کاربر:Salar/صفحه تمرین۲: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''یهودیان در مدینه،''' دانشمندان یهودی و پیروان [[یهودیت|آیین یهود]] بودند که درباره پیشینه و سبب حضور آنان در [[حجاز]] گزارشهای مختلفی وجود دارد. برخی معتقدند آنها قرنها قبل از اسلام به این منطقه مهاجرت کردهاند و برخی هم در [[بنیاسرائیل|بنیاسرائیلی]] بودن یهودیانی چون [[بنینضیر|قبیله بنینضیر]] تردید کرده، آنها را از عربهای یهودی شده دانستهاند نه مهاجرتکنندگان به سرزمین حجاز. | '''یهودیان در مدینه،''' دانشمندان یهودی و پیروان [[یهودیت|آیین یهود]] بودند که درباره پیشینه و سبب حضور آنان در [[حجاز]] گزارشهای مختلفی وجود دارد. برخی معتقدند آنها قرنها قبل از اسلام به این منطقه مهاجرت کردهاند و برخی هم در [[بنیاسرائیل|بنیاسرائیلی]] بودن یهودیانی چون [[بنینضیر|قبیله بنینضیر]] تردید کرده، آنها را از عربهای یهودی شده دانستهاند نه مهاجرتکنندگان به سرزمین حجاز. | ||
نسخهٔ ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۴۹
یهودیان در مدینه، دانشمندان یهودی و پیروان آیین یهود بودند که درباره پیشینه و سبب حضور آنان در حجاز گزارشهای مختلفی وجود دارد. برخی معتقدند آنها قرنها قبل از اسلام به این منطقه مهاجرت کردهاند و برخی هم در بنیاسرائیلی بودن یهودیانی چون قبیله بنینضیر تردید کرده، آنها را از عربهای یهودی شده دانستهاند نه مهاجرتکنندگان به سرزمین حجاز.
معرفی
احبار در لغت بهمعنای عالم و دانشمند[۱] و در اصطلاح به دانشمندان اهل کتاب گفته میشود. برخی آن را مخصوص دانشمندان یهود دانستهاند؛ هرچند که بعدها مسلمان هم شده باشند.[۲] کلمه احبار چهار بار در قرآن آمده است و خداوند علمای مسیحی و یهودی را خطاب قرار میدهد. برخی از احبار یهود مانند کعب بن اشرف، جایگاه اجتماعی و دینی برجستهای میان یهود و مردم یثرب داشتند. او که از احبار ثروتمند بنینضیر بود، به سبب کمکهای مالی خویش نفوذی فراوان در میان دیگر احبار یهود داشت.[۳]
پیشینه حضور یهودیان در حجاز
درباره پیشینه و سبب حضور احبار در حجاز که با مهاجرت یهودیان به این منطقه همزمانی دارد، گزارشهای گوناگون در دست است که به ترتیب تاریخی از این قرارند:
- دوران حضرت موسی(ع): برخی از گزارشها حضور آنان را در مدینه به دوران حضرت موسی(ع) (قرن ۱۲ قبل از میلاد) و زمانی دانستهاند که سپاهی از بنیاسرائیل برای برابری با هجوم قوم عَمالیقِ، که ساکن در حجاز و با بنیاسرائیل دشمن بودند،[۴] روانه آنجا شد. بنیاسرائیل، پس از پیروزی، در آن منطقه ساکن گشت؛[۵] اما این گزارش را نادرست و ساخته شده یهودیان دانستهاند که هدف از آن، اثبات حضور آنان از زمان حضرت موسی(ع) در حجاز است.[۶]
- دوران حضرت داود و سلیمان(ع): بر پایه گزارشهای دیگر، آنان در دوران حضرت داود و سلیمان(ع) در سدههای ۹ تا۱۰ قبل از میلاد ساکن حجاز شدند.[۷]
- قرن ششم پیش از میلاد: روایتی دیگر زمان سکونت یهودیان در مدینه را قرن ششم پیش از میلاد (۵۸۶ و ۵۸۷ قبل از میلاد)[۸] و همزمان با حمله بُختُ النُّصَُر، پادشاه بابل، به فلسطین و نابودی اورشلیم و اسارت بسیاری از ساکنان آن دانسته است. بر این اساس، گروهی از یهودیان و احبار برای نجات جان خویش به حجاز آمده، در یثرب ساکن شدند.[۹]
- سال ۷۰ میلادی: برخی مورخان آغاز سکونت یهودیان در حجاز را سال ۷۰م و همزمان با حمله تیتوس، امپراتور روم، به شهر بیت المقدس نوشتهاند. در این زمان، گروهی از یهودیان و دانشوران آنان که بعدها قبایل اصلی یهود را در مدینه شکل دادند، با فرار از چنگ ارتش روم، در حجاز ساکن شدند.[۱۰] دو تاریخنگار یهودی، وُلف سان (Wolfe son) و موشه گیل (Moshe gil) با تصریح به این نظر، گزارشهای مربوط به ورود یهودیان به حجاز در زمان حضرت موسی(ع) را به طور ضمنی رد کردهاند.[۱۱]
- پس از هجرت پیامبر(ص) به مدینه: بر پایه برخی گزارشهای تاریخی، احبار بر پایه نشانههای یاد شده در تورات برای پیامبر خاتم(ص) و با اعتقاد به مهاجرت ایشان به منطقهای پر از نخل میان دو منطقه سنگلاخ، تیماء در نزدیکی یثرب و به احتمالی خود یثرب را مطابق با آن نشانهها یافته، در آنجا ساکن شدند.[۱۲] برخی از احبار به دیگران سفارش میکردند در صورت دیدار آن پیامبر، در ایمان به وی تردید نکنند.[۱۳] بر پایه روایتی از امام صادق(ص)، در کتابهای یهود، محلی میان دو کوه عَیر و اُحُد به عنوان مقصد هجرت پیامبر موعود یاد شده بود. گروهی از آنان با این گمان که کوه حداد در نزدیکی یثرب همان اُحُد است، در مناطق تیماء، خیبر و فدک ساکن شدند.[۱۴]
بر پایه گفته ولف سان، منابع یهودی درباره یهودیان شمال حجاز سخنی نگفتهاند. با توجه به دقت یهودیان در نگارش تاریخ خود، محققان تاریخ یهود از سکوت منابع یهودی در این زمینه در شگفتند.[۱۵]
- عربهای یهودی شده حجاز: برخی پژوهشگران بر پایه مطالعات زبانشناسی و تفاوت فرهنگی یهودیان یثرب و فلسطین، در بنیاسرائیلی بودن یهودیانی چون قبیله بنینضیر تردید کرده، آنها را از عربهای یهودی شده دانستهاند نه مهاجرتکنندگان به سرزمین حجاز.[۱۶]
///////////////////////////////////
عربهای پیش از اسلام
یکی از آیینهای عربهای پیش از اسلام، حج بود. با توافق همه قبایل، افزون بر ماه رجب، سه ماه پیاپی ذیقعده، ذیحجه و محرم ماه حرام شمرده میشد و در آنها از نبرد و غارت پرهیز میکردند. این امر امنیت حاجیان را فراهم میکرد و به کاروانهای بازرگانی نیز اجازه میداد راهی بازارهای پیرامون مکه شوند.[۱۷]تیرههای قریش مناصب عمومی مکه و منصبهای حج و حرم از قبیل سقایت و حجابت را در اختیار داشتند.[۱۸]
فَاِذَا اَفَضتُم مِن عَرَفَاتٍ فَاذکُرُوا اللهَ عِندَ المَشعَرِ الحَرَامِ* ثُمَّ اَفِیضُوا مِن حَیثُ اَفَاضَ النَّاسُ وَاستَغفِرُوا اللهَ اِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ.
دعوت به اسلام در ایام حج
در موسم حج بازارهای مشهور عکاظ، مجنّه و ذو المجاز در نزدیکی مکه برپا میشدند و مکه میزبان جمعیتی انبوه از بازرگانان و زائران سراسر شبه جزیره بودند. بدینترتیب موسم حج فرصتی برای تبلیغ اسلام در میان زائران بود.[۱۹] گسترش اسلام به خارج از مکه از همین راه انجام شد. پیامبر در سال ۱۱ بعثت در ایام حج با تعدادی از مردم یثرب دیدار کرد. آنان اسلام آوردند و به یثرب بازگشتند. سال دوازدهم بعثت ۱۲ تن از مردم یثرب در ایام حج با پیامبر دیدار و با او بیعت کردند (بیعت عقبه اول). در سال سیزدهم بعثت ۷۵ نفر از مردم یثرب به حج آمدند و با پیامبر بیعت کردند (بیعت عقبه دوم) و از او دعوت کردند به یثرب بیاید.[۲۰]
پانویس
- ↑ مفردات الفاظ القرآن، ۱۴۱۲ق، ص۲۱۵
- ↑ العین، ج۳، ص۲۱۸؛ التفسیر الکبیر، ج۱۶، ص۳۷.
- ↑ السیرة الحلبیه، ج۳، ص۱۴۶-۱۴۷.
- ↑ الاعلاق النفیسه، ص۶۰؛ الاغانی، ج۲۲، ص۱۱۱-۱۱۲.
- ↑ الاغانی، ج۲۲، ص۱۱۲؛ معجم البلدان، ج۵، ص۸۴؛ خلاصة الوفاء، ج۱، ص۱۷۴-۱۷۶.
- ↑ المستوطنات الیهودیه، ص۳۶؛ نک: مدینة یثرب، ص۶۳-۶۶.
- ↑ خلاصة الوفاء، ج۱، ص۱۷۵؛ مدینة یثرب، ص۶۶.
- ↑ مدینة یثرب، ص۷۳.
- ↑ البدایة و النهایه، ج۲، ص۴۷؛ خلاصة الوفاء، ج۱، ص۱۷۶.
- ↑ معجم البلدان، ج۵، ص۸۴؛ خلاصة الوفاء، ج۱، ص۱۶۰؛ مدینة یثرب، ص۷۵-۸۱.
- ↑ تاریخ یهود، ص۹؛The origin of the jews of yathrib, p280, p203-224.
- ↑ معجم البلدان، ج۵، ص۸۴؛ خلاصة الوفاء، ج۱، ص۱۷۴-۱۷۶؛ مدینة یثرب، ص۶۳-۶۴.
- ↑ مجمع البیان، ج۱، ص۱۱۳؛ البدایة و النهایه، ج۲، ص۳۲۷؛ امتاع الاسماع، ج۳، ص۳۵۵.
- ↑ الکافی، ج۸، ص۳۰۸-۳۰۹؛ مجمع البیان، ج۱، ص۲۹۹؛ المیزان، ج۱، ص۲۲۳.
- ↑ تاریخ الیهود، ص۵۳.
- ↑ نک: المفصل، ج۶، ص۵۳۰-۵۳۲.
- ↑ . امتاع الاسماع، ج8، ص309؛ المفصل، ج6، ص392؛ بحارالانوار، ج90، ص351.
- ↑ . البدایة و النهایه، ج2، ص263.
- ↑ الطبقات، ج1، ص170؛ تاریخ یعقوبی، ج2، ص24؛ البدایة و النهایه، ج3، ص54.
- ↑ تاریخ پیامبر اسلام، ص ۱۳۹، ۱۴۲، ۱۴۴، ۱۵۰