تذکرة الطریق (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''تذکرة الطریق''' [[سفرنامه حج]] فارسی، نوشته [[محمد عبدالحسین کرناتکی|محمد عبدالحسین کربلایی کرناتکی هندی]] (زنده در 1242ق.) است. نام کامل کتاب، تذکرة الطریق فی مصائب حجاج بیت الله العتیق می‌باشد.

سفرنامه با شیوه روزشمار، رخدادهای سفر حج را که از [[کربلا]] آغاز شده و به همان جا پایان یافته و از بیست و ششم شوال 1230ق. تا شانزدهم جمادی الاولی 1232ق. به درازا انجامیده، آورده است. <ref>تذکرة الطریق، ص15-16.</ref>

 

این سفرنامه تصویری از وضعیت [[راه جبل]](راه جنوب [[عراق]] به [[حرمین]] که از [[نجد]] می‌گذشته است) و ناامنی‌ها و خطرهای آن برای حج‌گزاران را و نیز آگاهی‌هایی تاریخی از درگیری‌های وهابیان با حکومت [[مصر]] در [[حجاز]] در سده سیزدهم ق. به دست می‌دهد.

نویسنده کتاب فوق‌الذکر حافظ [[محمد عبدالحسین بن محمد عبدالهادی جعفری طیاری کربلایی هندی]] <ref>الذریعه، ج4، ص39؛ اعیان الشیعه، ج9، ص380.</ref> از خاندان‌های امیرالامرائی یا «نواب»های [[هند]] است که در کرناتک، منطقه‌ای در جنوب هند با مرکزیت شهر آرکات، حکومت(1272-1102ق.) می‌کرده‌اند.

این خاندان، [[شیعه]] بوده و به قوم نوائط که از [[عراق]] به هند مهاجرت کردند، تعلق داشته است. <ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج1، ص296</ref> از برجسته‌ترین افراد این خاندان، [[محمد علی والاجاه]]، جد نویسنده، بوده که چهل سال حکومت کرده است. <ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج1، ص297.</ref> محمد علی والاجاه اوقافی برای حرمین داشته که بخشی از آن تا زمانه نویسنده باقی بوده است. <ref>تذکرة الطریق، ص200</ref> نسب مادری نویسنده سفرنامه به سید علی خان مدنی شیرازی، <ref>الذریعه، ج1، ص450؛ ریاض السالكین، ج1، ص2.</ref> مؤلف ریاض السالکین در شرح صحیفه سجادیه می‌رسد. <ref>تذکرة الطریق، ص36.</ref>

وی به‌جز [[سفرنامه حج]]، آثاری دیگر در موضوعاتی مانند زندگی [[امامان معصوم]] به او نسبت داده‌اند. <ref>الذریعه، ج2، ص458؛الذریعه، ج12، ص11؛الذریعه، ج15، ص351.</ref>

زمانه نویسنده، مصادف با [[دولت اول وهابیان]] بوده و سفر وی در اواخر عمر این دولت و در آستانه سقوط آن به دست نیروهای [[محمد علی پاشا]]، بنیان‌گذار [[سلسله خدیوان]] مصر(حک: 1220-1264ق.) و پسرش [[ابراهیم پاشا]](م.1265ق.) صورت پذیرفته است. <ref>تذکرة الطریق، ص147،184-189.</ref>

بر پایه گزارش‌های نویسنده از رخدادها و مقابله‌های محمد علی پاشا و [[عبدالله بن سعود]](م.1234ق.) حکومت مصر با بهره‌گیری از ضعف وهابیان، به قشون‌کشی و تصرف برخی مناطق حجاز، از جمله شهرهای پیرامون [[مدینه]]، پرداخت.

گمان می‌رود این درگیری‌ها موجب غفلت حاکمان [[وهابی]] از امور دیگر، از جمله نظارت بر حج، شده و کار‌گزاران حج با طیب خاطر به غارت و چپاول و زورگویی به حاجیان می‌پرداخته‌اند. عامل اصلی تأخیر حج نویسنده و همراهانش نیز رفتار [[مبارک وهابی]]، کارگزار عبدالله بن سعود، بوده <ref>تذکرة الطریق، ص53.</ref> که با توبیخ امیر وهابی روبه‌رو شده است. <ref>تذکرة الطریق، ص78.</ref>

کتاب یک مقدمه <ref>تذکرة الطریق، ص33-37.</ref> ، یک خاتمه <ref>تذکرة الطریق، ص247-252</ref> و پنج زمان(بخش) دارد که عبارتند از: از [[کربلا]] تا سرزمین وهابی <ref>تذکرة الطریق، ص39-58.</ref> ، در اسارت مبارک وهابی تا ورود به مدینه <ref>تذکرة الطریق، ص59-122.</ref> ، اقامت چند ماهه در مدینه <ref>تذکرة الطریق، ص123-195.</ref> ، از اقامت در [[مکه]] تا بازگشت به [[بصره]] <ref>تذکرة الطریق، ص197-236.</ref> و از [[بصره]] تا کربلا. <ref>تذکرة الطریق، ص237-245.</ref>

برخی از گزارش‌های جزئی اما مهم کتاب از این قرارند: آمدن برخی امیران و شاهزادگان ایرانی به حج <ref>تذکرة الطریق، ص226، 231.</ref> ، نامه شاهزاده [[محمد علی میرزا]] ملقب به [[دولتشاه]] به عبدالله بن سعود برای مراعات حال [[حاجیان ایرانی]] <ref>تذکرة الطریق، ص98.</ref> ، مشکلات و چگونگی و نظام حج‌گزاری آن روزگار به ویژه از راه جبل، رفتار قبایل میان راه با حاجیان، نام مناطق میان راه، مبالغی که قبایل از مسافران برای عبور از سرزمین خود می‌گرفته‌اند، وضعیت رفاهی و بهداشتی حاجیان.

  | آدرس = http://hzrc.ac.ir/post/7499