حجره رسولالله: تفاوت میان نسخهها
خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
<gallery> | <gallery> | ||
پرونده:نقشه حجره النبی.jpg|نقشه مسجدالنبی. قبر پیامبر در حجره آن حضرت در سمت چپ تصویر. | پرونده:نقشه حجره النبی.jpg|نقشه مسجدالنبی. قبر پیامبر در حجره آن حضرت در سمت چپ تصویر. | ||
پرونده:نقشه توسعهها و حجرههای مسجدالنبی.png | پرونده:نقشه توسعهها و حجرههای مسجدالنبی.png|نقشه خانههای اطراف مسجدالنبی نشان دهنده موقعیت حجره عایشه در جنوب مسجد | ||
</gallery> | </gallery> | ||
نسخهٔ ۳۱ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۰
اطلاعات اوليه | |
---|---|
نامهای دیگر | حجره شریفه |
مکان | مدینه، مسجدالنبی |
کاربری | حجره و محل سکونت عایشه |
جنبه دینی | |
بزرگداشت نزد | مسلمانان |
وابسته به دین/مذهب | اسلام |
باورها | طواف و صلوات ملائک بر گرد قبر پیامبر |
تاریخ بنا | |
زمان پایهگذاری | همزمان با ساخت مسجدالنبی |
رویدادها | دفن ابوبکر و عمر در این مکان |
بازسازیها | ساخت دیواره دور حجره شریفه، ساخت مقصوره چوبی اطراف حجره و اضافه نمودن خانه فاطمه در این مقصوره |
بازسازی کنندگان | عمربن عبدالعزیز، بیبرس |
وضعیت فعلی | |
مساحت | 240متر |
طول | 16متر |
عرض | 15متر |
حجره رسولالله، خانه حضرت محمد(ص) و عایشه، محل وفات و محل دفن پیکر آن حضرت است که در شهر مدینه در داخل مسجدالنبی قرار دارد. این خانه همچون خانههای دیگر زنان پیامبر(ص) به مسجدالنبی چسبیده بود و درِ آن به داخل مسجدالنبی باز میشد و بعدها با توسعه مسجدالنبی در داخل آن قرار گرفت.
مکان حجره شریفه
هنگام ساخت مسجدالنبی، در کناره شرقی آن، حجرههایی برای زندگی پیامبر و همسرانش ساخته شد. ابتدا حجرهای برای سوده پس از آن عایشه و در امتداد آن حجرهای برای حضرت فاطمه بنا گردید.[۱]
حجره شریفه، عنوانی است که به حجره عایشه داده شده است؛ زیرا پیامبر در این حجره وفات یافت و در همان مکان دفن گردید.[۲]
این حجره در شرق مسجد واقع است و درِ آن به روضهالنبی باز میشود.[۳]
مدفن پیامبر در حجره شریفه
پیامبر در حجره عایشه درگذشت. [۴] هرچند برخی منابع معتقدند محل استراحت و مدفن پیامبر مکانی مابین حجره عایشه و حجره حضرت فاطمه بوده که تعلق به هیچیک از زنان نداشته است.[۵]
پس از وفات پیامبر، درباره این مسأله که در کدام محل پیامبر را به خاک بسپارند گفتگوهایی پیش آمد. ابوبکر گفت از پیامبر شنیده است که هر پیامبری در همانجا که جانش را میگیرند دفن میشود. به این ترتیب پیامبر در حجره عایشه دفن شد و قبر شریف در سمت جنوبی حجره قرارگرفت.[۶][۷]
مدفونین در حجره شریفه
پس از دفن پیامبر، عایشه در قسمت شمالی حجره زندگی میکرد و پردهای میان او و قبر وجود نداشت. بعد از مرگ ابوبکر، عایشه اجازه داد که ابوبکر نیز در کنار پیامبر، با یک ذراع فاصله، به خاک سپرده شود. سر ابوبکر مقابل کتفهای پیامبر بود.[۸][۹]
بعد از مرگ عمر، عایشه اجازه داد تا او نیز در حجره دفن گردد و بدینترتیب در یک ذراع فاصله، سر عمر مقابل کتفهای ابوبکر قرار گرفت. بعد از دفن عمر، عایشه حائلی بین قبرها و محل سکونت خود ایجاد نمود، چراکه پیامبر و ابوبکر محارم او بودند و عمر نامحرم بود.[۱۰][۱۱]
اضافات و اصلاحات حجره شریفه
در بازسازی مسجدالنبی در زمان ولیدبن عبدالملک دیوارهای پنج ضلعی دور حجره شریفه کشیده شد و بخشی از روضه شریفه درون این محدوده قرار گرفت.[۱۲]
در دوره بیبرس مملوکی نیز مقصورهای از چوب اطراف حجره شریفه کشیده شد و خانه حضرت فاطمه نیز داخل در این مقصوره قرار گرفت.[۱۳] بدین نحو قسمتی از روضه شریفه و نیز خانه حضرت فاطمه داخل در فضایی شد که امروزه حجره شریفه نامیده میشود.
مساحت حجره شریفه، با احتساب این اضافات، 240 متر (16متر طول و 15 متر عرض) است و ضریحی طلایی در اطراف آن کشیده شده است.[۱۴]
نگارخانه
-
نقشه مسجدالنبی. قبر پیامبر در حجره آن حضرت در سمت چپ تصویر.
-
نقشه خانههای اطراف مسجدالنبی نشان دهنده موقعیت حجره عایشه در جنوب مسجد
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ آثار اسلامی مکه و مدینه، ص 217-218
- ↑ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 68
- ↑ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 68
- ↑ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 68
- ↑ آثار اسلامی مکه و مدینه، ص 218
- ↑ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 68
- ↑ الدرالثمین، ص 69
- ↑ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 68-69
- ↑ الدرالثمین، ص 69
- ↑ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 68-69
- ↑ الدرالثمین، ص 69
- ↑ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 73
- ↑ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 137
- ↑ آثار اسلامی مکه و مدینه، ص 219
منابع
آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، مشعر، 1381
الدرالثمین فی معالم دارالرسول الامین، غالی محمدالامین الشنقیطی، جده:دارالقبله للثقافه الاسلامیه، بیروت:موسسه علوم القرآن، الصبعه الثالث، 1991م
تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ناجی محمدحسن عبدالقادر الانصاری، ترجمه عبدالمحمد آیتی، مشعر، 1378