| نسخهٔ فعلی |
متن شما |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{جعبه اطلاعات بنای مذهبی | | {{جعبه اطلاعات بنای مذهبی |
| | عنوان =مرقد صافی صفا | | | عنوان = قبر حضرت موسی(ع) |
| | تصویر =نمایی بیرونی و دور از گنبد صافی صفا.jpg | | | تصویر = قبر منسوب به حضرت موسی (ع).jpg |
| | اندازه تصویر =۵00px | | | اندازه تصویر =300px |
| | بنيانگذار =علاءالدین بن میرمجید المدنی المداح | | | بنيانگذار = |
| | تأسیس =سال 759هجری | | | تأسیس = |
| | کاربری =مسجد * زیارتگاه | | | کاربری = مزار |
| | مکان =[[عراق]] * [[نجف]] * حدود 500 متری غرب [[حرم مطهر امام علی(ع)]] و در كنار بحر النجف | | | مکان = سوریه، دمشق |
| | نام‌های دیگر =صفّة صافی صفا | | | نام‌های دیگر = مسجد القدم، جامع القدم |
| | وقایع مرتبط =محل عبادت امام علی(ع) و مدفن اثیب یمانی | | | وقایع مرتبط = |
| | ظرفیت = | | | ظرفیت = |
| | وضعیت = | | | وضعیت = فعال |
| | مساحت =3،750 مترمربع | | | مساحت = |
| | امکانات =مهمان‌خانه * نمازخانه * کتابخانه * موزه * رصدخانه | | | امکانات = |
| | شماره ثبت = | | | شماره ثبت = |
| | معمار = | | | معمار = |
| | سبک = | | | سبک = |
| | بازسازی = | | | بازسازی = سلطان سلیمان عثمانی و احمد پاشا |
| | وبگاه = | | | وبگاه = |
| }} | | }} |
| '''مرقد صافی صفا یمانی'''، | | '''قبر حضرت موسی(ع)''' در مسجد القدم واقع در جنوب شهر دمشق واقع است. این قریه در چهار کیلومتری شرق دمشق در دامنه کوه قاسیون می‌باشد. در اینکه مدفون در این مکان چه کسی است دو نقل متفاوت ذکر شده. عده‌ای از تاریخ‌‌نگاران معتقدند که قبر حضرت موسی(ع) است و عده‌ای دیگر مدعی هستند که قبر حنة مادر حضرت مریم(ع) دختر عمران می‌باشد. |
|
| |
|
| == معرفی ==
| | در این مسجد چهاردیواری کوچکی وجود دارد که نوشته‌ای جهت انتساب این قبر به حضرت موسی از قول صالحین وجود دارد. گفته شده که بعضی صالحین، پیامبر(ص) را در خواب دیدند که به این مکان اشاره کرده و ذکر کرده که در این مکان حضرت موسی(ع) برادرم دفن شده است. این مسجد در سال ۱۰۴۴ق به وسیله سلطان سلیمان عثمانی و احمد پاشا تجدید بنا شد. بنای کنونی نیز از دوره عثمانی است. |
| به گفته حرز الدین، مرقد صافی صفا از آثار تاریخی مشهور در شهر نجف است. در قدیم مقام امام علی(ع) به مقام الصفا و قبر یمانی در کنارش، به مقبرة الصفا شناخته می‌شد که به این دو صافی صفا اطلاق می‌شد.<ref>تاریخ النجف الاشرف، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۳۳۷.</ref> بین علما مشهور شده که قبر یمانی در مقبره صافی صفا است.<ref>مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۵.</ref> این مرقد به مقبرة الصفا و مقبرة الصخر نیز معروف است.<ref>معارف الرجال، ۱۳۸۳ق، ج۱، ص۱۰۵.</ref> از نام‌های دیگر این مکان، بقعه صفاة الصفا است<ref>الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۴۹ و ۵۰؛ خزانة الادب، البغدادی، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۲۷۲.</ref> که به مرور زمان برای سهولت در سخن‌گفتن از صفاة الصفا به صافی الصفا تبدیل شد.<ref>الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۴۷.</ref> | |
|
| |
|
| این بقعه (صافی صفا) قبل از سکونت مردم در نجف، ابتدای راه نجف به عربستان<ref>الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۴۷.</ref> مشهور به طریق الحج البری بود که مردم و کاروان‌ها برای استراحت در این منطقه یعنی صافی صفا جمع می‌شدند.<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۱۰۳-۱۰۴.</ref> ذکر شده که امام علی(ع) هنگامی که برای خلوت و گوشه‌نشینی به این منطقه می‌آمده، حرکت کاروان ها را نگاه می‌کردند.<ref>الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۱۳۸.</ref>
| | بنا به نقل روایات، به دلیل مشخص نبودن چگونگی وفات و محل دفن حضرت موسی(ع)، احتمالات دیگری در محل دفن مطرح شده است. تیه، طور، موآب و اریحا از مکان‌های دیگر احتمالی مدفن حضرت موسی(ع) می‌باشد. |
|
| |
|
| == موقعیت == | | ==موقعیت، بنا و علت نام‌گذاری== |
| | [[پرونده:القدم.jpg|250px|بندانگشتی|جبل قاسیون]] |
| | قبر حضرت موسی(ع) در مسجدی معروف به مسجد القَدَم<ref>تاریخ مدینة دمشق، ج۲، ص۳۳۹.</ref> یا جامع القَدَم،<ref>معجم دمشق التاريخی، ج۲، ص۲۸۷.</ref> در منطقه القدم در جنوب شهر دمشق<ref>معجم دمشق التاريخی، ج۲،ص۱۸۷ و ۲۸۷.</ref> نزدیک منطقه رَبْوَه واقع است. این قریه در فاصله چهار کیلومتری شرق دمشق در دامنه کوه قاسیون می‌باشد.<ref>اماکن زیارتی سیاحتی سوریه، ۱۳۸۰ش، ص۱۵۸-۱۵۹.</ref> |
| | مسجد القدیم<ref>معجم البلدان، ج۲، ص۴۶۵.</ref> و مسجد الاقدام<ref>تذكرة بالإخبار عن اتّفاقات الأسفار، ج۱، ص۲۲۰.</ref> از نام‌های دیگر این مسجد است. دلیل نام‌گذاری آن، بخاطر جای پاهایی است که بر روی سنگی دیده شده<ref>كتاب المزار، ج۱، ص۱۰۶.</ref> و گفته شده که جای قدم‌های حضرت موسی(ع) است. در این مسجد یک چهار دیواری کوچکی است که بر آن نوشته‌ای از بعضی صالحین درباره انتساب این قبر به حضرت موسی(ع) وجود دارد.<ref>رحلة ابن‌بطوطة، ج۱، ص۳۲۵.</ref> گفته شده که در این مسجد [[حضرت خضر]] نیز [[نماز]] گزارده است.<ref>اماکن زیارتی سیاحتی سوریه، ۱۳۸۰ش، ص۱۵۸-۱۵۹.</ref> |
| | [[پرونده:جبل قاسیون.jpg|250px|بندانگشتی|جبل قاسیون]] |
| | مسجد مذکور در ١٠44ق به وسیله [[سلطان سلیمان عثمانی]] و احمد پاشا تجدید بنا شد. مقبره نیز توسط شیخ صالح البرکه ساخته شده و مورد [[زیارت]] و [[تبرک]] مردم و اهالی قرار دارد. بنای کنونی آن از همان دوره عثمانی است.<ref>اماکن زیارتی سیاحتی سوریه، ۱۳۸۰ش، ص۱۵۸-۱۵۹.</ref> |
| | ==مدفون در مزار== |
| | در اين مکان به روایتی قبر [[حضرت موسی (علیه‌السّلام)|حضرت موسی(ع)]] قرار دارد. طبق نوشته‌ای بر روی دیوار مسجد، بعضی از صالحان، پیامبر(ص) را در خواب دیده‌اند که فرمود اینجا قبر برادرم موسی است. ابن بطوطة،<ref>رحلة ابن‌بطوطة، ج۱، ص۳۲۵.</ref> ابن عساکر،<ref>تاریخ مدینه دمشق، ج۲، ص۳۳۹.</ref> یاقوت حموی،<ref>معجم البلدان، ج۲، ص۴۶۵.</ref> نویری<ref>نهايه الارب في فنون الادب، ج۳۲، ص۲۹۶.</ref> و ابن منظور<ref>مختصر تاریخ دمشق، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۲۸۲.</ref> در کتاب‌هایشان این قبر را بر اساس گفته‌ها، به حضرت موسی(ع) منتسب کرده‌اند. گرچه سید مهدی قزوینی در کتاب المزار از قول هروی مورخ نقل می‌کند که انتساب این قبر در دمشق به حضرت موسی(ع) صحیح نیست.<ref>كتاب المزار، ص۱۰۶.</ref> |
|
| |
|
| این مرقد در غرب شهر نجف، کنار بحر نجف واقع است.<ref>تاریخ النجف الاشرف، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۳۳۷-۳۳۸؛ صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۶۴.</ref> مرقد بین مسجدی که در آن مقام امیرالمومنین علی(ع) در سمت غربی و بین صحن مستعطیلی شرقی قرار دارد.<ref>مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۳.</ref> در سمت شمالی مرقد، راهی است که به سمت مقام امام سجاد(ع) می رود.<ref>تاریخ النجف الاشرف، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۳۳۷-۳۳۸.</ref>
| | ابن جبیر اندلسی در تذكرة بالإخبار عن اتّفاقات الأسفار ذکر می‌کند که احتمال دارد شخص مدفون در این مسجد حنة مادر حضرت مریم(ع)، دختر عمران باشد. گرچه احتمال انتساب به حضرت موسی(ع) را نیز رد نمی‌کند.<ref> تذكرة بالإخبار عن اتّفاقات الأسفار، ص۲۲۰.</ref> نعیمی نویسنده کتاب الدارس، نیز احتمال انتساب این قبر به مادر حضرت مریم(ع) را محتمل می‌داند ولی از قول ابن شداد نقل می‌کند که شخص مدفون، مادر مریم، دختر عمران نیست.<ref>الدارس في تاريخ المدارس، ج۲، ص۳۳۸.</ref> |
|
| |
|
| == تاریخچه بنا و معماری ==
| | ابوالحسن هروی جهانگرد و مورخ قرن ششم قمری در کتاب‌اش الاشارات الی معرفة الزیارات ذکر می‌کند که در قریه نیرب، قبر مادر مریم است که البته این مریم دختر عمران نیست،<ref>الإشارات إلى معرفة الزيارات، ج۱، ص۲۰.</ref> همچنان که این قبر را متعلق به حضرت موسی(ع) نیز نمی‌داند و نقل می‌کند که معلوم نیست این قبر برای چه کسی است.<ref>الإشارات إلى معرفة الزيارات، ج۱، ص۲۱.</ref> |
| تاریخ این قبر که به زمان امام علی(ع) می‌رسد<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۶۴.</ref> در حدود قرن ششم قمری مشهور شد؛<ref>مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۵.</ref> ولی پیشینه بنا، قرن هفتم قمری دانسته شده است.<ref>مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۲.</ref> به نقل از شیخ محمدحسین حرزالدین، در کتیبه سنگی نصب شده بر ورودی در نوشته‌شده که بنای مرقد در سال ۷۵۹ق به دست علاء الدین بن میر مجید المدنی المداح با کمک حاج محتشم الفیحانی ساخته شد.<ref>تاریخ النجف الاشرف، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۲۳۶؛ الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۶۳.</ref>
| |
|
| |
|
| این بنا در سال ۱۱۴۲ق توسط شیخ تقی آل عصیده الخفاجی<ref>الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۶۳.</ref> و در سال ۱۱۷۹ق به دست شخصی به نام علی که اصالتاً ترک بود، تجدید بنا شد.<ref>الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۶۳.</ref> سدانت صافی صفا از حدود ۵قرن قبل، به عهده خاندان آل شنون و آل الدراویش است که آنها نیز در سال‌های بعد دست به تجدید بنای مرقد زدند.<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۱۲۱؛ الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۶۴؛ [https://fa.shafaqna.com/news/613006 «تاریخ مقام امیرالمومنین(ع) و مرقد صحابی «أُثیب الیمانی»»]، خبرگزاری شفقنا.</ref>
| | ===علت معلوم نبودن=== |
| | | بر طبق برخی از روایات، حضرت موسی(ع) از مکانی می‌گذشت که شخصی را دید که قبری می‌کند. به او در کندن قبر کمک کرد و داخل قبر خوابید تا اندازه سنگ لحد را مشخص شود که در همین زمان، پرده از جلوی چشمان حضرت کنار رفت و جایگاه‌اش در بهشت را دید و از خدا خواست که او را پیش خود ببرد. خداوند نیز حرف او را شنید و حضرت موسی(ع) همان‌جا دفن شد؛ لذا کسی از مکان دفن او اطلاعی ندارد.<ref>سفینة البحار و مدینة الحکم و الآثار، ج۷، ص۱۹۹.</ref> |
| نقل‌شده که در سال ۱۲۲۶ق محمد حسین‌خان علاف (صدر اعظم دربار قاجار) به درخواست شیخ جعفر کاشف الغطاء شروع به ساخت دیوار جدیدی برای داخل کردن صافی صفا در شهر نجف کرد<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۱۰۷ و ۱۲۷.</ref> که در سال ۱۲۳۲ق به اتمام رسید.<ref>الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف، ۲۰۰۹م، ص۶۹.</ref> بعد از حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳م، مرقد تخریب شد که اداره اوقاف شیعیان و متولیان حرم، بازسازی حرم را برعهده گرفتند.<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۱۱۸.</ref>
| | ==مزار‌های دیگر== |
| | | پیامبر(ص) در جواب سوال شخصی که مکان دفن حضرت موسی(ع) را پرسید، ذکر کردند که محل دفن بر سر راه بزرگ و نزدیک تپه سرخ می‌باشد.<ref>بحارالانوار، ج۳، ص۳۶۳؛ الامالی، ص۳۰۴.</ref> به همین دلیل مکان‌های مختلفی به‌عنوان مکان‌های احتمالی در نظر گرفته شد که بدین شرح است: |
| == مدفون در بنا == | | {{ستون-شروع|۲}} |
| این شخصیت و داستان دفنش، دلیلی است بر تاریخ شروع شیعه از زمان رسول‌الله(ص) و دلیل بر ولایت امام علی(ع) به طوری که شخص یمانی طبق شنیده‌هایش از پیامبر(ص) به فرزندانش وصیت می‌کند که جنازه‌اش را از یمن به ارض الغری(نجف) منتقل کننند تا در آنجا دفن شود، زیرا نبی اسلام(ص) فرمود که در اینجا شخصی دفن خواهد شد که مردم با شفاعتش وارد بهشت خواهند شد.<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۶۶.</ref> همچنان که طبق فرموده دیگه پیامبر(ص) نیز امام علی(ص) و شیعه اش، رستگارند. (علی و شیعته هم الفائزون).<ref>کشف الغمة، ۱۹۵۸م، ج۱، ص۵۳.</ref>
| | * بیابان تیه در شبه‌جزیره سینا معروف به صحرای بنی اسرائیل<ref>سفینة البحار و مدینة الحکم و الآثار، ج۷، ص۱۹۹.</ref> |
| حرز الدین در کتاب تاریخ نجف اشرف، از این شخص با عنوان الشیخ الیمانی یاد می‌کند.<ref>تاریخ النجف الاشرف، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۲۳۶.</ref> و در کتاب مراقد المعارف خود، ذکر می‌کند که او مردی بود که جنازه‌اش از یمن به پشت کوفه آورده شد و در منطقه الغری(نجف) دفن شد و در ادامه ذکر می‌کند که این شخص گاهی به یمانی هم شناخته می‌شود و گاهی هم به مقبرة الصفا و در این اواخر صفة الصفا هم به او اطلاق می‌گردد، گرچه مردم به آن صافی صفا می‌گویند.<ref>مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۲.</ref>
| | * سرزمین موآب معروف به ادوم یا جلعاد در کشور اردن<ref>احسن القصص، ۱۳۹۱ش، ج۱، ص۲۲۳؛ نظم الدرر في تناسب الايات والسور، ج۶، ص۹۳.</ref> |
| محمد حرز الدین در کتاب معارف الرجال ذکر می‌کند که در مقام امام علی(ع) صخره‌ای است که بر روی آن دو بیت شعر به صورت فارسی نوشته شده که متعلق به سال ۱۱۶۵ق است که در آن این منطقه به نام صفة الصفا نام برده می‌شود.<ref>معارف الرجال، ۱۳۸۳ق، ج۱، ص۱۰۴.</ref>
| | * کوه طور در شمال‌شرقی مصر<ref>بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۲۵۱-۲۵۲.</ref> |
| | | * صحرای اریحا در کرانه غربی رود اردن در منطقه‌ای به نام بریةالقدس<ref>الأعلاق الخطيرة في ذكر أمراء الشام والجزيرة، ج۱، ص۱۱۰.</ref> |
| عده‌ای از علما، یمانی را از اصحاب اویس قرنی می‌دانند و عده‌ای دیگر او را از شاگردان اویس قرنی ذکر می‌کنند،<ref>مراقد المعارف، ۱۳۹۱ق، ج۲، ص۳۸۶.</ref> همچنان که حرز الدین از دسته دوم است و بر آن تأکید دارد.<ref>معارف الرجال، ۱۳۸۳ق، ج۲، ص۶۴.</ref>
| | * منطق شام یا دمشق امروزی<ref>تاریخ مدینه دمشق، ج۲، ص۳۳۹.</ref> |
| | | {{پایان}} |
| === داستان دفن یمانی === | | ==پانویس== |
| علامه مجلسی در کتاب بحارالانوار روایتی را ذکر می‌کند که امام علی(ع) با عده‌ای از یاران نزدیکش در منطقة الصفا نشسته بود که به یارانش می‌فرماید که چیزی را که من می‌بینم شما هم می‌بینید؟ یاران عرض می‌کنند که چه چیزی؟ امام(ع) ذکر می‌کند که شتری را می‌‌بیند که بر روی آن جنازه‌ای بسته شده که مردی آن را می‌کشد و بعد سه روز به اینجا می‌رسد.<ref>بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج۴۱، ص۳۵۸.</ref>
| |
| این قصه را دیلمی در کتاب ارشاد القلوب ذکر می‌کند و به تبع آن دیگر علما همچون مجلسی در بحار الانوار، شیخ عباس قمی در سفینة البحار و محمد حرز الدین در تاریخ النجف الاشرف و مراقد المعارف ذکر کردند به طوری که استحباب دفن مردگان در نجف را به ذکر همین روایت در کتاب ارشاد القلوب دیلمی منتسب می‌کنند.<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۶۸؛ نگاه کنید به: بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج۹۷، ص۲۳۳؛ ارشاد القلوب دیلمی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۴۰؛ سفینة البحار، شیخ عباس قمی، ج۴، ص۴۶۳ و ۸۸۳؛ مراقد المعارف، محمد حرز الدین، ج۲، ص۳۸۶؛ تاریخ النجف الاشرف، محمدحسین حرز الدین، ج۱، ص۳۳۹.</ref>
| |
| در کتب فقهی روایت یمانی مجوز برای نقل مردگان ذکر شده، مانند نقل جنازه مردگان به سوی اماکن مقدس در کنار امام علی(ع)، به دلیل اینکه حاصل می‌شود برای میت با این انتقال، ثواب و نجاتی از عقاب.<ref>تاریخ النجف الاشرف، محمدحسین حرز الدین، ج۱، ص۳۴۰؛ کشف الغمة، ۱۹۵۸م، ج۱، ص۱۵۷.</ref>
| |
| روایت شده که امیرالمؤمنین(ع) هنگامی که می‌خواست با خودش خلوت کنه به اطراف سرزمین مشرف به نجف می‌آمد. روزی که امام(ع) آنجا بود، مردی سوار بر شتر در حالی که جنازه‌ای حمل می‌کرد از بیابان آمد. تا اینکه امام علی(ع) را دید، به سمت امام آمد و سلام کرد و امام جواب سلامش را داد. امام به سوار گفت از کجا می‌آیی؟ سوار گفت از یمن، امام گفت این جنازه چیه که با توست؟ سوار گفت جنازه پدرم است که برای دفن در این مکان آوردم. امام گفت چرا در زمین خودتان دفنش نکردید؟ سوار گفت چون پدرم به من وصیت کرد که این کار را انجام دهم به طوری که به من گفت در این مکان مردی دفن می‌شود که همه داخل در شفاعتش می‌شوند. امام به سوار گفت آن شخص را می‌شناسی؟ سوار گفت نه، امام سه بار گفت به خدا قسم آن مرد منم، پس بایست و پدرت را دفن کن، آن سوار نیز ایستاد و پدرش را دفن کرد. حرزالدین ذکر می‌کند که این مطلب در کتاب انیس الزائرین نیز ذکر شده است.<ref>بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج۹۷، ص۲۳۳؛ ارشاد القلوب دیلمی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۴۰؛ سفینة البحار، شیخ عباس قمی، ج۴، ص۴۶۳ و ۸۸۳.</ref>
| |
| محمد حرزالدین در مراقد المعارف، شیخ عباس قمی در سفینة البحار و محمد حسین حرزالدین در تاریخ نجف اشرف مطلب دیگری را نیز اضافه می‌کنند که امام بر جنازه نماز هم خواند.<ref>مراقد المعارف، محمد حرز الدین، ج۲، ص۳۸۶؛ تاریخ النجف الاشرف، محمدحسین حرز الدین، ج۱، ص۳۳۹؛ سفینة البحار، شیخ عباس قمی، ج۴، ص۸۸۳.</ref>
| |
| حرز الدین در کتاب تاریخ نجف اشرف نقل می‌کند در مقام امام علی(ع) که متصل به مرقد شیخ یمانی است، لوح سنگی بر بالای محراب است که در آن قصیده‌ای است که تصریح شده، اینجا مقام امام علی(ع) است برای روزی که او بر جنازه شیخ یمانی نماز گذاشت.
| |
| | |
| گاهی قضیه دوری مسافت در نقل جسم از یمن تا ارض الغری در عراق به‌عنوان اشکال مطرح می‌شود. احتمال وجود دارد که مرگ در زمان نزدیک اتفاق افتاده باشد یا اینکه مرگ در مکان متوسط بین یمن و عراق که نقل از آن مکان به نجف راحت‌تر بوده است و وصیت به دفن در وادی السلام به تبع این روایت آمده است.<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص72-73.</ref>
| |
| | |
| == حرز یمانی ==
| |
| ابن‌طاووس در کتاب مهج الدعوات روایتی را نقل می‌کند که مردی یمانی به دیدار امام علی(ع) می‌آید و پس از ذکر داستان زندگی خود، از امام می‌خواهد که دعایی را به او آموزش دهد که از شر دشمنانش رهایی یابد که امام(ع) قلم و دواتی می‌خواهد و درخواست یمانی را می‌پذیرد. این دعا در کتب تاریخی معروف به حرز یمانی شده است.<ref>مهج الدعوات و منهج العبادات، ۱۴۱۴ق، ص۱۱۴.</ref> بعضی از محققان ذکر کرده‌اند که آن مرد یمانی که صاحب حرز معروف است، ممکن است صافی صفا باشد.<ref>موسوعة النجف الاشرف العلمیة، ۱۴۳۶ق، ص۱۷۸ و ۱۸۰.</ref>
| |
| | |
| === کاربری‌های امروزی مقام صافی صفا===
| |
| محل رصد فلکی<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۱۳۰.</ref>
| |
| مرکز علوم قرآنی<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۱۳۲.</ref>
| |
| موزه حرم<ref>صافی صفا بین النجف و الیمن، ۱۴۴۱ق، ص۱۳۳.</ref>
| |
| | |
| ==نگارخانه==
| |
| <center><gallery widths="170" heights="150px" perrow="6" style="border: 5px solid #004225; box-shadow: 0.1em 0.1em 0.5em rgba(0،0،0،0.75); -moz-box-shadow: 0.1em 0.1em 0.5em rgba(0،0،0،0.75); -webkit-box-shadow: 0.1em 0.1em 0.5em rgba(0،0،0،0.75); border-radius: 0.5em; -moz-border-radius: 0.5em; -webkit-border-radius: 0.5em;">
| |
| پرونده:گنبد مرقد اثیب یمانی.jpg|گنبد مرقد اثیب یمانی
| |
| پرونده:نمای بیرونی از مرقد صافی صفا.jpg|نمای بیرونی از مرقد صافی صفا
| |
| پرونده:تصویری از مزار صافی صفا بعد از تخریب در سال ۲۰۰۳م.jpg|تصویری از مزار صافی صفا بعد از تخریب در سال ۲۰۰۳م
| |
| پرونده:تصویری از مزار صافی صفا بعد از تکمیل مرحله اول در سال ۲۰۱۲م.jpg|تصویری از مزار صافی صفا بعد از تکمیل مرحله اول در سال ۲۰۱۲م
| |
| پرونده:مردم در حال زیارت از ضریح مرقد شیخ یمانی.jpg|مردم در حال زیارت از ضریح مرقد شیخ یمانی
| |
| پرونده:نمایی از ورودی مقام امام علی(ع) و مرقد شیخ یمانی.jpg|نمایی از ورودی مقام امام علی(ع) و مرقد شیخ یمانی
| |
| پرونده:نمایی از محراب صافی صفا.jpg|نمایی از محراب صافی صفا
| |
| پرونده:نمایی دیگر از موزه صافی صفا و اشیای موجود در آن.jpg|نمایی از موزه صافی صفا
| |
| </gallery>
| |
| </center>
| |
| | |
| == پانویس == | |
| {{پانویس}} | | {{پانویس}} |
| == منابع == | | ==منابع == |
| {{منابع}} | | {{منابع}} |
| | | * '''الإشارات إلى معرفة الزيارات'''، ابوالحسن هروی، بی‌جا، مکتبة الثقافة الدینیة، بی‌تا. |
| {{برگرفتگی
| | * '''احسن القصص'''، محمدجواد مهری، قم، آئین دانش، ۱۳۹۱ش. |
| |پیش از لینک = کتاب
| | * ''' الأعلاق الخطيرة في ذكر أمراء الشام والجزيرة'''، عزالدین ابن شداد، بی‌جا، بی‌نا، بی‌تا. |
| |منبع = زیارت‌گاه‌های عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم.
| | * '''اماکن زیارتی و سیاحتی سوریه'''، اصغر قائدان، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۰ش. |
| |پس از لینک = بخش «مرقد صافی صفا»، ج1، ص73.
| | * '''نظم الدرر في تناسب الايات والسور'''، برهان الدین البقاعی، قاهره، دار الكتاب الإسلامي، بی‌تا. |
| | لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1472/1/5
| | * '''بحارالانوار'''، علامه محمدباقر مجلسی، بی‌جا، دارالاحیاء التراث، ۱۴۰۳ق. |
| }}
| | * '''الامالی'''، ابن بابویه شیخ صدوق، بی‌جا، مؤسسة البعثة، بی‌تا. |
| * '''تاریخ النجف الاشرف'''، الشیخ محمدحسین حرز الدین، تحقیق: عبدالرزاق حرز الدین، تهران، ط۱، ۱۳۸۵ق. | | * '''بحارالانوار'''، محمدباقر مجلسی، بی‌جا، مؤسسة الوفاء، ۱۴۰۳ق. |
| * '''سفینة البحار'''، الشیخ عباس قمی، مؤسسة الطبع و النشر فی الاستانة الرضویة المقدسة، مشهد، ط۱، ۱۴۱۶ق. | | * '''رحله ابن بطوطه'''، ابن بطوطه، رباط، اكاديمية المملكة المغربية، بی‌تا. |
| * '''صافی صفا بین النجف و الیمن'''، فاروق محسن الوالعبرة، العتبة العلویة المقدسة، النجف، ۱۴۴۱ق. | | * '''سفینة البحار و مدینة الحکم و الآثار'''، شیخ عباس قمی، بی‌جا، اسوه، بی‌تا. |
| * '''کشف الغمة'''، علی بن ابی‌الفتح الاربلی، دار الأضواء، بیروت، ۱۹۵۸م. | | * '''معجم البلدان'''، یاقوت حموی، بیروت، دار إحياء التراث العربی، بی‌تا. |
| * '''مراقد المعارف'''، محمد حرز الدین، تحقیق: محمدحسین حرز الدین، الآداب، النجف، ۱۳۹۱ق. | | * '''مختصر تاریخ دمشق'''، ابن منظور، دمشق، دار النشر: دار الفكر للطباعة والتوزيع والنشر، ۱۴۰۲ق. |
| * '''معارف الرجال فی تراجم العلماء و الأدباء'''، محمد حرز الدین، تحقیق: محمدحسین حرز الدین، مطبعة النجف، النجف، ۱۳۸۳ق. | | * '''نهايه الارب في فنون الادب'''، نویری، بی‌جا، بی‌نا، بی‌تا. |
| * '''بحارالأنوار'''، علامه مجلسی، تحقیق: محمدمهدی السید حسن الموسوی الخرسان و السید ابراهیم میانجی و محمدباقر البهبودی، ط۲ المصححه، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا. | | * '''تاریخ مدینه دمشق'''، ابن عساکر، بی‌جا، دار الفكر للطباعة والنشر والتوزيع، بی‌تا. |
| * '''ارشاد القلوب'''،حسن بن محمد دیلمی، مطبعة امیر، قم، ط۲، ۱۴۱۵ق. | | * '''کتاب المزار'''، سید مهدی قزوینی، بی‌جا، دار الرافدين للطباعة والنشر والتوزيع، بی‌تا. |
| * '''مهج الدعوات و منهج العبادات'''، رضی الدین علی بن طاووس، مؤسسة الأعلمی، بیروت، ط۱، ۱۴۱۴ق. | | * '''تذكرة بالإخبار عن اتّفاقات الأسفار'''، ابن جبیر اندلسی، بی‌جا، المؤسسة العربيّة للدراسات والنشر، بی‌تا. |
| * '''موسوعة النجف الاشرف العلمیة'''، مرکز النجف الاشرف للتألیف و التوثیق، ط۱، النجف الاشرف، ۱۴۳۶ق. | | * '''الدارس في تاريخ المدارس'''، عبدالقادر بن محمد نعیمی دمشقی، بی‌جا، بی‌نا، بی‌تا. |
| * '''الصفا منطقة مضیئة فی النجف الاشرف'''، ابراهیم عبدالرضا شنون، مطبعة الیقظة، بغداد، ۲۰۰۹م. | | * * '''معجم دمشق التاریخی'''، قتیبه الشهابی، بی‌جا، منشورات وزارة الثقافة في الجمهورية العربية السورية، بی‌تا. |
| * '''خزانة الادب'''، البغدادی، تحقیق: مصطفی عبدالقادر عطاء، دار الکتب العلمیة، بیروت، ط۱، ۱۴۱۷ق. | |
| * '''[https://fa.shafaqna.com/news/613006/ «تاریخ مقام امیرالمومنین(ع) و مرقد صحابی أُثیب الیمانی»]'''، خبرگزاری شفقنا. | |
| {{پایان}} | | {{پایان}} |
|
| |
| {{زیارتگاه‌ها و مقبره‌های عراق}}
| |
| {{نجف}}
| |
