ابوالمعالی جوینی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hasaninasab (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'http://phz.hajj.ir/422' به 'http://hzrc.ac.ir/post') |
||
| (۲۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات عالم | |||
| عنوان = ابوالمعالی جوینی | |||
| تصویر = الارشاد جوینی.jpg | |||
| اندازه تصویر = | |||
| نام کامل = عبدالملک بن عبدالله | |||
| لقب = ابوالمعالی، ضیاءالدین | |||
| نسب = | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| تاریخ تولد = ۴۱۷ق یا ۴۱۹ق | |||
| شهر تولد = جُوین [[سبزوار]] | |||
| کشور تولد = | |||
| محل زندگی = [[بغداد]]، [[نیشابور]]، [[مکه]]، [[مدینه]] | |||
| تاریخ وفات = ۴۷۸ق | |||
| شهر وفات =نیشابور | |||
| محل دفن =قبرستان حسین نیشابور | |||
| استادان = پدرش ابومحمد جوینی، قاضی حسین، ابوالقاسم اسکافی | |||
| شاگردان = [[ابوحامد غزالی]]، کیا الهراسی شافعی، حاکم عمر النوقانی | |||
| محل تحصیل = | |||
| اجازه روایت از = پدر، نیز [[ابونعیم اصفهانی]] | |||
| اجازه اجتهاد از = | |||
| اجازه روایت به = | |||
| اجازه اجتهاد به = | |||
| تالیفات = اصول الدین، البرهان فی اصول الفقه، تلخیص التقریب، الارشاد، العقیدة النظامیه، غیاث الامم، مدارک العقول و النهایه. | |||
| سایر = مذهب شافعی | |||
| سیاسی = | |||
| اجتماعی = تدریس در مکه، امامت جمعه نیشابور، ریاست مدرسه نظامیه نیشابور، ریاست اوقاف، زعامت مذهب شافعی، تشکیل مجالس خطابه و وعظ | |||
| امضا = | |||
| وبگاه رسمی = | |||
}} | |||
'''ابوالمعالی جوینی''' معروف به '''امام الحرمین''' از پیشوایان و دانشوران بزرگ [[مذهب شافعی|شافعی]] که حدود چهار سال به تدریس در [[مکه]] و [[مدینه]] مشغول بود. ابوالمعالی تحصیلات خویش را نزد پدرش آغاز کرد و پس از ادامه تحصیل در این شهر و سپس مهاجرت به [[بغداد]]، به [[نیشابور]] بازگشت و صاحب کرسی تدریس شد. با اعلان لعن [[شیعه|شیعیان]]، [[مذهب اشعری|اشعریان]] و شافعیان توسط سلطان [[طغرل سلجوقی]]، ابوالمعالی به نشانه اعتراض به [[حجاز]] رفت و به مدت چهار سال در مکه و مدینه به تدریس پرداخت. پس از وفات طغرل و در زمان حکومت [[آلب ارسلان]] به نیشابور بازگشت و در سال ۴۷۸ق در این شهر درگذشت. | '''ابوالمعالی جوینی''' معروف به '''امام الحرمین''' از پیشوایان و دانشوران بزرگ [[مذهب شافعی|شافعی]] که حدود چهار سال به تدریس در [[مکه]] و [[مدینه]] مشغول بود. ابوالمعالی تحصیلات خویش را نزد پدرش آغاز کرد و پس از ادامه تحصیل در این شهر و سپس مهاجرت به [[بغداد]]، به [[نیشابور]] بازگشت و صاحب کرسی تدریس شد. با اعلان لعن [[شیعه|شیعیان]]، [[مذهب اشعری|اشعریان]] و شافعیان توسط سلطان [[طغرل سلجوقی]]، ابوالمعالی به نشانه اعتراض به [[حجاز]] رفت و به مدت چهار سال در مکه و مدینه به تدریس پرداخت. پس از وفات طغرل و در زمان حکومت [[آلب ارسلان]] به نیشابور بازگشت و در سال ۴۷۸ق در این شهر درگذشت. | ||
==شخصیت‌شناسی== | ==شخصیت‌شناسی== | ||
عبدالملک بن عبدالله ابوالمعالی ملقب به ضیاء الدین، از پیشوایان و دانشوران بزرگ [[مذهب شافعی|شافعی]] با مسلک اعتقادی اشعری بود.<ref>الانساب، ج۳، ص۴۳۰؛ وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۸؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۶.</ref> سال ولادت او را ۴۱۷ق.<ref>ذیل تاریخ بغداد، ج۱، ص۴۷.</ref> یا ۴۱۹ق.<ref>الوافی بالوفیات، ج۶، ص۲۵۰.</ref> در جُوین [[سبزوار]] دانسته‌اند.<ref>المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۴.</ref> پدرش ابومحمد جوینی نیز از دانشوران بزرگ مذهب شافعی و در تفسیر، اصول و ادب چیره‌دست بود.<ref>المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۵؛ معجم البلدان، ج۲، ص۱۹۳؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۶۹.</ref> پدرش در تربیت او بسیار دقت داشت و به مادر او که کنیز بود، سفارش کرد که جز خودش کسی او را شیر ندهد.<ref>طبقات الشافعیه، ج۵، ص۱۶۸؛ البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸.</ref> | عبدالملک بن عبدالله ابوالمعالی ملقب به ضیاء الدین، از پیشوایان و دانشوران بزرگ [[مذهب شافعی|شافعی]] با مسلک اعتقادی اشعری بود.<ref>الانساب، ج۳، ص۴۳۰؛ وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۸؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۶.</ref> سال ولادت او را ۴۱۷ق.<ref>ذیل تاریخ بغداد، ج۱، ص۴۷.</ref> یا ۴۱۹ق.<ref>الوافی بالوفیات، ج۶، ص۲۵۰.</ref> در جُوین [[سبزوار]] دانسته‌اند.<ref>المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۴.</ref> پدرش ابومحمد جوینی نیز از دانشوران بزرگ مذهب شافعی و در تفسیر، اصول و ادب چیره‌دست بود.<ref>المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۵؛ معجم البلدان، ج۲، ص۱۹۳؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۶۹.</ref> پدرش در تربیت او بسیار دقت داشت و به مادر او که کنیز بود، سفارش کرد که جز خودش کسی او را شیر ندهد.<ref>طبقات الشافعیه، ج۵، ص۱۶۸؛ البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸.</ref> | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
| خط ۸: | خط ۳۷: | ||
==اقامت در حجاز== | ==اقامت در حجاز== | ||
پس از اجرای فرمان سلطان [[طغرل سلجوقی|طُغْرل سلجوقی]] برای لعن [[شیعه|شیعیان]] و [[مذهب اشعری|اشعریان]] و [[مذهب شافعی|شافعیان]] بر منابر شهرها که به تحریک وزیرش [[عمید الملک کندری|عمید الملک کُنُدری]] حنفی مذهب صورت گرفت، ابوالمعالی همراه دانشمندان شهرهای مختلف از جمله [[ابوالقاسم قشیری|ابوالقاسم قُشَیری]]، [[خراسان]] را معترضانه ترک کرد و به [[مکه]] و [[مدینه]] رفت و آن‌گاه کنار [[کعبه|خانه خدا]] ساکن شد. او به مدت چهار سال در مکه کرسی تدریس و فتوا برپا کرد. در این مدت به مدینه نیز رفت و آمد داشت و از همین رو امام الحرمین خوانده شد<ref>الکامل، ج۱۰، ص۳۳؛ وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۹؛ الاعلام، ج۴، ص۱۶۰.</ref>. | پس از اجرای فرمان سلطان [[طغرل سلجوقی|طُغْرل سلجوقی]] برای لعن [[شیعه|شیعیان]] و [[مذهب اشعری|اشعریان]] و [[مذهب شافعی|شافعیان]] بر منابر شهرها که به تحریک وزیرش [[عمید الملک کندری|عمید الملک کُنُدری]] حنفی مذهب صورت گرفت، ابوالمعالی همراه دانشمندان شهرهای مختلف از جمله [[ابوالقاسم قشیری|ابوالقاسم قُشَیری]]، [[خراسان]] را معترضانه ترک کرد و به [[مکه]] و [[مدینه]] رفت و آن‌گاه کنار [[کعبه|خانه خدا]] ساکن شد. او به مدت چهار سال در مکه کرسی تدریس و فتوا برپا کرد. در این مدت به مدینه نیز رفت و آمد داشت و از همین رو امام الحرمین خوانده شد<ref>الکامل، ج۱۰، ص۳۳؛ وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۹؛ الاعلام، ج۴، ص۱۶۰.</ref> . | ||
==بازگشت به خراسان== | ==بازگشت به خراسان== | ||
با روی کار آمدن [[آلب ارسلان]] و وزیرش [[نظام الملک]] شافعی مذهب، در سال ۴۵۶ق لعن [[مذهب اشعری|اشعریان]] و [[مذهب شافعی|شافعیان]] ممنوع شد و دانشمندان معترض با احترام به [[خراسان]] بازگشتند<ref>الکامل، ج۱۰، ص۲۰۹؛ تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۸۵.</ref> که از جمله آنان ابوالمعالی جوینی بود. نظام الملک مدرسه [[نظامیه]] نیشابور را برای تدریس او بنا نهاد و اموری چون امامت جمعه و ریاست اوقاف و زعامت مذهب شافعی و خطابه و وعظ را به وی سپرد. او به مدت ۳۰ سال بدون رقیب عهده‌دار آن امور بود.<ref>وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۸؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۷۰؛ تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۳۰-۲۳۱.</ref> | با روی کار آمدن [[آلب ارسلان]] و وزیرش [[نظام الملک]] شافعی مذهب، در سال ۴۵۶ق لعن [[مذهب اشعری|اشعریان]] و [[مذهب شافعی|شافعیان]] ممنوع شد و دانشمندان معترض با احترام به [[خراسان]] بازگشتند<ref>الکامل، ج۱۰، ص۲۰۹؛ تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۸۵.</ref> که از جمله آنان ابوالمعالی جوینی بود. نظام الملک مدرسه [[نظامیه]] نیشابور را برای تدریس او بنا نهاد و اموری چون امامت جمعه و ریاست اوقاف و زعامت مذهب شافعی و خطابه و وعظ را به وی سپرد. او به مدت ۳۰ سال بدون رقیب عهده‌دار آن امور بود.<ref>وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۸؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۷۰؛ تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۳۰-۲۳۱.</ref> | ||
==شخصیت علمی== | ==شخصیت علمی== | ||
ابوالمعالی در نقل حدیث، از پدر و نیز استادش [[ابونعیم اصفهانی]] (درگذشت ۴۶۰ق) اجازه داشت.<ref>تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۳۱-۲۳۲؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷؛ الکنی و الالقاب، ج۲، ص۵۵.</ref> برخی او را به ضعف در حدیث متهم کرده‌اند.<ref>الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷.</ref> در مجلس درس او حدود ۳۰۰ فقیه شرکت داشتند.<ref>وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۸؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷-۱۱۸؛ البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸.</ref> از شاگردان نام‌آور او [[ابوحامد غزالی]] (درگذشت ۵۰۵ق)، کیا الهراسی شافعی (درگذشت ۵۰۴ق) صاحب کتاب احکام القرآن و حاکم عمر النوقانی (درگذشت ۵۴۸ق) را می‌توان نام برد.<ref>الوفیات، ص۲۵۸؛ شذرات الذهب، ج۶، ص۵۶.</ref> | ابوالمعالی در نقل حدیث، از پدر و نیز استادش [[ابونعیم اصفهانی]] (درگذشت ۴۶۰ق) اجازه داشت.<ref>تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۳۱-۲۳۲؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷؛ الکنی و الالقاب، ج۲، ص۵۵.</ref> برخی او را به ضعف در حدیث متهم کرده‌اند.<ref>الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷.</ref> در مجلس درس او حدود ۳۰۰ فقیه شرکت داشتند.<ref>وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۸؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷-۱۱۸؛ البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸.</ref> از شاگردان نام‌آور او [[ابوحامد غزالی]] (درگذشت ۵۰۵ق)، کیا الهراسی شافعی (درگذشت ۵۰۴ق) صاحب کتاب احکام القرآن و حاکم عمر النوقانی (درگذشت ۵۴۸ق) را می‌توان نام برد.<ref>الوفیات، ص۲۵۸؛ شذرات الذهب، ج۶، ص۵۶.</ref> | ||
ابوالمعالی در علوم مختلف از جمله اصول، [[فقه]]، کلام و ادب تبحر داشت و مناظره‌هایی معروف از او نقل شده است.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۷۰؛ البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷.</ref> در علم کلام، آرای مخالف اجماع [[مسلمان|مسلمانان]] از او نقل شده است.<ref>المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۶؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷.</ref> [[ابن جوزی]] که خود از فرقه اهل حدیث و مخالف کلام است، سخنانی را با محتوای پشیمانی از پرداختن به علم کلام از او نقل کرده است.<ref>المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۶.</ref> ابوالمعالی افزون بر توانایی در خطابه و وعظ و ادب<ref>طبقات الشافعیه، ج۵، ص۱۷۶.</ref>، در فنون مختلف تألیفاتی داشته است، از جمله: اصول الدین، البرهان فی اصول الفقه، تلخیص التقریب، الارشاد، العقیدة النظامیه، غیاث الامم، مدارک العقول و النهایه.<ref>ذیل تاریخ بغداد، ج۱، ص۴۴؛ البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸؛ شذرات الذهب، ج۵، ص۳۴۰.</ref> | ابوالمعالی در علوم مختلف از جمله اصول، [[فقه]]، کلام و ادب تبحر داشت و مناظره‌هایی معروف از او نقل شده است.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۷۰؛ البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷.</ref> در علم کلام، آرای مخالف اجماع [[مسلمان|مسلمانان]] از او نقل شده است.<ref>المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۶؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷.</ref> [[ابن جوزی]] که خود از فرقه اهل حدیث و مخالف کلام است، سخنانی را با محتوای پشیمانی از پرداختن به علم کلام از او نقل کرده است.<ref>المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۶.</ref> ابوالمعالی افزون بر توانایی در خطابه و وعظ و ادب<ref>طبقات الشافعیه، ج۵، ص۱۷۶.</ref> ، در فنون مختلف تألیفاتی داشته است، از جمله: اصول الدین، البرهان فی اصول الفقه، تلخیص التقریب، الارشاد، العقیدة النظامیه، غیاث الامم، مدارک العقول و النهایه.<ref>ذیل تاریخ بغداد، ج۱، ص۴۴؛ البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸؛ شذرات الذهب، ج۵، ص۳۴۰.</ref> | ||
==درگذشت== | ==درگذشت== | ||
ابوالمعالی به سال ۴۷۸ق در ۵۷ سالگی در شهر [[نیشابور]] درگذشت.<ref>الانساب، ج۳، ص۴۳۱؛ وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۹؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۶.</ref> او را در منزلش به خاک سپردند و پس از دو سال پیکرش را به قبرستان حسین، قبرستان خاندان طاهری، در نیشابور، کنار مقبره پدرش انتقال دادند. در روز مرگ او نیشابور غرق عزا شد و بازار و کلاس‌های درس تعطیل گشت. شاگردانش که حدود ۴۰۰ نفر بودند، پس از مرگ او، قلم و دوات و منبر وی را در مسجد جامع شهر به نشانه بی‌همتایی او شکستند و تا یک سال برایش عزاداری کردند.<ref>تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۳۸؛ وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۷۰؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۶.</ref> در رثای وی، او را به «خورشید مشرق» تشبیه کردند.<ref>ذیل تاریخ بغداد، ج۱، ص۴۷؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۸.</ref> | ابوالمعالی به سال ۴۷۸ق در ۵۷ سالگی در شهر [[نیشابور]] درگذشت.<ref>الانساب، ج۳، ص۴۳۱؛ وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۹؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۶.</ref> او را در منزلش به خاک سپردند و پس از دو سال پیکرش را به قبرستان حسین، قبرستان خاندان طاهری، در نیشابور، کنار مقبره پدرش انتقال دادند. در روز مرگ او نیشابور غرق عزا شد و بازار و کلاس‌های درس تعطیل گشت. شاگردانش که حدود ۴۰۰ نفر بودند، پس از مرگ او، قلم و دوات و منبر وی را در مسجد جامع شهر به نشانه بی‌همتایی او شکستند و تا یک سال برایش عزاداری کردند.<ref>تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۳۸؛ وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۷۰؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۶.</ref> در رثای وی، او را به «خورشید مشرق» تشبیه کردند.<ref>ذیل تاریخ بغداد، ج۱، ص۴۷؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۸.</ref> | ||
==برای مطالعه بیشتر== | |||
* [http://www.lib.ir/book/80356562/%D9%84%D9%85%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AF%D9%84%D9%87-%D9%81%DB%8C-%D9%82%D9%88%D8%A7%D8%B9%D8%AF-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%87%D9%84%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%86%D9%87-%D9%88%D8%A7%D9%84%D8%AC%D9%85%D8%A7%D8%B9%D9%87-%D9%84%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7/ لمع الادله فی قواعد عقائد اهل السنه والجماعه]، نوشته عبدالملک الجوینی (امام الحرمین ابوالمعالی)، تقدیم وتحقیق فوقیه حسین محمود، قاهره، الموسسه المصریه العامه للتالیف و الانباء و النشر، ۱۳۴۳ق. | |||
* [https://www.kutub-pdf.com/book/%D8%A7%D9%84%D8%A5%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%A7%D9%84%D8%AC%D9%88%D9%8A%D9%86%D9%8A-%D8%A5%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B1%D9%85%D9%8A%D9%86.html الإمام الجوینی امام الحرمین]، نوشته محمد الزحیلی، دمشق، دار القلم، ۱۴۱۲ق/۱۹۹۲م. | |||
* [http://www.el-deeb.net/main/index.php?group=view&rid=67 إمام الحرمين أبوالمعالي عبدالملك بن عبدالله الجويني، حياته وعصره - آثاره وفكره]، نوشته عبدالعظیم الدیب، دار القلم. | |||
* [http://youfreeebooks.xyz/?p=17346 الفکر السیاسی عند الامام الجوینی؛ دراسة فقهیة تحلیلیة مقارنة تنزیل]، نوشته رائف محمد النعیم، جهینة للنشر والتوزیع، ۲۰۱۵م. | |||
* [http://www.nooonbooks.com/catalog/product/view/id/47511/s/%D8%A5%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B1%D9%85%D9%8A%D9%86-%D8%A3%D8%A8%D9%88-%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B9%D8%A7%D9%84%D9%8A-%D8%A7%D9%84%D8%AC%D9%88%D9%8A%D9%86%D9%8A-%D9%88%D8%A3%D8%AB%D8%B1%D9%87-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%84%D9%85-%D8%A7%D9%84%D9%83%D9%84%D8%A7%D9%85/ إمام الحرمین أبو المعالی الجوینی وأثره فی علم الکلام]، نوشته محمد بن علی عثمان حربی، نشر عالم الکتب. | |||
==پیوند به بیرون== | |||
* مدخل [http://lib.eshia.ir/23019/1/5247 ابوالمعالی جوینی]، دانشنامه جهان اسلام. | |||
* [http://library.islamweb.net/newlibrary/display_book.php?ID=4528&bk_no=60&flag=1 ابوالمعالی جوینی]، کتاب سیر أعلام النبلاء. | |||
* [http://shamela.ws/index.php/author/1010 معرفی ابوالمعالی جوینی در پایگاه الشامله]. | |||
* [http://www.ensani.ir/fa/content/179513/default.aspx «معرفی آثار علمی امام الحرمین جوینی»]، نوشته مهدی گلجان و یوسف مهرپرور، مجله مسکویه دانشگاه آزاد شهرری، بهار ۱۳۸۶ش، شماره ۶. | |||
* دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مدخل [https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/4682 امام الحرمین جوینی]. | |||
* [http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/46178/%D9%85%D9%84%D9%84-%D9%88-%D9%86%D8%AD%D9%84--%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%84%DA%A9-%D8%AC%D9%88%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D9%85%D9%84%D9%82%D8%A8-%D8%A8%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B1%D9%85%DB%8C%D9%86?q=%D8%AC%D9%88%DB%8C%D9%86%DB%8C&score=9.691095&rownumber=57 ملل و نحل/ عبدالملک جوینی ملقب به امام الحرمین]، نویسنده: سبحانی تبریزی، جعفر؛ مجله درس‌هایی از مکتب اسلام، اسفند ۱۳۷۰، سال ۳۱ - شماره ۱۱ (۳ صفحه - از ۱۹ تا ۲۱) | |||
* [http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/86300/%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D9%82%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%A8%D8%B1-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%BA%DB%8C%D8%A7%D8%AB-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D9%85-%D9%81%DB%8C-%D8%A7%D9%84%D8%AB%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D8%B8%D9%84%D9%85-%D9%86%D9%88%D8%B4%D8%AA%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B1%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B9%D8%A7%D9%84%DB%8C-%D8%AC%D9%88%DB%8C%D9%86%DB%8C?q=%D8%AC%D9%88%DB%8C%D9%86%DB%8C&score=9.691095&rownumber=61 مروری انتقادی بر کتاب غیاث الامم فی الثیات الظلم نوشته امام الحرمین ابوالمعالی جوینی]، نویسنده: کاظمی موسوی، سید احمد؛ مجله تحقیقات اسلامی، سال پنجم، بهار و تابستان ۱۳۶۹ - شماره ۱ و ۲ ISC (۱۱ صفحه - از ۱۳۵ تا ۱۴۵) | |||
* [http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/843937/%D8%B4%D8%B1%D8%AD-%D8%AD%D8%A7%D9%84-%D9%88-%D9%85%D8%A4%D9%84%D9%81%D8%A7%D8%AA-%D9%88-%D8%A2%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%AE%D8%A7%D8%B5%D9%87-%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B9%D8%A7%D9%84%DB%8C-%D8%AC%D9%88%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%B9%D9%84%D9%85-%DA%A9%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%8C-%D9%81%D9%82%D9%87-%D9%88-%D8%A7%D8%B5%D9%88%D9%84-%D8%A7%D9%84%D9%81%D9%82%D9%87?q=%D8%AC%D9%88%DB%8C%D9%86%DB%8C&score=9.691095&rownumber=83 شرح حال و مؤلفات و آراء خاصه ابوالمعالی جوینی در علم کلام، فقه و اصول الفقه]، معرف: شیخ الاسلامی، اسعد؛ مجله مقالات و بررسی‌ها، بهار و زمستان ۱۳۵۱ ISC (۲۰ صفحه - از ۱۱۰ تا ۱۲۹) | |||
* [http://www.ettelaathekmatvamarefat.com/new/index.php?option=com_content&view=article&id=335:1394-04-04-19-35-44&Itemid=29 اندیشه سیاسی امام الحرمین جوینی]، نویسنده: محمدیاری، معصومه؛ مجله اطلاعات حکمت و معرفت، خرداد ۱۳۹۰ - شماره ۶۳ (۷ صفحه - از ۵۷ تا ۶۳) | |||
* [http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/993901/%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%D9%86%D9%82%D8%AF-%D9%86%D8%B8%D8%B1%DB%8C%D9%87-%DB%8C-%D8%AD%D8%B3%D9%86-%D9%88-%D9%82%D8%A8%D8%AD-%D8%B4%D8%B1%D8%B9%DB%8C-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B1%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%AC%D9%88%DB%8C%D9%86%DB%8C?q=%D8%AC%D9%88%DB%8C%D9%86%DB%8C&score=23.201504&rownumber=12 بررسی نقد نظریۀ حسن و قبح شرعی امام الحرمین جوینی]، نویسنده: جوادی، محسن؛ قربانی، امیر؛ فصلنامه‌اندیشه دینی، بهار ۱۳۹۲ - شماره ۴۶ علمی-پژوهشی/ISC (۱۸ صفحه - از ۳ تا ۲۰) | |||
* [http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1073738/%D8%B4%D8%AE%D8%B5%DB%8C%D8%AA-%D9%88-%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%85-%D8%B9%D9%84%D9%85%DB%8C-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B1%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%AC%D9%88%DB%8C%D9%86%DB%8C?q=%D8%AC%D9%88%DB%8C%D9%86%DB%8C&score=9.691095&rownumber=92 شخصیت و مقام علمی امام الحرمین جوینی]، نویسنده: گلجان، مهدی؛ مجله پژوهشنامه تاریخ، پاییز ۱۳۸۷ - شماره ۱۲ ISC (۲۲ صفحه - از ۱۱۳ تا ۱۳۴) | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۲۷: | خط ۷۶: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
{{دانشنامه | {{دانشنامه | ||
| آدرس = http:// | | آدرس = http://hzrc.ac.ir/post/9355 | ||
| عنوان = ابوالمعالی جوینی | | عنوان = ابوالمعالی جوینی | ||
| نویسنده = منصور رمضان‌خانی | | نویسنده = منصور رمضان‌خانی | ||
| خط ۵۰: | خط ۹۹: | ||
<onlyinclude>{{تکمیل مقاله | <onlyinclude>{{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = شد | | شناسه = شد | ||
| جعبه اطلاعات = <!--شد، - --> | | جعبه اطلاعات = شد<!--شد، - --> | ||
| عنوان‌بندی = شد | | عنوان‌بندی = شد | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = شد | | لینک‌دهی = شد | ||
| عکس = <!--شد، - --> | | عکس = شد<!--شد، - --> | ||
| جعبه نقل قول = <!--شد، - --> | | جعبه نقل قول = <!--شد، - --> | ||
| پیوند به بیرون = <!--شد، - --> | | پیوند به بیرون = شد<!--شد، - --> | ||
| مطالعه بیشتر = <!--شد، - --> | | مطالعه بیشتر = شد<!--شد، - --> | ||
| پانویس و منابع = شد | | پانویس و منابع = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| رده = شد | | رده = شد | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
}}<onlyinclude> | }}<onlyinclude> | ||
| خط ۶۹: | خط ۱۱۸: | ||
[[رده:مدرسان در مکه]] | [[رده:مدرسان در مکه]] | ||
[[رده:مدرسان در مدینه]] | [[رده:مدرسان در مدینه]] | ||
[[رده:امام الحرمین]] | |||
[[رده:مقاله‌های تکمیل‌شده]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۵۰
 | |
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | عبدالملک بن عبدالله |
| لقب | ابوالمعالی، ضیاءالدین |
| تاریخ تولد | ۴۱۷ق یا ۴۱۹ق |
| زادگاه | جُوین سبزوار |
| محل زندگی | بغداد، نیشابور، مکه، مدینه |
| تاریخ وفات | ۴۷۸ق |
| محل دفن | قبرستان حسین نیشابور |
| شهر وفات | نیشابور |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | پدرش ابومحمد جوینی، قاضی حسین، ابوالقاسم اسکافی |
| اجازه روایت از | پدر، نیز ابونعیم اصفهانی |
| تألیفات | اصول الدین، البرهان فی اصول الفقه، تلخیص التقریب، الارشاد، العقیدة النظامیه، غیاث الامم، مدارک العقول و النهایه. |
| سایر | مذهب شافعی |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| اجتماعی | تدریس در مکه، امامت جمعه نیشابور، ریاست مدرسه نظامیه نیشابور، ریاست اوقاف، زعامت مذهب شافعی، تشکیل مجالس خطابه و وعظ |
ابوالمعالی جوینی معروف به امام الحرمین از پیشوایان و دانشوران بزرگ شافعی که حدود چهار سال به تدریس در مکه و مدینه مشغول بود. ابوالمعالی تحصیلات خویش را نزد پدرش آغاز کرد و پس از ادامه تحصیل در این شهر و سپس مهاجرت به بغداد، به نیشابور بازگشت و صاحب کرسی تدریس شد. با اعلان لعن شیعیان، اشعریان و شافعیان توسط سلطان طغرل سلجوقی، ابوالمعالی به نشانه اعتراض به حجاز رفت و به مدت چهار سال در مکه و مدینه به تدریس پرداخت. پس از وفات طغرل و در زمان حکومت آلب ارسلان به نیشابور بازگشت و در سال ۴۷۸ق در این شهر درگذشت.
شخصیت‌شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عبدالملک بن عبدالله ابوالمعالی ملقب به ضیاء الدین، از پیشوایان و دانشوران بزرگ شافعی با مسلک اعتقادی اشعری بود.[۱] سال ولادت او را ۴۱۷ق.[۲] یا ۴۱۹ق.[۳] در جُوین سبزوار دانسته‌اند.[۴] پدرش ابومحمد جوینی نیز از دانشوران بزرگ مذهب شافعی و در تفسیر، اصول و ادب چیره‌دست بود.[۵] پدرش در تربیت او بسیار دقت داشت و به مادر او که کنیز بود، سفارش کرد که جز خودش کسی او را شیر ندهد.[۶]
تحصیلات[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ابوالمعالی علوم حدیث و فقه را از پدرش فراگرفت و سپس نزد قاضی حسین و ابوالقاسم اسکافی[۷] دانش آموخت و پیش از رسیدن به ۲۰ سالگی، صاحب کرسی تدریس پدر شد.[۸] او هنگام درگذشت پدرش ۲۰ ساله بود.[۹] از آن پس به بغداد عزیمت کرد و دیگر بار به خراسان و شهر نیشابور بازگشت.
اقامت در حجاز[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پس از اجرای فرمان سلطان طُغْرل سلجوقی برای لعن شیعیان و اشعریان و شافعیان بر منابر شهرها که به تحریک وزیرش عمید الملک کُنُدری حنفی مذهب صورت گرفت، ابوالمعالی همراه دانشمندان شهرهای مختلف از جمله ابوالقاسم قُشَیری، خراسان را معترضانه ترک کرد و به مکه و مدینه رفت و آن‌گاه کنار خانه خدا ساکن شد. او به مدت چهار سال در مکه کرسی تدریس و فتوا برپا کرد. در این مدت به مدینه نیز رفت و آمد داشت و از همین رو امام الحرمین خوانده شد[۱۰] .
بازگشت به خراسان[ویرایش | ویرایش مبدأ]
با روی کار آمدن آلب ارسلان و وزیرش نظام الملک شافعی مذهب، در سال ۴۵۶ق لعن اشعریان و شافعیان ممنوع شد و دانشمندان معترض با احترام به خراسان بازگشتند[۱۱] که از جمله آنان ابوالمعالی جوینی بود. نظام الملک مدرسه نظامیه نیشابور را برای تدریس او بنا نهاد و اموری چون امامت جمعه و ریاست اوقاف و زعامت مذهب شافعی و خطابه و وعظ را به وی سپرد. او به مدت ۳۰ سال بدون رقیب عهده‌دار آن امور بود.[۱۲]
شخصیت علمی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ابوالمعالی در نقل حدیث، از پدر و نیز استادش ابونعیم اصفهانی (درگذشت ۴۶۰ق) اجازه داشت.[۱۳] برخی او را به ضعف در حدیث متهم کرده‌اند.[۱۴] در مجلس درس او حدود ۳۰۰ فقیه شرکت داشتند.[۱۵] از شاگردان نام‌آور او ابوحامد غزالی (درگذشت ۵۰۵ق)، کیا الهراسی شافعی (درگذشت ۵۰۴ق) صاحب کتاب احکام القرآن و حاکم عمر النوقانی (درگذشت ۵۴۸ق) را می‌توان نام برد.[۱۶]
ابوالمعالی در علوم مختلف از جمله اصول، فقه، کلام و ادب تبحر داشت و مناظره‌هایی معروف از او نقل شده است.[۱۷] در علم کلام، آرای مخالف اجماع مسلمانان از او نقل شده است.[۱۸] ابن جوزی که خود از فرقه اهل حدیث و مخالف کلام است، سخنانی را با محتوای پشیمانی از پرداختن به علم کلام از او نقل کرده است.[۱۹] ابوالمعالی افزون بر توانایی در خطابه و وعظ و ادب[۲۰] ، در فنون مختلف تألیفاتی داشته است، از جمله: اصول الدین، البرهان فی اصول الفقه، تلخیص التقریب، الارشاد، العقیدة النظامیه، غیاث الامم، مدارک العقول و النهایه.[۲۱]
درگذشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ابوالمعالی به سال ۴۷۸ق در ۵۷ سالگی در شهر نیشابور درگذشت.[۲۲] او را در منزلش به خاک سپردند و پس از دو سال پیکرش را به قبرستان حسین، قبرستان خاندان طاهری، در نیشابور، کنار مقبره پدرش انتقال دادند. در روز مرگ او نیشابور غرق عزا شد و بازار و کلاس‌های درس تعطیل گشت. شاگردانش که حدود ۴۰۰ نفر بودند، پس از مرگ او، قلم و دوات و منبر وی را در مسجد جامع شهر به نشانه بی‌همتایی او شکستند و تا یک سال برایش عزاداری کردند.[۲۳] در رثای وی، او را به «خورشید مشرق» تشبیه کردند.[۲۴]
برای مطالعه بیشتر[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- لمع الادله فی قواعد عقائد اهل السنه والجماعه، نوشته عبدالملک الجوینی (امام الحرمین ابوالمعالی)، تقدیم وتحقیق فوقیه حسین محمود، قاهره، الموسسه المصریه العامه للتالیف و الانباء و النشر، ۱۳۴۳ق.
- الإمام الجوینی امام الحرمین، نوشته محمد الزحیلی، دمشق، دار القلم، ۱۴۱۲ق/۱۹۹۲م.
- إمام الحرمين أبوالمعالي عبدالملك بن عبدالله الجويني، حياته وعصره - آثاره وفكره، نوشته عبدالعظیم الدیب، دار القلم.
- الفکر السیاسی عند الامام الجوینی؛ دراسة فقهیة تحلیلیة مقارنة تنزیل، نوشته رائف محمد النعیم، جهینة للنشر والتوزیع، ۲۰۱۵م.
- إمام الحرمین أبو المعالی الجوینی وأثره فی علم الکلام، نوشته محمد بن علی عثمان حربی، نشر عالم الکتب.
پیوند به بیرون[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- مدخل ابوالمعالی جوینی، دانشنامه جهان اسلام.
- ابوالمعالی جوینی، کتاب سیر أعلام النبلاء.
- معرفی ابوالمعالی جوینی در پایگاه الشامله.
- «معرفی آثار علمی امام الحرمین جوینی»، نوشته مهدی گلجان و یوسف مهرپرور، مجله مسکویه دانشگاه آزاد شهرری، بهار ۱۳۸۶ش، شماره ۶.
- دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مدخل امام الحرمین جوینی.
- ملل و نحل/ عبدالملک جوینی ملقب به امام الحرمین، نویسنده: سبحانی تبریزی، جعفر؛ مجله درس‌هایی از مکتب اسلام، اسفند ۱۳۷۰، سال ۳۱ - شماره ۱۱ (۳ صفحه - از ۱۹ تا ۲۱)
- مروری انتقادی بر کتاب غیاث الامم فی الثیات الظلم نوشته امام الحرمین ابوالمعالی جوینی، نویسنده: کاظمی موسوی، سید احمد؛ مجله تحقیقات اسلامی، سال پنجم، بهار و تابستان ۱۳۶۹ - شماره ۱ و ۲ ISC (۱۱ صفحه - از ۱۳۵ تا ۱۴۵)
- شرح حال و مؤلفات و آراء خاصه ابوالمعالی جوینی در علم کلام، فقه و اصول الفقه، معرف: شیخ الاسلامی، اسعد؛ مجله مقالات و بررسی‌ها، بهار و زمستان ۱۳۵۱ ISC (۲۰ صفحه - از ۱۱۰ تا ۱۲۹)
- اندیشه سیاسی امام الحرمین جوینی، نویسنده: محمدیاری، معصومه؛ مجله اطلاعات حکمت و معرفت، خرداد ۱۳۹۰ - شماره ۶۳ (۷ صفحه - از ۵۷ تا ۶۳)
- بررسی نقد نظریۀ حسن و قبح شرعی امام الحرمین جوینی، نویسنده: جوادی، محسن؛ قربانی، امیر؛ فصلنامه‌اندیشه دینی، بهار ۱۳۹۲ - شماره ۴۶ علمی-پژوهشی/ISC (۱۸ صفحه - از ۳ تا ۲۰)
- شخصیت و مقام علمی امام الحرمین جوینی، نویسنده: گلجان، مهدی؛ مجله پژوهشنامه تاریخ، پاییز ۱۳۸۷ - شماره ۱۲ ISC (۲۲ صفحه - از ۱۱۳ تا ۱۳۴)
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ الانساب، ج۳، ص۴۳۰؛ وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۸؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۶.
- ↑ ذیل تاریخ بغداد، ج۱، ص۴۷.
- ↑ الوافی بالوفیات، ج۶، ص۲۵۰.
- ↑ المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۴.
- ↑ المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۵؛ معجم البلدان، ج۲، ص۱۹۳؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۶۹.
- ↑ طبقات الشافعیه، ج۵، ص۱۶۸؛ البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸.
- ↑ وفیات الاعیان، ج۲، ص۱۶۸.
- ↑ المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۵.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۶۹؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۶؛ الوفیات، ص۲۵۸.
- ↑ الکامل، ج۱۰، ص۳۳؛ وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۹؛ الاعلام، ج۴، ص۱۶۰.
- ↑ الکامل، ج۱۰، ص۲۰۹؛ تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۸۵.
- ↑ وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۸؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۷۰؛ تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۳۰-۲۳۱.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۳۱-۲۳۲؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷؛ الکنی و الالقاب، ج۲، ص۵۵.
- ↑ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷.
- ↑ وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۸؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷-۱۱۸؛ البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸.
- ↑ الوفیات، ص۲۵۸؛ شذرات الذهب، ج۶، ص۵۶.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۷۰؛ البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷.
- ↑ المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۶؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷.
- ↑ المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۶.
- ↑ طبقات الشافعیه، ج۵، ص۱۷۶.
- ↑ ذیل تاریخ بغداد، ج۱، ص۴۴؛ البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸؛ شذرات الذهب، ج۵، ص۳۴۰.
- ↑ الانساب، ج۳، ص۴۳۱؛ وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۹؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۶.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۳۸؛ وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۷۰؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۶.
- ↑ ذیل تاریخ بغداد، ج۱، ص۴۷؛ الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۸.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل ابوالمعالی جوینی.
- الاعلام: الزرکلی (درگذشت ۱۳۹۶ق)، بیروت، دار العلم للملایین، ۱۹۹۷م
- الانساب: عبدالکریم السمعانی (درگذشت ۵۶۲ق)، به کوشش عبدالرحمن بن یحیی، حیدرآباد، دائرة المعارف العثمانیه، ۱۳۸۲ق
- البدایة و النهایه: ابن کثیر (درگذشت ۷۷۴ق)، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۷ق
- تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر: الذهبی (درگذشت ۷۴۸ق)، به کوشش عمر عبدالسلام، بیروت، دار الکتاب العربی، ۱۴۱۰ق
- ذیل تاریخ بغداد: ابن النجار البغدادی (درگذشت ۶۴۳ق)، به کوشش مصطفی عبدالقادر، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۷ق
- سیر اعلام النبلاء: الذهبی (درگذشت ۷۴۸ق)، به کوشش گروهی از محققان، بیروت، الرساله، ۱۴۱۳ق
- شذرات الذهب: عبدالحی بن عماد (درگذشت ۱۰۸۹ق)، به کوشش الارنؤوط، بیروت، دار ابن کثیر، ۱۴۰۶ق
- طبقات الشافعیة الکبری: تاج الدین السبکی (درگذشت ۷۷۱ق)، به کوشش الطناحی و عبدالفتاح، هجر للطباعة و النشر، ۱۴۱۳ق
- الکامل فی التاریخ: ابن اثیر علی بن محمد الجزری (درگذشت ۶۳۰ق)، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق
- الکنی و الالقاب: شیخ عباس القمی (درگذشت ۱۳۵۹ق)، تهران، مکتبة الصدر، ۱۳۶۸ش
- معجم البلدان: یاقوت الحموی (درگذشت ۶۲۶ق)، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م
- المنتظم: ابن جوزی (درگذشت ۵۹۷ق)، به کوشش نعیم زرزور، بیروت، دار الکتاب العلمیه، ۱۴۱۲ق
- الوافی بالوفیات: الصفدی (درگذشت ۷۶۴ق)، به کوشش الارنؤوط و ترکی مصطفی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق
- وفیات الاعیان: ابن خلکان (درگذشت ۶۸۱ق)، به کوشش احسان عباس، بیروت، دار صادر
- الوفیات: ابوالعباس احمد بن علی بن الخطیب (درگذشت ۸۰۹ق)، به کوشش عادل نویهض، بیروت، دار الاقامة الجدیده، ۱۹۷۸م.