مزار امامزاده علی بن محمد باقر(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

در سال ١٣١٠ه. ق، ابوالهدی افندی صیادی، متوفای ١٣٢٨ه. ق، نامه‌ای برای تجدید بنای این آرامگاه، برای سلطان عبدالحمید عثمانی می‌نویسد و موافقت ساخت آرامگاه را می‌گیرد. <ref>العقد اللامع بآثار بغداد والمساجد والجوامع، صص ٣٩6 و ٣٩٧.</ref> پس از آن، این بنای باشکوه، ساخته و بارها بازسازی شده و توسعه یافته است. <ref>معجم المراقد والمزارات فی العراق، ص٢٧١.</ref>

«علی بن محمد الباقر(ع). .. کان له بنتاً اسمها فاطمة تزوّجها الکاظم(ع) و قبر علی هذا ببغداد بالجعفریة ظاهر سور بغداد»؛ «علی بن امام محمدباقر(ع)، یک دختر به نام فاطمه داشت که با امام کاظم(ع) ازدواج نمود و قبر وی، در جعفریه بغداد، آشکار است». <ref>الاصیلی، ص١4٧.</ref>

روی آن نیز گنبدی از خشت، ساخته شد و پیرمردی از کاتبان، به نام علی بن نعیم که عهده‌دار نوشتن دیوان خالص بود، آن را تعمیر و تزیین کرد و بر آن لوسترهایی از مس آویخت و اطرافش نیز رواق وسیعی ساخت؛ به‌طوری‌که از زیارتگاه‌های مشهور شد. <ref>الاصیلی، ص١4٧.</ref>

سپس ابن‌طقطقی اضافه می‌کند که اکنون این آرامگاه ناشناس، خراب و ویرانه است و گروهی از فقرا در آن سکونت دارند و احتمال دارد تا مدتی دیگر، اثری از آن به‌جای نماند. <ref>الاصیلی، ص١4٨.</ref><ref>المشاهد المشرفة، ج6، ص٩5.</ref>

اما دیگران معتقدند که قبر علی بن امام محمد باقر(ع)، در حوالی کاشان واقع شده و معروف به «مشهد بارکرس» و «مشهد اردهال» است و دارای گنبد و بارگاه باشکوهی است و بسیاری از علما نیز در شان و جلالت و کرامات وی، مطالبی نوشته‌اند. <ref>ریاض العلماء، ج4، ص٢١6.</ref><ref>منتهی الآمال، ج٢، ص٧٩.</ref>