پرش به محتوا

زیارتگاه خرقه پیامبر (قندهار): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>')
خط ۱۷: خط ۱۷:
در سال 1181ق. احمد شاه دُرّانی معروف به [[احمد شاه بابا]] (حک: 1186-1160)، مؤسس سلسله درانی افغانستان، در بیست و دومین سال سلطنت خود دستور داد تا خرقه را از فیض‌آباد به قندهار ـ که به عنوان پایتخت حکومت خود انتخاب کرده بود ـ منتقل کنند.
در سال 1181ق. احمد شاه دُرّانی معروف به [[احمد شاه بابا]] (حک: 1186-1160)، مؤسس سلسله درانی افغانستان، در بیست و دومین سال سلطنت خود دستور داد تا خرقه را از فیض‌آباد به قندهار ـ که به عنوان پایتخت حکومت خود انتخاب کرده بود ـ منتقل کنند.


سخن مؤلف «تاریخ خرقه شریفه قندهار» درباره چگونگی حمل خرقه نبوی، نشان‌دهنده میزان احترام و تقدسی است که این خرقه نزد مردم افغانستان برخوردار بوده است. <ref>وکیلی فوفلزایی، عزیزالدین، «تاریخ خرقه شریفه قندهار»، پشاور: مرکز تعاون افغانستان (متا)، چاپ 2، 1380ش./ 1422ق. ص32</ref>
سخن مؤلف «تاریخ خرقه شریفه قندهار» درباره چگونگی حمل خرقه نبوی، نشان‌دهنده میزان احترام و تقدسی است که این خرقه نزد مردم افغانستان برخوردار بوده است. <ref>وکیلی فوفلزایی، عزیزالدین، «تاریخ خرقه شریفه قندهار»، پشاور: مرکز تعاون افغانستان (متا)، چاپ 2، 1380ش./ 1422ق. ص32</ref>


در میان راه از بدخشان تا قندهار، خرقه را مدتی در کابل قرار دادند و محل قرار دادن آن تاکنون زیارتگاهی است. محمل خرقه، با عزّت و احترام کامل، از راه شهرهای میدان، وردک، غزنه، مقر، قلات شهر صفا به قندهار رسید و به تخمین مؤلف «تاریخ خرقه شریفه قندهار»، در ربیع‌الاول سال 1182ق. وارد شهر گردید. این خرقه در آغاز در «زاره مسجد» که در سال 1172ق. به دستور احمدشاه ساخته شده بود، به امانت گذاشته شد و تا سال 1190ق. نیز در همانجا بود.<ref>وکیلی فوفلزایی، عزیزالدین، «تاریخ خرقه شریفه قندهار»، پشاور: مرکز تعاون افغانستان (متا)، چاپ 2، 1380ش./ 1422ق.، ص35</ref>
در میان راه از بدخشان تا قندهار، خرقه را مدتی در کابل قرار دادند و محل قرار دادن آن تاکنون زیارتگاهی است. محمل خرقه، با عزّت و احترام کامل، از راه شهرهای میدان، وردک، غزنه، مقر، قلات شهر صفا به قندهار رسید و به تخمین مؤلف «تاریخ خرقه شریفه قندهار»، در ربیع‌الاول سال 1182ق. وارد شهر گردید. این خرقه در آغاز در «زاره مسجد» که در سال 1172ق. به دستور احمدشاه ساخته شده بود، به امانت گذاشته شد و تا سال 1190ق. نیز در همانجا بود.<ref>وکیلی فوفلزایی، عزیزالدین، «تاریخ خرقه شریفه قندهار»، پشاور: مرکز تعاون افغانستان (متا)، چاپ 2، 1380ش./ 1422ق.، ص35</ref>
خط ۲۴: خط ۲۴:




«ساخت گنبد قبر احمد شاه و جایگاه خرقه، پس از ورود خرقه به قندهار آغاز شد و بنا بود تا این گنبد به بهترین شیوه معماری ساخته شود. اما به علت وفات احمد شاه در 1186ق. و با توجه به عدم تکمیل بنای گنبد تا این تاریخ، خرقه همچنان در مسجد زاره باقی ماند. [[تیمورشاه]] (حک: 1207-1186) فرزند احمد شاه، هم‌زمان با تکمیل گنبد آرامگاه پدر خود، عمارت جداگانه‌ای با مسجد و محوطه وسیع برای نگهداری خرقه در کنار این گنبد ساخت و پس از تکمیل آن در سال 1190ق. خرقه را از مسجد زاره به جایگاه مخصوص آن منتقل کرد و خرقه تاکنون در این بنا نگهداری می‌شود.» <ref>وکیلی فوفلزایی، عزیزالدین، «تاریخ خرقه شریفه قندهار»، پشاور: مرکز تعاون افغانستان (متا)، چاپ 2، 1380ش./ 1422ق.، صص 43ـ 41</ref>
«ساخت گنبد قبر احمد شاه و جایگاه خرقه، پس از ورود خرقه به قندهار آغاز شد و بنا بود تا این گنبد به بهترین شیوه معماری ساخته شود. اما به علت وفات احمد شاه در 1186ق. و با توجه به عدم تکمیل بنای گنبد تا این تاریخ، خرقه همچنان در مسجد زاره باقی ماند. [[تیمورشاه]] (حک: 1207-1186) فرزند احمد شاه، هم‌زمان با تکمیل گنبد آرامگاه پدر خود، عمارت جداگانه‌ای با مسجد و محوطه وسیع برای نگهداری خرقه در کنار این گنبد ساخت و پس از تکمیل آن در سال 1190ق. خرقه را از مسجد زاره به جایگاه مخصوص آن منتقل کرد و خرقه تاکنون در این بنا نگهداری می‌شود.»<ref>وکیلی فوفلزایی، عزیزالدین، «تاریخ خرقه شریفه قندهار»، پشاور: مرکز تعاون افغانستان (متا)، چاپ 2، 1380ش./ 1422ق.، صص 43ـ 41</ref>


درباره زیارتگاه خرقه و تعیین متولیان آن، فرمان‌ها و وقف‌نامه‌های متعددی از حکام و امرای افغانستان؛ از جمله احمدشاه، تیمورشاه و شاهان و شاهزادگان پس از آنها باقی مانده و تزیینات معماری و کتیبه‌هایی نیز در دوره‌های تاریخی بعدی به ساختمان آن افزوده شده است.
درباره زیارتگاه خرقه و تعیین متولیان آن، فرمان‌ها و وقف‌نامه‌های متعددی از حکام و امرای افغانستان؛ از جمله احمدشاه، تیمورشاه و شاهان و شاهزادگان پس از آنها باقی مانده و تزیینات معماری و کتیبه‌هایی نیز در دوره‌های تاریخی بعدی به ساختمان آن افزوده شده است.