محراب عثمانی: تفاوت میان نسخه‌ها
عاطفه فتاحی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
عاطفه فتاحی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==محراب عثمان== | ==محراب عثمان== | ||
در دوره | در دوره [[عثمان بن عفان|عثمان]]، مسجد پیامبر بازسازی شد. در اثر این بازسازی فضای مسجد گسترش یافت. | ||
این گسترش موجب پیشروی دیوار قبله شد. به‌همین خاطر جایگاه امام نماز از جایگاه مصلی پیامبر تغییر یافت و امام جماعت در محل دیوار قبله می‌ایستاد. | این گسترش موجب پیشروی دیوار قبله شد. به‌همین خاطر جایگاه امام نماز از جایگاه مصلی پیامبر تغییر یافت و امام جماعت در محل دیوار قبله می‌ایستاد. | ||
عثمان این جایگاه و محراب را ایجاد نمود. از این رو این محراب، عثمانی نام گرفت. | عثمان این جایگاه و [[محراب]] را ایجاد نمود. از این رو این محراب، عثمانی نام گرفت. | ||
در اطراف این [[محراب]]، مقصوره‌ای از خشت ساخته‌شد. این کار پس از قتل عمر و به منظور حفاظت از عثمان صورت گرفت. | در اطراف این [[محراب]]، مقصوره‌ای از خشت ساخته‌شد. این کار پس از قتل [[عمر بن خطاب|عمر]] و به منظور حفاظت از عثمان صورت گرفت.<ref>مدینه منوره، ص 83-85</ref> | ||
در دوره‌های بعد با بازسازی و توسعه مسجد این محراب در دیوار جنوبی احیا شد. | در دوره‌های بعد با بازسازی و توسعه مسجد این محراب در دیوار جنوبی احیا شد. | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
==محراب درون دیوار(مجوف)== | ==محراب درون دیوار(مجوف)== | ||
در دوره ولیدبن | در دوره [[بازسازی مسجدالنبی (ولیدبن عبدالملک)|ولیدبن عبدالملک]]، توسط والی او در [[مدینه]]، [[بازسازی مسجدالنبی (ولیدبن عبدالملک)|عمربن عبدالعزیز]]، برای نخستین بار محرابی به شکل مجوف و درون دیوار شکل گرفت.<ref>مدینه منوره، ص 93</ref> | ||
همچنین در این دوره تزییناتی در محراب صورت گرفت. طاق محراب قوس‌هایی داشت که از طلا پوشیده شده بود. | همچنین در این دوره تزییناتی در محراب صورت گرفت. طاق محراب قوس‌هایی داشت که از طلا پوشیده شده بود.<ref>مدینه منوره، ص 90، العقد، ج3، ص 365-366</ref><ref>تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 44</ref> | ||
به نقل از منابع آینه‌‌ای مربعی شکل در وسط محراب قرار داشت که از آن عایشه دانسته شده بود. | به نقل از منابع آینه‌‌ای مربعی شکل در وسط محراب قرار داشت که از آن [[عایشه]] دانسته شده بود.<ref>مدینه منوره، ص 90</ref><ref>العقد، ج3، ص 365-366</ref> | ||
سمت راست این محراب دری قرار داشت که امام جماعت از آن وارد و خارج می‌شد. سمت چپ آن نیز دری بود که با صفحه های آهن محکم شده بود. بین این دو در راهی مسطح قرار داشت. | سمت راست این محراب دری قرار داشت که امام جماعت از آن وارد و خارج می‌شد. سمت چپ آن نیز دری بود که با صفحه های آهن محکم شده بود. بین این دو در راهی مسطح قرار داشت.<ref>مدینه منوره، ص 90، العقد، ج3، ص 365-366</ref><ref>تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی درطول تاریخ، ص 44، بحوث تاریخیه، ص 38-39</ref> | ||
==گنبد بالای محراب == | ==گنبد بالای محراب == | ||
[[پرونده:گنبد محراب عثمانی.jpg|File.png|270px|thumb|left| گنبد محراب عثمانی]] | [[پرونده:گنبد محراب عثمانی.jpg|File.png|270px|thumb|left| گنبد محراب عثمانی]] | ||
این محراب در دوره قایتبای مملوکی توسعه یافت و گنبدی بر بالای آن ساخته شد. | این محراب در دوره [[بازسازی مسجدالنبی (قایتبای)|قایتبای]] مملوکی توسعه یافت و گنبدی بر بالای آن ساخته شد.<ref>مدینه منوره، ص 104</ref> | ||
در این دوره حریقی در مسجد رخ داد و مسجد به‌شکل گسترده‌ای بازسازی شد. گنبد خضرا در این دوره به شکل گنبد بزرگی در راستای قبر نبوی بالای سقف قرار گرفت و در دیوار جنوبی گنبدی بر بالای محراب عثمانی ایجاد شد. | در این دوره حریقی در مسجد رخ داد و مسجد به‌شکل گسترده‌ای بازسازی شد. [[گنبد مسجدالنبی|گنبد خضرا]] در این دوره به شکل گنبد بزرگی در راستای قبر نبوی بالای سقف قرار گرفت و در دیوار جنوبی گنبدی بر بالای محراب عثمانی ایجاد شد.<ref>وفاءالوفا، ج2، ص 421</ref> | ||
==طلاکاری محراب== | ==طلاکاری محراب== | ||
در | در دوره [[بازسازی مسجدالنبی (عبدالمجید اول)|عبدالمجید اول]] عثمانی، همگام با بازسازی که در [[مسجد النبی|مسجدالنبی]] صورت گرفت، محراب عثمانی نیز طلاکاری شد و به آیات قرآن منقش گشت.<ref>مدینه منوره، ص 118</ref> | ||
==محراب در دوره سعودی== | ==محراب در دوره سعودی== | ||
در دوره | در [[بازسازی مسجدالنبی (دوره سعودی)|دوره سعودی]]، بخش اصلی مسجد شامل بخش مسقف قبله‌ای، اعم از محراب عثمانی، به همان صورت [[بازسازی مسجدالنبی (عبدالمجید اول)|دوره مجیدی]] برجا ماند.<ref>تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 182</ref> | ||
نسخهٔ ۲۲ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۲۷
محراب عثمانی، محراب منسوب به عثمان به عفان در مسجدالنبی است که در دیوار قبله قرار دارد.
محراب عثمان
در دوره عثمان، مسجد پیامبر بازسازی شد. در اثر این بازسازی فضای مسجد گسترش یافت.
این گسترش موجب پیشروی دیوار قبله شد. به‌همین خاطر جایگاه امام نماز از جایگاه مصلی پیامبر تغییر یافت و امام جماعت در محل دیوار قبله می‌ایستاد.
عثمان این جایگاه و محراب را ایجاد نمود. از این رو این محراب، عثمانی نام گرفت.
در اطراف این محراب، مقصوره‌ای از خشت ساخته‌شد. این کار پس از قتل عمر و به منظور حفاظت از عثمان صورت گرفت.[۱]
در دوره‌های بعد با بازسازی و توسعه مسجد این محراب در دیوار جنوبی احیا شد.
محراب درون دیوار(مجوف)
در دوره ولیدبن عبدالملک، توسط والی او در مدینه، عمربن عبدالعزیز، برای نخستین بار محرابی به شکل مجوف و درون دیوار شکل گرفت.[۲]
همچنین در این دوره تزییناتی در محراب صورت گرفت. طاق محراب قوس‌هایی داشت که از طلا پوشیده شده بود.[۳][۴]
به نقل از منابع آینه‌‌ای مربعی شکل در وسط محراب قرار داشت که از آن عایشه دانسته شده بود.[۵][۶]
سمت راست این محراب دری قرار داشت که امام جماعت از آن وارد و خارج می‌شد. سمت چپ آن نیز دری بود که با صفحه های آهن محکم شده بود. بین این دو در راهی مسطح قرار داشت.[۷][۸]
گنبد بالای محراب
این محراب در دوره قایتبای مملوکی توسعه یافت و گنبدی بر بالای آن ساخته شد.[۹]
در این دوره حریقی در مسجد رخ داد و مسجد به‌شکل گسترده‌ای بازسازی شد. گنبد خضرا در این دوره به شکل گنبد بزرگی در راستای قبر نبوی بالای سقف قرار گرفت و در دیوار جنوبی گنبدی بر بالای محراب عثمانی ایجاد شد.[۱۰]
طلاکاری محراب
در دوره عبدالمجید اول عثمانی، همگام با بازسازی که در مسجدالنبی صورت گرفت، محراب عثمانی نیز طلاکاری شد و به آیات قرآن منقش گشت.[۱۱]
محراب در دوره سعودی
در دوره سعودی، بخش اصلی مسجد شامل بخش مسقف قبله‌ای، اعم از محراب عثمانی، به همان صورت دوره مجیدی برجا ماند.[۱۲]
- ↑ مدینه منوره، ص 83-85
- ↑ مدینه منوره، ص 93
- ↑ مدینه منوره، ص 90، العقد، ج3، ص 365-366
- ↑ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 44
- ↑ مدینه منوره، ص 90
- ↑ العقد، ج3، ص 365-366
- ↑ مدینه منوره، ص 90، العقد، ج3، ص 365-366
- ↑ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی درطول تاریخ، ص 44، بحوث تاریخیه، ص 38-39
- ↑ مدینه منوره، ص 104
- ↑ وفاءالوفا، ج2، ص 421
- ↑ مدینه منوره، ص 118
- ↑ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 182