کاربر:Salar/صفحه تمرین۲
| واجبات |
| شروع از میقات • نیت • لباس احرام • تلبیه |
| محرمات احرام |
| مشترک بین زن و مرد |
| شکار حیوانات خشکی • کشتن جانوران بدن • کندن درختان • التذاذ جنسی • آمیزش • استمناء • عقد ازدواج • فسوق • جدال • زینت • بوی خوش • روغن مالیدن به بدن • نگاه کردن در آینه • سرمه کشیدن • ازاله مو • ناخن گرفتن • خون برون آوردن • کشیدن دندان • حمل سلاح |
| ویژه مردان |
| پوشیدن لباس دوخته • پوشاندن سر • استظلال |
| ویژه زنان |
| پوشاندن صورت • پوشاندن دست |
| دیگر احکام |
| مستحبات احرام |
| مکروهات احرام |
حمل سلاح در حج از محرمات احرام است.
جایگاه
در برخی آیات قرآن، حرم و شهر مکه منطقه امن الهی معرفی شده است[۱] و از این رو در روایات وارد شده از امامان شیعه(ع)، حمل سلاح به طور آشکار در حرم و شهر مکه از سوی حج‌گزار یا دیگران نهی شده است.[۲] مشهور فقیهان امامیه نیز با استناد به روایات، حمل سلاح به طور آشکار در حرم و شهر مکه را مکروه می‌دانند.[۳]
مفهوم‌شناسی
در اصطلاح فقه سلاح به ابزاری گفته می‌شود که برای نبرد با دشمن ساخته می‌شود، خواه برای حفظ بدن در برابر حملات دشمن، مانند کلاه خود، سپر و زره و یا برای تهاجم و ضربه زدن به دشمن به کار گرفته شود، مانند تفنگ، شمشیر و نیزه.[۴] و نیز خواه در خشکی از آن استفاده شود و یا در دریا و یا فضا.[۵]
سلاح از ریشه «سَلَحَ» و در لغت به معنای مطلق ابزار جنگ یا ابزار جنگ که آهنین باشد[۶] و یا ابزار جنگ و دفاع آمده است.[۷] برخی معنای اصلی این ماده را آماده کردن هر چیزی که حیوانی را از خطر حفظ کند دانسته‌اند که به تناسب موارد مختلف متفاوت است، مانند شمشیر و سپر و سائر ادوات جنگی که سلاح انسان است و شاخ که سلاح گاو و مانند آن است.[۸]
پانوشت
- ↑ سوره قصص آیه ۵۷؛ سوره بقره آیه ۱۲۶.
- ↑ الکافی، ج۴، ص۲۲۸؛ من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۲۵۲؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۲۵۶.
- ↑ الدروس، ج۱، ص۴۷۴؛ مستند الشیعه، ج۱۳، ص۳۲۶-۳۲۷؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۲۵۶.
- ↑ فرهنگ فقه، ج۴، ص۵۱۲.
- ↑ القاموس الفقهی، ص۱۷۹، «سلح».
- ↑ معجم مقاییس اللغه، ج۳، ص۹۴؛ النهایه، ج۲، ص۳۸۸؛ لسان العرب، ج۲، ص۴۸۶«سلح».
- ↑ مجمع البحرین، ج۲، ص۳۷۳؛ تاج العروس، ج۴، ص۹۲«سلح».
- ↑ التحقیق فی کلمات القرآن، ج5، ص170«سلح».