در حال ویرایش کاربر:Gholampour/صفحه تمرین۱

{{کعبه عمودی}}

'''دحو الارض''' 

== مفهوم شناسی ==
دحوالارض واژه‌ای ترکیبی از دو کلمه دَحْو به معنای گستردن<ref>مفردات، ص308؛ لسان العرب، ج14، ص251؛ لغت‌نامه، ج6، ص9210، «دحو».</ref> و اَرْض به معنای زمین و هرچیزی که در سمت پایین و در مقابل آسمان، است.<ref>مفردات، ص73؛ لغت‌نامه، ج2، ص1571، «ارض»؛ فرهنگ فرزان، ص507، «زمين».</ref> برخی نیز ارض در این ترکیب را به معنای خشکی در مقابل دریا و کوه نه کره زمین ذکر کرده‌اند.<ref>نثر طوبي، ج1، ص17، 253؛ دروس هيئت، ج1، ص232.</ref>

== از نظر تاریخی ==

== ازنظر روایات ==
دحوالارض که در روایات به‌طور صریح به کار رفته،<ref>الکافي، ج4، ص198؛ علل الشرايع، ج2، ص404؛ الامالي، ص715.</ref> اصطلاحی به معنای گستردن زمین از زیر کعبه است.<ref>مسالک الافهام، ج2، ص77؛ ذخيرة المعاد، ج1، ق3، ص519؛ مدارک الاحکام، ج6، ص265.</ref> برخی دیگر آن را به معنای گسترش خشکی‌ها دانسته‌اند به این صورت که سطح زمین در اول خلقت پر از آب بود که به تدریج به گودال‌ها و پستی‌ها سرازیر شد تا اینکه خشکی‌ها نمایان شدند.<ref>نثر طوبي، ج1، ص17؛ نمونه، ج26، ص101؛ ج27، ص43؛ زمين و آسمان، ص51-53.</ref>

== در کتاب‌های آسمانی ==
دحوالارض در کتاب‌های آسمانی نیز ذکر شده است.
=== در قرآن ===

=== در تورات ===
در تورات نيز به دحوالارض اشاره شده است:« خدا گفت: آب‌هاي زير آسمان در يک جا جمع شود و خشکی ظاهر گردد و چنين شد و خدا خشکی را زمين ناميد و اجتماع آب‌ها را دريا ناميد و در زمين نباتات را بروياند». <ref>کتاب مقدس، پيدايش، 1: 9-11؛ قاموس کتاب مقدس، ص84.</ref>

== در ادعیه ==
در برخی دعاها از خداوند به «داحی» (گستراننده) و از زمين به «مدحو» (گسترده شده) نام‌برده شده است.<ref>تاج العروس، ج19، ص401، «دحا».</ref> در نهج البلاغه نیز بیان شده: «وسکنت الارض مدحوه في لجه تياره؛ زمين به حالت گسترده در دريايی مواج و روان آرام گرفت»<ref>نهج البلاغه، خطبه91.</ref> و شروع دعای دحوالارض با اين جمله است: «اللهم داحي الکعبه؛ ای خدايی که گستراننده کعبه‌ای».<ref>اقبال الاعمال، ج2، ص28.</ref>
== از نظر مفسران ==

== تاریخ و اعمال آن ==


==پانویس==

{{پانویس}}

==منابع==

{{منابع}}


{{پایان}}

{{کعبه}}