حدیقة الزهراء: تفاوت میان نسخهها
عاطفه فتاحی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مکان) |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
==مکان== | ==مکان== | ||
در زاویه شرقی حیاتِ اول [[مسجد النبی]]، چندین درخت نخل قرارداشتهاست که حدیقهالزهراء نامیده میشد. برخی نزدیک بودن این نخلستان به [[محرابهای مسجدالنبی|محراب تهجّد]] و [[خانه حضرت زهرا(ع)]] را علت نامگذاری آن به حدیقة الزهراء میدانند.<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، ص 230-232</ref> | در زاویه شرقی حیاتِ اول [[مسجد النبی]]، چندین درخت نخل قرارداشتهاست که حدیقهالزهراء نامیده میشد. برخی نزدیک بودن این نخلستان به [[محرابهای مسجدالنبی|محراب تهجّد]] و [[خانه فاطمه(س)|خانه حضرت زهرا(ع)]] را علت نامگذاری آن به حدیقة الزهراء میدانند.<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، ص 230-232</ref> | ||
==حدیقهالزهراء در گزارش ابن جبیر== | ==حدیقهالزهراء در گزارش ابن جبیر== |
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۵
حدیقة الزهرا، نخلستانی کوچک در صحن مسجدالنبی
در منابع از نخلستانی در صحن مسجدالنبی یاد شده که ظاهرا به علت نزدیکی به خانه حضرت زهرا، حدیقهالزهرا نام گرفته بود.
ابنجبیر در قرن ششم از این نخلستان یاد کرده و نیز در گزارشات دوره عبدالمجید اول عثمانی نیز به این نخلستان که به شکل پرچینی چوبی در صحن قرار داشت اشاره شدهاست.
مکان
در زاویه شرقی حیاتِ اول مسجد النبی، چندین درخت نخل قرارداشتهاست که حدیقهالزهراء نامیده میشد. برخی نزدیک بودن این نخلستان به محراب تهجّد و خانه حضرت زهرا(ع) را علت نامگذاری آن به حدیقة الزهراء میدانند.[۱]
حدیقهالزهراء در گزارش ابن جبیر
ابن جبیر در قرن ششم هجری از پانزده عدد نخل در صحن مسجد یاد کرده است. بعدها یک درخت سدر و نیز درختی به نام درخت حمره در کنار نخل ها کاشته شده است. تصویر این درختان در عکس های قدیمی برجای مانده است.[۲]
حدیقهالزهراء در عصر عثمانی
طبق گزارشی از دوره عبدالمجید اول، پرچینی چوبی به شکل مربع در صحن مسجد وجودداشت که درختان نخل کهنسالی در آن قرارداشتند و از آن تحت عنوان «حدیقه السیده الفاطمه» یاد شدهاست. به نقل از منابع، خرمای این درختان نخل به بهای زیادی فروختهمیشدند.[۳]
جستارهای وابسته
بازسازی مسجدالنبی، بازسازی مسجدالنبی (دوره عثمانی)، بازسازی مسجدالنبی (عبدالمجید اول)
پانویس
منابع
- آثار اسلامی مکّه و مدینه، رسول جعفریان، تهران، مشعر، 1381
- تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ناجی محمدحسن عبدالقادر الانصاری، ترجمه عبدالمحمد آیتی، مشعر