در حال ویرایش کاربر:Gholampour/صفحه تمرین۱

{{کعبه عمودی}}

'''دحو الارض''' 

== مفهوم شناسی ==
دحوالارض واژه‌ای ترکیبی از دو کلمه دَحْو به معنای گستردن<ref>مفردات، ص308؛ لسان العرب، ج14، ص251؛ لغت‌نامه، ج6، ص9210، «دحو».</ref> و اَرْض به معنای زمین و هرچیزی که در سمت پایین و در مقابل آسمان، است.<ref>مفردات، ص73؛ لغت‌نامه، ج2، ص1571، «ارض»؛ فرهنگ فرزان، ص507، «زمين».</ref> برخی نیز ارض در این ترکیب را به معنای خشکی در مقابل دریا و کوه نه کره زمین ذکر کرده‌اند.<ref>نثر طوبي، ج1، ص17، 253؛ دروس هيئت، ج1، ص232.</ref>

== از نظر تاریخی ==

== ازنظر روایات ==
دحوالارض که در روایات به‌طور صریح به کار رفته،<ref>الکافي، ج4، ص198؛ علل الشرايع، ج2، ص404؛ الامالي، ص715.</ref> اصطلاحی به معنای گستردن زمین از زیر کعبه است.<ref>مسالک الافهام، ج2، ص77؛ ذخيرة المعاد، ج1، ق3، ص519؛ مدارک الاحکام، ج6، ص265.</ref> برخی دیگر آن را به معنای گسترش خشکی‌ها دانسته‌اند به این صورت که سطح زمین در اول خلقت پر از آب بود که به تدریج به گودال‌ها و پستی‌ها سرازیر شد تا اینکه خشکی‌ها نمایان شدند.<ref>نثر طوبي، ج1، ص17؛ نمونه، ج26، ص101؛ ج27، ص43؛ زمين و آسمان، ص51-53.</ref>

== در کتاب‌های آسمانی ==
دحوالارض در کتاب‌های آسمانی نیز ذکر شده است.
=== در قرآن ===
در قرآن به گسترش زمین (دحوالارض) اشاره شده است.<ref>جامع البيان، ج30؛ ص29؛ التبيان، ج10، ص260؛ الکشف والبیان، ج10، ص127.</ref> آیات ۲۷-۳۳ سوره نازعات، از گسترش زمين پس از آفرينش آسمان‌ها خبر داده است و در آیه ۳۰ از تعبیر «والارض بعد ذلک دحاها» استفاده شده است.<ref>مجمع البيان، ج10, ص660؛ تفسير السمرقندي، ج3، ص522؛ تفسير البغوي، ج4، ص444.</ref> در آيه 6 سوره شمس نیز با سوگند به زمين و گستراننده توانای آن، از بسط زمين با این تعبیر «والارض وما طحاها» ياد شده است که بر اساس نظر گروهی، «طحو» در اصل «دحو» بوده «دال» تبديل به «طا» شد به معنای گستردن، راندن و در اينجا به معنای گستراندن است.<ref>التبيان، ج10، ص358؛ التفسير الکبير ج31؛ ص192؛ لسان العرب، ج15، ص4، «طحا».</ref>

=== در تورات ===
در تورات نيز به دحوالارض اشاره شده است:« خدا گفت: آب‌هاي زير آسمان در يک جا جمع شود و خشکی ظاهر گردد و چنين شد و خدا خشکی را زمين ناميد و اجتماع آب‌ها را دريا ناميد و در زمين نباتات را بروياند». <ref>کتاب مقدس، پيدايش، 1: 9-11؛ قاموس کتاب مقدس، ص84.</ref>

== در ادعیه ==
در برخی دعاها از خداوند به «داحی» (گستراننده) و از زمين به «مدحو» (گسترده شده) نام‌برده شده است.<ref>تاج العروس، ج19، ص401، «دحا».</ref> در نهج البلاغه نیز بیان شده: «وسکنت الارض مدحوه في لجه تياره؛ زمين به حالت گسترده در دريايی مواج و روان آرام گرفت»<ref>نهج البلاغه، خطبه91.</ref> و شروع دعای دحوالارض با اين جمله است: «اللهم داحي الکعبه؛ ای خدايی که گستراننده کعبه‌ای».<ref>اقبال الاعمال، ج2، ص28.</ref>
== از نظر مفسران ==

== تاریخ و اعمال آن ==


==پانویس==

{{پانویس}}

==منابع==

{{منابع}}


{{پایان}}

{{کعبه}}