در نجف: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==در روایات== | ==در روایات== | ||
در برخی روایات استفاده از آن | در برخی روایات استفاده از آن برای نگین انگشتر سفارش شده است. [[امام صادق(ع)]] دُرّ نجف را یکی از ۵ انگشتری دانسته که او دوست دارد هر مؤمنی از آن استفاده کند. وی ثواب در دست کردنِ این انگشتر و نگاه کردن به آن را، برابر با [[حج]] و [[عمره]] پیامبران و بندگان شایسته خدا دانسته است. به گفته امام صادق(ع)، خدا این سنگ را ارزان قرار داد تا [[شیعه|شیعیان]] چه ثروتمند و چه نیازمند، بتوانند از آن برای انگشتر استفاده کنند.<ref>تهذیب الاحکام، ص۶، ص۳۷.</ref> | ||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
{{برگرفتگی | {{برگرفتگی | ||
| پیش از لینک = | | پیش از لینک = | ||
| منبع = فرهنگ‌نامه زیارت، در نجف، | | منبع = فرهنگ‌نامه زیارت، در نجف، محدثی، جواد، | ||
| پس از لینک = فصلنامه فرهنگ زیارت، | | پس از لینک = فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره پنجم، ۱۳۸۹ش، ص۱۱ | ||
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1279/1/11 | | لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1279/1/11 | ||
}} | }} | ||
* '''تهذيب الأحكام'''، طوسى، محمد بن الحسن، محقق: خرسان، حسن الموسوى، دار الكتب الإسلاميه، تهران، چاپ چهارم، 1407ق. | * '''تهذيب الأحكام'''، طوسى، محمد بن الحسن، محقق: خرسان، حسن الموسوى، دار الكتب الإسلاميه، تهران، چاپ چهارم، 1407ق. | ||
نسخهٔ ۲۶ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۳۲
دُرّ نجف، سنگی است که در بیرون از شهر نجف، در منطقه‌ای مشهور به بحر نجف یافت شده، و برای نگین انگشتر استفاده می‌شود. در روایات به استفاده از آن سفارش شده است.
معرفی
دُرّ نجف، سنگی بلورین است که در بیرون از شهر نجف، در منطقه‌ای مشهور به بحر نجف یافت می‌شود. این سنگ، تراش داده شده و پس از پرداخت و درخشان شدن، برای نگین انگشتر استفاده می‌شود. از گذشته، کار شماری از مردمان نجف جمع‌آوری این سنگریزه‌ها و فروش آن‌ها بوده است.[۱] این سنگ، در بیشتر موارد سفید و بلوری و گاهی نیز سرخ است و در میان برخی از آن‌ها خطوط و نقش و نگاری شبیه گیاه است.
در روایات
در برخی روایات استفاده از آن برای نگین انگشتر سفارش شده است. امام صادق(ع) دُرّ نجف را یکی از ۵ انگشتری دانسته که او دوست دارد هر مؤمنی از آن استفاده کند. وی ثواب در دست کردنِ این انگشتر و نگاه کردن به آن را، برابر با حج و عمره پیامبران و بندگان شایسته خدا دانسته است. به گفته امام صادق(ع)، خدا این سنگ را ارزان قرار داد تا شیعیان چه ثروتمند و چه نیازمند، بتوانند از آن برای انگشتر استفاده کنند.[۲]
پانوشت
منابع
- تهذيب الأحكام، طوسى، محمد بن الحسن، محقق: خرسان، حسن الموسوى، دار الكتب الإسلاميه، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.