سید حسین بادکوبه‌ای
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۵ شهریور ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | سید حسین بادکوبه‌ای بن سید رضا لاهجی[یادداشت ۱] بادکوبه‌ای |
| زادروز | ۱۲۹۳ق |
| زادگاه | جمهوری آذربایجان، باکو، روستای خوددلان |
| فرزندان | سید محمد نجفی بادکوبه‌ای، سید حسن بادکوبه‌ای، سید احمد بادکوبه‌ای، سید محمدباقر بادکوبه‌ای |
| خویشان سرشناس | سید حسن بادکوبه‌ای |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| تاریخ درگذشت | ۱۳۵۸ق |
| محل درگذشت | عراق، نجف |
| آرامگاه | کنار حرم امام علی(ع) |
| مشخصات دینی | |
| هجرت به | تهران و نجف |
| حج و زیارت | |
| مقام علمی | چهره علمی علوم عقلی در نجف |
| اطلاعات علمی و مذهبی | |
| اساتید | ابوالحسن جلوه، هاشم اشکوری، آخوند خراسانی، محمدحسن مامقانی |
| شاگردان | سید محمدحسین طباطبایی، سید ابوالقاسم خویی، سید مرتضی مرعشی نجفی، محمدتقی آملی |
سید حسین بادکوبه‌ای(۱۲۹۳ق - ۱۳۵۸ق)، متولد شهر باکو و تحصیل کرده حوزه تهران و نجف است. وی در علوم عقلی چهره‌ای مهم بود و شاگردان برجسته‌ای مانند سید ابوالقاسم خویی و سید محمدحسین طباطبایی پرورش داد.
معرفی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
سید حسین بادکوبه‌ای، در سال ۱۲۹۳ق در روستای خوددلان از توابع شهر باکو به دنیا آمد. پدرش سیدرضا فرزند سید موسی حسینی بادکوبه‌ای، از روحانیان برجسته زادگاهش بود. وی در شب ۲۸ شوال ۱۳۵۸ق درگذشت و در جوار حرم امام علی(ع) دفن شد.[۲]
تحصیلات[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بادکوبه‌ای، مقدمات علوم حوزوی را نزد پدر فراگرفت. وی پس از گذراندن دروس مقدماتی به تهران رفته، از محضر عالمانی چون: ابوالحسن جلوه و هاشم اشکوری، ریاضی و فلسفه آموخت.[۳]
هجرت به نجف[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پس از آن به نجف هجرت کرد و علوم نقلی خود را کامل کرد. در آن شهر از استادان فراوانی مانند آخوند خراسانی و محمدحسن مامقانی بهره برد.[۴]
تدریس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
سید حسین، پس از چندی در علوم عقلی و نقلی شهرت یافت و به تدریس رشته‌های مختلف از جمله فقه، اصول و فلسفه پرداخت. طلاب زیادی از علم او بهره بردند. وی به عنوان چهره علمی و مسلط بر علوم عقلی شناخته شد.[۵]
شاگردان[ویرایش | ویرایش مبدأ]
از حوزه درسی او شاگردان برجسته بسیاری پرورش یافته‌اند، از جمله:
- محمدحسین طباطبایی
- سید ابوالقاسم خویی
- سید عبدالاعلی سبزواری
- سید صدرالدین کوه‌پایی اصفهانی
- سید محمد بادکوبه‌ای
- سید محمد نجفی بادکوبه‌ای
- سید مرتضی مرعشی نجفی
- آقابزرگ تهرانی
- غلامحسین جعفری همدانی
- مجتبی لنکرانی
- محمدتقی آملی
- علی‌اکبر مزندی[۶]
فرزندان[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بادکوبه‌ای، دارای ۴ فرزند به شرح زیر بود که همه از عالمان دینی بودند:
- سید محمد نجفی بادکوبه‌ای
- سید حسن بادکوبه‌ای
- سید احمد بادکوبه‌ای
- سید محمدباقر بادکوبه‌ای[۷]
سیره زیارتی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ویژگی بارز او سکوت بود.[۸] وی به زیارت عاشورا با صد لعن و سلام اهمیت داده و نعلین خود را از ابتدای ورودی صحن درمی‌آورد.[۹]
در نگاه دیگران[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مرتضی مطهری، در کتاب خدمات متقابل اسلام و ایران سید حسین بادکوبه‌ای را در طبقه سی و دوم از طبقات فلاسفه و حکما قرار داده، و از مقام وی تجلیل کرده است.[۱۰]
پانوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ نامه‌ها بر نامه‌ها، ص۲۰۰.
- ↑ نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، ج۱۴، ص۵۸۴ و ۵۸۵.
- ↑ نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، ج۱۴، ص۵۸۴.
- ↑ نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، ج۱۴، ص۵۸۴.
- ↑ نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، ج۱۴، ص۵۸۴.
- ↑ گلشن ابرار آذربایجان، ج۱، ص۱۶۳ و ۱۶۴.
- ↑ نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، ج۱۴، ص۵۸۵.
- ↑ در محضر بهجت، ج۲، ص۲۴۷ و ۳۷۰.
- ↑ در محضر بهجت، ج۲، ص۲۴۷.
- ↑ خدمات متقابل اسلام و ایران، ص۵۳۰.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- در محضر بهجت، محمدحسین رخشاد، نشر سماء، قم،
- خدمات متقابل اسلام و ایران، مرتضی مطهری، انتشارات صدرا، تهران، چاپ هشتم، ۱۳۷۵ش.
- گلشن ابرار آذربایجان، محمد الوانسازخویی، به کوشش عبدالصمد جودتی‌استیار، پژوهشکده باقرالعلوم، تهران، ۱۳۹۳ش.
- نامه‌ها بر نامه‌ها، حسن‌زاده آملی، انتشارات قیام، قم، ۱۳۷۳ش.
- نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، آقابزرگ تهرانی محمدمحسن، چاپ دوم، دار المرتضی للنشر، ۱۴۰۴ق.