در حال ویرایش غزنویان
این ویرایش را می‌توان خنثی کرد. لطفاً تفاوت زیر را بررسی کنید تا تأیید کنید که این چیزی است که می‌خواهید انجام دهید، سپس تغییرات زیر را ذخیره کنید تا خنثی‌سازی ویرایش را به پایان ببرید.
| نسخهٔ فعلی | متن شما | ||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|ماه=[[شهریور]]|روز=[[۳]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Sajjadd }} | |||
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | |||
{{جعبه اطلاعات خاندان | {{جعبه اطلاعات خاندان | ||
| نام = غزنویان | | نام = غزنویان | ||
| خط ۲۸: | خط ۳۱: | ||
==تشکیل حکومت== | ==تشکیل حکومت== | ||
سلسله غزنویان در پی ضعف [[سامانیان]] و به مرکزیت غزنه در [[افغانستان]] کنونی | سلسله غزنویان در پی ضعف [[سامانیان]] و به مرکزیت غزنه در [[افغانستان]] کنونی تاسیس شد و دولت آنان بدان‌سبب که در غزنه (غزنی یا غزنین) شکل گرفت، به غزنویان شهرت یافت. <ref>تاریخ ایران از آغاز تا انقراض سلسله قاجاریه، ص٢5٢ - ٢٨٩؛ تاریخ ایران از زمان باستان تا امروز، ص١٩٩ و ٢٠٠.</ref> این سلسله بر تمام [[ایران]] تسلط نداشتند و بیشتر بر بخش‌های شرقی این سرزمین مانند خراسان و سیستان و مناطق مجاور آنها مسلط بودند. | ||
==رابطه با خلافت عباسی== | ==رابطه با خلافت عباسی== | ||
غزنویان در طول حکومت خود بیشتر توجه خویش را معطوف شرق و حمله به [[هند]] کرده بودند و از سوی دیگر با [[آل بویه]] که افزون بر بخش‌های مرکزی و غربی ایران، بر [[بغداد]] و دستگاه خلافت عباسی نیز مسلط بودند، رقابت داشتند. مقتدرترین حاکم غزنویان، سلطان محمود بود که در [[مذهب حنفی]] خود تعصب شدیدی داشت. وی با خلیفه عباسی روابط حسنه‌ای برقرار کرد و بارها به قلمرو آل‌بویه شیعی مذهب یورش برد و توانست ری و اصفهان را در برهه‌ای از دست آل‌بویه خارج سازد.<ref>سلسله‌های متقارن در ایران، ص٨٨.</ref> | غزنویان در طول حکومت خود بیشتر توجه خویش را معطوف شرق و حمله به [[هند]] کرده بودند و از سوی دیگر با [[آل بویه]] که افزون بر بخش‌های مرکزی و غربی ایران، بر [[بغداد]] و دستگاه خلافت عباسی نیز مسلط بودند، رقابت داشتند. مقتدرترین حاکم غزنویان، سلطان محمود بود که در [[مذهب حنفی]] خود تعصب شدیدی داشت. وی با خلیفه عباسی روابط حسنه‌ای برقرار کرد و بارها به قلمرو آل‌بویه شیعی مذهب یورش برد و توانست ری و اصفهان را در برهه‌ای از دست آل‌بویه خارج سازد. <ref>سلسله‌های متقارن در ایران، ص٨٨.</ref> | ||
==اقدامات غزنویان برای حجاز== | ==اقدامات غزنویان برای حجاز== | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۳: | ||
==هدایای پادشاهان غزنوی به حرمین== | ==هدایای پادشاهان غزنوی به حرمین== | ||
منابع تاریخی درباره هدایای پادشاهان غزنوی (٣66 - 5٨٢ه. ق) به حرمین، از تهیه جامه‌ای برای [[کعبه]] به فرمان محمود غزنوی (٣٨٨ - 4٢١ه. ق) گزارش می‌دهند که بعدها در دوران [[سلجوقیان]] به‌دستور [[خواجه نظام‌الملک طوسی]] و به دست [[ابونصر استرآبادی]] به سال 466ه. ق به [[مکه]] انتقال یافت و بر دیوار کعبه نصب شد.<ref>اتحاف الوری، ج٢، ص4٧6.</ref> ابراهیم بن مسعود بن محمود بن سبکتکین (درگذشت 481ه. ق) از دیگر شاهان غزنوی است که هر سال، قرآنی به خط خود می‌نوشت و برای مکه [[وقف]] می‌کرد و همراه هدایای دیگر به مکه می‌فرستاد.<ref>الکامل، ج١٠، ص١6٧.</ref> | منابع تاریخی درباره هدایای پادشاهان غزنوی (٣66 - 5٨٢ه. ق) به حرمین، از تهیه جامه‌ای برای [[کعبه]] به فرمان محمود غزنوی (٣٨٨ - 4٢١ه. ق) گزارش می‌دهند که بعدها در دوران [[سلجوقیان]] به‌دستور [[خواجه نظام‌الملک طوسی]] و به دست [[ابونصر استرآبادی]] به سال 466ه. ق به [[مکه]] انتقال یافت و بر دیوار کعبه نصب شد.<ref>اتحاف الوری، ج٢، ص4٧6.</ref> ابراهیم بن مسعود بن محمود بن سبکتکین (درگذشت 481ه. ق) از دیگر شاهان غزنوی است که هر سال، قرآنی به خط خود می‌نوشت و برای مکه [[وقف]] می‌کرد و همراه هدایای دیگر به مکه می‌فرستاد. <ref>الکامل، ج١٠، ص١6٧.</ref> | ||
==حج‌گذاری حسنک وزیر== | ==حج‌گذاری حسنک وزیر== | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۹: | ||
از رویدادهای مرتبط به حج و حرمین و غزنویان به ماجرای حج‌گذاردن [[حسنک وزیر]] (ابوعلی حسن بن محمد، نایب سلطان محمود غزنوی) می‌توان اشاره کرد. وی به عنوان [[امیر الحاج]] و آخرین وزیر [[سلطان محمود غزنوی]] (٣٨٧ - 4٢١ه. ق) در سال 414ه. ق به همراه کاروان بزرگ حج خراسان (دویست هزار نفر حاجی و شصت هزار شتر)<ref>اتحاف الوری، ج٢، ص45٣.</ref> راهی مکه شد. حسنک در مسیر رفت به حجاز، قبایل کوچک عرب را با پرداخت‌های نقدی و قبایل بزرگ را با وعده پرداخت در مسیر بازگشت از هرگونه گزندی بر کاروان بازداشت. و در مسیر بازگشت نیز از آنجا که از غارت قبایل عرب بیمناک بود، مسیر خود را تغییر داد و مسیر شمالی [[اردن]] و جنوب [[سوریه]] را برای بازگشت انتخاب کرد. | از رویدادهای مرتبط به حج و حرمین و غزنویان به ماجرای حج‌گذاردن [[حسنک وزیر]] (ابوعلی حسن بن محمد، نایب سلطان محمود غزنوی) می‌توان اشاره کرد. وی به عنوان [[امیر الحاج]] و آخرین وزیر [[سلطان محمود غزنوی]] (٣٨٧ - 4٢١ه. ق) در سال 414ه. ق به همراه کاروان بزرگ حج خراسان (دویست هزار نفر حاجی و شصت هزار شتر)<ref>اتحاف الوری، ج٢، ص45٣.</ref> راهی مکه شد. حسنک در مسیر رفت به حجاز، قبایل کوچک عرب را با پرداخت‌های نقدی و قبایل بزرگ را با وعده پرداخت در مسیر بازگشت از هرگونه گزندی بر کاروان بازداشت. و در مسیر بازگشت نیز از آنجا که از غارت قبایل عرب بیمناک بود، مسیر خود را تغییر داد و مسیر شمالی [[اردن]] و جنوب [[سوریه]] را برای بازگشت انتخاب کرد. | ||
این مناطق در قلمرو فاطمیان مصر، مهم‌ترین رقیبان و دشمنان خلفای عباسی، قرار داشت. خلیفه فاطمی، الظاهر بالله نیز که این مسئله را راهی برای کسب مقبولیت و نفوذ در دل اهل خراسان می‌دانست، از این درخواست استقبال کرد. وی با صدور اجازه به این کاروان و سفارش به حاکمان شهرهای شام برای تکریم و بزرگداشت کاروان حج و امیران آن و تهیه کردن وسایل آسایش کاروانیان، اسب و جامه‌های قیمتی و هزار دینار طلا برای هر یک از امیران کاروان فرستاد.<ref>همان، ص45٢ و 45٣؛ نیز ر. ک: میقات حج، ج5٧، ص٧6.</ref> | این مناطق در قلمرو فاطمیان مصر، مهم‌ترین رقیبان و دشمنان خلفای عباسی، قرار داشت. خلیفه فاطمی، الظاهر بالله نیز که این مسئله را راهی برای کسب مقبولیت و نفوذ در دل اهل خراسان می‌دانست، از این درخواست استقبال کرد. وی با صدور اجازه به این کاروان و سفارش به حاکمان شهرهای شام برای تکریم و بزرگداشت کاروان حج و امیران آن و تهیه کردن وسایل آسایش کاروانیان، اسب و جامه‌های قیمتی و هزار دینار طلا برای هر یک از امیران کاروان فرستاد. <ref>همان، ص45٢ و 45٣؛ نیز ر. ک: میقات حج، ج5٧، ص٧6.</ref> | ||
| خط ۶۹: | خط ۷۲: | ||
}} | }} | ||
'''ميقات حج (فصل‌نامه)'''، تهران، حوزه نمايندگى ولى‌فقيه در امورحج و زيارت. | |||
'''تاريخ ايران از آغاز تا انقراض سلسله قاجاريه'''، حسن پيرنيا و عباس اقبال، تهران، خيام، ١٣٨٠ه.ش. | |||
'''تاريخ ايران از دوران باستان تا پايان سده هيجدهم'''، ترجمه: كريم كشاورز، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقيقات اجتماعى، ١٣۴٨ه.ش. | |||
'''اتحاف الورى'''، عمر بن محمد بن فهد (درگذشت ٨٨۵ه .ق)، به كوشش: عبدالكريم، مكه، جامعة ام‌القرى، ١۴٠٨ه .ق. | |||
'''الكامل فى التاريخ'''، ابن اثير (م۶٣٠ه .ق)، بيروت، دار صادر، ١٣٨۵ه .ق. | |||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
{{خاندان‌ها}} | {{خاندان‌ها}} | ||