در حال ویرایش محمد بن احمد مطری

{{جعبه اطلاعات اشخاص
|عنوان             = محمد بن احمد مطری
|تصویر             = کتاب التعریف بما آنست الهجرة.jpeg
|عرض تصویر         = 
|توضیح تصویر       = 
|نام کامل          = محمد بن احمد بن محمد بن خلف
|کنیه              = ابو عبدالله
|لقب               = جمال المطری 
|نسب               = 
|زادروز            = 672 قمری
|کشور تولد         = مدینه
|شهر تولد          = 
|محل زندگی         = 
|مهاجر/انصار       = 
|نام همسر          = 
|فرزندان           = 
|خویشاوندان سرشناس = 
|دین               = مسلمان
|مذهب              = شافعی
|پیشه              = 
|مناصب             = قاضی مدینه و رئیس موذنان مسجدالنبی
|نحوه درگذشت/شهادت = 
|تاریخ درگذشت      = 741 قمری
|شهر درگذشت        =  <!-- تهران -->
|کشور درگذشت       =  <!-- ایران -->
|آرامگاه           = 

|زمان اسلام آوردن   = 
|نحوه اسلام آوردن   = 
|حضور در جنگ‌ها     = 
|هجرت به           = 
|دلیل شهرت         = 
|نقش‌های برجسته     = 
|دیگر فعالیت‌ها     = 

|نام زیارتگاه      = 
|سمت               = 
|خدمت              = 
|محل اقدام         = 
|سفر               = 
|نوشته‌ها           = 
|موقوفات           = 
|بناهای ساخته شده  = 
|مقام علمی         = فقیه و تاریخ‌نگار

|پس از             =
|پیش از            =

|اساتید            = 
|محل تحصیل         = 
|اجازه روایت از    = 
|اجازه اجتهاد از   = 
|شاگردان           = 
|اجازه روایت به    = 
|اجازه اجتهاد به   = 
|تالیفات           = [[التعریف بما أنست الهجرة (کتاب)|التعریف بما انست الهجره]]

|فعالیت سیاسی      = 
|فعالیت اجتماعی    = 
|فعالیت مذهبی      = 

|وبگاه رسمی        = 
|امضا              =  <!-- sign.jpg -->
}}
'''محمد بن احمد مَطَری''' معروف به الجمالُ المَطَری از [[تاریخ نگاری محلی مدینه|تاریخ‌نگاران]] و دانشمندان علوم دین در نیمه دوم قرن هفتم و نیمه اول قرن هشتم هجری بود که کتابی در تاریخ [[مدینه|مدینه منوره]] به نام  [[التعریف بما أنست الهجرة (کتاب)|التعریف بما اَنسَتِ الهِجره مِن معالم دار الهجره]] را نوشت . او اصالتا مصری ولی متولد و ساکن [[مدینه]] منوره بود. وی در سال ۷۴۱ هجری قمری در این شهر از دنیا رفت و در [[بقیع]] دفن شد.

== زندگی ==
ابوعبدالله جمال الدین محمد بن احمد بن محمد بن خلف مطری انصاری سعدی عِبادی مدنی از علمای شافعیه بود.<ref>تعریف ذوی العلا، ص۷.</ref> که در سال ۶۷۱ ق ( ۱۲۷۲ م ) یا ۶۷۳ ق <ref>لحظ الالحاظ، ج۱ ص۷۵.</ref>در مدینه منوره دیده به جهان گشود.<ref>تذکره الحفاظ،ج ۵ ص۷۵؛ الدرر الکامنه،ج ۳ ص۳۱۵.</ref> پدرش پیش از تولد وی از مطریه ( از شهرهای قدیمی مصر که در حال حاضر یکی از محلات قدیمی و باستانی شمال شرق قاهره محسوب می‌شود<ref>التعریف، حیاه المؤلف،ص ۱۵.</ref> ) به مدینه کوچ کرده و در این شهر ساکن شد.<ref>التحفه اللطیفه، ج۱ ص۲۷.</ref> 

جمال الدین مطری که به نام الجمال المطری نیز از او یاد می‌شود در بسیاری از علوم و فنون از جمله حدیث، فقه، تاریخ و خطابه تبحر یافت و منصب قضاوت در مدینه النبی را نیز به عهده گرفت. او را جامع فضائل و محاسن و صاحب خُلقی نیکو دانسته‌اند.<ref>تذکره الحفاظ،ج ۵ ص۷۵؛ لحظ الالحاظ، ج۱ ص۷۵.</ref> وی رئیس مؤذّنان [[مسجد النبی|حرم شریف نبوی]] نیز بود و گفته‌اند صدای زیبایی داشت.<ref>تذکره الحفاظ، ج۵ ص۷۵؛ الدرر الکامنه، ج۳ ص۳۱۵.</ref> 

جمال الدین مطری در نهایت در ۱۷ ربیع الاخر<ref>الدرر الکامنه،ج۳ ص۳۱۵.</ref> سال ۷۴۱ ( ۱۳۴۰ م) در مدینه درگذشت و در [[بقیع]] به خاک سپرده شد.<ref>تذکره الحفاظ،ج۵ ص۷۵ و ۷۶؛تعریف ذوی العلا، ص۷.</ref> 

== استادان و شاگردان==
از اساتید و مشایخ او می‌توان از ابی الیمن عبدالصمد بن عبدالوهاب؛ حافظ شرف الدین دِمیاطی؛ تاج الدین علی بن احمد عراقی؛ عبدالسلام بن محمد بن مزروع بصری ساکن مدینه (م ۶۹۹ ق)؛ ابی محمد عبدالله بن عمران سکری و ابی المعالی احمد بن اسحاق اَبَرقُوهی، نام برد.<ref>تدکره الحفاظ،ج۵ ص۷۵؛ لحظ الالحاظ، ج۱ ص۷۵.</ref>

از شاگردان او پسرش [[عفیف الدین عبدالله بن محمد مطری]] (م۷۶۵ ق) معروف به العفیفُ المَطَری است<ref>لحظ الالحاظ،ج۱ص۹۶.</ref> که کتاب ''الاِعلام بِمَن دَخَلَ المدینه من الاَعلام'' را نوشت.<ref>معجم ما الف عن رسول الله -ص-، ص۹۴.</ref> از دیگر شاگردان او محمد بن احمد بن محمد تلمسانی معروف به ابن مرزوق (م۷۸۱ ق)،<ref>موسوعه طبقات الفقهاء ج۱۴ القسم الثانی،ص۱۰۶۳.</ref> ابن رِبعی احمد بن عبدالله (م بعد ۷۶۰ ق)،<ref>درر العقود،ج۱ص۲۹۴و۲۹۵ وج۲ص۳۹.</ref> احمد بن ظهیره مخزومی قاضی و خطیب مکه (م ۷۹۲ ق)، بوده اند.<ref>المنهل الصافی، ج۱ ص۳۲۵.</ref> 

== آثار==
{{اصلی|التعریف بما أنست الهجرة (کتاب)}}
اثر معروف مطری  التعریف بما اَنسَتِ الهجره مِن معالم دار الهِجره در موضوع [[تاریخ نگاری محلی مدینه|تاریخ‌نگاری محلی مدینه]] است<ref>تذکره الحفاظ، ج۵ ص۷۵.</ref> و چنان که از عنوان کتاب برمی‌آید هدف مولف، شناساندن آن مقدار از آثار و معالم مدینه منوره است که به دست فراموشی سپرده شده یا تغییر و تحریف و تبدُّل در بیان آنها روی داده است. <ref>التعریف،حیاه المؤلف، ص۱۹.</ref>

برخی کتاب‌شناسان آثار دیگری مانند اتحاف الزائر<ref>کشف الظنون، ج۱ ص۶.</ref> و الذیل علی الدره الثمینه فی تاریخ مدینه ابن نجار<ref>کشف الظنون،ج۴ ص۳۰۲.</ref> یاد کرده‌آند اما برخی پژوهشگران برآنند که او اثری غیر از التعریف نداشته است.<ref>التعریف،حیاه المؤلف، ص۱۹ و ۲۰.</ref>
==جستار وابسته==
* [[التعریف بما أنست الهجرة (کتاب)]]
==پانویس==
{{پانویس}}
==منابع==
* التحفه اللطیفه فی تاریخ المدینه الشریفه، سخاوی محمد بن عبدالرحمان (م ۹۰۲ ق)، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۴.
* 
* تذکره الحفاظ، ذهبی محمد بن احمد (م۷۴۸ق)، تحقیق زکریا عمیرات، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۸.
* 
* التعریف بما اَنسَتِ الهجره من معالم دار الهجره، مطری جمال الدین محمد بن احمد (م۷۴۱ق)،ریاض، فهرسه مکتبه الملک فهد الوطنیه،۱۴۲۶.
* 
* التعریف ذوی العلا بمن لم یذکره الذهبی من النبلاء (ذیل علی کتاب سیر اعلام النبلاء )، فاسی محمد بن احمد (م۸۳۲ق)، تحقیق محمود ارناؤوط - اکرم بوشی، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۸.
* 
* درر العقود الفریده فی تراجم الاعیان المفیده، مقریزی احمد بن علی (م۸۴۵ ق )، تحقیق محمود جلیلی، بیروت، دار الغرب الاسلامی، ۱۴۲۳.
* 
* الدرر الکامنه فی اعیان المائه الثامنه، ابن حجر عسقلانی احمد بن علی (م۸۵۲ق)،بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۴.
* 
* کشف الظنون عن اسامی الکتب و الفنون، حاجی خلیفه مصطفی بن عبدالله (م ۱۰۶۷ ق)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی تا.
* 
* لحظ الالحاظ بذیل طبقات الحفاظ، ابن فهد المکی نجم الدین محمد بن محمد بن محمد (م ۸۷۱ ق)، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۹.
* 
* معجم ما اُلِّف عن رسول الله -ص-، منجد صلاح الدین (قرن ۱۵ ق)، تحقیق نادی عطار، قاهره، دار القاضی عیاض للتراث، بی تا.
* 
* المنهل الصافی و المستوفی بعد الوافی، ابن تغربردی یوسف بن تغربردی(م۸۷۴ ق)، بی جا، الهیئه المصریه العامه للکتاب، بی تا.
* 
* موسوعه طبقات الفقهاء، گروهی از محققین ، اشراف آیه الله جعفرسبحانی، قم، مؤسسه الامام الصادق(ع)، ۱۴۱۸.


[[رده:نویسندگان تاریخ و جغرافیای مدینه]]
[[رده:نویسندگان سده هفتم هجری قمری]]