سفرنامه‌های فارسی حج

پیشینه

پیشینه سفرنامه‌نویسی فارسی به سده پنجم قمری بازمی‌گردد. در سده‌های پس از آن، سفرنامه‌نویسی رونق چندانی نداشت و تنها دو سفرنامه مستقل درباره حج نگاشته شد؛ اگر چه گزارش‌های پرشمار کوتاه از سفر حج بزرگانِ حکومت و علم در میانه کتاب‌ها نوشته می‌شد.

دوران اوج رونق سفرنامه‌نویسی فارسی، در سده‌های دوازدهم و سیزدهم قمری، همزمان با حکومت قاجاریه بود. علت آن را افزایش سفرهای ایرانیان به دیگر نقاط جهان و تأثیرپذیری از شیوه مرسوم سفرنامه‌نویسی در غرب دانسته‌اند. از آن دوران، ده‌ها سفرنامه حج قاجاری در دست است.

سفرنامه‌های مهم

برخی از سفرنامه‌های مهم فارسی چنین‌اند:

• سفرنامه ناصرخسرو، که در سده پنجم قمری نگاشته شده و کهن‌ترین سفرنامه حج در زبان فارسی است. ناصر خسرو در این سفرنامه، گزارشی از سفر خود به حج در سال‌های ۴۳۷ تا ۴۴۴ق. ارائه کرده و آگاهی‌هایی از جغرافیای مکه و مدینه و راه‌های حج در اختیار خواننده قرار داده است.

• حجازیه، که نوشته ابوالاشرف یزدی (زاده ۷۶۲ق) است.

• بیان واقع، که توسط عبدالکریم کشمیری نگاشته شده است. این کتاب هر چند قرار بوده سفرنامه حج باشد، بیشتر آن، تاریخ رویدادهای دوران سلطنت نادرشاه افشار است.

• سفرنامه فرهادمیرزا، که گزارش سفر حج فرهاد میرزا معتمدالدوله (۱۲۳۳-۱۳۰۵ق)، برادر محمدشاه قاجار در سال ۱۲۹۲ق. است. بازدید و گزارش از امامزاده‌ها و مرقدهای بزرگان در مسیره راه، یکی از ویژگی‌های این سفرنامه است.

• سفرنامه امین الدوله،که نوشته میرزاعلی‌خان امین‌الدوله، صدر اعظم مظفرالدین‌شاه است. وی هشت ماه پس از استعفا از صدر اعظمی، در سال ۱۲۷۷ش. سفر خود را آغاز کرده است.
  

• سفرنامه اعتماد السلطنه، که گزارش سفر حج علی‌خان اعتمادالسلطنه از درباریان دولت قاجاریه، در سال ۱۲۶۳ق. است. نویسنده که برای زیارت عتبات عالیات به عراق رفته، گزارش سفر خود را از بغداد آغاز کرده، به موصل، حلب، حمص، مدینه و مکه ادامه داده و با بازگشت به خوی و تبریز پایان داده است.

• تذکرة الطریق، که نوشته محمد عبدالحسین کربلایی کرناتکی هندی (زنده در 1242ق) است. او گزارش سفر حج خود را از کربلا در سال ۱۲۳۰ق. آغاز کرده و به همان جا پایان داده است.

• سفرنامه میرزا داود وزیر وظایف، که نویسنده آن، میرزا داود حسینی، معروف به «وزیر وظایف آستان قدس رضوی» است. او در سال ۱۳۲۲ق. سفر حج را آغاز کرده است. وی از مسیر مشهد، عشق‌آباد، باکو، اسلامبول و کانال سوئز به جده رفته و پس از انجام مناسک حج و زیارت مدینه به عتبات عالیات رفته و از راه خانقین به ایران بازگشته است.

• سفرنامه حسام‌السلطنه، این سفرنامه گزارش سفر حج حسام‌السلطنه (۱۲۳۳-۱۳۰۰ق)، از چهره‌های قاجاری در سال ۱۲۹۷ق. است. گفته شده، اگر چه نویسنده به مسائل شخصى خود فراوان پرداخته؛ ولی آگاهى‌هاى درخوری از آنچه ديده به دست داده است. این سفرنامه از «حرکت از ایران» آغاز شده و با اسلامبول، مکه، مدینه، دمشق، بیت‌المقدس و مصر ادامه یافته و با «بازگشت به اسلامبول» و «بازگشت به ایران» پایان یافته است.

• سفرنامه محمد حسین فراهانی،

• سفرنامه نایب‌الصدر شیرازی،

منابع

محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل ایران.

تذکرة الطریق فی مصائب حجاج بیت‌الله العتیق، عبدالحسین کربلایی کرناتکی هندی، تصحیح رسول جعفریان، و اسراء دوغان قم، نشر مورخ قم، ۱۳۸۶ش.

چهل سال تاریخ ایران در دوره پادشاهی ناصرالدین‌شاه: المآثر و الآثار، محمدحسن‌خان اعتمادالسلطنه، به کوشش ایرج افشار، تهران، اساطیر، ۱۳۶۳ش.

سفرنامه امین‌الدوله حاج‌میرزاعلی‌خان صدراعظم، مقدمه علی امینی، به کوشش اسلام کاظمیه، توس، ۱۳۹۰ش.

سفرنامه حاج علیخان اعتماد السلطنه، علی بن حسین حاجب الدوله، تحقیق علی قاضی عسکر، تهران، مشعر، ١٣٧٩ش.

سفرنامه فرهادمیرزا، فرهامیرزا قاجار، تصحیح غلامرضا طباطبایی، تهران، مؤسسه مطبوعاتی علمی، ۱۳۶۶ش.

سفرنامه مکه حسام السلطنه: دلیل الانام فی سبیل زیارة بیت الحرام، مرادمیرزا حسام السلطنه، به کوشش رسول جعفریان، نشر مشعر، ۱۳۷۴ش.

سفرنامه میرزا داوود وزیر وظایف، داود بن علینقی وزیر وظایف، به کوشش علی قاضی عسکر، تهران، مشعر، ۱۳۸۶ش.