زیارت امین الله

زیارت امین الله.

زیارت امین الله، زیارتی است که امام سجاد(ع)، با آن امام علی(ع) را نزد قبر وی مخاطب قرار داده و دارای دعا و مناجات با خدا، با مضامین بلند عرفانی است. بزرگان شیعه، درستی این زیارت را تأیید کرده و به خواندن آن، حتی برای دیگر امامان(ع) سفارش کرده‌اند. محتوای این زیارت سلام بر امام(ع)، گواهی دادن به نیکی‌های او، درخواست از خدا و مناجات با خدا است.

چگونگی

زائری که در حرم امام رضا(ع) زیارت امین الله می‌خواند. به باور برخی از بزرگان شیعه، این زیارت را می‌توان در حق همه امامان(ع) خواند.

زیارت امین الله، زیارتی است که امام سجاد(ع) با آن امام علی(ع) را مخاطب قرار داده است. هنگامی که امام سجاد(ع)، به محل قبر امام علی(ع) در نجف رسید، نزد قبر ایستاد، گریه کرد، آنقدر که محاسنش از اشک تر شد، سپس خواندن زیارت را آغاز کرد.

این زیارت، از زیارت‌های مطلقه‌ای است که زمان خاصی نداشته و می‌توان در هر زمانی امام علی(ع) را با آن زیارت کرد. به باور ابن طاووس، امام سجاد(ع) زیارت امین الله را در روز غدیر انجام داده است. وی معتقد است این زیارت، در این روز مورد تاکید قرار گرفته؛ ولی خواندن آن، در دیگر روزها نیز صلاحیت دارد. شیخ طوسی آن را با عبارت «زیارة امیرالمؤمنین(ع) یوم الغدیر» نقل کرده و محمدباقر مجلسی در روایاتی که شامل این زیارت است، چیزی که آن را به روز غدیر اختصاص داده باشد نیافته است.

به باور علامه مجلسی، مناسب است در همه مزارهای معصومان(ع) بر این زیارت مداومت شود.

اعتبار

این زیارت، از چند طریق روایت شده، که برخی از آن‌ها عبارت است از:

• صاحب کامل الزیارات (شیخ مفید)، از علی بن صدقة الرقی، از امام رضا(ع)، از پدرش امام کاظم(ع)، از پدرش امام صادق(ع)، چگونگی زیارت امین الله توسط امام سجاد(ع) را نقل کرده است.
• صاحب فرحة الغری (سید عبدالکریم بن احمد حلی)، از کتاب مزار ابن ابی قرَة، او به سند خودش از جابر بن یزید الجعفی، از امام باقر(ع)، چگونگی زیارت امین الله توسط امام سجاد(ع) را نقل کرده است. همین طریق را صاحب مصباح المتهجد (شیخ طوسی) نیز آورده، با این تفاوت که آن را زیارت امام علی(ع) در روز غدیر دانسته است.

محمدباقر مجلسی، این زیارت را یکی از صحیح‌ترین زیارت‌ها دانسته است. شیخ عباس قمی، آن را در نهایت اعتبار دانسته و از مجلسی نقل قول آورده که باید در همه مزارهای معصومان(ع) بر آن مواظب نمود.

در سیره بزرگان

امام خمینی، در مدت ۱۴ سال اقامت در نجف، هر شب برای زیارت امام علی(ع) به حرم وی مشرف شده، روبه‌روی صورت و محل دو انگشت او ایستاده و زیارت امین‌الله را می‌خواند. محمدتقی بهجت، عارف و فقیه شیعی زیارت امین الله را «مهم» خوانده است.

محتوا

این زیارت، در کامل الزیارات با سه سلام، و در مصباح المتهجد، المزار الکبیر، مزار الشهید و مصباح الکفعمی با دو سلام شروع شده و به چند گواهی کوتاه درباره امام علی(ع) پرداخته و پس از آن به درخواست از خدا می‌پردازد. درخواست‌ها در این زیارت، بهره بسیاری از عرفان و شناخت دارند، برخی از آن‌ها عبارتند از: راضی به قضاء خدا شدن، مشتاق یاد خدا شدن، دوستدارِ دوستانِ خاصِ خدا شدن و در برابر بلاها صبور شدن.

نزدیک به میانه زیارت، امام سجاد(ع)، گونه‌اش را روی قبر امام علی(ع) گذاشته و زیارت را ادامه داده است. پیش از گذاشتن گونه بر قبر، محتوای زیارت، درخواست است، پس از آن، تا فرازهای پایانی، محتوای آن، تبدیل به مناجات شده است.

در فرازهای پایانی، خدا را به حق پنج‌تن(ع) قسم داده و از او می‌خواهد بین او و دوستانش جمع کند. آخرین درخواست‌ها عبارت است از: آمرزش خود و دوستانش، حفظ او از دشمنان، برتری دادن به کلمه حق و خوار کردن کلمه باطل.

شرح

برخی، دو یا سه سلام آغازین را، به منزله کلیدِ ورود به دریای معرفت دانسته‌اند. سلام بر ولی خدا را بابی دانسته‌اند که به سوی دریای مواج شناخت حق باز شده و پس از آن، زائر خود را در آغوش لطف حق می‌یاید.

پس از گذاشتن گونه روی قبر، گویی زائر به خدا نزدیک‌تر شده، سطح محتوای زیارت بالاتر رفته است؛ از این روی، در فراز آغازین آن، دل‌های خاشعین را واله و سرگردان، به سوی حضرت حق می‌داند.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله درنگ و درایتی در زیارت امین‌الله، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره پنجم، زمستان ۱۳۸۹، ص ۲۲ است.

• برگی از دفتر آفتاب، شرح حال شیخ السالکین آیت‌الله محمدتقی بهجبت، رضا باقی‌زاده، کمال اندیشه، ۱۳۸۸ش.
• بحار الأنوار، محمد باقر مجلسی، دار إحیاء التراث العربی‏، بیروت، ۱۴۰۳ق.
• در سایه آفتاب، محمدحسن رحیمیان، موسسه پاسدار اسلام، قم، ۱۳۷۱ش.
• کامل الزیارات المعصومین(ع)، مؤسسة الامام الهادی(ع)، ، قم، ۱۴۲۵ق.
• مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی، آیینه دانش، قم، ۱۳۸۴ش.