در حال ویرایش مدرسه صدر اعظم (نجف)

{{جعبه اطلاعات بنای تاریخی
 | عنوان        = مدرسه صدر اعظم
 | تصویر        = 
 | اندازه تصویر = 
 | پیوند تصویر  = 
 | توضیح تصویر  = 
 | بنيانگذار    = [[محمدحسین‌خان اصفهانی]]
 | تأسیس        = 1226 ه.ق
 | کاربری       = مدرسه علمیه
 | مکان         = [[عراق]] _ [[نجف]]
 | نام‌های دیگر  = 
 | وقایع مرتبط  = محل سکونت و تدریس بسیاری از علمای بزرگ
 | ظرفیت        = 
 | مساحت        = حدود نهصد متر مربع
 | وضعیت        = 
 | امکانات      = دارای حجره‌های متعدد و کتابخانه و ...
 | شماره ثبت    = 
 | معمار        = 
 | سبک          = 
 | بازسازی      = توسط حاج شیخ نصرالله خلخالی، شیخ احمد انصاری قمی و [[آیت‌الله سیدمحمد صدر]]
 | وبگاه        = 
}}

'''مدرسه صدر اعظم''' یکی از مدارس مهم، بزرگ و قدیمی حوزه علمیه [[نجف اشرف]] است که در ضلع شرقی [[حرم امیرالمؤمنین(ع)]] انتهای بازار بزرگ نجف کنار باب السیف قرار دارد.

بانی و مؤسس این مدرسه، شخص نیکوکاری به نام [[محمدحسین‌خان اصفهانی]] است، که در سال 1226 ه.ق مدرسه صدر نجف را با سی حجره و نهصد متر مربع زمین که بعدها در تعمیرات به مساحت و حجرات آن افزوده شد تاسیس کرد و موقوفاتی در اصفهان و نجف براى اداره و تأمين مخارج آن قرار داد.

مدرسه صدر طی سال‌های طولانی در حوزه علمیه نجف محوریت داشت و محل سکونت و تدریس بسیاری از بزرگان، مراجع و علمای اعلام از جمله [[آیت‌الله سیدابوالحسن اصفهانی]] بوده است.

==مکان==
مدرسه صدر اعظم، در [[نجف]]، در ضلع شرقی [[حرم امیرالمؤمنین(ع)|حرم امام علی(ع)]]، انتهای بازار بزرگ نجف، مشهور به سوق الکبیر، کنار باب السیف قرار دارد. در اصلی مدرسه به سوق الکبیر گشوده شده و در دیگر، از پشت مدرسه به خیابان [[امام سجاد(ع)|امام زین‌العابدین(ع)]] باز می‌شود.<ref name=":0">المفصل فی التاریخ النجف الاشرف، ج16، ص24.</ref> 

==پایه‌گزار==
پایه‌گزار این مدرسه، [[محمدحسین‌خان اصفهانی]] است. او در سال 1174ق. به‌دنیا آمد. بعدها حاکم اصفهان شده و پس از پشت سر گذاشتن مقامات حکومتی، در سال 1234ق، در زمان [[فتح‌علی‌شاه قاجار]] به صدارت رسید و لقب «صدر اعظم» گرفت. لقب دیگر او «نظام الدوله» بود.<ref>تاریخچه اوقاف اصفهان، ص402 و 389.</ref> وی املاک گسترده‌ای را در [[اصفهان]] و [[عراق]] [[وقف]] کرده{{یادداشت|متن کامل برخی از وقفنامه‌های او در آخر کتاب «تاریخچه اوقاف اصفهان» ثبت شده است.}} و سه مدرسه نیز در پاقلعه و فتح آباد اصفهان ساخت.<ref>همان، ص404.</ref>  علاوه بر موقوفاتی که وی در اصفهان و نجف به مدرسه صدر اعظم اختصاص داده بود، موقوفات دیگری نیز در نجف داشت؛ از جمله یک کاروانسرای بزرگ، معروف به «سیف بلال»، که از طرف فرزند وی امین الدوله‌خان وقف مدرسه شد، تا از درآمد آن، شب‌های جمعه غذا داده شود و آب سقاخانه کنار مدرسه، تامین شود.<ref>المفصل، همان، ص23.</ref>

محمدحسین‌خان اصفهانی، در سال 1239ق. به بیماری یرقان چشم دچار شده و درگذشت. جنازه‌اش به [[نجف]] منتقل و طبق وصیت خود، در زیرزمین مدرسه‌ای که ساخته بود، مدرسه‌ صدر اعظم دفن شد.<ref>تاریخچه اوقاف اصفهان، ص403؛ ماضی النجف و حاضرها، ج1، ص128.</ref> فرزندان و سایر اعضای خاندان او نیز در همین مکان دفن شدند.<ref>ماضی النجف، همان.</ref>

==ساخت==
محمدحسین‌خان، در سال 1226ق، مدرسه صدر [[نجف]] را ساخت و همزمان با آن، دیوار و حصاری نیز در اطراف شهر نجف بنا کرد که هزینه این دیوار و مدرسه، مبلغ 95 هزار تومان شد.<ref>المفصل، فی التاریخ النجف الاشرف، ج16، ص23.</ref> افزوده بر آن، موقوفاتی برای مدرسه قرار داد تا از درآمد آن چند شب در هفته و چند روز در ماه، طلاب ساکن را غذا بدهند.<ref>همان.</ref>

== بازسازی ==


بر پایه گزارشی در سال ۱۳۹۰ش. مسئولان اوقاف (وقف شیعه)، تصمیم به تخریب و نوسازی مدرسه داشتند، اما به علت اعتراض میراث فرهنگی فعلاً این کار متوقف شده است.<ref name=":2">حيات علمى آيت الله شيخ حسين حلى، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۳، ص۱۴۵ و ۱۴۶.</ref> هنگام خروج از مدرسه، تابلویی را در بالای درب ورودی دیدیم که نشان می‌داد چند سال پیش، این مدرسه در عصر مرجعیت آیت‌الله شهید [[سیدمحمد صدر]] ترمیم شده است.<ref name=":2" />


لوحی سنگی بر دیوار مقبره پایه‌گزار مدرسه، قرار داشته که با خط نستعلیق نکته‌هایی پیرامون موقوفات مدرسه نوشته شده که کامل خوانده نمی‌شود. گفته شده نوشته‌های روی سنگ در دوره [[نظام بعث]] تخریب شده است.<ref name=":2" />

==بنا==
در آغاز پایه‌گزاری، ۹۰۰ متر مربع مساحت و ۳۰ حجره داشته و در بازسازی‌ها به مساحت و حجره‌های آن افزوده شد.<ref name=":0" /> مدرسه صدر، بر پایه گزارشی در سال 1390ش. دارای ۵۰ حجره‌، یک مدرس بزرگ، زیرزمین، دو کتابخانه و دو حیاط بوده است. مساحت حجره‌ها کمابیش 2 در 3 متر مربع و مساحت مدرس 250متر مربع بوده است. یکی از حیاط‌ها کوچک و سمت دری که به سمت خیابان امام زین‌العابدین(ع) باز می‌شود، قرار داشته و از این حیاط به حیاط بزرگ راه داشته است. زیرزمین، دارای سه طبقه بوده و دیواره‌های راه‌پله آن ترک داشته و نزدیک به فروریختن بوده است. طبقه دوم زیرزمین، کتابخانه‌ای با غبار چندساله روی کتاب‌های آن وجود داشته و دارای نسخه‌های خطی و سنگی نیز بوده که بیشترشان از طرف طلاب و عالمان، وقف مدرسه و کتابخانه شده است. طبقه سوم زیرزمین، پر از آب بوده است؛ در تابستان، از خنکیِ این طبقه استفاده می‌شود. کتابخانه اصلی، در طبقه همکف، در ضلع شمالی مدرسه قرار دارد و در گذشته، یکی از کتابخانه‌های مهم [[حوزه علمیه نجف]] به‌شمار می‌‌رفته است. در این کتابخانه، نسخه‌های خطی فراوانی مانند نسخه خطی «شرح [[قصیده تائیه]]» از [[دعبل خزائی]]، متعلق به سال 1285ق. قرار داشته است. گویا این مکان، محل موقتی کتابخانه مدرسه بوده و محل اصلی کتابخانه در بخش جنوبی، بالای مقبره پایه‌گزار مدرسه،‌ قرار داشته است. مقبره پایه‌گزار، از سمت دری که به سوی بازار باز می‌شود، در زیرزمین، سمت چپ حجره نخست، واقع شده است. لوحی سنگی بر دیوار آن قرار داشته که با خط نستعلیق نکته‌هایی پیرامون موقوفات مدرسه نوشته شده که کامل خوانده نمی‌شود. گفته شده نوشته‌های روی سنگ در دوره [[نظام بعث]] تخریب شده است.<ref name=":2" />

==مدیریت==
تولیت این مدرسه، میان سال‌های 1384 و 1400ق. سید سعید حسینی برعهده داشت. وی را عالمی با ابهت و با مدیریت قوی، منظم، دلسوز و به همان سان قاطع معرفی کرده‌اند، که رفت و آمد ساکنان و مهمانان را کنترل می‌کرد. وی هر سال به اصفهان رفته؛ موقوفات مدرسه را گردآوری کرده و برای مدرسه و طلاب هزینه می‌کرد. او هر سال ماه‌های [[محرم]] و [[صفر]]، مراسم عزاداری در مدرسه برگزار کرده و اطعام می‌داد.{{یادداشت|به نقل از سیدمحمدرضا حسینی جلالی، پژوهشگر و استاد حوزه علمیه قم، که از سال 1384 تا 1400ق. در این مدرسه سکونت داشته است.}}<ref name=":1">مصاحبه در منزل حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید محمدرضا جلالی حسینی، یکشنبه 18/10/1391.</ref>

در هر حجره، دو نفر، یکی مجرد و دیگری متاهل ساکن می‌شدند. این چینش دو علت داشت؛ در طول روز، هر دو کنار هم بوده و طلاب مجرد از علم، اخلاق و تجربیات طلاب متاهل بهره می‌بردند و شب‌ها متاهلین به منزل خود رفته و طلاب مجرد از خلوت حجره برای پژوهش، مطالعه و تهذیب نفس استفاده می‌کردند.<ref name=":1" />

مدیریت این مدرسه، در سال ۱۳۹۰ش. به عهده محمد کعبی، از طرف [[سید علی سیستانی]]، مقام مرجعیت [[عراق]] بوده است.<ref>حيات علمى آيت الله شيخ حسين حلى، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۳، ص۱۴۶.</ref>
==علمای ساکن در مدرسه==
مدرسه صدر اعظم را یکی از مدرسه‌های مهم، بزرگ و کهن [[حوزه علمیه نجف]] شمرده‌اند.<ref>ماضی النجف و حاضرها، ج1، ص128؛ موسوعة النجف الاشرف، ج6، ص389.</ref> این مدرسه، به دلیل امکانات، مدیریت خوب<ref name=":1" /> و محوریت در حوزه نجف، محل سکونت و تدریس بسیاری از مراجع و عالمان بود. برخی از عالمان مدرسه صدر عبارتند از:

[[آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی]]، مرجع [[شیعه|شیعی]]، در سال 1308ق. در سن ۲۴ سالگی، وقتی از [[اصفهان]] به [[نجف]] هجرت کرد، چند سالی در مدرسه صدر ساکن شده و از درس استادان نجف بهره برد.<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج9، ص212.</ref>

شهید [[سیدحسن مدرس]]، پس از پایان تحصیلات در حوزه علمیه اصفهان، در سال 1311ق. به نجف کوچ کرده و در مدرسه صدر، با [[شیخ حسینعلی اصفهانی|حسینعلی اصفهانی]]، عارف سرشناس هم‌حجره شد.<ref>گلشن ابرار، ج2، ص563.</ref>

مجتبی لنکرانی، که از شاگردان برجسته [[سید ابوالحسن اصفهانی]]، [[آقاضیاء عراقی]] و محمدحسین اصفهانی بود، در این مدرسه سکونت و تدریس داشته و شاگردان بسیاری تربیت کرد. او هر روز به‌مدرسه صدر آمده، عبایش را کنار حوض پهن می‌کرد و روی آن می‌نشست. طلبه‌ها اطرافش را می‌گرفتند و سؤال درسی می‌پرسیدند. بحث علمی تا ساعت‌ها ادامه پیدا می‌کرد. وی گاهی با مزاح از طلاب رفع خستگی می‌کرد.<ref>ستارگان حرم، ج10، ص16و20.</ref> او در سال 1348ش. (۱۳۸۹ق) در اثر فشار نظام [[حزب بعث|بعث]] به [[ایران]] آمده و در اصفهان ساکن شد. مدرسه صدر، چون منسوب به اصفهانی‌هاست و بیشتر ساکنان آن از طلاب و فضلای اصفهانی بودند، به‌همین سبب ارتباط مرحوم آقای لنکرانی با آنان بسیار صمیمی و قوی بود. وقتی وارد ایران شد، علمای اصفهان از وی دعوت کردند و ایشان نیز پذیرفت و تا سال 1365 که درگذشت، در این شهر سکونت داشت. پیکر آن مرحوم را به قم منتقل کردند و در حجره 25 صحن بزرگ حرم مدفون شد.

حسن صافی اصفهانی، از عالمان برجسته اصفهان، در این مدرسه ساکن بود؛ وی از سمت درب بازار بزرگ، سمت چپ، حجره دوم، بالای مقبره پایه‌گزار مدرسه، سکونت داشت.<ref>سایت آیت‌الله صافی اصفهانی.</ref>

سیدحسن مرتضوی (ت.۱۳۱۱ش/۱۳۵۲ق)، که اکنون (۱۳۹۱ش) در [[حوزه علمیه مشهد]] تدریس خارج دارد، در مدرسه صدر حجره داشت و سید محمدرضا جلالی حسینی با وی هم‌حجره بود. 

احمد دشتی نجفی، شیخ محمدرضا اصفهانی جرقویه‌ای، استاد محمد رجائی و شیخ محمد دهاقانی از دیگر ساکنان این مدرسه بودند.<ref>مصاحبه با استاد حسینی جلالی؛ مدرسه صدر اعظم، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۳، ص۱۴۵.</ref>
==توصیف مدرسه==



آقای شیخ محمد کعبی یکی از روحانیون از طرف [[آیت‌الله سیستانی]] مدیریت مدرسه را برعهده داشت.

تعداد طلاب ۵۰ نفر.
==سیر تعمیرات در مدرسه==
مدرسه صدر یکبار به همت مرحوم حجت‌الاسلام‌والمسلمین حاج شیخ نصرالله خلخالی تعمیر اساسی شده بود. علاوه با همت ایشان، زمینی در ضلع شمال شرقی خریداری و به آن اضافه گردید و در این قسمت، وضوخانه و سرویس بهداشتی ساخته شد.<ref>المفصل، همان، ص24.</ref>

در مرحله دوم شهید حجت‌الاسلام‌والمسلمین حاج شیخ احمد انصاری قمی به تعمیر آن اقدام نمود.<ref>مجله میراث جاویدان، سال دوم، ش اول، ص78.</ref> تعمیرات و اقدامات آیت‌الله سیدمحمد صدر بعد از این دو مرحله بود. در سال 1357 شمسی که در ایران، انقلاب اسلامی به پیروزی رسید، تظاهراتی در نجف به پشتیبانی از این حرکت به راه افتاد. به‌همین دلیل ماموران رژیم بعثی به سرکوب مردم پرداختند. در این هنگام که طلاب و جمعی از مردم به مدرسه صدر پناه برده بودند، مورد هجوم بعثی‌ها قرار گرفتند. آنها وارد مدرسه شدند و به ضرب و شتم مردم و طلاب پرداختند و به برخی از قسمت‌های ساختمانی آسیب جدی وارد کردند و سنگ قبر و لوح بانی مدرسه را نیز تخریب کردند.<ref>مجله میراث جاویدان، سال دوم، ش اول، ص78.</ref>

در سال 1410 مصادف با 1368 شمسی در زمان اوج حاکمیت رژیم بعثی عراق، شهرداری نجف به بهانه توسعه بازار بزرگ نجف، قسمتی از مدرسه، حجرات و مقبره‌های خاندان صدر را تخریب و ضمیمه مغازه‌های اوقافی بازار کرد. این حرکت مورد اعتراض مرحوم [[آیت‌الله سیدابوالقاسم خویی]] قرار گرفت، اما هیچ توجهی به آن نشد.<ref>همان.</ref>

در طول سال‌ها در مدرسه صدر، در ایام ولادت، مراسم جشن و سرور و در ایام شهادت، به‌خصوص [[محرم]] و [[صفر]]، مراسم عزاداری باشکوه و جلال ویژه برگزار می‌شد. طلاب و فضلای ساکن به مناسبت این ایام بیانیه می‌دادند و مقاله می‌نوشتند و پخش می‌کردند. از جمله آنها بیانیه‌هایی به مناسبت رحلت پیامبر(ص) در 28 صفر 1379 و میلاد آن حضرت در 17 [[ربیع الاول]] و شهادت صدیقه کبری(س) در 13 [[جمادی الاول]] همان سال بود. همچنین در سال 1390 هنگام رحلت آیت‌الله حکیم، طلاب مدرسه هیئت عزاداری باشکوهی به راه‌انداختند که کم‌نظیر بود.<ref>المفصل، همان، ص24.</ref>
==پانویس==

{{پانویس}}

==منابع==

{{منابع}}

{{برگرفتگی

|پیش از لینک = کتاب

|منبع = فصلنامه فرهنگ زیارت، جمعی از نویسندگان.

|پس از لینک = بخش «مدرسه صدر اعظم نجف»، شماره 13، ص136-139،

| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1135

}}
*'''ماضی النجف و حاضرها'''، جعفر آل محبوبه، دارالاضواء، بیروت، الطبعة الثانیة، ۱۴۰۶ق، ۱۹۸۶م.
*'''موسوعة النجف الاشرف'''، جعفر دجیلی، دارالاضواء، بیروت، الطبعة الاولی، ۱۴۱۳ق، ۱۹۹۳م.
*'''المفصل فی تاریخ النجف الأشرف'''، حکیم، حسن عیسی، المکتبه الحیدریه، قم، ۱۳۸۵ش.
*'''مجله میراث جاویدان'''، سازمان اوقاف و امور خیریه.
*'''تاریخچه اوقاف اصفهان'''، عبدالحسین سپنتا.
*'''ستارگان حرم'''، گروهی از نوسندگان.
*'''گلشن ابرار'''، جمعی از پژوهشگران، چاپ اول، قم، نشر معروف.
*'''دائرة المعارف بزرگ اسلامی'''، سیدکاظم موسوی بجنوردی،مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
{{پایان}}
{{نجف}}

[[رده:مدارس علمیه نجف]]