در حال ویرایش مرقد صافی صفا

'''مرقد صافی صفا یمانی'''، مشهور به «صفّة صافی صفا»، واقع در جنب مقام امیرالمؤمنین(ع)، بارگاه [[اثیب الیمانی]] معروف به «صافی صفا» است که از آثار تاریخی [[شهر نجف اشرف]] به شمار می‌‌‌‌رود و تاریخ آنها به صدها سال پیش برمی‌گردد.

اولین گنبد این بارگاه در قرن هشتم هجری بنا شد و تا سال 1044 هجری چندین بار مرمت و بازسازی گردید. از 550 سال گذشته تا به امروز، پرده‌داری بارگاه با خاندان آل‌ الدروایش مخزومیه است.

بارگاه صافی صفا در کمربندی جهت غربى شهر نجف، در حدود 500 متری [[حرم مطهر امام علی(ع)]] و در كنار [[دریای نجف|بحر النجف]] و مشرف به أن درياچه واقع شده است.

در سمت جنوبى مرقد صافی صفا [[مقام امام زين‌العابدین (نجف)|مقام امام زين‌العابدين]] واقع شده است. گفته شده: این مکان، محل توقف و راز و نیاز [[امام سجاد(ع)]] در زمان‌هایی بوده که برای زیارت حضرت علی(ع) به نجف می‌‌‌‌آمدند.

دیلمی در «[[ارشاد القلوب]]» خود، نقل کرده است که روزی [[حضرت امیرمؤمنان(ع)]] کنار صحرای نجف نشسته بود. ناگاه دید ناقه سواری، جنازه‌ای را جلوی خود گرفته است و به سوی نجف می‌آید. چون نزدیک شد، به حضرت سلام کرد. حضرت پاسخ سلامش را داد و از او پرسید: «از کجا می‌آیی؟» گفت: «از [[یمن]]».  گفت: «این جنازه کیست؟» گفت: «جنازه پدرم است. آورده‌ام در این سرزمین دفن کنم».  حضرت فرمود: «چرا او را در شهر خود، دفن نکردید؟» گفت: «پدرم چنین وصیت کرد و گفت: مردی در آنجا دفن خواهد شد که به [[شفاعت]] او مثل تعداد ربیعه و مُضر (دو قبیله بزرگ عرب) آمرزیده می‌شوند».  حضرت فرمود: «آن مرد را می‌شناسی؟» گفت: «نه».  حضرت، چند مرتبه فرمود: «به خدا! آن مرد، منم. حال برخیز و پدرت را به خاک بسپار». <ref>ارشاد القلوب، صص ٣٩٠ و ٣٩١.</ref> می‌گویند قبری که در مقبره صافی صفا است، قبر همان مرد است.