در حال ویرایش سیدحسین حسینی موسوی بهبهانی

{{جعبه اطلاعات عالمان شیعه
| عنوان             =سیدحسین بهبهانی
| تصویر             =
| اندازه تصویر      =
| نام کامل          =سیدحسین حسینی موسوی بهبهانی
| لقب               =
| نسب               =[[سیدابراهیم بهبهانی]]
| خویشاوندان سرشناس =سیدابراهیم بهبهانی، [[سیدکاظم بهبهانی]]
| تاریخ تولد        =سال 1215ق.
| شهر تولد          =بهبهان
| کشور تولد         =[[ایران]]
| محل زندگی         =ایران و [[عراق]]
| تاریخ وفات        =1300ق.
| شهر وفات          =بین راه [[مکه]] و [[مدینه]]
| محل دفن           =بقیع
| استادان           =[[شیخ انصاری]]، شیخ [[حسن برغانی]]
| شاگردان           =
| محل تحصیل         =بهبهان، نجف
| اجازه روایت از    =
| اجازه اجتهاد از   =شیخ انصاری
| اجازه روایت به    =
| اجازه اجتهاد به   =
| تالیفات           =
| سایر              =
| سیاسی             =
| اجتماعی           =
| امضا              =
| وبگاه رسمی        =
}}
'''سیدحسین بهبهانی'''، از عالمان و فقیهان [[شیعه]] در قرن سیزدهم ق. و مدفون در [[بقیع]] است.

سیدحسین حسینی موسوی بهبهانی فرزند سیدابراهیم، از علما و فقیهای شیعه بوده که در [[نجف]] تحصیل کرده و اجازه اجتهاد گرفت و در [[کربلا]] به تدریس و افتاء پرداخته است و دارای آثاری در فقه و اصول و تفسیر نگاشته است.

او سال 1300ق. به [[حج]] رفت، در بازگشت از حج و در راه [[مدینه]] به قصد [[زیارت قبر پیامبر]](ص) در جایی به نام [[بئر درویش]] چادر زد و شب را در آنجا ماند، هنگام شب چون از خیمه بیرون رفت، یکی از اعراب که دشمنی سختی با شیعیان داشت، با کوبیدن عمودی بر سرش او را به قتل رساند.

==معرفی اجمالی==

سیدحسین بن ابراهیم حسینی موسوی بهبهانی به سال 1215ق. در بهبهان زاده شد. پدرش سیدابراهیم بارگاهی در بهبهان دارد و نسبش به امیر سیدعلی معروف به سیاهپوش می‌رسد که در [[همدان]] مدفون است.<ref>اعیان الشیعه، ج2، ص254؛ ج5، ص413؛ نک: اثرآفرینان، ج2، ص88.</ref>

==تحصیلات==

در زادگاه خود مقدمات فقه و اصول را به پایان برد و سپس راهی [[نجف]] شد.<ref>مع علماء النجف الاشرف، ج1، ص544.</ref> نزد استادان بزرگ، از جمله [[شیخ انصاری]] (م. 1281ق.) فقه و اصول را فراگرفت و از او اجازه اجتهاد گرفت.<ref>شهداء الفضیله، ص331-332؛ نک: دائرة المعارف تشیع، ج3، ص517.</ref> علوم عقلی را از شیخ [[حسن برغانی]] (م. 1295ق.) آموخت.<ref>زندگانی و شخصیت شیخ انصاری، ص244؛ اثرآفرینان، ج2، ص88-89.</ref>

پس از فوت شیخ انصاری، مقیم [[کربلا]] شد و در آن‌جا به تدریس و افتاء پرداخت و در مسجدی نزدیک حرم [[ابوالفضل عباس]](ع) امامت جماعت را عهده‌دار شد. وی پنج فرزند پسر داشت که همگی از دانشوران کربلا بودند.<ref>اعیان الشیعه، ج5، ص413؛ اثرآفرینان، ج2، ص89؛ زندگانی و شخصیت شیخ انصاری، ص244-245.</ref>

==حج‌گذاری و نحوه قتل==

سیدحسین بهبهانی به سال 1300ق. به [[حج]] رفت. در بازگشت از حج و در حال عزیمت به [[مدینه]] به قصد [[زیارت قبر پیامبر]](ص) در جایی به نام [[بئر درویش]] چادر زد و شب را به روز آورد. هنگام شب چون از خیمه بیرون رفت، یکی از اعراب که دشمنی سختی با شیعیان داشت، با کوبیدن عمودی بر سرش او را به قتل رساند.<ref>شهداء الفضیله، ص331-332؛ مع علماء النجف، ج1، ص544؛ اثرآفرینان، ج2، ص88-89.</ref>

در گزارش صاحب [[اعیان الشیعه]]، تنها به بیرون رفتن شبانه بهبهانی برای قضای حاجت و کشته شدنش به دست یکی از دزدان عرب، بدون اشاره به تمایلات ضد شیعی قاتل، اشاره شده است.<ref>اعیان الشیعه، ج5، ص413.</ref>

در گزارشی دیگر، کشته شدن بهبهانی در زمان نشستن و استراحت او دانسته شده است.<ref>مع علماء النجف، ج1، ص544.</ref> پیکر بهبهانی به مدینه منتقل و در جوار [[امامان بقیع]] دفن شد.<ref>اعیان الشیعه، ج5، ص413.</ref>

==آثار==

سیدحسین بهبهانی آثاری در فقه و اصول و تفسیر نگاشت.<ref>اثرآفرینان، ج2، ص88؛ اعیان الشیعه، ج5، ص413.</ref> این آثار بعدها به سال 1344ق. و در هجوم یکی از امیران دولت عثمانی به خانه فرزندش سیدکاظم (م. 1345ق.) در آتش سوخت و از میان رفت.<ref>اعیان الشیعه، ج5، ص413.</ref>

==پانویس==
{{پانویس}}
== منابع ==
{{منابع}}
{{دانشنامه
 | آدرس = http://phz.hajj.ir/422/7682
 | عنوان = سیدحسین حسینی موسوی بهبهانی
 | نویسنده = علی احمدی میرآقا
}}

* '''اثرآفرینان''': زیر نظر کمال حاج سید جوادی، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، 1377ش.

* '''اعیان الشیعه''': سید محسن الامین (م. 1371ق.)، به کوشش حسن الامین، بیروت، دار التعارف.

* '''دائرة المعارف تشیع''': زیر نظر سید جوادی و دیگران، تهران، نشر شهید سعید محبی، 1375ق.

* '''زندگانی و شخصیت شیخ انصاری''': مرتضی انصاری، انتشارات حسینعلی نویان، 1410ق.

* '''شهداء الفضیله''': عبدالحسین امینی، قم، مکتبة الطباطبائی، 1393ق.

* '''مع علماء النجف الاشرف''': سید محمد الغروی، بیروت، دار الثقلین، 1420ق.

 {{پایان}}

{{الگو:عالم}}

[[رده:عالمان شیعه قرن 13 (قمری)]]
[[رده:فقیهان شیعی]]
[[رده:مدفونان در بقیع]]