فراش: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۴ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۰۳

فَرّاش، کسی است که در زيارتگاه‌ها، مأمور پهن كردن و جمع كردن فرش‌ها، زيلوها و جارو كردن صحن‌ها و رواق‌ها است. منصب فراشى، در مزارهاى معصومان(ع)، افتخار شمرده شده و گاهى زائران، به صورت افتخارى به این کار مى‌پردازند.

واژه‌شناسی

فراش، صيغۀ مبالغه از «فرش» بوده^[۱] و به معنای كسى است كه فرش و بساط را مى‌گسترد.^[۲] به پيشخدمت و خدمتكار^[۳] و جاروكش و مأمور نظافت يك ساختمان و مسجد و حرم نيز گفته مى‌شود.^[۴]

در مکان‌های مقدس

در زيارتگاه‌ها، به كسانى كه مأمور پهن كردن و جمع كردن فرش‌ها و زيلوها و جارو كردن حرم و صحن‌ها و رواق‌ها هستند، فراش گفته مى‌شود. منصب فراشى و جاروكشى در مزارهاى معصومان(ع)، افتخار است و زائران گاهى به صورت افتخارى به آن مى‌پردازند.^[۵]

در حرم امام رضا(ع)

فرّاشان، در حرم امام رضا(ع)، خادمانی هستند كه وظيفۀ آن‌ها حفظ نظافت، طهارت و غبارروبى رواق‌ها، حفظ نظم و آرامش و تقسيم گل‌هاى بالاى ضريح بين زائران است. علاوه بر اين، راهنمایی زائران و برف‌روبى حرم و بيوتات بر عهدۀ آن‌ها است. فراشان، برای برگزاری مراسم خطبۀ صبح، رواق‌ دارالسياره يا دارالحكمه را براى مراسم آماده مى‌كنند و در هنگام برگزارى مراسم صفّه و خطبه، مراقبت بر حفظ نظم و زمان را بر عهده دارند. تنظيم لوح، لاله و قرآن، براى اجراى مراسم صفّۀ صبح، مراسم صفّه شام و هدايت زائران در رواق‌هاى دارالحفّاظ و دارالسّلام را هم انجام مى‌دهند.^[۶]

پانوشت

↑ لغت نامه دهخدا ذیل واژه فراش، به نقل از اقرب الموارد؛ فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38.
↑ لغت‌نامه دهخدا، ذیل واژه فراش.
↑ فرهنگ فارسی معین، ذیل واژه فراش؛
↑ فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38.
↑ فرهنگ‌نامه زیارت، ص۵۰.
↑ فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38، به نقل از راهنماى جامع اماكن متبركه، ص ۵٩.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله فرهنگامه زیارت، جواد محدثی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره چهاردهم، بهار 1392، ص38. است.

فرهنگ‌نامه زیارت، جواد محدثی، مشعر، تهران، ۱۳۸۷ش.

[1] لغت نامه دهخدا ذیل واژه فراش، به نقل از اقرب الموارد؛ فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38.

[2] لغت‌نامه دهخدا، ذیل واژه فراش.

[3] فرهنگ فارسی معین، ذیل واژه فراش؛

[4] فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38.

[:0-5] فرهنگ‌نامه زیارت، ص۵۰.

[6] فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38، به نقل از راهنماى جامع اماكن متبركه، ص ۵٩.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
-'''فَرّاش'''، کسی است که در زيارتگاه‌ها، مأمور پهن كردن و جمع كردن فرش‌ها، زيلوها و جارو كردن صحن‌ها و رواق‌ها است. منصب فراشى، در مزارهاى [[معصومان(ع)]]، افتخار بوده و گاهى [[زائر|زائران]]، به صورت افتخارى به این کار مى‌پردازند.
+'''فَرّاش'''، کسی است که در زيارتگاه‌ها، مأمور پهن كردن و جمع كردن فرش‌ها، زيلوها و جارو كردن صحن‌ها و رواق‌ها است. منصب فراشى، در مزارهاى [[معصومان(ع)]]، افتخار شمرده شده و گاهى [[زائر|زائران]]، به صورت افتخارى به این کار مى‌پردازند.
 <br />
 ==واژه‌شناسی==
-از ريشۀ فرش، كسى كه فرش و بساط را مى‌گسترد. به پيشخدمت و خدمتكار نيز گفته مى‌شود.<ref name=":0">فرهنگ‌نامه زیارت،  ص۵۰.</ref>
+فراش، صيغۀ مبالغه از «فرش» بوده<ref>لغت نامه دهخدا ذیل واژه فراش، به نقل از اقرب الموارد؛ فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38.</ref> و به معنای كسى است كه فرش و بساط را مى‌گسترد.<ref>لغت‌نامه دهخدا، ذیل واژه فراش.</ref> به پيشخدمت و خدمتكار<ref>فرهنگ فارسی معین، ذیل واژه فراش؛ </ref> و جاروكش و مأمور نظافت يك ساختمان و مسجد و حرم نيز گفته مى‌شود.<ref>فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38.</ref>
-صيغۀ مبالغه از كلمۀ «فرش» است؛<ref>لغت نامه دهخدا ذیل واژه فراش، به نقل از اقرب الموارد؛ فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38.</ref> كسى كه فرش و بساط را مى‌گسترد. به پيشخدمت و خدمتكار و جاروكش و مأمور نظافت يك ساختمان و مسجد و حرم نيز گفته مى‌شود.<ref>فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38.</ref>
-فراش، صيغۀ مبالغه از «فرش» و فرش، واژه‌ای عربی به معنای گستردن و پهن کردن است.
 ==در مکان‌های مقدس==
-در زيارتگاه‌ها به كسانى كه مأمور پهن كردن و جمع كردن فرش‌ها و زيلوها و جارو كردن حرم و صحن‌ها و رواق‌هايند، فرّاش گفته مى‌شود. منصب فراشى و جاروكشى در مزارهاى معصومين، افتخار است و زائران گاهى به صورت افتخارى به آن مى‌پردازند.<ref name=":0" />
+در زيارتگاه‌ها، به كسانى كه مأمور پهن كردن و جمع كردن فرش‌ها و زيلوها و جارو كردن حرم و صحن‌ها و رواق‌ها هستند، فراش گفته مى‌شود. منصب فراشى و جاروكشى در مزارهاى [[معصومان(ع)]]، افتخار است و [[زائر|زائران]] گاهى به صورت افتخارى به آن مى‌پردازند.<ref name=":0">فرهنگ‌نامه زیارت،  ص۵۰.</ref>
-فرّاشان، خدّامى هستند كه وظيفۀ آنان حفظ نظافت و طهارت و غبارروبى رواق‌ها، حفظ نظم و آرامش و تقسيم گل‌هاى بالاى ضريح بين زائران است. علاوه بر اين، ارائۀ راهنمايى‌هاى لازم به زائران و برف‌روبى حرم و بيوتات بر عهدۀ فرّاشان است. فرّاشان در مراسم خطبۀ صبح، رواق‌هاى دارالسياره يا دارالحكمه را (در مشهد) براى مراسم آماده مى‌كنند و در هنگام برگزارى مراسم صفّه و خطبه، مراقبت بر حفظ نظم و زمان را بر عهده دارند. تنظيم لوح و لاله و قرآن براى اجراى مراسم صفّۀ صبح و شام و هدايت زائران در رواق‌هاى دارالحفّاظ و دارالسّلام را هم انجام مى‌دهند.<ref>فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38، به نقل از راهنماى جامع اماكن متبركه، ص ۵٩.</ref>
+== در حرم امام رضا(ع) ==
+فرّاشان، در [[حرم امام رضا(ع)]]، خادمانی هستند كه وظيفۀ آن‌ها حفظ نظافت، طهارت و غبارروبى [[رواق|رواق‌ها]]، حفظ نظم و آرامش و تقسيم گل‌هاى بالاى [[ضریح|ضريح]] بين [[زائر|زائران]] است. علاوه بر اين، راهنمایی زائران و برف‌روبى حرم و بيوتات بر عهدۀ آن‌ها است. فراشان، برای برگزاری مراسم خطبۀ صبح، رواق‌ دارالسياره يا دارالحكمه را براى مراسم آماده مى‌كنند و در هنگام برگزارى مراسم صفّه و خطبه، مراقبت بر حفظ نظم و زمان را بر عهده دارند. تنظيم لوح، لاله و قرآن، براى اجراى مراسم صفّۀ صبح، مراسم صفّه شام و هدايت زائران در رواق‌هاى دارالحفّاظ و دارالسّلام را هم انجام مى‌دهند.<ref>فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38، به نقل از راهنماى جامع اماكن متبركه، ص ۵٩.</ref>
 ==پانوشت==