه (کتاب)|حجازیه]]، که نوشته سید ابوالاشرف یزدی (زاده ۷۶۲ق)، از نزدیکان پادشاهان آل جلایر (حک: ۷۴۰–۸۳۵ق) است.<ref>معجم ما کتب فی الحج، ص126.</ref> این سفرنامه، پس از سفرنامه ناصرخسرو یکی از کهن‌ترین سفرنامه‌های فارسی حج شمرده شده و از ویژگی‌های آن پرداختن به منابع آب و امنیت راه حج است.<ref>مجموعه رسائل خطی فارسی، دفتر اول (حجازیه)، ص۳۵.</ref>
* [[بیان واقع]]، که توسط عبدالکریم کشمیری (درگذشت ۱۱۹۸ق) نگاشته شده است. این کتاب هر چند قرار بوده سفرنامه حج باشد، بیشتر آن، تاریخ رویدادهای دوران سلطنت نادرشاه [[افشاریه|افشار]] است.<ref>بیان واقع، ص5-114؛ معجم ما کتب فی الحج، ص126.</ref>
* [[سفرنامه فرهادمیرزا]]، که گزارش سفر حج فرهاد میرزا معتمدالدوله (۱۲۳۳–۱۳۰۵ق)،<ref>چهل سال تاریخ ایران، ج1، ص۲۶۳.</ref> برادر محمدشاه قاجار در سال ۱۲۹۲ق. است.<ref>سفرنامه فرهادمیرزا، پیشگفتار، ص۷.</ref> بازدید و گزارش از امامزاده‌ها و مرقدهای بزرگان در مسیره راه، یکی از ویژگی‌های این سفرنامه است.<ref>سفرنامه فرهادمیرزا، ص231 ـ 242 و 257 و 309.</ref>
* [[سفرنامه امین الدوله]]، که نوشته میرزاعلی‌خان امین‌الدوله (زاده ۱۲۵۹)، صدر اعظم مظفرالدین‌شاه است. وی هشت ماه پس از استعفا از صدر اعظمی، در سال ۱۲۷۷ش. ۱۳۱۶ق. سفر حج خود را آغاز کرده است.<ref>سفرنامه امین‌الدوله، پیشگفتار، ص۸ و ۹؛ کنکاشی در سفرنامه مکه امین‌الدوله، مزدک‌نامه (۳)، ص۳۲۵–۳۴۲.</ref> گزارش سفر حج از رشت آغاز شده، از کانال سوئز به جده رفته و مدینه و مکه را زیارت کرده است. روایت دقیق جزئیاتی که نویسنده می‌بیند، یکی از ویژگی‌های این سفرنامه است.<ref>کنکاشی در سفرنامه مکه امین‌الدوله، مزدک‌نامه (۳)، ص۳۲۵–۳۴۲.</ref>
* [[سفرنامه اعتماد السلطنه]]، که گزارش سفر حج علی‌خان اعتمادالسلطنه از درباریان دولت قاجاریه،<ref>سفرنامه حاج علیخان اعتمادالسلطنه، ص ۱۶ و ۱۷.</ref> در سال ۱۲۶۳ق. است.<ref>سفرنامه حاج علیخان اعتماد السلطنه، ص۳۰.</ref> نویسنده که برای زیارت عتبات عالیات به عراق رفته،<ref>سفرنامه حاج‌علی‌خان اعتمادالسلطنه، مقدمه مؤلف، ص۳۲.</ref> گزارش سفر خود را از بغداد آغاز کرده، به [[موصل]]، حلب، حمص، مدینه و مکه ادامه داده و با بازگشت به خوی و تبریز پایان داده است.<ref>سفرنامه حاج علیخان اعتماد السلطنه، فهرست.</ref>
* [[تذکرة الطریق (کتاب)|تذکرة الطریق]]، که نوشته محمد عبدالحسین کربلایی کرناتکی هندی (زنده در ۱۲۴۲ق) است. او گزارش سفر حج خود را از [[کربلا]] در سال ۱۲۳۰ق. آغاز کرده و به همان‌جا پایان داده است.<ref>تذکرة الطریق، ص15-16.</ref>
* [[سفرنامه میرزا داود وزیر وظایف]]، که نویسنده آن، میرزا داود حسینی، معروف به«وزیر وظایف آستان قدس رضوی» است. او در سال ۱۳۲۲ق. سفر حج را آغاز کرده است. وی از مسیر مشهد، عشق‌آباد، باکو، اسلامبول و کانال سوئز به [[جده]] رفته و پس از انجام مناسک حج و زیارت مدینه به عتبات عالیات رفته و از راه خانقین به [[ایران]] بازگشته است.<ref>سفرنامه میرزا داوود وزیر وظایف، پیشگفتار، ص۱۶.</ref>
* [[سفرنامه حسام‌السلطنه]]، که گزارش سفر حج حسام‌السلطنه (۱۲۳۳–۱۳۰۰ق)، از چهره‌های قاجاری در سال ۱۲۹۷ق. است.<ref>سفرنامه مکه حسام‌السلطنه، درآمد، ص۱۱.</ref> گفته شده، اگر چه نویسنده به مسائل شخصی خود فراوان پرداخته؛ ولی آگاهی‌های درخوری از آنچه دیده به دست داده است.<ref>سفرنامه مکه حسام‌السلطنه، درباره سفرنامه، ص۱۶.</ref> این سفرنامه از «حرکت از ایران» آغاز شده و با اسلامبول، مکه، مدینه، دمشق، بیت‌المقدس و مصر ادامه یافته و با «بازگشت به اسلامبول» و «بازگشت به ایران» پایان یافته است.<ref>سفرنامه مکه حسام‌السلطنه، فهرست.</ref>
* [[سفرنامه محمدحسین فراهانی]]، که توسط محمدحسین حسینی فراهانی(۱۲۶۴-، میان سال‌های ۱۳۰۲–۱۳۰۳ به دستور ناصرالدین شاه نوشته شده است.<ref>سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانیه، مقدمه، ص۳ و ۵.</ref> مسیر گزارش او چنین است: تهران، قزوین، رشت، بادکوبه، استانبول، جده، مکه و مدینه.<ref>سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانیه، مقدمه، ص۷ و فهرست.</ref> زبان ساده و روان یکی از ویژگی‌های این سفرنامه است.<ref>سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانیه، مقدمه، ص۷.</ref>
* [[تحفة الحرمین و سعادة الدارین (کتاب)|تحفة الحرمین و سعادة الدارین]]، که گزارش سفر حج محمد معصوم نایب‌الصدر شیرزای (۱۲۷۰–۱۳۴۴ق)، از عالمان و صوفیان [[شیعه]] در دوره [[قاجاریان|قاجار]] است.<ref>طرائق الحقایق، ج3، ص475، 495، 503-511؛ بستان السیاحه، ص358؛ سفرنامه‌های خطی فارسی، ج2، ص19-21.</ref>


*[[سفرنامه ناصرخسرو]]، که در سده پنجم قمری نگاشته شده و کهن‌ترین سفرنامه [[حج]] در زبان فارسی است. [[ناصر خسرو]] در این سفرنامه، گزارشی از سفر خود به حج در سال‌های ۴۳۷ تا ۴۴۴ق. ارائه کرده و آگاهی‌هایی از جغرافیای [[مکه]] و [[مدینه]] و راه‌های حج در اختیار خواننده قرار داده است.<ref>نک: سفرنامه ناصر خسرو.</ref>
== پانویس ==
*[[حجازیه (کتاب)|حجازیه]]، که در سده هشتم قمری توسط سید ابوالاشرف یزدی (زاده ۷۶۲ق)، از نزدیکان پادشاهان آل جلایر (حک: ۷۴۰–۸۳۵ق) نوشته شده است.<ref>معجم ما کتب فی الحج، ص126.</ref> این سفرنامه، پس از سفرنامه ناصرخسرو یکی از کهن‌ترین سفرنامه‌های فارسی حج شمرده شده و از ویژگی‌های آن پرداختن به منابع آب و امنیت راه حج است.<ref>مجموعه رسائل خطی فارسی، دفتر اول (حجازیه)، ص۳۵.</ref>
*[[بیان واقع]]، که توسط عبدالکریم کشمیری (درگذشت ۱۱۹۸ق) نگاشته شده است. این کتاب هر چند قرار بوده سفرنامه حج باشد، بیشتر آن، تاریخ رویدادهای دوران سلطنت نادرشاه [[افشاریه|افشار]] است.<ref>بیان واقع، ص5-114؛ معجم ما کتب فی الحج، ص126.</ref>
*[[سفرنامه فرهادمیرزا]]، که گزارش سفر حج فرهاد میرزا معتمدالدوله (۱۲۳۳–۱۳۰۵ق)،<ref>چهل سال تاریخ ایران، ج1، ص۲۶۳.</ref> برادر محمدشاه [[قاجاریان|قاجار]] در سال ۱۲۹۲ق. است.<ref>سفرنامه فرهادمیرزا، پیشگفتار، ص۷.</ref> بازدید و گزارش از امامزاده‌ها و مرقدهای بزرگان در مسیر راه، یکی از ویژگی‌های این سفرنامه است.<ref>سفرنامه فرهادمیرزا، ص231 ـ 242 و 257 و 309.</ref>
*[[سفرنامه امین الدوله]]، که نوشته میرزاعلی‌خان امین‌الدوله (زاده ۱۲۵۹)، صدر اعظم مظفرالدین‌شاه است. وی هشت ماه پس از استعفا از صدر اعظمی، در سال ۱۲۷۷ش./۱۳۱۶ق. سفر حج خود را آغاز کرده است.<ref>سفرنامه امین‌الدوله، پیشگفتار، ص۸ و ۹؛ کنکاشی در سفرنامه مکه امین‌الدوله، مزدک‌نامه (۳)، ص۳۲۵–۳۴۲.</ref> گزارش سفر حج از رشت آغاز شده، از کانال سوئز به [[جده]] رفته و [[مدینه]] و [[مکه]] را زیارت کرده است. روایت دقیق جزئیاتی که نویسنده می‌بیند، یکی از ویژگی‌های این سفرنامه است.<ref>کنکاشی در سفرنامه مکه امین‌الدوله، مزدک‌نامه (۳)، ص۳۲۵–۳۴۲.</ref>
*[[سفرنامه اعتماد السلطنه|سفرنامه اعتمادالسلطنه]]، که گزارش سفر حج علی‌خان اعتمادالسلطنه از درباریان دولت قاجار،<ref>سفرنامه حاج علیخان اعتمادالسلطنه، ص ۱۶ و ۱۷.</ref> در سال ۱۲۶۳ق. است.<ref>سفرنامه حاج علیخان اعتماد السلطنه، ص۳۰.</ref> نویسنده که برای زیارت عتبات عالیات به عراق رفته،<ref>سفرنامه حاج‌علی‌خان اعتمادالسلطنه، مقدمه مؤلف، ص۳۲.</ref> گزارش سفر خود را از بغداد آغاز کرده، به [[موصل]]، حلب، حمص، مدینه و مکه ادامه داده و با بازگشت به خوی و تبریز پایان داده است.<ref>سفرنامه حاج علیخان اعتماد السلطنه، فهرست.</ref>
*[[تذکرة الطریق (کتاب)|تذکرة الطریق]]، که نوشته محمد عبدالحسین کربلایی کرناتکی هندی (زنده در ۱۲۴۲ق) است. او گزارش سفر حج خود را از [[کربلا]] در سال ۱۲۳۰ق. آغاز کرده و به همان‌جا پایان داده است.<ref>تذکرة الطریق، ص15-16.</ref>
*[[سفرنامه میرزا داود وزیر وظایف]]، که نویسنده آن، میرزا داود حسینی، معروف به«وزیر وظایف آستان قدس رضوی» است. او در سال ۱۳۲۲ق. سفر حج را آغاز کرده است. وی از مسیر مشهد، عشق‌آباد، باکو، اسلامبول و کانال سوئز به [[جده]] رفته و پس از انجام [[مناسک حج]] و زیارت مدینه به عتبات عالیات رفته و از راه خانقین به [[ایران]] بازگشته است.<ref>سفرنامه میرزا داوود وزیر وظایف، پیشگفتار، ص۱۶.</ref>
*[[سفرنامه حسام‌السلطنه]]، که گزارش سفر حج حسام‌السلطنه (۱۲۳۳–۱۳۰۰ق)، از چهره‌های قاجاری در سال ۱۲۹۷ق. است.<ref>سفرنامه مکه حسام‌السلطنه، درآمد، ص۱۱.</ref> گفته شده، اگر چه نویسنده به مسائل شخصی خود فراوان پرداخته؛ ولی آگاهی‌های درخوری از آنچه دیده به دست داده است.<ref>سفرنامه مکه حسام‌السلطنه، درباره سفرنامه، ص۱۶.</ref> این سفرنامه از «حرکت از ایران» آغاز شده و با اسلامبول، مکه، مدینه، [[دمشق]]، [[بیت‌المقدس]] و [[مصر]] ادامه یافته و با «بازگشت به اسلامبول» و «بازگشت به ایران» پایان یافته است.<ref>سفرنامه مکه حسام‌السلطنه، فهرست.</ref>
*[[سفرنامه محمدحسین فراهانی]]، که توسط محمدحسین حسینی فراهانی (۱۲۶۴-۱۳۳۱ق)، میان سال‌های ۱۳۰۲ و ۱۳۰۳ق. به دستور ناصرالدین شاه نوشته شده است.<ref>سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانیه، مقدمه، ص۳ و ۵.</ref> مسیر گزارش او چنین است: تهران، قزوین، رشت، بادکوبه، استانبول، جده، مکه و مدینه.<ref>سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانیه، مقدمه، ص۷ و فهرست.</ref> زبان ساده و روان، یکی از ویژگی‌های این سفرنامه است.<ref>سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانیه، مقدمه، ص۷.</ref>
*[[تحفةالحرمین و سعادةالدارین (کتاب)|تحفة الحرمین و سعادة الدارین]]، که گزارش سفر حج محمد معصوم نایب‌الصدر شیرزای (۱۲۷۰–۱۳۴۴ق)، از عالمان و صوفیان [[شیعه]] در دوره [[قاجاریان|قاجار]] است.<ref>طرائق الحقایق، ج3، ص475، 495، 503-511؛ بستان السیاحه، ص358؛ سفرنامه‌های خطی فارسی، ج2، ص19-21.</ref>
 
==جستارهای وابسته==
 
*[[حج در ادبیات]]
 
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
{{دانشنامه
{{دانشنامه
  | آدرس = http://hzrc.ac.ir/post/8027
  | آدرس = http://phz.hajj.ir/422/8027
  | عنوان = ایران
  | عنوان = ایران
  | نویسنده = کامران محمدحسینی
  | نویسنده = کامران محمدحسینی
خط ۵۲: خط ۴۵:
{{پایان}}
{{پایان}}


[[رده:سفرنامه‌های فارسی حج]]
[[Category:مقاله‌های در دست ویرایش]]
 
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]
لطفاً توجه داشته‌باشید که همهٔ مشارکت‌ها در ویکی حج منتشرشده تحت Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike در نظر گرفته‌می‌شوند (برای جزئیات بیش‌تر ویکی حج:حق تکثیر را ببینید). اگر نمی‌خواهید نوشته‌هایتان بی‌رحمانه ویرایش و توزیع شوند؛ بنابراین، آنها را اینجا ارائه نکنید.
شما همچنین به ما تعهد می‌کنید که خودتان این را نوشته‌اید یا آن را از یک منبع با مالکیت عمومی یا مشابه آزاد آن برداشته‌اید (برای جزئیات بیش‌تر ویکی حج:حق تکثیر را ببینید). کارهای دارای حق تکثیر را بدون اجازه ارائه نکنید!
لغو راهنمای ویرایش‌کردن (در پنجرهٔ تازه باز می‌شود)

الگوهای به‌کاررفته در این صفحه:

برگرفته از «https://wikihaj.com/view/سفرنامه‌های_فارسی_حج»