در حال ویرایش مسجد الراس (نجف)

بر اساس برخی اقوال، [[یزید بن معاویه|یزید]]، سر امام حسین(ع) را برای عامل خود در [[مدینه]]، عمرو بن سعید بن عاص، فرستاد و او سر شریف را کنار قبر حضرت فاطمه زهرا(س) به خاک سپرد. <ref>ترجمة الامام الحسین(ع) ومقتله من القسم غیر المطبوع من کتاب الطبقات الکبری، محمد بن سعد، ص٨4؛ مقتل الحسین، خوارزمی، ج٢، ص٨٣؛ تذکرة الخواص، سبط ابن الجوزی، ص٢٣٩؛ البدایة والنهایة، ابن کثیر، ج٨، ص٢٠4؛ شذرات الذهب فی اخبار من ذهب، ابن عماد الحنبلی، ج١، ص٢٧5.</ref>

برخی مورخان نیز اشاره کرده‌اند که پس از آوردن سر امام(ع) به [[دمشق]]، سر شریف در خزانه امویان باقی ماند تا اینکه پس از مدتی، آن را از آنجا خارج نموده و دفن کردند. <ref>مقتل الحسین، ج٢، ص٨٣؛ تاریخ مدینة دمشق، ج6٩، ص١6١؛ تذکرة الخواص، ص٢٣٩؛ مثیر الاحزان، ابن نما، ص١٠٧؛ البدایة والنهایة، ج٨، ص٢٠4.</ref> برخی نوشته‌اند کسی که سر را از خزانه، خارج و دفن کرد «[[سلیمان بن عبدالملک اموی]]» بود. <ref>مقتل الحسین(ع)، ج٢، ص٨٣؛ تاریخ مدینة دمشق، ج6٩، ص١6١.</ref>

[[خوارزمی]] افزوده است زمانی که «[[عمر بن عبدالعزیز]]» به خلافت رسید، سر را از آنجا خارج کرد. اما مشخص نشد با آن، چه کرد؛ برخی احتمال داده‌اند که او، سر را به کربلا بازگرداند. <ref>مقتل الحسین(ع)، ج٢، ص٨4.</ref> براساس قول دیگری، عمر بن عبدالعزیز سر را از جای خود خارج نکرد. بلکه عباسیان پس از ورود به دمشق، سر را از محل دفن آن خارج کردند و با خود به محل نامعلومی بردند. <ref>تاریخ مدینة دمشق، ج6٩، ص١6١.</ref>

در زمان خلافت فاطمیان مصر، در شهر عسقلان فلسطین، زیارتگاهی وجود داشته که محل دفن سر امام حسین(ع) به شمار می‌آمده است. «طلائع بن رُزَیک»، وزیر الفائز، خلیفه فاطمی، از ترس آنکه صلیبیان، عسقلان را اشغال کنند، تصمیم گرفت سر امام حسین(ع) را از آنجا به قاهره منتقل کند و بدین منظور در «باب زُوَیله» قاهره، مسجدی برای دفن کردن سر بنا کرد. اما پس از رسیدن سر به قاهره، به دستور الفائز، آن را به کاخ‌های خلفای فاطمی منتقل کردند و پس از ساختن زیارتگاه مخصوصی در سال 54٩ه. ق، سر را در آنجا دفن کردند. <ref>الروضة البهیة الزاهرة فی خطط المعزیة القاهرة، عبدالله بن عبدالظاهر مصری (ابن عبدالظاهر)، ص٣٠.</ref>

مورخ دیگری گفته است که سر را در سال 548ه. ق، به قاهره منتقل کردند و در سرداب قصر زمرّد قرار دادند و سپس نزدیک «قبة الدیلم» دفن کردند. <ref>الخطط المقریزیة، المقریزی، ج٢، ص٢٠4.</ref> امروزه زیارتگاه راس الحسین(ع) قاهره، از زیارتگاه‌های مهم و مشهور قاهره به شمار می‌آید و نزد مردم مصر، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

قول دیگر درباره محل دفن سر امام حسین(ع)، شهر نجف است. مبنای این قول، روایاتی است که در برخی منابع حدیثی مهم شیعه نقل شده است؛ از جمله [[شیخ کلینی]] و [[ابن‌قولویه]] روایت کرده‌اند که [[حضرت امام صادق(ع)]] به همراه فرزندشان [[اسماعیل بن صادق|اسماعیل]] و راوی (یزید بن عمر بن طلحه)، از حیره به قصد زیارت امیرمؤمنان(ع) به نجف رفتند و هر سه در آنجا نماز خواندند. سپس امام(ع) به فرزندش اسماعیل گفت: بایست و بر جدت حسین بن علی(ع) سلام بده. راوی از امام پرسید: «آیا امام حسین(ع) در کربلا نیست؟» حضرت فرمود: «بلی. اما هنگامی که سر مطهر آن حضرت را به شام آوردند، یکی از دوستان ما آن را ربود و کنار امیرمؤمنان(ع) دفن کرد». <ref>الکافی، الکلینی، ج4، ص5٧١؛ کامل الزیارات، ص٣١؛ ترجمه کامل الزیارات، ص٩٧.</ref>

سپس فرمود: «اینجا قبر امیرمؤمنان(ع) است». عرض کردم: «فدایت شوم! پس آن دو مکان که در آن نماز خواندید، چه بود؟» حضرت فرمود: «یکی مکان سر امام حسین(ع) بود و دیگری، جای منبر قائم(عج)». <ref>الکافی، ج4، ص5٧٢؛ کامل الزیارات، ص٣١؛ ترجمه کامل الزیارات، ص٩٨.</ref>

«وقتی به غَری (نجف) وارد شدی، دو قبر می‌بینی: قبر بزرگ و قبر کوچک. قبر بزرگ، قبر امیرمؤمنان(ع) است و قبر کوچک، محل دفن سر حسین بن علی(ع) است». <ref>کامل الزیارات، ص٣١-٣٢؛ ترجمه کامل الزیارات، ص٩٩.</ref>

همچنین در روایت دیگری از «[[یونس بن ظبیان]]» نقل شده است که به همراه امام صادق(ع) از حیره خارج شد و امام(ع) در دو نقطه نزدیک به یکدیگر، نماز خواند و بعد به راوی گفت که یکی از این دو جا، قبر امیرمؤمنان(ع) و دیگری، مدفن راس الحسین(ع) است که آن را پس از فرستادن به شام، به کوفه بازگرداندند و خداوند آن را به نزد امیرمؤمنان(ع) فرستاد. پس سر با جسد و جسد با سر است. <ref>کامل الزیارات، ص٣١-٣٢؛ ترجمه کامل الزیارات، ص١٠5-١٠6.</ref>

==تاسیس==

[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]

[[رده:مساجد نجف]]