باب زیاد: تفاوت میان نسخه‌ها
M-mohammad (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''باب زیاد''': از درهای ضلع غربی مسجدالنبی می‌باشد. این در توسط زیاد بن عب...» ایجاد کرد) |
|||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''باب زیاد''': از درهای ضلع غربی [[مسجدالنبی]] می‌باشد. این در توسط [[زیاد بن عبیدالله]] در دوره [[منصور عباسی]] ساخته شد. در گزارش تاریخ‌نویسان نقوشی که بر این | '''باب زیاد''': از درهای ضلع غربی [[مسجدالنبی]] می‌باشد. این در توسط [[زیاد بن عبیدالله]] در دوره [[منصور عباسی]] ساخته شد. در گزارش تاریخ‌نویسان نقوشی که بر این در، قرار داشت آورده شده است که شامل آیات [[قرآن]] و گواهی به نبوت [[پیامبر(ص)]] بوده است. از سرنوشت این باب اطلاع دقیقی در دست نیست جز گزارشات مبهی از بعضی تاریخ‌نویسان. | ||
==تاریخ ساخت== | ==تاریخ ساخت== | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==نقوش باب== | ==نقوش باب== | ||
کتیبه‌ای چوبی از جنس ساج بر روی در قرار داشت که گزارش منابع از عبارت‌های نقش بسته بر آن متفاوت است. [[ابن‌زباله]] (م. 199ق.) تنها به عبارت شامل دستور خلیفه درباره گسترش و نیز تاریخ انجام آن اشاره کرده است.<ref>اخبار المدینه، ص109.</ref>به گزارش [[فیروزآبادی]] (م. 817ق.) عبارت‌هایی شامل [[بسمله]] و آیه 255 [[سوره بقره]] (آیة الکرسی) و نیز گواهی به [[نبوت پیامبر]](ص) بر آن کتیبه نقش بسته بود. این عبارت به فرمان خلیفه برای گسترش مسجد و ویرانی [[دارالقضاء]] و تبدیل آن به میدان و تاریخ انجام آن گسترش نیز اشاره داشت.<ref>المغانم المطابه، ج1، ص432.</ref>[[حربی]] (م. 285ق.) افزون بر آن کلمات، جملاتی در مدح منصور عباسی و نسبت او با [[پیامبر(ص)]] و اختصاص گسترش مسجد به وی به سبب همین قرابت را یاد کرده است.<ref>المناسک، ص394.</ref> | کتیبه‌ای چوبی از جنس ساج بر روی در قرار داشت که گزارش منابع از عبارت‌های نقش بسته بر آن متفاوت است. [[ابن زباله|ابن‌زباله]] (م. 199ق.) تنها به عبارت شامل دستور خلیفه درباره گسترش و نیز تاریخ انجام آن اشاره کرده است.<ref>اخبار المدینه، ص109.</ref>به گزارش [[فیروزآبادی]] (م. 817ق.) عبارت‌هایی شامل [[بسمله]] و آیه 255 [[سوره بقره]] (آیة الکرسی) و نیز گواهی به [[نبوت پیامبر]](ص) بر آن کتیبه نقش بسته بود. این عبارت به فرمان خلیفه برای گسترش مسجد و ویرانی [[دارالقضاء]] و تبدیل آن به میدان و تاریخ انجام آن گسترش نیز اشاره داشت.<ref>المغانم المطابه، ج1، ص432.</ref>[[حربی]] (م. 285ق.) افزون بر آن کلمات، جملاتی در مدح منصور عباسی و نسبت او با [[پیامبر(ص)]] و اختصاص گسترش مسجد به وی به سبب همین قرابت را یاد کرده است.<ref>المناسک، ص394.</ref> | ||
==سرنوشت باب== | ==سرنوشت باب== | ||
به سال 310ق. به فرمان [[مقتدر عباسی]] (حک: 295-320ق.) برای همه درهای مسجدالنبی، لنگه‌هایی از چوب ساج ساخته شد.<ref>المسالک و الممالک، ج1، ص410.</ref>درباره سرنوشت باب زیاد در دوره‌های پسین گزارشی در دست نیست. تنها [[سمهودی]] درباره زمان آن به عبارت مبهم «در هنگام بازسازی دیوار غربی برداشته شد»<ref>وفاء الوفاء، ج2، ص221.</ref>بسنده کرده است. با عنایت به گزارش [[ابن‌جبیر]] (م. 614ق.) که به سال 579ق. از مسجد دیدار کرده و از این در نامی نبرده، <ref>رحلة ابن جبیر، ص148.</ref> بسته شدن آن باید پیش از این تاریخ صورت گرفته باشد. | به سال 310ق. به فرمان [[مقتدر عباسی]] (حک: 295-320ق.) برای همه درهای مسجدالنبی، لنگه‌هایی از چوب ساج ساخته شد.<ref>المسالک و الممالک، ج1، ص410.</ref>درباره سرنوشت باب زیاد در دوره‌های پسین گزارشی در دست نیست. تنها [[سمهودی]] درباره زمان آن به عبارت مبهم «در هنگام بازسازی دیوار غربی برداشته شد»<ref>وفاء الوفاء، ج2، ص221.</ref>بسنده کرده است. با عنایت به گزارش [[ابن جبیر|ابن‌جبیر]] (م. 614ق.) که به سال 579ق. از مسجد دیدار کرده و از این در نامی نبرده، <ref>رحلة ابن جبیر، ص148.</ref> بسته شدن آن باید پیش از این تاریخ صورت گرفته باشد. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
{{درب‌های مسجدالنبی}} | {{درب‌های مسجدالنبی}} | ||
[[رده:درب‌های مسجدالنبی]] | [[رده:درب‌های مسجدالنبی]] | ||
[[رده:مسجدالنبی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۷
باب زیاد: از درهای ضلع غربی مسجدالنبی می‌باشد. این در توسط زیاد بن عبیدالله در دوره منصور عباسی ساخته شد. در گزارش تاریخ‌نویسان نقوشی که بر این در، قرار داشت آورده شده است که شامل آیات قرآن و گواهی به نبوت پیامبر(ص) بوده است. از سرنوشت این باب اطلاع دقیقی در دست نیست جز گزارشات مبهی از بعضی تاریخ‌نویسان.
تاریخ ساخت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
باب زیاد در دیوار غربی مسجدالنبی، میان باب الرحمه و خوخه ابوبکر قرار داشت.[۱]زیاد بن عبیدالله بن عبدالمَدان حارثی، امیر مکه و مدینه (حک: 138-141ق.) در دوره منصور عباسی (حک: 136-158ق.) در گسترشی که به ویرانی دارالقضاء (خانه آل عمر در میان باب الرحمه و باب السلام) انجامید، این در را ساخت.[۲]
نقوش باب[ویرایش | ویرایش مبدأ]
کتیبه‌ای چوبی از جنس ساج بر روی در قرار داشت که گزارش منابع از عبارت‌های نقش بسته بر آن متفاوت است. ابن‌زباله (م. 199ق.) تنها به عبارت شامل دستور خلیفه درباره گسترش و نیز تاریخ انجام آن اشاره کرده است.[۳]به گزارش فیروزآبادی (م. 817ق.) عبارت‌هایی شامل بسمله و آیه 255 سوره بقره (آیة الکرسی) و نیز گواهی به نبوت پیامبر(ص) بر آن کتیبه نقش بسته بود. این عبارت به فرمان خلیفه برای گسترش مسجد و ویرانی دارالقضاء و تبدیل آن به میدان و تاریخ انجام آن گسترش نیز اشاره داشت.[۴]حربی (م. 285ق.) افزون بر آن کلمات، جملاتی در مدح منصور عباسی و نسبت او با پیامبر(ص) و اختصاص گسترش مسجد به وی به سبب همین قرابت را یاد کرده است.[۵]
سرنوشت باب[ویرایش | ویرایش مبدأ]
به سال 310ق. به فرمان مقتدر عباسی (حک: 295-320ق.) برای همه درهای مسجدالنبی، لنگه‌هایی از چوب ساج ساخته شد.[۶]درباره سرنوشت باب زیاد در دوره‌های پسین گزارشی در دست نیست. تنها سمهودی درباره زمان آن به عبارت مبهم «در هنگام بازسازی دیوار غربی برداشته شد»[۷]بسنده کرده است. با عنایت به گزارش ابن‌جبیر (م. 614ق.) که به سال 579ق. از مسجد دیدار کرده و از این در نامی نبرده، [۸] بسته شدن آن باید پیش از این تاریخ صورت گرفته باشد.
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل باب زیاد.
- وفاء الوفاء: السمهودی (م. 911ق.)، به کوشش محمد عبدالحمید، بیروت، دار الکتب العلمیه، 2006م؛
- المسالک و الممالک: ابوعبید البکری (م. 487ق.)، به کوشش ادریان فان لیوفن و‌اندری فیری، دار الغرب الاسلامی، 1992م؛
- رحلة ابن جبیر: محمد بن احمد (م. 614ق.)، بیروت، دار مکتبة الهلال، 1986م؛
- المناسک و اماکن طرق الحج: ابواسحق الحربی (م. 285ق.)، به کوشش حمد الجاسر، ریاض، دار الیمامه، 1401ق؛
- المغانم المطابه: محمد الفیروزآبادی (م. 817ق.)، مدینه، مرکز بحوث و دراسات المدینه، 1423ق؛
- التعریف بتاریخ و معالم المسجد النبوی الشریف: ضیاء محمد عطار، جده، کنوز المعرفه، 1432ق؛
- اخبار المدینه: محمد ابن زباله (م. 199ق.)، به کوشش ابن سلامه، مرکز بحوث و دراسات المدینه، 1424ق.