در حال ویرایش کاربر:Gholampour/صفحه تمرین۱

'''محاذات'''

==مفهوم‌شناسی==
محاذات در اصطلاح حج، دو تفسیر برای آن ذکر شده است. 
سید محمدکاظم طباطبائی یزدی از فقهای شیعه، مراد از محاذات را مکانی دانسته که مسافت بین آن مکان و مقصد مکه، به اندازه و مساوی با مسافت بین آن میقات (مثلا مسجد شجره) تا مقصد مکه باشد.<ref>العروة الوثقی، طباطبائي یزدی، ج۴، ص۶۳۵.</ref> صاحب عروه در ادامه تفسیر دومی را نیز مطرح می‌کند به این صورت که کوتاه‌ترین فاصله و نزدیک‌ترین راه بین شخص تا میقات که محاذات در راست و چپ میقات قرار می‌گیرد و اگر از آن مکان به طرف مکه حرکت شود، میقات پشت او قرار می‌‌گیرد، محاذات می‌گویند.<ref>العروة الوثقی، طباطبائي یزدی، ج۴، ص۶۳۵.</ref>

از جهت لغت نیز به دو مکان کنار یکدیگر نه پشت یا جلو، محاذات گفته می‌شود.<ref>مجمع البحرین، طریحی، ج۱، ص۹۷.</ref> در روایات نیز محاذات به معنای کنارِ راست و چپ معنا شده است.<ref>وسائل الشیعه، شیرازی، ج۸، ص۴۰۶.</ref> از نظر سید علی سیستانی<ref>مناسک حج محشی، پژوهشکده حج، ۱۳۸۶ش، ص۲۱۳.</ref> از مراجع شیعه، مرحوم نائینی<ref>دلیل الناسک؛ تعلیقه وجیزة علی مناسک الحج للنائینی، حکیم، ج۱، ص۱۰۹.</ref> و حتی  صاحب عروه،<ref>العروة الوثقی، طباطبائي یزدی، ج۴، ص۶۳۷.</ref> معیار در فهم محاذات، هم‌‌راستایی عرفی است نه دقت عقلی.
==تاریخچه==
شیخ طوسی اولین فقیه شیعی است که درباره مساله محاذات سخن گفت و آن را پذیرفت. <ref>المبسوط في فقه‌الإمامية، طوسی، ج۱، ص۳۱۳.
</ref>
==حکم احرام از محاذات==
از دیدگاه فقهای شیعه و اهل‌سنت، حکم احرام از محاذات میقات‌ها با یکدیگر متفاوت است:
=== احرام از محاذات مسجد شجره ===

=== احرام از محاذات دیگر مواقیت ===

== پانویس ==
{{پانویس}}

== منابع ==
* '''العروة الوثقی'''، سید محمدکاظم طباطبائی یزدی، قم، النشر الاسلامی، ۱۴۲۰ق.
* '''مجمع البحرین'''، فخرالدین بن محمد، بی‌جا، مرتضوی، ۱۳۶۲ق.
* '''وسائل الشیعه'''، محمد بن حسن حر عاملی، تحقیق: عبدالرحیم شیرازی،  بیروت، داراحیاء التراث، ۱۴۰۳ق.
* '''مناسک حج محشی'''، پژوهشکده حج؛ حوزه نمایندگی ولی‌فقیه در امور حج و زیارت، بی‌جا، نشر مشعر، ۱۳۸۶ش.
* '''دلیل الناسک؛ تعلیقه وجیزة علی مناسک الحج للنائینی'''، سید محسن حکیم، بی‌جا، مدرسة دارالحکمة، ۱۴۱۶ق.
* '''المبسوط في فقه‌الإمامية'''، محمد بن حسن طوسی، تحقیق: سید محمدتقی کشفی، تهران، المكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفرية، ۱۳۸۷ق.

{{پایان}}