ابن شبه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۳۷

ابن شَبَّة (نام کامل عمر بن شَبَّة بن عبیده نُمَیری)، تاریخ نگار اهل مدینه در سده سوم قمری و نویسنده کتاب اخبار المدینه (تاریخ المدینه) است. وی در گسترش و استواری مکتب تاریخ‌نگاری مدینه نقشی اساسی داشت.

تولد و تحصیلات[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ابوزید عمر بن شَبَّة بن عبیده نُمَیری در ۱۷۳ق، احتمالا در بصره زاده شد و در ۲۶۲ یا ۲۶۳ق در سامرا درگذشت.^[۱] او متعلق به خاندان نمیر بن عامر بود که طایفه‌ای از قبیله بزرگ هوازن بودند.^[۲]

شاگردان و استادان[ویرایش | ویرایش مبدأ]

یوسف مزّی، از رجالیانِ قرن هشتم قمری، فهرستی بلند از استادان و شاگردان وی ارائه کرده است.^[۳] محمد بن یحیی، معاویة بن هشام و ابوغَسان از استادان او و ابوبکر بن ابی‌الدنیا، ابوشُعَیب حرانی و احمد بن ابی‌طاهر طَیفور از شاگردان ابن شبه بوده‌اند.^[۴]

بیشترین گزارش‌های ابن شبه از ابوغسان محمد بن یحیی کنانی، از یاران مالک بن انس است که آگاهی‌های بسیار از ‌اخبار و رخدادهای مدینه داشته است.^[۵] با این‌که ابن شبه از شاگردان ابن زباله،^[۶] از نخستین تاریخ‌نگاران مدینه، است؛ در کتاب تاریخ المدینه، گزارش‌هایی اندک از ابن زباله آورده است.^[۷]

گرایش فکری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ابن شبه با تاریخ، سیره، حدیث، فقه، ادب، شعر و نسب‌شناسی آشنا بود و آثار گوناگونش نشان می‌دهد که در علوم مختلف دست داشته است.^[۸]^[۹]در عرصه تاریخ‌نگاری درباره مکه، مدینه، بصره و کوفه و نگارش شرح حال شاعران و امیران و حاکمان این شهرها تحقیقاتی داشته است.^[۱۰] او را از مخالفان متعزله و متمایل به اهل حدیث دانسته‌اند.^[۱۱] درباره مخالفتش با اندیشه مخلوق بودن قرآن گزارش‌هایی یافت می‌شود. پاره کردن کتاب‌ها و آتش زدن خانه وی و ناچار شدنش به سکوت و انزوا از پیامدهای این رویداد بود.^[۱۲] همچنین فضلیت‌گویی و مقتل‌نویسی برای خلیفه دوم و سوم (عمر و عثمان) و دفاع از تشکیل شورای خلافت برای انتخاب خلیفه را از دیگر نشانه‌های گرایش ابن شبه به اهل حدیث دانسته‌اند.^[۱۳]

جایگاه ابن شبه در تاریخ‌نگاری مدینه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ابن شَبَّه در گسترش و استواری مکتب تاریخ‌نگاری مدینه که اصول آن در کارهای عُروة بن زبیر (درگذشت ۹۴ق) و ابن شهاب زُهری (درگذشت ۱۲۴ق) و موسی بن عُقبه (درگذشت ۱۴۱ق) نهاده شد،^[۱۴] نقشی اساسی داشت. وی برای گردآوری اطلاعات همان روشی را به کار برده که در تدوین حدیث به کار می‌رفته است؛ بدین معنا که سخن‌های شاهدان و راویان را به صورت شفاهی گرد آورده و کنار هم نهاد.^[۱۵]

داوری تراجم نگاران درباره ابن شبه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ابن شَبَّه به وثاقت، صداقت، عدالت و اعتبار وصف شده و بر خلاف استادش ابن زباله که مورد بی مهری رجالیان و اهل حدیث قرار گرفته، از او با کلماتی احترام‌آمیز یاد شده است.^[۱۶]

آثار ابن شبه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ابن شبه آثار متعددی در تاریخ محلی و تک‌نگاری‌های تاریخی داشته است. مهم‌ترین اثر او اخبار المدینة النبویه است که با عنوان تاریخ المدینة المنوره نیز به چاپ رسیده است و کتابی در جغرافیای تاریخی مدینه و رویدادهای زندگی پیامبر اسلام(ص)، خلافت عمر بن خطاب و عثمان بن عَفّان است فهرستی از آثار او که در منابع ثبت شده و مورد استناد دیگر نویسندگان بوده است به شرح زیر است^[۱۷]:

آثار تاریخی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

تاریخ الکوفه
تاریخ البصره
کتاب امراء المدینه
کتاب امراء مکه
کتاب التاریخ
کتاب اخبار المنصور
اخبار محمد و ابراهیم بن عبدالله بن حسن
اخبار بنی نمیر
السلطان
مقتل عثمان

ادبیات عرب[ویرایش | ویرایش مبدأ]

الاستعانه بالشعر و ما جاء فی اللغات
طبقات الشعراء
الشعر و الشعرا
الاغانی
کتاب ما یستعجم الناس فیه من القرآن
کتاب النحو

جستارهای وابسته[ویرایش | ویرایش مبدأ]

تاریخ مدینه ابن شبه

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

↑ وفیات الاعیان، ج۳، ص۴۴۰؛ شذرات الذهب، ج۳، ص۲۷۳-۲۷۴؛ البدایة و النهایه، ج۱۱، ص۳۰.
↑ اسلوب و نظام فکری عمر بن شبه نمیری در کتاب تاریخ المدینه المنوره، ص۳۵
↑ تهذیب الکمال، ج۱۴، ص۹۱-۹۲؛ نک: التحفة اللطیفه، ج۲، ص۳۴۰-۳۴۱.
↑ فاتحى‌نژاد، «ابن شبه»، ج۴، ص۱۳۶۹.
↑ «مؤلفات فی تاریخ المدینه»، ج۴، ص۳۲۸.
↑ نک: اخبار المدینه، ص۶۷.
↑ نک: تاریخ المدینه، ج۳، ص۱۰۱۸.
↑ الفهرست، ص۱۶۳؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۲، ص۳۷۰.
↑ وفیات الاعیان، ج۳، ص۴۴۰.
↑ معجم الادباء، ج۱۶، ص۶۰-۶۲.
↑ اسلوب و نظام فکری عمر بن شبه نمیری در کتاب تاریخ المدینه المنوره، ۳۸
↑ تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۲۰۹.
↑ اسلوب و نظام فکری عمر بن شبه نمیری در کتاب تاریخ المدینه المنوره، ص۴۰-۴۲
↑ بحث فی نشأة علم التاریخ، ص۱۳-۲۷.
↑ درآمدی بر تاریخ اسلام، ص۹۲-۹۳.
↑ الجرح و التعدیل، ج۶، ص۱۱۶؛ تهذیب الکمال، ج۱۴، ص۹۱-۹۲.
↑ اسلوب و نظام فکری عمر بن شبه نمیری در کتاب تاریخ المدینه المنوره، ص۳۶

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ابن شبه: عنایت‌الله‌ فاتحى‌نژاد، در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، تهران، ۱۳۶۹ش.
اخبار المدینه: ابن زباله (درگذشت ۱۹۹ق)، به کوشش ابن سلامه، مرکز بحوث و دراسات المدینه، ۱۴۲۴ق.
اسلوب و نظام فکری عمر بن شبه نمیری در کتاب تاریخ المدینه المنورههدیه تقوی، فاطمه جان احمدی، فصلنامه تاریخ‌نگری و تاریخ‌نگاری، شمراه ۱۴، پاییز و زمستان ۱۳۹۳ش.
بحث فی نشأة علم التاریخ عند العرب: عبدالعزیز الدوری، بیروت، دار المشرق، ۱۹۹۳م.
البدایة و النهایه: ابن کثیر (درگذشت ۷۷۴ق)، به کوشش علی محمد و عادل احمد، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۸ق.
تاريخ بغداد: احمد بن علی خطیب بغدادی، به تحقیق: مصطفى عبد القادر عطا، بيروت، دار الكتب العلمية، 1417ق/ 1997م.
تاریخ المدینة المنوره: ابن شبّه (درگذشت ۲۶۲ق)، به کوشش شلتوت، قم، دار الفکر، ۱۴۱۰ق.
التحفة اللطیفه: شمس الدین السخاوی (درگذشت ۹۰۲ق)، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۴ق.
تهذیب الکمال فی اسماء الرجال: المزی (درگذشت ۷۴۲ق)، به کوشش احمد علی و حسن احمد، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۴ق.
الجرح و التعدیل: ابن ابی‌حاتم الرازی (درگذشت ۳۲۷ق)، بیروت، دار الفکر، ۱۳۷۲ق.
حجاز در صدر اسلام: صالح احمد العلی، ترجمه: آیتی، مشعر، ۱۳۷۵ش.
درآمدی بر تاریخ اسلام در قرون وسطی: کلود کاهن، ترجمه: علوی، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، ۱۳۷۰ش.
سیر اعلام النبلاء: الذهبی، به کوشش گروهی از محققان، بیروت، الرساله، ۱۴۱۴ق/ 199۴م.
شذرات الذهب: عبدالحی بن العماد (درگذشت ۱۰۸۹ق)، به کوشش الارنؤوط، بیروت، دار ابن کثیر، ۱۴۰۶ق.
الفهرست: محمد بن اسحاق ابن ندیم، بیروت، دار المعرفة، بی‌تا.
مجلة العرب (ماهنامه): ریاض، المملکة السعودیه، ج۴، ۱۳۸۹ق.
معجم الادباء: یاقوت الحموی (درگذشت ۶۲۶ق)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۸ق.
وفیات الاعیان: ابن خلکان (درگذشت ۶۸۱ق)، به کوشش احسان عباس، بیروت،‌ دار صادر.

[1] وفیات الاعیان، ج۳، ص۴۴۰؛ شذرات الذهب، ج۳، ص۲۷۳-۲۷۴؛ البدایة و النهایه، ج۱۱، ص۳۰.

[2] اسلوب و نظام فکری عمر بن شبه نمیری در کتاب تاریخ المدینه المنوره، ص۳۵

[3] تهذیب الکمال، ج۱۴، ص۹۱-۹۲؛ نک: التحفة اللطیفه، ج۲، ص۳۴۰-۳۴۱.

[4] فاتحى‌نژاد، «ابن شبه»، ج۴، ص۱۳۶۹.

[5] «مؤلفات فی تاریخ المدینه»، ج۴، ص۳۲۸.

[6] نک: اخبار المدینه، ص۶۷.

[7] نک: تاریخ المدینه، ج۳، ص۱۰۱۸.

[8] الفهرست، ص۱۶۳؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۲، ص۳۷۰.

[9] وفیات الاعیان، ج۳، ص۴۴۰.

[10] معجم الادباء، ج۱۶، ص۶۰-۶۲.

[11] اسلوب و نظام فکری عمر بن شبه نمیری در کتاب تاریخ المدینه المنوره، ۳۸

[12] تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۲۰۹.

[13] اسلوب و نظام فکری عمر بن شبه نمیری در کتاب تاریخ المدینه المنوره، ص۴۰-۴۲

[14] بحث فی نشأة علم التاریخ، ص۱۳-۲۷.

[15] درآمدی بر تاریخ اسلام، ص۹۲-۹۳.

[16] الجرح و التعدیل، ج۶، ص۱۱۶؛ تهذیب الکمال، ج۱۴، ص۹۱-۹۲.

[17] اسلوب و نظام فکری عمر بن شبه نمیری در کتاب تاریخ المدینه المنوره، ص۳۶

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''ابن شَبَّة''' یا عمر بن شبّه، تاریخ نگار اهل مدینه در سده سوم قمری و نویسنده کتاب [[اخبار المدینه (ابن شبه)|اخبار المدینه]] است. وی در گسترش و استواری مکتب تاریخ‌نگاری [[مدینه]] نقشی اساسی داشت.
+'''ابن شَبَّة''' (نام کامل عمر بن شَبَّة بن عبیده نُمَیری)، تاریخ نگار اهل [[مدینه]] در سده سوم قمری و نویسنده کتاب [[اخبار المدینه (ابن شبه)|اخبار المدینه]] (تاریخ المدینه) است. وی در گسترش و استواری مکتب تاریخ‌نگاری مدینه نقشی اساسی داشت.
-ابن شبه برای گردآوری اطلاعات همان روشی را به کار برده که در تدوین [[حدیث]] به کار می‌رفته است؛ او سخن‌های شاهدان و راویان را به صورت شفاهی گرد آورده و کنار هم نهاد. سپس بخش‌های گوناگونی را درباره مکان‌ها، [[مسجد|مساجد]] و خانه‌های مدینه پدید آورد و با ‌گزارش‌های تکمیل‌کننده، جوانب و ابعاد هر موضوع را واکاوی نموده است.
+==تولد و تحصیلات==
+ابوزید عمر بن شَبَّة بن عبیده نُمَیری در ۱۷۳ق، احتمالا در [[بصره]] زاده شد و در ۲۶۲ یا ۲۶۳ق در [[سامرا]] درگذشت.<ref>وفیات الاعیان، ج۳، ص۴۴۰؛ شذرات الذهب، ج۳، ص۲۷۳-۲۷۴؛ البدایة و النهایه، ج۱۱، ص۳۰.</ref> او متعلق به خاندان نمیر بن عامر بود که طایفه‌ای از قبیله بزرگ هوازن بودند.<ref>اسلوب و نظام فکری عمر بن شبه نمیری در کتاب تاریخ المدینه المنوره، ص۳۵</ref>
+==شاگردان و استادان==
+[[مزی|یوسف مزّی]]، از رجالیانِ قرن هشتم قمری، فهرستی بلند از استادان و شاگردان وی ارائه کرده است.<ref>تهذیب الکمال، ج۱۴، ص۹۱-۹۲؛ نک: التحفة اللطیفه، ج۲، ص۳۴۰-۳۴۱.</ref> [[محمد بن یحیی]]، [[معاویة بن هشام]] و [[ابوغسان|ابوغَسان]] از استادان او و ابوبکر بن ابی‌الدنیا، ابوشُعَیب حرانی و احمد بن ابی‌طاهر طَیفور از شاگردان ابن شبه بوده‌اند.<ref>فاتحى‌نژاد، «'''ابن شبه'''»، ج۴، ص۱۳۶۹.</ref>
-==نام و شهرت==
+بیشترین گزارش‌های ابن شبه از ابوغسان محمد بن یحیی کنانی، از یاران [[مالک بن انس]] است که آگاهی‌های بسیار از ‌اخبار و رخدادهای [[مدینه]] داشته است.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/590043/%D9%85%D9%88%D9%84%D9%81%D8%A7%D8%AA-%D9%81%DB%8C-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%AF%DB%8C%D9%86%D9%87-3 «مؤلفات فی تاریخ المدینه»]، ج۴، ص۳۲۸.</ref> با این‌که ابن شبه از شاگردان [[ابن زباله]]،<ref>نک: اخبار المدینه، ص۶۷.</ref> از نخستین تاریخ‌نگاران مدینه، است؛ در کتاب تاریخ المدینه، گزارش‌هایی اندک از ابن زباله آورده است.<ref>نک: تاریخ المدینه، ج۳، ص۱۰۱۸.</ref>
-ابوزید عمر بن شَبَّة بن عبیده نُمَیری از [[روایت|راویان]] و [[حافظ قرآن|حافظان]] برجسته قرن سوم قمری است.<ref>تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۲۰۸؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۲، ص۳۶۹.</ref> شهرت وی به «شبه» از شهرت پدرش گرفته شده است. گفته‌اند: مادرش در کودکی او برایش ترانه‌ای می‌خوانده و شبّه خطابش می‌کرده است.<ref>الفهرست (ابن ندیم)، ص۱۶۳.</ref>
-==تولد و تحصیلات==
-عمر بن شبه در ۱۷۳ق، احتمالا در [[بصره]] زاده شد و در ۲۶۲ یا ۲۶۳ق در [[سامرا]] درگذشت.<ref>وفیات الاعیان، ج۳، ص۴۴۰؛ شذرات الذهب، ج۳، ص۲۷۳-۲۷۴؛ البدایة و النهایه، ج۱۱، ص۳۰.</ref> وی با تاریخ، سیره، [[حدیث]]، [[فقه]]، ادب، شعر و نسب‌شناسی آشنا بوده و آثار گوناگونش نشان می‌دهد که در علوم مختلف دست داشته است.<ref>الفهرست، ص۱۶۳؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۲، ص۳۷۰.</ref>
-آگاهی‌های گسترده‌ او در حوزه ادب و شعر<ref>وفیات الاعیان، ج۳، ص۴۴۰.</ref> در منابعی مانند الأَغانی اصفهانی، الاستیعاب ابن عبدالبر و نور المقتبس مرزبانی آمده است. در عرصه تاریخ‌نگاری درباره [[مکه]]، [[مدینه]]، بصره و [[کوفه]] و نگارش شرح حال شاعران و امیران و حاکمان این شهرها تحقیقاتی داشته است.<ref>معجم الادباء، ج۱۶، ص۶۰-۶۲.</ref> از اندیشه [[کلام|کلامی]] و فقهی او چندان آگاهی در دست نیست. تنها درباره مخالفتش با اندیشه مخلوق بودن [[قرآن ]]<nowiki/>گزارش‌هایی یافت می‌شود. پاره کردن کتاب‌ها و آتش زدن خانه وی و ناچار شدنش به سکوت و انزوا از پیامدهای این رویداد بود.<ref>تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۲۰۹.</ref>
+== گرایش فکری ==
-==داوری تراجم نگاران درباره ابن شبه==
+ابن شبه با تاریخ، سیره، [[حدیث]]، [[فقه]]، ادب، شعر و نسب‌شناسی آشنا بود و آثار گوناگونش نشان می‌دهد که در علوم مختلف دست داشته است.<ref>الفهرست، ص۱۶۳؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۲، ص۳۷۰.</ref><ref>وفیات الاعیان، ج۳، ص۴۴۰.</ref>در عرصه تاریخ‌نگاری درباره [[مکه]]، [[مدینه]]، بصره و [[کوفه]] و نگارش شرح حال شاعران و امیران و حاکمان این شهرها تحقیقاتی داشته است.<ref>معجم الادباء، ج۱۶، ص۶۰-۶۲.</ref>
-ابن شَبَّه به وثاقت، صداقت، عدالت و اعتبار وصف شده و بر خلاف استادش [[ابن زباله]] که مورد بی مهری [[رجال|رجالیان]] و [[اهل حدیث]] قرار گرفته، از او با کلماتی احترام‌آمیز یاد شده است.<ref>الجرح و التعدیل، ج۶، ص۱۱۶؛ تهذیب الکمال، ج۱۴، ص۹۱-۹۲.</ref>
+او را از مخالفان متعزله و متمایل به اهل حدیث دانسته‌اند.<ref>اسلوب و نظام فکری عمر بن شبه نمیری در کتاب تاریخ المدینه المنوره، ۳۸</ref> درباره مخالفتش با اندیشه مخلوق بودن [[قرآن]] گزارش‌هایی یافت می‌شود. پاره کردن کتاب‌ها و آتش زدن خانه وی و ناچار شدنش به سکوت و انزوا از پیامدهای این رویداد بود.<ref>تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۲۰۹.</ref> همچنین فضلیت‌گویی و مقتل‌نویسی برای خلیفه دوم و سوم ([[عمر بن خطاب|عمر]] و [[عثمان]]) و دفاع از تشکیل شورای خلافت برای انتخاب خلیفه را از دیگر نشانه‌های گرایش ابن شبه به [[اهل حدیث]] دانسته‌اند.<ref>اسلوب و نظام فکری عمر بن شبه نمیری در کتاب تاریخ المدینه المنوره، ص۴۰-۴۲</ref>
-==شاگردان و استادان==
+== جایگاه ابن شبه در تاریخ‌نگاری مدینه ==
-[[مزی|یوسف مزّی]]، از رجالیانِ قرن هشتم قمری، فهرستی بلند از استادان و شاگردان وی ارائه کرده است.<ref>تهذیب الکمال، ج۱۴، ص۹۱-۹۲؛ نک: التحفة اللطیفه، ج۲، ص۳۴۰-۳۴۱.</ref> [[محمد بن یحیی]]، [[معاویة بن هشام]] و [[ابوغسان|ابوغَسان]] از استادان او و ابوبکر بن ابی‌الدنیا، ابوشُعَیب حرانی و احمد بن ابی‌طاهر طَیفور از شاگردان ابن شبه بوده‌اند.<ref>فاتحى‌نژاد، «'''ابن شبه'''»، ج۴، ص۱۳۶۹.</ref>
+ابن شَبَّه در گسترش و استواری مکتب تاریخ‌نگاری [[مدینه]] که اصول آن در کارهای [[عروة بن زبیر|عُروة بن زبیر]] (درگذشت ۹۴ق) و [[ابن شهاب زهری|ابن شهاب زُهری]] (درگذشت ۱۲۴ق) و [[موسی بن عقبه|موسی بن عُقبه]] (درگذشت ۱۴۱ق) نهاده شد،<ref>بحث فی نشأة علم التاریخ، ص۱۳-۲۷.</ref> نقشی اساسی داشت. وی برای گردآوری اطلاعات همان روشی را به کار برده که در تدوین [[حدیث]] به کار می‌رفته است؛ بدین معنا که سخن‌های شاهدان و راویان را به صورت شفاهی گرد آورده و کنار هم نهاد.<ref>درآمدی بر تاریخ اسلام، ص۹۲-۹۳.</ref>
-==گزارش های ابن شبه==
+==== داوری تراجم نگاران درباره ابن شبه ====
-بیشترین گزارش‌های ابن شبه از ابوغسان محمد بن یحیی کنانی، از یاران [[مالک بن انس]] است که آگاهی‌های بسیار از ‌اخبار و رخدادهای [[مدینه]] داشته است. این گزارش‌ها آن‌گاه که با واژه «قال» و «زعم» همراه شده، ممکن است از نوشته‌های ابوغسان باشد. حَمَد الجاسر با ارائه شواهدی، وجود این‌گونه نگاشته‌های تاریخی ابوغسان را تأیید می‌کند.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/590043/%D9%85%D9%88%D9%84%D9%81%D8%A7%D8%AA-%D9%81%DB%8C-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%AF%DB%8C%D9%86%D9%87-3 «مؤلفات فی تاریخ المدینه»]، ج۴، ص۳۲۸.</ref> برخی این ادعا را رد کرده و روایت‌های ابوغَسان را از حافظه و نقلی گفتاری دانسته‌اند.<ref>حجاز در صدر اسلام، ص۴۷.</ref> با این‌که ابن شبه از شاگردان [[ابن زباله]]<ref>نک: اخبار المدینه، ص۶۷.</ref> و از نخستین تاریخ‌نگاران مدینه است؛ در کتاب اخبار المدینه، گزارش‌هایی اندک از او آورده است.<ref>نک: اخبار المدینه، ج۳، ص۱۰۱۸.</ref>
+ابن شَبَّه به وثاقت، صداقت، عدالت و اعتبار وصف شده و بر خلاف استادش [[ابن زباله]] که مورد بی مهری [[رجال|رجالیان]] و [[اهل حدیث]] قرار گرفته، از او با کلماتی احترام‌آمیز یاد شده است.<ref>الجرح و التعدیل، ج۶، ص۱۱۶؛ تهذیب الکمال، ج۱۴، ص۹۱-۹۲.</ref>
-ابن شَبَّه در گسترش و استواری مکتب تاریخ‌نگاری [[مدینه]] که اصول آن در کارهای [[عروة بن زبیر|عُروة بن زبیر]] (درگذشت ۹۴ق) و [[ابن شهاب زهری|ابن شهاب زُهری]] (درگذشت ۱۲۴ق) و [[موسی بن عقبه|موسی بن عُقبه]] (درگذشت ۱۴۱ق) نهاده شد،<ref>بحث فی نشأة علم التاریخ، ص۱۳-۲۷.</ref> نقشی اساسی داشت. وی برای گردآوری اطلاعات همان روشی را به کار برده که در تدوین [[حدیث]] به کار می‌رفته است؛ بدین معنا که سخن‌های شاهدان و راویان را به صورت شفاهی گرد آورده و کنار هم نهاد.<ref>درآمدی بر تاریخ اسلام، ص۹۲-۹۳.</ref> سپس ابواب یا فصول گوناگون را درباره مکان‌ها، [[مسجد|مساجد]] و خانه‌های مدینه پدید آورد و با ‌گزارش‌های تکمیل‌کننده، جوانب و ابعاد هر موضوع را واکاوی نموده است.
+== آثار ابن شبه ==
+ابن شبه آثار متعددی در تاریخ محلی و تک‌نگاری‌های تاریخی داشته است. مهم‌ترین اثر او [[اخبار المدینه (ابن شبه)|اخبار المدینة النبویه]] است که با عنوان تاریخ المدینة المنوره نیز به چاپ رسیده است و کتابی در جغرافیای تاریخی [[مدینه]] و رویدادهای زندگی [[پیامبر اسلام(ص)]]، خلافت [[عمر بن خطاب]] و [[عثمان بن عفان|عثمان بن عَفّان]] است فهرستی از آثار او که در منابع ثبت شده و مورد استناد دیگر نویسندگان بوده است به شرح زیر است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1133561/%d8%a7%d8%b3%d9%84%d9%88%d8%a8-%d9%88-%d9%86%d8%b8%d8%a7%d9%85-%d9%81%da%a9%d8%b1%db%8c-%d8%b9%d9%85%d8%b1-%d8%a8%d9%86-%d8%b4%d8%a8%d9%87-%d9%86%d9%85%db%8c%d8%b1%db%8c-%d8%af%d8%b1-%da%a9%d8%aa%d8%a7%d8%a8-%d8%aa%d8%a7%d8%b1%db%8c%d8%ae-%d8%a7%d9%84%d9%85%d8%af%db%8c%d9%86%d9%87-%d8%a7%d9%84%d9%85%d9%86%d9%88%d8%b1%d9%87?q=%d8%a7%d8%a8%d9%86%20%d8%b4%d8%a8%d9%87%20%d9%86%d9%85%db%8c%d8%b1%db%8c&score=16777226.0&rownumber=1 اسلوب و نظام فکری عمر بن شبه نمیری در کتاب تاریخ المدینه المنوره، ص۳۶]</ref>:
+==== آثار تاریخی ====
+{{ستون-شروع|۲}}
+* تاریخ الکوفه
+* تاریخ البصره
+* کتاب امراء المدینه
+* کتاب امراء مکه
+* کتاب التاریخ
+* کتاب اخبار المنصور
+* اخبار محمد و ابراهیم بن عبدالله بن حسن
+* اخبار بنی نمیر
+* السلطان
+* مقتل عثمان
+{{پایان}}
+====ادبیات عرب====
+{{ستون-شروع|۲}}
+* الاستعانه بالشعر و ما جاء فی اللغات
+* طبقات الشعراء
+* الشعر و الشعرا
+* الاغانی
+* کتاب ما یستعجم الناس فیه من القرآن
+* کتاب النحو
+{{پایان}}
 == جستارهای وابسته ==
@@ خط ۲۷: / خط ۵۱: @@
 ==منابع ==
 {{منابع}}
+*'''ابن شبه''': عنایت‌الله‌  فاتحى‌نژاد، در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، تهران، ۱۳۶۹ش.
 *'''اخبار المدینه''': ابن زباله (درگذشت ۱۹۹ق)، به کوشش ابن سلامه، مرکز بحوث و دراسات المدینه، ۱۴۲۴ق.
+* '''اسلوب و نظام فکری عمر بن شبه نمیری در کتاب تاریخ المدینه المنوره'''هدیه تقوی، فاطمه جان احمدی، فصلنامه تاریخ‌نگری و تاریخ‌نگاری، شمراه ۱۴، پاییز و زمستان ۱۳۹۳ش.
 *'''بحث فی نشأة علم التاریخ عند العرب''': عبدالعزیز الدوری، بیروت، دار المشرق، ۱۹۹۳م.
 *'''البدایة و النهایه''': ابن کثیر (درگذشت ۷۷۴ق)، به کوشش علی محمد و عادل احمد، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۸ق.
 *'''تاريخ بغداد''': احمد بن علی خطیب بغدادی، به تحقیق: مصطفى عبد القادر عطا، بيروت، دار الكتب العلمية، 1417ق/ 1997م.
+*'''تاریخ المدینة المنوره''': ابن شبّه (درگذشت ۲۶۲ق)، به کوشش شلتوت، قم، دار الفکر، ۱۴۱۰ق.
 *'''التحفة اللطیفه''': شمس الدین السخاوی (درگذشت ۹۰۲ق)، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۴ق.
 *'''تهذیب الکمال فی اسماء الرجال''': المزی (درگذشت ۷۴۲ق)، به کوشش احمد علی و حسن احمد، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۴ق.
@@ خط ۳۸: / خط ۶۵: @@
 *'''سیر اعلام النبلاء''': الذهبی، به کوشش گروهی از محققان، بیروت، الرساله، ۱۴۱۴ق/ 199۴م.
 *'''شذرات الذهب''': عبدالحی بن العماد (درگذشت ۱۰۸۹ق)، به کوشش الارنؤوط، بیروت، دار ابن کثیر، ۱۴۰۶ق.
-*'''ابن شبه''': عنایت‌الله‌  فاتحى‌نژاد، در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، تهران، ۱۳۹۹ش.
 *'''الفهرست''': محمد بن اسحاق ابن ندیم، بیروت، دار المعرفة، بی‌تا.
 *'''مجلة العرب (ماهنامه)''': ریاض، المملکة السعودیه، ج۴، ۱۳۸۹ق.
 *'''معجم الادباء''': یاقوت الحموی (درگذشت ۶۲۶ق)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۸ق.
 *'''وفیات الاعیان''': ابن خلکان (درگذشت ۶۸۱ق)، به کوشش احسان عباس، بیروت،‌ دار صادر.
+*
+{{پایان}}
-{{پایان}}
+[[رده:تاریخ‌نگاری محلی مدینه]]
+[[رده:نویسندگان تاریخ و جغرافیای مدینه]]
+[[رده:نویسندگان سده سوم هجری قمری]]
+[[رده:مقاله‌های تکمیل‌شده]]