الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
(←محتوا) |
|||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
گفتار اول بعد از | گفتار اول بعد از | ||
=== مقدمه === | ===مقدمه=== | ||
در مقدمه، از سبب تألیف و نام کتاب «الجواهر الثمینة فی محاسن المدینة» که به معنای «گوهرهای گرانبها در محاسن و فضائل مدینه» است سخن گفته<ref>الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۲۰-۲۱.</ref> و به بیان معنای واژگانی و اصطلاحی «مدینه» پرداخته است.<ref>الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۳۰.</ref> | در مقدمه، از سبب تألیف و نام کتاب «الجواهر الثمینة فی محاسن المدینة» که به معنای «گوهرهای گرانبها در محاسن و فضائل مدینه» است سخن گفته<ref>الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۲۰-۲۱.</ref> و به بیان معنای واژگانی و اصطلاحی «مدینه» پرداخته است.<ref>الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۳۰.</ref> | ||
=== گفتار اول === | ===گفتار اول=== | ||
==== فضائل مدینه ==== | ====فضائل مدینه==== | ||
در این بخش، به فضائل مدینه پرداخته شده<ref>الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۳۸-۳۹.</ref> و با استفاده از احادیث، بیش از ۲۵ فضیلت برای مدینه برشمرده شده است.<ref>الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۳۸-۵۳.</ref> | در این بخش، به فضائل مدینه پرداخته شده<ref>الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۳۸-۳۹.</ref> و با استفاده از احادیث، بیش از ۲۵ فضیلت برای مدینه برشمرده شده است.<ref>الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۳۸-۵۳.</ref> | ||
==== | ====جغرافیا==== | ||
پس از فضائل مدینه، به جغرافیای مدینه پرداخته شده است. برخی از موضوعات این بخش چنین است: وادی‌های پرشمار مدینه، مانند [[وادی عقیق]]؛<ref>ص۱۴۲–۱۶۴.</ref> یازده چشمه؛ شش برکه و چاه‌های منسوب به [[حضرت محمد(ص)]] که ماجرای انتساب هر یک از آنها به حضرت محمد(ص) و معجزه‌های او در این زمینه بیان شده است. | پس از فضائل مدینه، به جغرافیای مدینه پرداخته شده است. برخی از موضوعات این بخش چنین است: وادی‌های پرشمار مدینه، مانند [[وادی عقیق]]؛<ref>ص۱۴۲–۱۶۴.</ref> یازده چشمه؛ شش برکه و چاه‌های منسوب به [[حضرت محمد(ص)]] که ماجرای انتساب هر یک از آنها به حضرت محمد(ص) و معجزه‌های او در این زمینه بیان شده است. | ||
مباحث مرتبط با جغرافیای طبیعی و پوشش گیاهی از موضوعات پربسامد کتاب است. از خرمای مدینه به تفصیل سخن گفته شده و انواع انگور که در [[قبا]] به دست می‌آید معرفی شده است.<ref>ص۲۲۸–۲۴۶، ۱۹۰.</ref><ref group="یادداشت">به گفته نویسنده، نخلی در باغ سَرّاره وجود داشته که حضرت محمد(ص) از میوه آن خورده و به همین سبب مردم به آن [[تبرک]] جسته و خرمای آن را به گرانترین قیمت می‌خریده‌اند؛ ولی در زمان او درخت خشک شده است.</ref><ref>ص۱۹۲–۱۹۴.</ref> مطالب مفصلی درباره درخت نخل و اجزاء آن، شیوه کاشت و نگهداری آن، انواع خرما مانند بلح، رطب و تمر و خواص طبی آنها بیان شده است.<ref>ص۲۲۸–۲۴۶.</ref><ref group="یادداشت">از جمله احادیثی در فضیلت و برکت نخل و خرما و خاصیت شفابخشی خرمای برنی و عجوه نقل شده و بهترین خرمای مدینه خرمای برنی دانسته شده که مردم به جهت تبرک آن را به گوشه و کنار جهان می‌برده‌اند.</ref><ref>ص۲۲۸ و۲۴۲–۲۴۵.</ref> | مباحث مرتبط با جغرافیای طبیعی و پوشش گیاهی از موضوعات پربسامد کتاب است. از خرمای مدینه به تفصیل سخن گفته شده و انواع انگور که در [[قبا]] به دست می‌آید معرفی شده است.<ref>ص۲۲۸–۲۴۶، ۱۹۰.</ref><ref group="یادداشت">به گفته نویسنده، نخلی در باغ سَرّاره وجود داشته که حضرت محمد(ص) از میوه آن خورده و به همین سبب مردم به آن [[تبرک]] جسته و خرمای آن را به گرانترین قیمت می‌خریده‌اند؛ ولی در زمان او درخت خشک شده است.</ref><ref>ص۱۹۲–۱۹۴.</ref> مطالب مفصلی درباره درخت نخل و اجزاء آن، شیوه کاشت و نگهداری آن، انواع خرما مانند بلح، رطب و تمر و خواص طبی آنها بیان شده است.<ref>ص۲۲۸–۲۴۶.</ref><ref group="یادداشت">از جمله احادیثی در فضیلت و برکت نخل و خرما و خاصیت شفابخشی خرمای برنی و عجوه نقل شده و بهترین خرمای مدینه خرمای برنی دانسته شده که مردم به جهت تبرک آن را به گوشه و کنار جهان می‌برده‌اند.</ref><ref>ص۲۲۸ و۲۴۲–۲۴۵.</ref> | ||
==== | ====بناها==== | ||
بناهای مقدس این شهر پرداخته است. برخی از موضوعات این بخش چنین است: [[مسجد النبی(ص)]]، شامل [[گنبد]]، روضه، حجره، منبر و [[محراب]] نبوی(ص)؛<ref>الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۶۰-۱۱۱.</ref> دیگر مسجدها، مانند [[مسجد قبا]]،<ref>الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۱۷۳–۱۹۰.</ref> [[مسجد قبلتین]]،<ref>الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۲۲۳–۲۲۶.</ref> مساجد منسوب به [[امام علی(ع)]] و [[حضرت فاطمه(س)]] در نزدیکی [[قبا]]؛<ref>ص۱۸۱.</ref> زیارتگاه‌ها، مانند قبرستان [[بقیع]]<ref>ص۲۶۷–۲۶۹.</ref> و [[کوه احد]].<ref>ص۲۴۹–۲۵۸.</ref> | بناهای مقدس این شهر پرداخته است. برخی از موضوعات این بخش چنین است: [[مسجد النبی(ص)]]، شامل [[گنبد]]، روضه، حجره، منبر و [[محراب]] نبوی(ص)؛<ref>الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۶۰-۱۱۱.</ref> دیگر مسجدها، مانند [[مسجد قبا]]،<ref>الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۱۷۳–۱۹۰.</ref> [[مسجد قبلتین]]،<ref>الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۲۲۳–۲۲۶.</ref> مساجد منسوب به [[امام علی(ع)]] و [[حضرت فاطمه(س)]] در نزدیکی [[قبا]]؛<ref>ص۱۸۱.</ref> زیارتگاه‌ها، مانند قبرستان [[بقیع]]<ref>ص۲۶۷–۲۶۹.</ref> و [[کوه احد]].<ref>ص۲۴۹–۲۵۸.</ref> | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
در این بخش، زیارت [[بقیع]] در هر روز به تأسی از حضرت محمد(ص) مستحب دانسته شده است.<ref>ص۲۷۹.</ref> او پس از معرفی قبرهای [[امامان(ع)]]، به گنبد و بارگاهی که در زمان وی بر مزار آنها وجود داشته اشاره کرده و آن را [[گنبد|گنبدی]] بلند با بنایی قدیمی معرفی کرده که دو در آن در هر شب و روز جمعه گشوده می‌شده است.<ref>ص۲۸۱.</ref> او همچنین ضمن معرفی قبور دیگر بقیع، از وجود بناها و گنبدهایی بر قبر عباس عموی پیامبر، [[ابراهیم بن محمد(ص)|ابراهیم پسر پیامبر]] و [[فاطمه بنت اسد]] یاد کرده است.<ref>ص۲۷۹، ۲۸۳–۲۸۴.</ref> | در این بخش، زیارت [[بقیع]] در هر روز به تأسی از حضرت محمد(ص) مستحب دانسته شده است.<ref>ص۲۷۹.</ref> او پس از معرفی قبرهای [[امامان(ع)]]، به گنبد و بارگاهی که در زمان وی بر مزار آنها وجود داشته اشاره کرده و آن را [[گنبد|گنبدی]] بلند با بنایی قدیمی معرفی کرده که دو در آن در هر شب و روز جمعه گشوده می‌شده است.<ref>ص۲۸۱.</ref> او همچنین ضمن معرفی قبور دیگر بقیع، از وجود بناها و گنبدهایی بر قبر عباس عموی پیامبر، [[ابراهیم بن محمد(ص)|ابراهیم پسر پیامبر]] و [[فاطمه بنت اسد]] یاد کرده است.<ref>ص۲۷۹، ۲۸۳–۲۸۴.</ref> | ||
==== | ====توسل و تبرک==== | ||
گزارشهای کتاب، حاکی از رواج آموزه‌هایی مانند شفاعت، [[توسل]] و [[تبرک]] میان مردم مدینه از مذهب‌های مختلف در آن دوره است. نویسنده [[زیارت حضرت محمد(ص)]] را نعمت بزرگ الهی دانسته و [[آداب زیارت]] را با سیره [[اهل بیت|اهل بیت(ع)]] منطبق دانسته است.<ref>ص۶۳–۶۵.</ref> او با استناد به نص قرآن<ref group="یادداشت">{{آیه|وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُوک فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحیماً | گزارشهای کتاب، حاکی از رواج آموزه‌هایی مانند شفاعت، [[توسل]] و [[تبرک]] میان مردم مدینه از مذهب‌های مختلف در آن دوره است. نویسنده [[زیارت حضرت محمد(ص)]] را نعمت بزرگ الهی دانسته و [[آداب زیارت]] را با سیره [[اهل بیت|اهل بیت(ع)]] منطبق دانسته است.<ref>ص۶۳–۶۵.</ref> او با استناد به نص قرآن<ref group="یادداشت">{{آیه|وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُوک فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحیماً | ||
}} و اگر آنان هنگامى كه [با ارتكاب گناه] به خود ستم كردند، نزد تو مى‌آمدند و از خدا آمرزش مى‌خواستند، و پيامبر هم براى آنان طلب آمرزش مى‌كرد، يقيناً خدا را بسيار توبه‌پذير و مهربان مى‌يافتند.</ref><ref>سوه نساء(۴)، آیه ۶۴؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۸۸.</ref> پذیرش استغفار و اجابت توبه در حرم نبوی را قطعی دانسته است.<ref>ص۸۴–۸۹.</ref> | }} و اگر آنان هنگامى كه [با ارتكاب گناه] به خود ستم كردند، نزد تو مى‌آمدند و از خدا آمرزش مى‌خواستند، و پيامبر هم براى آنان طلب آمرزش مى‌كرد، يقيناً خدا را بسيار توبه‌پذير و مهربان مى‌يافتند.</ref><ref>سوه نساء(۴)، آیه ۶۴؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۸۸.</ref> پذیرش استغفار و اجابت توبه در حرم نبوی را قطعی دانسته است.<ref>ص۸۴–۸۹.</ref> | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
====فضیلت اهل‌بیت(ع)==== | ====فضیلت اهل‌بیت(ع)==== | ||
نویسنده با استناد به آیات و روایات از فضیلت [[اهل بیت|اهل بیت(ع)]] و محبت به آنان سخن گفته و کلماتی از بزرگان و عالمان اهل سنت | نویسنده با استناد به آیات و روایات از فضیلت [[اهل بیت|اهل بیت(ع)]] و محبت به آنان سخن گفته و کلماتی از بزرگان و عالمان اهل سنت درباره لزوم محبت به آنان ذکر کرده است. وی بر پایه آیه تطهیر<ref group="یادداشت">{{آیه|إِنَّما یریدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنْکمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَ یطَهِّرَکمْ تَطْهیرا | ||
}} جز اين نيست كه همواره خدا مى‌خواهد هرگونه پليدى را از شما [[اهل بیت|اهل بيت]] برطرف نمايد.</ref><ref>سوره احزاب(۳۳)، ۳۳؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۴۲۲.</ref>و احادیثی مانند حدیث ثقلین و حدیث سفینه نوح، بر عصمت اهل بیت(ع) تأکید کرده است. همچنین با نقل روایتی مبنی بر پاکی حضرت فاطمه(س) و دوری او و فرزندان او از آتش جهنم، [[امام سجاد(ع)]]، [[امام رضا(ع)]] و [[امام جواد(ع)]] را از روشن‌ترین مصداق‌های اهل‌بیت(ع) شمرده است.<ref>ص۱۱۶–۱۲۲.</ref> | |||
===گفتار دوم=== | ===گفتار دوم=== | ||
==== مناسبت‌ها و رسوم مردم مدینه ==== | |||
در گفتار دوم، به احوال و آداب و رسوم مردم مدینه در ایام گوناگون پرداخته شده است. در این گفتار، در بخش مربوط به هر ماه، رویدادهای مهم، سنتها، آداب و رسوم مردم مدینه در مناسبت‌ها ذکر شده است.<ref>ص۲۸۷–۳۲۵.</ref> | |||
در پایان گفتار دوم، مطالبی درباره سال شمسی، فصلها و ماه‌های آن، مشخصات نجومی هر یک از آنها و نیز چندین قاعده مربوط به هیئت و نجوم در شیوه محاسبه روزهای سال بیان شده است.<ref>ص۳۲۵–۳۳۳.</ref> | |||
==== ویژگیهای مردم مدینه ==== | |||
در آخرین فصل کتاب، درباره مردم مدینه و ویژگیهای [[مجاور|مجاوران]] آن سخن گفته شده است.<ref>ص۳۳۴–۳۴۷.</ref> | |||
==ویژگی‌ها== | ==ویژگی‌ها== | ||
| خط ۵۹: | خط ۶۵: | ||
==چاپ== | ==چاپ== | ||
الجواهر الثمینة دو بار در سال ۱۴۱۷ق. یکی با تحقیق محمد حسن اسماعیل شافعی توسط انتشارات دارالکتب العلمیه در بیروت در ۲۴۸ صفحه و دیگری با تحقیق احمد سعید بن سلم در ۳۸۵ صفحه (بدون ذکر انتشارات و محل نشر) در قطع وزیری به چاپ رسیده است. ویژگی چاپ اخیر، تعلیقات مصحح درباره تغییرات دورة معاصر در مدینه از جمله تخریب آثار و مساجد مورد اشاره مؤلف (برای نمونه، ص ۱۰۴–۱۰۸، ۱۷۱، ۲۵۳، ۲۸۱، ۲۸۶) و بیان موقعیت فعلی اماکن مذکور در کتاب و اسامی کنونی آنها (برای نمونه، ص۹۲، ۹۸، ۱۴۴) و نیز افزودن ملحقاتی به کتاب | الجواهر الثمینة دو بار در سال ۱۴۱۷ق. یکی با تحقیق محمد حسن اسماعیل شافعی توسط انتشارات دارالکتب العلمیه در بیروت در ۲۴۸ صفحه و دیگری با تحقیق احمد سعید بن سلم در ۳۸۵ صفحه (بدون ذکر انتشارات و محل نشر) در قطع وزیری به چاپ رسیده است. ویژگی چاپ اخیر، تعلیقات مصحح درباره تغییرات دورة معاصر در مدینه از جمله تخریب آثار و مساجد مورد اشاره مؤلف (برای نمونه، ص ۱۰۴–۱۰۸، ۱۷۱، ۲۵۳، ۲۸۱، ۲۸۶) و بیان موقعیت فعلی اماکن مذکور در کتاب و اسامی کنونی آنها (برای نمونه، ص۹۲، ۹۸، ۱۴۴) و نیز افزودن ملحقاتی به کتاب مانندعیین محدوده حرم مدینه توسط هیأتی متشکل از برخی علمای معاصر (ص۳۵۷–۳۶۴) است. | ||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ ۲۸ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۵۱
الجواهر الثمینة فی محاسن المدینة، کتابی است نوشته محمد کبریت حسینی (۱۰۱۲–۱۰۷۰ق)، که در فضائل و تاریخ مدینه نگاشته شده اشت.
در این کتاب، تاریخ و فضائل مدینه و آثار تاریخی و مذهبی این شهر تا قرن یازدهم معرفی شده است. از ویژگیهای کتاب، گزارش فضیلتها و محاسن مدینه با استفاده از آیات و روایات، امثال و حکم و اشعار، شناساندن آداب و رسوم و رفتار دینی مردم مدینه وبیان معارف همسو با شیعه است. نویسنده با توجه به علاقه اش به علوم زراعی، بخشی چشمگیر از گزارشهای خود را به وضعیت کشاورزی، باغها و منابع آبی مدینه در دوره زمانی خود اختصاص داده است. برخی حوادث طبیعی و غیرطبیعی حرمین و تغییرات و بازسازیهای اماکن و آثار اسلامی مکه و مدینه، که در زمان حیات نویسنده اتفاق افتاده در این کتاب گزارش شده‌اند.
نویسنده
محمد بن عبدالله حسینی مدنی، معروف به محمد کبریت، تاریخ‌نگار، ادیب، شاعر و فقیه حنفی است.[۱] او متولد مدینه بوده و به امام حسین(ع) نسب می‌برد.[۲] وی پس از حفظ قرآن، دانش‌های صرف، نحو، بلاغت، علوم طبیعی و عقلی را در مدینه آموخت. در سال ۱۰۳۹ق. به ترکیه سفر کرد و «سفرنامة رحلة الشتاء و الصیف» را نگاشت. وی از عالمان ترکیه، دمشق و قاهره دانش آموخت و در شعر و ادب مهارتی یافت. او دارای تألیفات پرشماری در تاریخ و ادبیات است. یکی از آثار مرتبط او با مدینه، کتاب «نصر من الله و فتح قریب» در شرح حال فاضلان مدینه است.[۳]
وی در ۵۸ سالگی در مدینه درگذشت و در قبرستان بقیع دفن شد.[۳]
محتوا
کتاب الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، دو گفتار اصلی دارد.
گفتار اول بعد از
مقدمه
در مقدمه، از سبب تألیف و نام کتاب «الجواهر الثمینة فی محاسن المدینة» که به معنای «گوهرهای گرانبها در محاسن و فضائل مدینه» است سخن گفته[۴] و به بیان معنای واژگانی و اصطلاحی «مدینه» پرداخته است.[۵]
گفتار اول
فضائل مدینه
در این بخش، به فضائل مدینه پرداخته شده[۶] و با استفاده از احادیث، بیش از ۲۵ فضیلت برای مدینه برشمرده شده است.[۷]
جغرافیا
پس از فضائل مدینه، به جغرافیای مدینه پرداخته شده است. برخی از موضوعات این بخش چنین است: وادی‌های پرشمار مدینه، مانند وادی عقیق؛[۸] یازده چشمه؛ شش برکه و چاه‌های منسوب به حضرت محمد(ص) که ماجرای انتساب هر یک از آنها به حضرت محمد(ص) و معجزه‌های او در این زمینه بیان شده است.
مباحث مرتبط با جغرافیای طبیعی و پوشش گیاهی از موضوعات پربسامد کتاب است. از خرمای مدینه به تفصیل سخن گفته شده و انواع انگور که در قبا به دست می‌آید معرفی شده است.[۹][یادداشت ۱][۱۰] مطالب مفصلی درباره درخت نخل و اجزاء آن، شیوه کاشت و نگهداری آن، انواع خرما مانند بلح، رطب و تمر و خواص طبی آنها بیان شده است.[۱۱][یادداشت ۲][۱۲]
بناها
بناهای مقدس این شهر پرداخته است. برخی از موضوعات این بخش چنین است: مسجد النبی(ص)، شامل گنبد، روضه، حجره، منبر و محراب نبوی(ص)؛[۱۳] دیگر مسجدها، مانند مسجد قبا،[۱۴] مسجد قبلتین،[۱۵] مساجد منسوب به امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س) در نزدیکی قبا؛[۱۶] زیارتگاه‌ها، مانند قبرستان بقیع[۱۷] و کوه احد.[۱۸]
بارگاه‌های بقیع
در این بخش، زیارت بقیع در هر روز به تأسی از حضرت محمد(ص) مستحب دانسته شده است.[۱۹] او پس از معرفی قبرهای امامان(ع)، به گنبد و بارگاهی که در زمان وی بر مزار آنها وجود داشته اشاره کرده و آن را گنبدی بلند با بنایی قدیمی معرفی کرده که دو در آن در هر شب و روز جمعه گشوده می‌شده است.[۲۰] او همچنین ضمن معرفی قبور دیگر بقیع، از وجود بناها و گنبدهایی بر قبر عباس عموی پیامبر، ابراهیم پسر پیامبر و فاطمه بنت اسد یاد کرده است.[۲۱]
توسل و تبرک
گزارشهای کتاب، حاکی از رواج آموزه‌هایی مانند شفاعت، توسل و تبرک میان مردم مدینه از مذهب‌های مختلف در آن دوره است. نویسنده زیارت حضرت محمد(ص) را نعمت بزرگ الهی دانسته و آداب زیارت را با سیره اهل بیت(ع) منطبق دانسته است.[۲۲] او با استناد به نص قرآن[یادداشت ۳][۲۳] پذیرش استغفار و اجابت توبه در حرم نبوی را قطعی دانسته است.[۲۴]
نویسنده به ماجرای خشکسالی مدینه و توسل مردم به قبر حضرت محمد(ص) و نزول باران فراوان اشاره کرده است[۲۵] و تصریح کرده که در زمان او سنت مردم مدینه در چنین مواردی، گرد آمدن نزد حجره پیامبر(ص) برای دعا بوده است.[۲۶] وی نقل کرده که نگاه کردن به حجره و گنبد حرم پیامبر(ص) عبادت است، همچنانکه نگاه کردن به کعبه و امام علی(ع) عبادت است.[۲۷]
نویسنده به سنت تعویض جامه حجره نبوی اشاره و بیان کرده که جامه پیشین برای تبرک میان خادمان حرم تقسیم می‌شود. به باور او، خارج کردن تربت حجره و مسجد النبی(ص) و سایر آثار آن برای تبرک جایز است؛ همچنانکه خارج کردن خاک‌ها و سنگ‌های حرم مکه و برخی درختان آن و آب زمزم به جهت تبرک به اجماع عالمان جایز است.[۲۸]
او بر سیره اهل بیت در بوسیدن و مس قبر حضرت محمد(ص) تأکید و موافقت برخی فقیهان و بزرگان اهل سنت مانند احمد بن حنبل را نقل کرده است. وی به گریه و عزاداری حضرت فاطمه(س) بر سر قبر پیامبر(ص) و برداشتن تربت و تبرک به آن نیز، استناد کرده است.[۲۹] وی از تبرک جستن مردم به خانه سعد بن خثیمه به سبب خوابیدن پیامبر(ص) در آن یاد کرده است[۳۰] و نیز از برخی فاضلان نقل کرده که دعا و توسل در روز عید قربان نزد قبر اسماعیل پسر امام صادق(ع) در بقیع موجب روا شدن حاجات می‌شود.[۳۱]
فضیلت اهل‌بیت(ع)
نویسنده با استناد به آیات و روایات از فضیلت اهل بیت(ع) و محبت به آنان سخن گفته و کلماتی از بزرگان و عالمان اهل سنت درباره لزوم محبت به آنان ذکر کرده است. وی بر پایه آیه تطهیر[یادداشت ۴][۳۲]و احادیثی مانند حدیث ثقلین و حدیث سفینه نوح، بر عصمت اهل بیت(ع) تأکید کرده است. همچنین با نقل روایتی مبنی بر پاکی حضرت فاطمه(س) و دوری او و فرزندان او از آتش جهنم، امام سجاد(ع)، امام رضا(ع) و امام جواد(ع) را از روشن‌ترین مصداق‌های اهل‌بیت(ع) شمرده است.[۳۳]
گفتار دوم
مناسبت‌ها و رسوم مردم مدینه
در گفتار دوم، به احوال و آداب و رسوم مردم مدینه در ایام گوناگون پرداخته شده است. در این گفتار، در بخش مربوط به هر ماه، رویدادهای مهم، سنتها، آداب و رسوم مردم مدینه در مناسبت‌ها ذکر شده است.[۳۴]
در پایان گفتار دوم، مطالبی درباره سال شمسی، فصلها و ماه‌های آن، مشخصات نجومی هر یک از آنها و نیز چندین قاعده مربوط به هیئت و نجوم در شیوه محاسبه روزهای سال بیان شده است.[۳۵]
ویژگیهای مردم مدینه
در آخرین فصل کتاب، درباره مردم مدینه و ویژگیهای مجاوران آن سخن گفته شده است.[۳۶]
ویژگی‌ها
الجواهر الثمینه که نگارش آن در سال ۱۰۴۸ق. به پایان رسیده (ص۳۵۴)، نثری ادبی و مسجع دارد و محمدکبریت از اشعار عربی بسیار سود برده است و برخی از اشعار کتاب از خود اوست. (برای نمونه، ص۷۳، ۷۷، ۱۷۴٬۲۱۰) ذکر حکمتها، لطائف، نکات و داستان (برای نمونه، ص۴۳، ۱۲۷)، مباحث قرآنی و حدیثی (برای نمونه، ص۸۲–۸۹، ۲۲۱) و مسائل مربوط به علومی چون نجوم (ص۱۸۴–۱۸۵، ۳۳۱–۳۳۲)، پزشکی (برای نمونه، ص۲۰۰–۲۰۴، ۲۳۷–۲۴۲) و کشاورزی (برای نمونه، ص ۲۲۸–۲۴۶) در لابه‌لای مطالب کتاب به وفور دیده می‌شود.
محمد کبریت در کتاب خود افزون بر احادیث نبوی (برای نمونه، ص۴۶–۵۱، ۸۳، ۹۴–۹۶، ۱۷۸، ۲۰۲، ۲۶۷–۲۶۸)، روایات فراوانی نیز از اهل بیت علیهم‌السلام نقل و بدانها استناد کرده است؛ از جمله روایاتی از امام علی(ع) (برای نمونه، ص۱۲۷، ۳۴۰)، امام حسن(ع) (ص۲۲۱، ۲۶۷)، امام باقر(ع) (ص۲۰۳، ۲۲۱) و امام صادق(ع) (ص۱۲۶–۱۲۷، ۱۳۹، ۲۰۳).
بسیاری از گزارشهای تاریخی کتاب از ابنیه و امکنه و باغات و منابع آبی مدینه، حاصل مشاهدات شخصی محمد کبریت در قرن یازدهم است و حاوی آگاهی‌های تاریخی از جمله درباره تغییرات بناها در دوران اوست.
چاپ
الجواهر الثمینة دو بار در سال ۱۴۱۷ق. یکی با تحقیق محمد حسن اسماعیل شافعی توسط انتشارات دارالکتب العلمیه در بیروت در ۲۴۸ صفحه و دیگری با تحقیق احمد سعید بن سلم در ۳۸۵ صفحه (بدون ذکر انتشارات و محل نشر) در قطع وزیری به چاپ رسیده است. ویژگی چاپ اخیر، تعلیقات مصحح درباره تغییرات دورة معاصر در مدینه از جمله تخریب آثار و مساجد مورد اشاره مؤلف (برای نمونه، ص ۱۰۴–۱۰۸، ۱۷۱، ۲۵۳، ۲۸۱، ۲۸۶) و بیان موقعیت فعلی اماکن مذکور در کتاب و اسامی کنونی آنها (برای نمونه، ص۹۲، ۹۸، ۱۴۴) و نیز افزودن ملحقاتی به کتاب مانندعیین محدوده حرم مدینه توسط هیأتی متشکل از برخی علمای معاصر (ص۳۵۷–۳۶۴) است.
پانویس
- ↑ نک: الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۳۲، پاورقی۱.
- ↑ الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۲۱۰.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ خلاصة الاثر، ج4، ص28-31؛ سلافة العصر، ص256-258؛ هدیة العارفین، ج2، ص288؛ الاعلام، ج6، ص240.
- ↑ الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۲۰-۲۱.
- ↑ الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۳۰.
- ↑ الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۳۸-۳۹.
- ↑ الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۳۸-۵۳.
- ↑ ص۱۴۲–۱۶۴.
- ↑ ص۲۲۸–۲۴۶، ۱۹۰.
- ↑ ص۱۹۲–۱۹۴.
- ↑ ص۲۲۸–۲۴۶.
- ↑ ص۲۲۸ و۲۴۲–۲۴۵.
- ↑ الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۶۰-۱۱۱.
- ↑ الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۱۷۳–۱۹۰.
- ↑ الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه، ص۲۲۳–۲۲۶.
- ↑ ص۱۸۱.
- ↑ ص۲۶۷–۲۶۹.
- ↑ ص۲۴۹–۲۵۸.
- ↑ ص۲۷۹.
- ↑ ص۲۸۱.
- ↑ ص۲۷۹، ۲۸۳–۲۸۴.
- ↑ ص۶۳–۶۵.
- ↑ سوه نساء(۴)، آیه ۶۴؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۸۸.
- ↑ ص۸۴–۸۹.
- ↑ ص۸۹.
- ↑ ص۸۹–۹۰.
- ↑ ص۷۷–۷۸.
- ↑ ص۱۰۰–۱۰۱.
- ↑ ص۶۶.
- ↑ ص۱۸۱.
- ↑ ص۳۲۴.
- ↑ سوره احزاب(۳۳)، ۳۳؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۴۲۲.
- ↑ ص۱۱۶–۱۲۲.
- ↑ ص۲۸۷–۳۲۵.
- ↑ ص۳۲۵–۳۳۳.
- ↑ ص۳۳۴–۳۴۷.
- ↑ به گفته نویسنده، نخلی در باغ سَرّاره وجود داشته که حضرت محمد(ص) از میوه آن خورده و به همین سبب مردم به آن تبرک جسته و خرمای آن را به گرانترین قیمت می‌خریده‌اند؛ ولی در زمان او درخت خشک شده است.
- ↑ از جمله احادیثی در فضیلت و برکت نخل و خرما و خاصیت شفابخشی خرمای برنی و عجوه نقل شده و بهترین خرمای مدینه خرمای برنی دانسته شده که مردم به جهت تبرک آن را به گوشه و کنار جهان می‌برده‌اند.
- ↑ ﴿وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُوک فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحیماً ﴾ و اگر آنان هنگامى كه [با ارتكاب گناه] به خود ستم كردند، نزد تو مى‌آمدند و از خدا آمرزش مى‌خواستند، و پيامبر هم براى آنان طلب آمرزش مى‌كرد، يقيناً خدا را بسيار توبه‌پذير و مهربان مى‌يافتند.
- ↑ ﴿إِنَّما یریدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنْکمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَ یطَهِّرَکمْ تَطْهیرا ﴾ جز اين نيست كه همواره خدا مى‌خواهد هرگونه پليدى را از شما اهل بيت برطرف نمايد.
منابع
محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل الجواهر الثمینه فی محاسن المدینه.
- الاعلام، خیر الدین بن محمود الزرکلی (-۱۳۹۶ق)، بیروت، دارالعلم للملایین، ۱۹۸۹م.
- خلاصة الاثر فی أعیان القرن الهادی عشر، محمد امین المحبی (-۱۱۱۱ق)، بیروت، مکتبة خیاط.
- سلافة العصر فی محاسن الشعراء بکل مصر، علی خان ابن معصوم (-۱۱۱۹ق)، مصر، مکتبة المرتضویه.
- هدیة العارفین، اسماعیل باشا (-۱۳۳۹ق)، بیروت، دار احیاء التراث العربی.