در حال ویرایش مقبره سیدمحمد مجاهد

{{در دست ویرایش|ماه=[[بهمن]]|روز=[[۱۵]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=E ebrahimi  }}

[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]
'''سیدمحمد طباطبایی''' (۱۱۸۰- ۱۲۴۲ق)، معروف به [[سیدمحمد مجاهد]] و از [[فقیهان شیعه]] در قرن دوازدهم و سیزدهم قمری است. وی در کربلا نزد فقیهانی چون پدر و پدر زنش، [[علامه بحرالعلوم]] تحصیلاتش را به پایان برد و در زمان حیات پدر به [[اصفهان]] هجرت نمود. و در آنجا به تدریس و تحقیق مشغول بود. پس از درگذشت پدرش (۱۲۳۱ق) به کربلا برگشت و مرجعیت شیعیان را بر عهده گرفت.

وی در زمان تعرض روس‌ها به خاک [[ایران]] فتوای جهاد داد و خودش نیز اول به [[تهران]] و بعد به [[تبریز]] رفت. اما این جنگ به خاطر بی کفایتی شاه قاجار و برخی علل دیگر شکست خورد. سیدمحمد در راه برگشت از تبریز، در [[قزوین]] از دنیا رفت و برای دفن به [[کربلا]] منتقل گردید.

مقبره ایشان در حاشیه شمالی [[بین‌الحرمین]] واقع شده و بنای کوچکی با گنبد کاشی‌کاری‌شده بر روی آن وجود دارد.

==شرح حال سیدمحمد مجاهد==

سیدمحمد طباطبایی کربلایی، معروف به [[سیدمحمد مجاهد]]، فرزند [[سیدعلی طباطبایی]] صاحب ریاض، از علمای نیمه اول قرن سیزدهم هجری است. او فرزند سیدعلی طباطبائی صاحب ریاض است و پدربزرگ وی از ناحیه مادر، علامه آقا [[محمدباقر وحید بهبهانی]] (متوفای 1205 ه. ق)، فقیه بزرگ شیعه در قرن دوازدهم هجری بود.

سیدمحمد مجاهد، حدود سال 1180 ه. ق، در [[کربلا]] به دنیا آمد و نزد پدرش و نیز علامه [[سیدمهدی بحرالعلوم]]، به آموختن علوم دینی پرداخت. سپس به [[اصفهان]] مهاجرت‌ کرد و در آنجا، به تدریس و تالیف پرداخت. پس از وفات پدرش، به کربلا بازگشت و مدتی نیز در [[کاظمین]] اقامت نمود.<ref>روضات الجنات، ج7، ص138 و 139.</ref>

(تصویر شماره 178)

===فتوای جهاد===

به دنبال تعرض [[روسیه]] به مردم و خاک [[ایران]] که به دوره دوم جنگ‌های ایران و روس منجر شد، [[عباس میرزا]]، فرزند فتحعلی‌شاه قاجار، سیدمحمد طباطبایی را از وضعیت آگاه کرد و از وی یاری خواست. او نیز به جهاد علیه روسیه، فتوا داد که بعد از آن، به لقب «مجاهد»، شهرت یافت. سپس همراه جمعی از علما و طلاب، به [[تهران]] رفت و علما را به پایتخت دعوت کرد و با حضور علما در تهران، جنبش عظیمی، میان مردم برای جهاد با روسیه پدید آمد.

سپس آیت‌الله مجاهد و تعداد دیگری از علما، به [[تبریز]] مهاجرت کردند. دوره دوم جنگ‌های ایران و روس که با پشتیبانی و حمایت علما آغاز شد، به علت بی‌کفایتی شاه قاجار و برخی اشتباهات در سپاه ایران، به شکست نیروهای ایران منجر شد. در این میان سیدمحمد مجاهد در تبریز دچار سوء‌هاضمه شد و در مسیر بازگشت به تهران، در سیزدهم [[جمادی‌الثانی]] 1242 ه. ق، در [[قزوین]] از دنیا رفت. جنازه‌اش را به زادگاهش کربلا منتقل کردند و در [[بین‌الحرمین]] به خاک سپردند.<ref>گلشن ابرار، ج1، ص315 و 317.</ref>

===آثار و تألیفات===

از تالیفات وی، می‌توان به [[مفاتیح الاصول]]، [[المناهل فی فقه آل الرسول]]، [[الوسائل الی النجاة]]و [[اصلاح العمل]]، اشاره کرد.<ref>روضات الجنات، ج7 صص 138 و 139.</ref>

==موقعیت مقبره==

مقبره وی، در حاشیه شمالی بین‌الحرمین واقع است و شامل اتاق هشت‌ ضلعی کوچکی است که بالای آن، گنبد بسیار کوچکی با پوشش کاشی‌کاری وجود دارد. نمای بیرونی مقبره، دارای پوششی از سنگ مرمر است و بالای دیوارهای آن، گرداگرد مقبره، کتیبه‌هایی حاوی قصیده‌ای به [[زبان عربی]] در مدح سیدمجاهد، به چشم می‌خورد.

بسیاری از نوادگان سیدمحمد مجاهد، از علما و فقهای شیعه بودند که برخی از آنان‌ نیز در مجاورت وی، به خاک سپرده شده‌اند که از آن جمله می‌توان به [[سیدمحمدعلی طباطبایی]] (1302- 1381 ه. ق)، از شاگردان [[میرزا محمدتقی شیرازی]]، اشاره کرد.<ref>دفناء فی العتبة الحسینیة المقدسة، ص205.</ref>
==پانویس==
{{پانویس}}
== منابع ==
{{منابع}}

{{برگرفتگی
|پیش از لینک = کتاب
|منبع = زیارت‌گاه‌های عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم.
|پس از لینک = بخش «مقبره سیدمحمد مجاهد»، ج1، ص255.
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1472/
}}
* '''روضات الجنات في احوال العلماء والسادات'''، محمدباقر الموسوي الخوانساري، ط ١، بيروت، دار الاسلامية، ١۴١١ه. ق - ١٩٩١م. 
* '''گلشن ابرار'''، جمعى از پژوهشگران حوزه علميه قم، زير نظر: پژوهشكده باقرالعلوم(ع)، چاپ ٣، قم، معروف، ١٣٨۵ه. ش. 
* '''دفناء في العتبة الحسينية المقدسة'''، حميد مجيد هدّو و سامي جواد كاظم، كربلاء، الامانة العامة للعتبة الحسينية المقدسة، ١۴٣٢ه. ق - ٢٠١١م. 
{{پایان}}
{{زیارتگاه‌ها و مقبره‌های عراق}}