احمد بن ابراهیم مجاب(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

احمد، مکنّی به ابوجعفر و به زاهد مشهور بود. <ref>تحفة الازهار، ج٣، ص٢٨١؛ التذکرة، ص١46.</ref> «[[ضامن بن شدقم حسینی]]» درباره او می‌نویسد: امّه خدیجة بنت عمه علی بن احمد. کان صیناً خیراً وجیهاً، له ولد منتشر بالحائر وغیره، یعرفون ببنی احمد. <ref>تحفة الازهار، ج٣، ص٢٨١.</ref> مادرش خدیجه، دخترِ عمویش علی بن احمد بن امام موسی کاظم(ع) است. او مردی خویشتن‌دار، دین‌مدار، نیکوکار و محترم بود. فرزندان او در حائر و غیر از آن، به «بنی‌احمد» مشهورند.

«[[ابوسعیده موسوی]]»، احمد را نقیبی سرشناس و عابدی زاهد معرفی می‌کند. «یکنی السید احمد بابی جعفر، کان نقیباً وجیهاً وعابداً زاهداً». <ref>المشجر الوافی، ج١، ص٢٩6. </ref> «صاحب الشجرة المبارکة» از سکونت احمد در سیرجان خبر می‌دهد. <ref>الشجرة المبارکة، ص١٠٣.</ref> «[[ابوطالب مروزی]]»، از علمای انساب قرن هفتم هجری نیز با صراحت می‌نویسد: «احمد بالسیرجان، عقبه ببغداد والکوفة»؛ «احمد در سیرجان سکونت داشت و نسلش در [[بغداد]] و [[کوفه]] پراکنده بودند». <ref>الفخری، ص١6.</ref>

«[[سلطان الواعظین شیرازی]]»، انگیزه مهاجرت احمد به سیرجان را به همراه برادرش علی، تبلیغ دین و ارشاد مسلمانان می‌داند.<ref>شبهای پیشاور، ص١٣٠.</ref> در حومه شهر سیرجان، آرامگاه باشکوهی به امامزاده احمد بن ابراهیم المجاب منسوب است که بین اهالی به کمال‌الدین مشهور است. <ref>مزارات کرمان، ج٢، ص ١٨٨ و ١٨٩.</ref>

با وجود آنکه ورود احمد بن ابراهیم به سیرجان مسلم بوده و در سیرجان قبری به او منسوب است، [[ابن عنبه]] او را از مهاجران به قصر [[ابن هبیره]] ذکر می‌کند و قبر وی را در آنجا می‌داند. <ref>عمدة الطالب، ص٢45.</ref> دیگر علمای انساب پس از ابن عنبه نیز همین دیدگاه را پذیرفته‌اند. <ref>مناهل الضرب، ص4٧4؛ بدایع الانساب، ص١4؛ المشجر الوافی، ج١، ص4٩6؛ اختران تابناک، ج١، ص566.</ref>

گویند قبری در نواحی «مسیّب» از توابع استان [[کربلا]] به او منسوب است که پیش از این، به «قصر بن هبیره» شهرت داشته است. <ref>المشاهد المشرّفة، ج١، ص١١5.</ref> با این‌حال، این ادعا صحیح به‌نظر نمی‌رسد؛ زیرا قبر موجود در نواحی مسیب از آنِ ابوجعفر احمد بن ابراهیم بن محمد بن حمزة بن احمد بن ابراهیم مجاب بن محمد عابد بن امام موسی کاظم(ع) است که در نام پدر و جد با احمد مورد بحث ما تشابه اسمی و نسبی دارد. <ref>مزارات کرمان، ج٢، ص١٨٩.</ref> این شخص مدتی نقابت حائر را برعهده داشته است. <ref>المجدی، ص٣١5.</ref>

ه) ابومحمد عبدالله: او بدون فرزند وفات یافت. <ref>ر. ک: المجدی، ص٣١4 و ٣١5؛ تحفة الازهار، ج٢، ص٢٨١؛ المشجّر الوافی، ج١، ص4٩6؛ جامع الانساب، ص٢٣ و ٢4؛ التذکرة، ص١46؛ انجاز العدات، ص١٢٨ و ١٢٩؛ مزارات کرمان، ج٢، ص١٨٨ و ١٨٩؛ امامزاده محمد و سید ابوالوفاء کوهدشت، ص46.</ref>